vanavond was het weer zo ver.. ik ben zo ver-schrik-ke-lijk boos geworden op onze zoon van bijna 3. ik heb tegen hem naar boven getild (onder luid protest) hem op zijn bed gegooid en heel hard tegen hem geschreeuwd. toen ben ik naar beneden gegaan om af te koelen. ik had acuut hoofdpijn, ontzettend warm en hartkloppingen. ja ik weet het, dit is niet goed, dit mag niet, ik ben een slechte moeder.. ik weet het wel. hij haalde echt het bloed onder mijn nagels vandaan, luisterde voor geen meter, had een hele grote mond en wilde alleen zijn zin doordrammen. ik probeer dan nog te onderhandelen door hem enkele kansen te geven om toch te luisteren, maar hij steekt me gewoon de gek aan. ik weet dat een peuter dit probeert en dat dit met zijn ontwikkeling te maken heeft, maar soms kan ik het gewoon niet handelen. nee, ik raak hem verder niet aan. achteraf heb ik echt veel spijt van mijn driftbui en biedt ik mijn excuses aan hem aan. dan zegt hij ook dat het hem spijt en maken we het weer goed. herkennen jullie dit?
Je bent geen slechte moeder hoor... en zo wel, dan ben ik er ook één Mijn zoon (wel jonger dan die van jou) zit nu in een fase dat hij ons slaat, echt superirritant. Hij slaat ons gewoon in het gezicht. Ik spreek hem dan wel elke keer streng toe, maar het lijkt geen enkele indruk te maken. Vanavond deed hij het weer, en toen heb ik hem eens flink aangepakt (flinke stemverheffing op ooghoogte en hem bij zijn arm gegrepen). Ja en toen was het dus brullen geblazen van de schrik. Daarna was hij wel poeslief tijdens het eten En mams voelde zich toch een partij schuldig Maar als je alles maar zou pikken van je kinderen doe je ze denk ik op lange termijn meer kwaad dan wanneer ze af en toe straf krijgen. Ze moeten gewoon leren waar je grenzen liggen...
Oh lieverd, je bent geen slechte moeder! Je hebt iets te leren en dat hebben we allemaal! Ik ben (in mijn zwangerschap) ook wel eens uitgevallen tegen mijn zoon en daar had ik ook ongelofelijk spijt van. Het is goed dat je je verontschuldigt. Je kindje leert dan dat mama ook fouten maakt en dat je daar sorry voor moet zeggen. Voor jou is het belangrijk om eerst tot 10 te tellen en dan pas te reageren. Het is vreselijk moeilijk maar het zal echt helpen. Rustig blijven reageren richting je peuter is werkelijk als enige effectief. Schreeuwen (en zeker smijten) werkt averechts en geeft een verkeerd voorbeeld. Eén keertje uitvallen maakt je geen slechte moeder hoor!!! (ook niet als het soms gebeurt en al helemaal niet als je er wat aan wilt doen). Probeer er eens achter te komen hoe het komt dat je ontploft (dus niet het peutergedrag maar waarom je niet meer rationeel daarmee om kunt gaan).. ben je moe bijvoorbeeld of sta je er alleen voor? Probeer daar iets aan te doen zodat je makkelijk rustig kunt blijven. Soms weet mijn zoontje ook zo het bloed onder mijn nagels vandaan te halen dat ik echt even niet in zijn buurt moet zijn. Ik breng hem dan (wel rustig) naar zijn kamer, vertel hem (rustig) dat ik erg boos ben en dat hij even moet nadenken. Ik ga dan weg en bries even op een plek waar hij me niet kan horen. Ik denk echt dat het voor heel veel mama's ergens wel herkenbaar is! Enne.. nobody is perfect! Probeer wel ten koste van alles te voorkomen dat je ooit andere dingen doet in je drift! Veel succes.. Mama zijn is de moeilijkste en zwaarste (en leukste) baan van de wereld!
