Hahahaha, ja ag. Weet je wat het is, voor de goede vrede laat ik het dan maar zo. Is best pittig gegaan hoor, want toen ik uitgemaakt werd voor leugenaar heb ik der der twee keer uitgezet. Uiteindelijk zijn de gemoederen toch tot bedaren gekomen en nu weer wat rustiger. Een beetje uitgepraat zeg maar.
Sterk van je hoor! Ja ti's wel zo, je krijgt ze er nu eenmaal bij! Hier is het gelukkig vrij rustig sinds ik uit m'n vel ben geklapt, maar ik hou m'n hart vast als de kleine er straks is! Hoop dat ik m'n hormonen dan nog s nuttig kan gebruiken
Nou hier niet eens hormonen, maar klapte toch flink uit mijn velletje. Baal daar achteraf van, had me nl zo voorgenomen rustig te blijven. Had zin om der te wurgen met mijn dooie hangplant.
Whahaha, LIKE! Ik ken het hele probleem, en onze trouwdag was alles behalve leuk! En mijn sm heeft er ook een handje van... Ze gaat janken (zo nep als wat) maar man bindt weer in. En meestal krijg je dan ook ineens uit het niets, ik hou van je, tehoren, terwijl ze dat NOOIT zegt.... Zo nep, en dat om je zin te krijgen! Ik ga er bijna van kotsen! Ik heb nu tegen mijn man gezegd, ik tolereer haar, maar nog 1 stunt en ze komt mijn huis niet meer in en hoeft ons kind niet meer te zien! En wat hij ermee doet moet hij zelf maar weten!
Wat is dat toch met schoonfamilie? Nou partyrocker ik wens je vast sterkte met je bruiloft, wat een mega schoonloeder heb jij zeg!
Nou ze heeft letterlijk gezegd dat ze haar zoon niet meer terugkent door mij. Ze heeft het idee dat ze hem niet meer alleen kan spreken of zien. Bladiebladiebla. Ik heb ook gezegd dat ik vier ogen gesprekken onzin vindt, vooral als het om dit soort ruzies gaat. Dat gaat ons dan beide aan. Al met al was het dus voornamelijk mijn schuld en ze heeft geen idee wat ze nou verkeerd heeft gedaan. Nja, i rest my case. Ik kan niet duidelijk zijn, dus ik heb besloten haar maar te tolereren. Voor mijn vriend en voor mijn zoon. En voor mijn eigen gemoedsrust.
Wow, ik vind die laatste zin best ver gaan eigenlijk en totaal niet grappig eigenlijk zoals sommige dat vinden. Ik denk echt niet dat je dat echt zou doen ofzo Ik heb je topics over je sm gelezen ook die van het pak. Maar aan de andere kant het is en blijft de moeder van je aanstaande en zij heeft ook gevoelens. Als mijn man zoiets over mijn moeder zou zeggen, wat ze ook zou hebben gedaan, ik had dat niet oké gevonden. Misschien heeft ze wel het gevoel dat ze haar zoon kwijtraakt, heeft ze moeite met dat hij volwassen is, dat er nog een belangrijke vrouw is in zijn leven. Die gevoelens kan ik me allemaal best voorstellen. Niet dat ik haar gedrag daardoor goed keur. Absoluut niet. Ik vind het ook hartstikke goed dat je op je strepen blijft staan en duidelijk zegt waar het op staat houden zo. Mijn moeder is in zekere mate jou sm. Dat geintje met dat pak heeft mijn moeder met mijn zus met de jurk uitgehaald. Die actie komt vooruit uit verlatingsangst van haar. Dus ergens begreep ik haar emoties wel. Wederom valt niet goed te keuren, maar ik begreep haar wel. Je sm was emotioneel en geeft aan niet zo goed te begrijpen war ze verkeerd deed. Misschien kijkt ze wel heel anders tegen de situatie aan dan jullie, heeft ze dingen anders beleefd en ziet ze de dingen anders. Dat kan toch? Dat ze haar zoon wel eens alleen wilt spreken snap ik ook wel. Soms wil je even alleen met je kind zijn. Dat jij erbij wilde zijn bij dat gesprek dat snap ik dan ook wel weer. Het gaat jou ook aan. Maar ik vind dat je best wel gemeen over je sm praat. Ergens snap ik dat wel maar het is en blijft wel de moeder van je aanstaande.
Onee, dat over dat pak was ook opgeheldert hoor. Ze gaf uiteindelijk toe dat ze nee zei, omdat ze nee wou zeggen. Omdat ze dus eigenlijk ''dwars'' wou liggen. Waardoor het dus eigenlijk in een rap tempo dan escaleerde. Lijkt ook niet dat mijn sm dan voor een volwassen aanpak koos.
En je moet het niet te letterlijk nemen . Ik wil mijn vriend ook wel eens wurgen met dezelfde hangplant. Is ook nog niet gebeurd. Dat arme ding kan nog niet eens een knikker dragen . Maar goed, het is voor nu ''goed''.
