Sinds een paar dagen slaapt onze dochter slecht, ze wordt vlak na het inslapen wakker of wil helemaal niet slapen. Omdat ze dan helemaal overstuur gaat en na een paar keer 10 min huilen en troosten nog niet wil slapen, nemen we haar soms mee naar beneden. Zou ze dit al kunnen snappen? Vanaf welke leeftijd kunnen kindjes de link leggen tussen "als ik nu heel hard huil mag ik naar beneden"? Ik zelf heb het vermoeden dat ze dit nog niet echt snapt, maar mijn man twijfelt daar aan. Wie weet het??
Vind het lastig om hier andwoord op te geven. Aan de ene kant beseft ze het nog niet maar ze weet wel dat je komt. En of ze het express doet dat kan ik van af hier niet zien. Maar vertrouw op je moeder gevoel die heeft het. vaak bij het juiste einde. Vaders ook wel maar anders. Maar dat vind ik. Kijk even of ze misschien een lampje bij haar bed wil of verander iets in het avond rituweel en kan ook gewoon de leeftijd zijn van uitproberen. Jij kent je dochter het beste.
Of ze het echt bewust zo doen weet ik niet, zéker niet omdat ze echt overstuur is! Als mijn zoon naar beneden wil gaat hij niet overstuur huilen maar echt dwingen!
onze zoon is bijna 10 maand. en hij snapt het al een tijdje. wij kregen het opeens door. dus toen maar even laten huilen want ja elke keer eraf halen is de bedoeling ook niet. en toen was het ineens over. dus nu ga ik heen troost hem en leg hem gelijk weer neer en als die dan weer ineens erg begint te huilen dan haal ik hem er echt neit weer uit. soms huilde hij en dan kwam ik op zijn kamer dan zat ie recht op handjes omhoog van gezellig haal me er maar even uit ik ben klaar met slapen haha. nou dat heeft ie nu wel afgeleerd. hij huilt alleen nog maar als hij echt een erge droom heeft gehad of dorst heeft. maar verder eigenlijk altijd lekker slapen. liefs
Hier hetzelfde als bij Lovely: Als mijn zoontje naar beneden wíl dan gaat hij enorm drammen en wordt hij heel boos. Als hij gewoon overstuur is, dan is er naar mijn idee meestal iets anders aan de hand. Ik denk wel dat je dochtertje weet (of hoopt) dat mama komt als ze huilt, maar ik denk niet dat ze het echt doet omdat ze naar beneden wil. Misschien is ze een beetje bang, heeft ze last van tandjes oid?
Hier zie ik een heel duidelijk verschil tussen uitgehaald willen worden en verdriet, dus daar spelen wij (meestal) op verschillende manier op in. Maar met 1 jaar weten ze volgens mij wel dat ze iets kunnen bereiken met huilen/schreeuwen/drammen/ boos worden enz.
Ik heb weleens ergens gelezen dat ze vanaf 6 maanden oorzaak en gevolg kunnen gaan snappen. Dus dat het licht aangaat als je op het knopje drukt en dat mama komt als ik heel hard ga huilen. Met ruim 1 zal ze dit echt al wel een poosje snappen hoor. Een paar maanden geleden bedacht mijn zoontje ook dat het in de woonkamer leuker is 's avonds. We zijn er 1 keer ingetrapt, daarna 2 avonden eventjes laten huilen en troosten op zijn kamer, sindsdien geen problemen meer gehad. Even doorzetten dus! Edit: ah, je probeert het even huilen en troosten al en dat werkt niet. Ik denk dus wel dat ze snapt dat je komt als ze huilt, maar ik weet niet zeker of dat nu het geval is. Tandjes, eenkennigheid, ziek, gewoon een fase, er kan van alles zijn. Probeer in ieder geval goed te luisteren of het boosheid is of verdriet.
Bedankt voor al jullie reacties! Het is af en toe zo lastig zeg! Maar ik denk dat het een combinatie is, ze krijgt volgens mij ook een tand. Dus ik denk dat dit er ook mee te maken heeft, bedankt voor alle tips!
Bij ons is het ook boos/hysterisch huilen als hij gewoon niet wil dat ik wegga of als hij niet naar bed wil. En daar ga ik niet op in. Maar als er echt iets is en hij dus overstuur is, dan haal ik hem er uit. Overigens dat na 3 kwartier wakker worden en niet verder willen slapen, heeft Aaron al 2x een periode gehad tijdens het krijgen van tandjes/sprong. En dat is vanzelf weer over gegaan ondanks dat ik hem dus er uit haalde en mee naar de woonkamer nam (hier had laten huilen etc. ook geen zin). Doe wat je gevoel je ingeeft!