ach meid!! je bent helemaal geen slechte moeder. Ik herken het ook hoor. Net als cygnet weet ik mijzelf nu te herpakken en ga ergens anders boos staan doen als ik haar even weg gezet heb.
ik wordt ook de laatste paar dagen soms erg boos tegen Jill hoor!!! dan schreeuw ik ook wel eens tegen haar, ze is zo aan het uitdagen en kijken hoever ze kan komen wordt je erg moe van. ik denk dat iedereen dat wel doet, soms heb je even geen gedult meer hoor!!! heel begrijpelijk en herkenbaar. ik vind het allerbelangrijkste, ALTIJD goed maken daarna! en soms moet ik dan ook wel weer lachen want dan doet ze me na en zegt ze ook 'wegwezen' en dan lachen we samen
Je vraagt of ik het herken... uhm... nee eigenlijk niet. Ga absoluut niet zeggen dat je een slechte moeder bent. Kan me wel aansluiten bij jouw woorden dat dit niet kan. Op bed gooien en schreeuwen tegen je peuter is in mijn ogen niet oke. Heb je geen strafplekje? De hoek, de trap, de gang?
Als je hem de volgende keer nou rustig mee naar boven neemt en hem dan uitlegt dat je dit niet accepteert.... ben je al een heel eind. Je kunt toch ook niet altijd al je geduld bewaren en kalmpjes blijven. Het moet natuurlijk geen gewoonte zijn / worden, maar die indruk wek je absoluut niet! Als je al zwetend met hoofdpijn beneden zit. Kinderen opvoeden is niet alleen een leerproces voor kinderen, ook voor ouders. Je hebt hier weer van geleerd. Volgende keer toch nog eens tot 10 tellen en voila
ik ben van mening dat je het te ver heb laten doorgaan. Probeer voordat je echt boos op hem wordt al boven op z'n kamer te hebben.Mijn dochter van drie is ook grenzen aan het verleggen.Zij krijgt twee waarschuwingen bij de derde is zij boven op haar kamer en daar komt zij niet eerder uit voordat ik daar toestemming voor geef.Dit is heel duidelijk voor haar. Ik hoop dat je hier iets mee kan
pffff. ik was bang dat ik alleen maar verwijtende reacties zou krijgen, maar dat is (bijna) niet het geval! gelukkig maar. toevallig kwam vanavond een vriendin van me even langs en zij vertelde dat het bij hun thuis ook wel eens zo gaat.. in ieder geval heel erg bedankt voor jullie tips! ik ga ook zeker proberen om eerder in te grijpen (@ziezo), want ik had zelf ook al het idee dat ik misschien soms te afwachtend ben, zodat mijn zoontje toch nog iets teveel ruimte krijgt om zijn zin door te drijven. bedankt voor jullie begrip!!
Ik herken het deels, het uitproberen dan maar het schreeuwen enz niet. Een kind opvoeden is niet makkelijk en soms om wanhopig van te worden. Ik heb 1 tip, consequent en geduldig blijven dat lost al ene hoop op. Hier gaan ze na 1 waarschuwing op de trap. De waarschuwing geeft ik rustig en ga echt op ooghoogte van de kleine zitten zodat ik weet dat ze het hebben gehoord. Gaan ze door, dan gaan ze op de trap met de kookwekker aan. 1 minuut per leeftijdsjaar. De eerste tijd zaten ze hier achter elkaar op de trap als ze in de uitprobeerfase zitten maar hier vonden ze het zo erg dat ze al heel snel zagen dat het geen enkele zin had om over de grens van papa en mama te gaan. Nu gebruiken we deze straf maar heel weing omdat ze nu weten dat na 1 waarschuwing wel weten wat er anders gebeurd en dat z eniet voor elkaar krijgen wat ze willen.
Als we jou door dit voorval meteen spreekwoordelijk zouden afslachten....zou dat natuurlijk ook een verkeerd signaal zijn De rust bewaren
heel herkenbaar,doen de meesten weleens. komen die kleintjes wel overheen hoor,zolang je ze niet slaat is er weinig aan de hand.