Ik heb volgend mij al eens eerder op een topic van jou gereageerd, ik vind je eigenlijk nogal respectloos overkomen. Probeer het eens vanuit een andere kant, die van haar te bekijken. Of het zo is of niet, het is haar gevoel dat haar zoon veranderd is sinds hij met jou is en dat doet haar pijn. Het hoeft niet zo te zijn maar zo voelt het voor haar wel. Zelf zou ik het ook niet prettig vinden mijn zoon nooit meer alleen te spreken. Ik ga ook wel eens alleen naar mijn ouders en mijn man vroeger ook wel naar die van hem. Als er een ruzie is waar jullie met z'n 3en schuld aan hebben snap ik het wel, daar moet je met z'n drieën over praten. Maar als zij de behoefte heeft haar zoon ook eens alleen te zien. Hij is Andes als hij met jou is voor haar gevoel, op deze manier us ze gaar zoon helemaal kwijt omdat ze hem nooit zonder jouw ziet. Je kunt dat af doen met bladiebla... Maar kom op, verplaats je zelf eens in haar situatie of erger, ga 20 of 30 jaar verder in de tijd en bedenk dat jouw kindje jouw man is en jij zijn moeder. Het is haar gevoel... Daar kun je niet omheen. En echt, nogmaals, ik heb een schoonmoeder die jouw schoonmoeder in het kwadraat is, inmiddels hebben we helaas geen contact meer. Maar we, vooral ik (mijn man was er eerder klaar mee) hebben haar altijd met respect behandeld, nooit hebben we haar uitgescholden en hebben altijd de situatie omgedraaid en ook kritisch naar onszelf gekeken. Je schrijft veel nare dingen over haar maar ik heb je nooit eens iets zien schrijven van in dit geval heb ik ook schuld. Echt.... Het kan niet zo zijn dat het altijd aan een ander ligt, niemand is nl perfect.
Moeders moeten leren hun zoon los te laten, en niet zo blijven claimen. Accepteren dat zij niet meer DE vrouw in zijn leven.. En niet zo achterbaks proberen te blijven plakken en te stoken. Loslaten moet ze, daar krijgt ze uiteindelijk meer voor terug! Ze houdt ook minder van m over, maar thats the way of life.. Zou niet goed zijn als het niet zo was!
Je moest eens weten hoe vaak ik mijn fouten heb toe proberen te geven, mede in de hoop dat zij dat ook zou doen. Ja ik zet hier maar een gedeelte neer, dat is wat me dan hoog zit maar er is zoveeeeel meer aan vooraf gegaan. Ik ben al die tijd de respect zelf geweest. Ondanks dat een hoop verdraaid werd. Mijn vriend gaat zelf nooit alleen langs, dat is zijn pakkie an. Maar dat moet s m die schuld niet bij mij plaatsen.
Zo ff op de pc Dat is toch wat makkelijker. Er zijn meer dingen aan vooraf gegaan dan dat pak alleen. Mijn schoonmoeder en ik hebben meer problemen gehad dan alleen het feit dat ze haar zoon niet zou zien en nogmaals. Mijn vriend is vrij om te gaan wanneer hij wilt, maar volgens sm is dit dus mijn invloed. Hij komt daar niet door mij. Ze kan haar zoon niet meer beinvloeden, door mij. Ze herkent hem niet meer, door mij. Dusja, dat vind ik bladiebladiebla, want dat is onzin. Mijn vriend heeft namelijk best zijn eigen mening en ik vind dat hij meer krediet verdiend dan dat. Waarom ik het heb over wurgen met een hangplant? Ik werd midden in mijn gezicht, uitgemaakt voor leugenaar omdat mijn vriend weer eens een verdraaide versie van iets verteld heeft (mug/olifant zoiets). Toen ik zei dat mijn vriend dit verkeerd had verteld, gooide ze er in dat hij toch nooit de waarheid zou vertellen dan, omdat die dan door mij in de mond gelegd word. Zijn pakken, waren volgens sm allemaal uitgezocht door mij (ik was er niet eens bij en dit was ook echt totaal niet waar, ik had alleen gezegd, alles behalve bruin!). Nou en zo zijn er nog wel een paar dingen verder gegaan, bepaalde gesprekken werden ontkent, verdraaid. En voornamelijk ten nadele van mij. Het waren simpelweg, verwijten naar mij toe! Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar dat is wel iets heel anders dan "Ik heb het gevoel alsof"... En nop, ik ben ook niet altijd perfect, maar zoals ik al eerder aangaf. Ik heb hier tegenover mijn vriend en sm altijd mijn fouten toegegeven, maar als dit niet van 2 kanten komt. Dan weet ik ook niet meer wat ik dan wel moet doen?
Ik hoop voor jullie dat het nu ook goed blijft gaan. Voor degene die alleen maar zeggen dat een moeder een kind moet loslaten en allemaal die dingen richting haar schoonmoeder, eens kijken als jullie het later overkomt met schoonkinderen. Het is altijd makkelijk praten. Nu zorgen jullie nog voor je kindje. Als ik eraan moet denken dat mijn kindje met 20 het huis uitgaat en dat ik nooit meer volledig deel uit maak van haar leven, en niet voor haar hoeft te wassen, strijken, koken en voor dr hoeft te zorgen en ze heeft dat met haar nieuwe partner en ziet mij maar wekelijks en ik word op de 2e plaatst gesteld, dat maakt mij erg verdrietig ook al 'hoort' het zo mag je er nog moeite mee hebben. Gevoelens kies je niet voor dat overkomt je. De een is hard en de ander soft.
Daar heb je gelijk in Manyana! Ik moet er ook niet aan denken dat ik mijn zoon dadelijk minder zie o.i.d. al weet ik wel heel goed dat de eerste vrouw voor hem later ZIJN vrouw gaat zijn. Logisch ook natuurlijk, maar leuk zal ik het waarschijnlijk niet vinden. Zijn broer komt btw ook weinig langs, maar daarover wordt alleen maar gezegd. Tsja, die is gewoon zo. Ja, dat is dan ook wel apart.