Meiden, ik wil de nachtelijke 'problems' van de afgelopen weken graag met jullie delen. Onze dochter van bijna 1 heeft 's nachts eigenlijk altijd goed geslapen. Tot een tijdje terug. Ze wordt 's nachts wakker en begint enorm te huilen of begint hier soms direct 's avonds mee. Laten liggen heeft geen zin, ze raakt dan steeds meer overstuur en moet daarna zo lang 'afkoelen' en uitsnikken, dat duurt erg lang. De snelste manier om weer te gaan slapen is meestal zsm troosten en afleiden. Ik vind het heel vervelend dat ze erg driftig kan worden bij zo'n nachtelijke huilbui. Geen enkele houding is goed, behalve heen en weer lopen maar dat houdt mijn rug niet zo lang vol. Ze krijst wat af, gooit met haar lijfje zodra het haar niet zint en loopt vuurrood aan. Eigenlijk is ze doodmoe. Ze gaat pas slapen als ik haar in de kinderwagen leg en wat heen en weer wieg. Dan wordt ze direct rustig. Het lijkt wel of ze pas geboren is, zo hard en lang huilt ze. Sommige nachten gaat het goed en slaapt ze gewoon door. Overdag slaapt ze meestal zonder problemen in haar eigen bedje. Ook is ze best vrolijk (alleen soms moe ) Ze krijgt wel tanden en lijkt verlatingsangst te hebben, ook heeft ze een pittig temperamentje dus wellicht hangt het hier mee samen. We geven haar overdag genoeg positieve aandacht, waarom moet dat 's nachts ook nog? Nou, misschien herkennen jullie dit, hebben jullie adviezen o.i.d.
Ik herken het wel, als verlatingsangst. Wij hadden dat ook, denk ergens rond de 10-11 maanden. En een paar keer ook opnieuw. Dat was ook brullen als we 's avonds uit de kamer liepen, en 's nachts ook regelmatig. Meestal gingen we dan even 10 minuten met hem op schoot zitten in zijn kamer. Verder geen aandacht geven, maar even de papa/mama honger stillen. Dat hielp soms, en soms ook niet. Als dat ook niet lukte, dan lieten we hem meestal toch brullen. Wel regelmatig kijken natuurlijk. Dan sliep hij vaak wel binnen 30-45 minuten. En zo'n fase was meestal was het ook wel snel weer over. Denk een halve week, week max. Maar dat laten huilen is voor sommigen toch een harde methode. De andere optie was bij ons in bed leggen, maar met het risico dat hij daar wilde blijven slapen (geprobeerd, hij sliep, wij niet). En daarna moet je dat ook afwennen, dus alsnog huilbuien.
Okee, fijn dat het herkenbaar is. Ik lees wat rond op internet en herken ook wel iets in nachtangst / pavor nocturnus / night terror. Soms lijkt ze namelijk nog te slapen en ze is vaak ontroostbaar en heel 'agressief'. Mensen die een kindje hebben die dit heeft (gehad)?
Hey heb dit eens in een boek gelezen Jetzwolle, komt idd bij deze leeftijd voor. Ik heb het boek niet meer had het geleend bij de bieb. maar daar stond dit proces helemaal in uitgelegd. Lijkt me niet leuk voor jullie... en las idd dat ze eigenlijk nog slapen als ze een driftbui krijgen 's nachts.
Het lijkt alsof je het over de mijne hebt. Ze is bijna 13 maanden, sinds vierde maand sliep ze 12 uur lang door tot een maand of 8/9. Sindsdien is het drama, iedere nacht, overdag is slapen geen probleem maar in de avond/nacht DRAMA. Ook hier was laten huilen geen optie, raakte ze alleen nog meer overstuur van. Alleen maar in de armen nemen en het liefst ook nog lopen maar dat vertikte ik (ben ook eens hoogzwanger van de tweede). Dat werd dus op een stoel zitten en over haar bolletje aaien tot ze weer helemaal gekalmeerd was, duurde ook een aardige tijd. Dan kon ik haar er weer inleggen, na een 1.5 a 2 uur begon het weer opnieuw. Ze is wel bang in het donker, als we een parkeergarage inrijden, en het is er donker begint ze meteen te krijsen, of in de avond buiten. Heb nu altijd een nachtlampje aan. Afgelopen nacht voor het eerst sinds maanden dat ze hele nacht door heeft geslapen dat ik me weer zorgen begon te maken, en paar keer wezen kijken of het wel goed ging. Haar tandjes/kiezen/hoektanden zijn wel allemaal in 6 maanden bijna allemaal doorgekomen (16 van de 20) dus dat heeft er denk ik ook wel mee te maken gehad. Pfffff..... ik lees dus aandachtig mee.....
@ Zinaatje: Heel vermoeiend, vooral als je ook nog zwanger bent lijkt me. Sterkte hoor! Hier is het overdag soms ook lastig, vandaag nog heeft ze hard gehuild met het in bed leggen, waardoor ik toch weer aan verlatingsangst denk. 's Nachts of 's avonds is het echter meestal veel erger! Wij proberen nu maar te denken: het is niet elke nacht, wie weet gaat het vandaag goed. Zo niet, dit gaat heus wel een keer over. En zal nog wel eens terugkomen maar goed We gaan nu een nachtlampje proberen en 's nachts even met haar wandel als ze zo overstuur is, lekker ingepakt dat werkt hier vaak goed. Ze kalmeert dan sneller dan dat ik haar in haar kamer of beneden probeer te troosten.