Het is al een tijdje onrustig op m'n werk. Reorganisatie, ziekte, zwangerschappen, vertrek van collega's, vacatures die niet vervuld mogen worden, hoge werkdruk, irritaties en zelfs ruzies onderling, collega's die werkafspraken niet nakomen etc etc. Icm hormonen, een kind dat begint te peuterpuberen en slechter slaapt en mijn eigen persoonlijkheid wordt het gewoon soms wat te veel. Maar toch viel het ook mijzelf op dat ik de laatste 2 weken echt niks meer kan hebben. Alles wat ik niet verwacht of waar ik tijd voor nodig heb om over na te denken komt veels te hard binnen. Ik huil om niks en kan me niet meer concentreren. Het klopt gewoon niet!?! Tot 2 nachten terug, toen wist ik het weer: ieder jaar komt het terug, ieder jaar heb ik zo'n fase, alleen dit jaar misschien iets meer door de omstandigheden. En het zal ieder jaar ook terug blijven komen en ieder jaar besef ik het gewoon weer te laat. Het besef dat vandaag de sterfdag is van m'n moeder. 10 jaar al weer. Ik had gedacht dat ik er inmiddels wel overheen zou zijn, maar niets blijkt minder waar. Het valt me nog steeds zwaar. Maar ik heb 1 geruststelling: over een dag of 5 is dat gevoel weer weg. En de komende week ben ik gelukkig vrij. Het enige wat ik me afvraag is wanneer ik nou eens tijdig leer herkennen dat dat de oorzaak is van hoe ik me voel en hoe ik reageer? Dat ik leer tijdig rust in te bouwen rond deze periode?
Digitale knuffel, sterkte! Is het een idee om het volgend jaar op je kalender te schrijven een week of wat voordien, dat je denkt "Ohja!" Hier lopen we ook elk jaar weer aan tegen 1 juni, de sterfdag van schoonzus. De eerste jaren hielden we die dag een soort van vrij maar nu gaan de dingen "gewoon" door, en toch, dan zie je ineens die datum... Slik...
Sterkte!! Misschien simpelweg een herinnering op kalender schrijven.. Rustige tijd inbouwen, lastige periode.