Sil snapt oorzaak-gevolg ook al dondersgoed (hij wil bijv. elke ochtend zelf het licht aandoen en laat dat merken door naar het lichtknopje te wijzen - bijdehandje!). Hij slaapt altijd heel makkelijk in, maar we hebben wel gemerkt dat bij ziekte of tanden het slapen gewoon wat moeilijker is. Dan wordt hij dus soms ook heel hard huilend wakker en kan dan echt ff niet meer inslapen. Op zulke momenten ben ik makkelijker: dan mag hij even uit bed en op de arm getroost worden en in extreme gevallen ook even mee naar beneden, en meestal gaat het daarna wel goed. Soms is het dan ook een kwestie van een paracetamolletje geven, maar dan moet je natuurlijk wel vrij zeker weten dat er iets van pijn of koorts meespeelt....
jamie ging toen hij een maand of 8 was pas echt "huilen" aanstellen noemden wij het, als hij naar beneden wou.. dus als ze 1 jaar zijn snappen ze het zeker wel... maar ik zou wel goed opletten. rond de leeftijd van 1 jaar had jamie last van verlatingsangst... dan huilen ze dus ook, maar niet omdat ze naar beneden willen maar gewoon omdat ze bang zijn... ik zou ze dan zeker niet laten huilen! als jamie jammert en nephuilt omdat hij naar beneden wilt laten we hem doen. maar als hij echt huilt (dat verschil hoor je normaal gesproken wel!) dan gaan wij er echt meteen naar toe!
Sluit me helemaal aan bij LovelyDK en MvLiam: vanaf een jaar of 1 snappen ze dat echt wel, maar ik hoor ook echt duidelijk verschil tussen overstuur/paniekerig zijn en dwingelandij. Overigens nemen wij Thirza in beide gevallen niet mee naar beneden, maar lossen het altijd boven op. Da's wel eens balen, als je daardoor een (stuk van een) film mist, maar als we de rest van ons leven ongestoord film hadden willen kijken, hadden we niet aan kids moeten beginnen Maw: het hoort erbij
ja wij nemen jamie ook nooit mee de kamer uit. als hij echt echt huilt probeer ik hem te sussen, neer te leggen speen en dan weer weg te gaan... lukt dat niet dan pak ik hem heel even op tot hij wat gekalmeert is, maar hij komt de kamer echt niet uit ik heb voor jamie wel altijd wat drinken klaar staan... meestal is het na een slokje water over en gaat hij braaf slapen
Dat Aaron mee gaat de woonkamer in komt overigens doordat we gelijkvloers wonen en hij momenteel in zijn eigen kamer overstuur blijft (verlatingsangst) en dus dan loop ik een rondje en daar hoort dan de woonkamer bij .
haha wij wonen ook gelijksvloer. wou even een tip geven om hem toch te proberen om hem te kalmeren op zijn eigen kamertje zodat hij merkt dat dat zijn veilige plekje is en er niet bang hoeft te zijn
Ik denk dat ze het wel snapt. Wij hebben onze dochter nooit laten huilen als ze echt overstuur was en dat doen we nog steeds niet. Ze is een enorme slaapkop, maar er zijn periodes dat ze moeite heeft met in slaap komen. Wij gaan dan met haar op schoot zitten in de stoel die op haar kamertje staat. Naar beneden gaan hebben we nooit gedaan. Ik denk dat het ook niet zou werken, omdat ze dan veel te veel prikkels krijgt. Op haar eigen kamertje met het licht uit, lekker veilig op schoot, geeft ze zich uiteindelijk wel over aan de slaap. En dan is het geen probleem meer om haar in haar bedje te leggen en dan slaapt ze de hele nacht door. Ik ben weleens "bang" geweest dat we haar hiermee iets aanleerden, vooral als zo'n periode een paar dagen duurde. Maar elke keer ging ze na zo'n periode weer lekker zelf slapen. Op vakantie was het ook drama. Ze wilde niet slapen, ging steeds staan in haar bedje en gilde alles bij elkaar. Maar als ze bij één van ons op schoot in slaap gevallen was en we haar in bed legden, sliep ze rustig door tot de volgende ochtend. De eerste dag thuis was ik benieuwd hoe het zou gaan. 's Middags in bed gelegd, ze draait zich om en gaat slapen! Hier dus geen kwestie van "gewenning", maar wel weten dat papa of mama er is als ze bang is. Maar ja, ze vindt slapen eigenlijk heel erg fijn, heeft ze vast van mij .
Ik merk aan mijn dochter dat ze nu wel snapt dat papa en mama reageren op het huilen. Dat is ook goed. Het zou, mijns inziens, niet goed zijn als papa en mama helemaal niet zouden reageren op huilen! Maar mee naar beneden nemen doen wij niet. Op haar kamertje blijven als ze langer dan een minuutje aandacht/troost/drinken nodig heeft ook niet trouwens, daar is haar kamertje te klein voor. Als de situatie daarom vraagt nemen we dochter mee naar onze slaapkamer.