Wat voor mij persoonlijk heel goed werkt is de welbekende "time-out". Maakt mevrouw het te bont, dan moet ze op de onderste trede van de trap zitten. Geen discussie, geen woord meer aan vuil maken, het gesprek komt daarna. 1 waarschuwing, 2 waarschuwing, bij 3 zit ze op de trap. (papa of mama slaan betekent overigens meteen op de trap) Dit werkt voor beide partijen heel goed: - ukkepuk komt uit de dwarse bui - spiraal (na 1 minuut al zit ze vrolijk te zingen, en is dan dus voor rede vatbaar) - ik heb meer dan voldoende tijd om tot 10 te tellen, en zo een "opbouwend gesprek" met haar aan te gaan na een paar minuten. Feit is gewoon dat je met heel boos worden, schreeuwen, etc. niks bereikt bij de kleine - die denkt dat schreeuwen dus de manier van communiceren is, en voor je het weet krijg je een koekje van eigen deeg
ik ben het helemaal met je eens 2 waarschuwingen en bij de derde op de gang of de trap ( wel bij je tweede waarschuwing aan geven dat het de laatste waarschuwing is en dat hij bij de volgende op de trap/gang zit ) sterkte
Wij werken ook met time-outs. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het niet altijd werkt. Als m'n ene dochter al boos is, dan wordt ze vaak nog véél bozer als ze ff op de gang/slaapkamer moet afkoelen. Niettemin gaan we daar wel mee door, want het is idd ook voor mij een afkoelmomentje Maar ben ook wel eens 'te ver' gegaan hoor TS. Dat ik haar net iets te hard haar kamer induwde omdat ik m'n geduld verloor en dat ze struikelde en begon te huilen.. ooooh wat voel je je dan slecht
Zeer herkenbaar hoor !! Hier ook een peuter die flink zijn grenzen aan het zoeken is... en deze mama vindt dat best lastig!! Hahaha
O meid, heel herkenbaar hoor. Hier ook een meisje die enorm grenzen opzoekt. En dan het liefst er ook nog flink overheen gaat. Ook ik heb weleens mijn geduld verloren hoor. Maar hier gaan we toch ook voor de time out. 3e x waarschuwen is naar de gang. En dat maakt idd TOTAAL geen indruk op haar, maar ik kan dan wel even tot bedaren komen om haar vervolgens rustig te benaderen.l
Ja, herkenbaar. Maar nadat ik 1 keer tegen haar geschreeuwd had, vond ik dus dat dit niet meer kon. Ook merkte ik dat onderhandelen met een peuter geen goede keuze is. Nee is Nee en geen onderhandelingen. Na de 2e waarschuwing op de gang. En zelf tot 10 tellen voordat je jezelf helemaal over de rooie laat gaan. Consequent zijn is echt DE manier. Op deze leeftijd zijn ze op zoek naar grenzen en als ze die niet krijgen dan kan het behoorlijk uit de hand lopen. Eerder waarschuwen en evt. time out helpt vast wel om de boel niet helemaal te laten escaleren. Succes, en zoals ik al las, je bent geen slechte moeder, je loopt nu alleen tegen een leerpuntje op.
Een slechte moeder zal ik je niet noemen, maar veel zin zal het niet hebben vrees ik. Als jij jezelf verliest, zal je zoontje dit aanvoelen en hier gebruik van maken. Ik herken het dan ook niet. Ik blijf vrijwel altijd rustig. We hebben een strafhoekje waar ik haar inzet als ze niet luistert en dit werkt eigenlijk wel goed. De keren dat ik mn geduld verlies loop ik weg van de situatie, adem even een paar keer diep in en ga terug. Schreeuwen en op bed gooien heeft volgens mij juist de tegenovergestelde werking. Ze blijven testen maar rustig en consequent blijven is volgens mij de enige remedie...