Ik ben zo'n wispelturig persoon. Dat kan van alles zijn. Zo ben ik de afgelopen 7 jaar 4 keer verhuisd. Verander ik heeeel vaak van interieur, maar ook gaan mijn gedachten en meningen alle kanten op. Zo kan ik vorige week dit zeggen en denken en er ook van overtuigd zijn om een week later weer heel anders te denken en te zeggen. Mijn man heeft er mee leren leven en zegt vaak gekscherend dat het een wonder is dat ik hem nog niet heb ingeruild na 22 jaar . Maar ik vind het nu vervelend worden, voor mijzelf en omgeving. Wie herkent zich hier in? En hoe kan ik die wispelturigheid inzetten als iets positiefs?
Ik herken het misschien deels.. hier is het vooral een constante drang naar iets nieuws/iets anders. Altijd zoekende wat ik nu weer kan veranderen en/of kopen en doen. Het maakt me soms wat onrustig maar verder heeft niemand er last van. Zal het misschien hormonaal kunnen zijn? Merk je dat je bepaalde keuzes of gedachten in bepaalde delen van je cyclus hebt? https://cycle.care/nl/de-vier-seizoenen-van-je-cyclus sinds ik me hier van bewust ben kan ik dingen beter plaatsen. En zelfs nu ik aan de pil ben merk ik dat ik een natuurlijke cyclus heb al is er wel wat disbalans. Bijv met het boeken van een vakantie; doe ik dat in fase 2/3 dan kan ik super enthousiast zijn en sta ik helemaal achter onze keuze, rond mijn ‘menstruatie’ kan ik weer enorm twijfelen en gaan zoeken naar iets wat beter is. Klinkt dat bekend?
Bedoel je spontaan? Dat je spontaan opeens iets anders wil? Met je interieur of wat dan ook? Of is het een geleidelijk iets?
Ik herken het wel enigszins, al noem ik het bij mezelf niet per se wispelturig. Ik raak snel uitgekeken op dingen, ben al snel weer op zoek naar iets nieuws/anders. Ook merk ik dat ik idd iets afspreek/iets besluit whatever en er dan heel enthousiast over ben en een week later (bijv) er weer heel anders over denk/er geen zin meer in heb... Ik stoor mezelf er enorm aan omdat ik daardoor eigenlijk niet meer vertrouw in mijn eigen beslissingen/enthousiasme. Ik heb het altijd wel gehad, maar ik merk dat het de laatste paar jaren echt veel erger is geworden. Ik heb bij mezelf wel het idee dat het iets hormonaals is (iig de vererging) omdat ik rond die tijd uberhaupt veel meer klachten heb gekregen tijdens de verschillende stadia van mijn cyclus. Maar goed, weten dat het iets hormonaals is en het onder controle houden zijn wel 2 verschillende dingen (voor mij iig), dat maakt t zo vervelend.. t voelt als iets waar ik niet echt controle over heb.
Ja, het zou best eens iets hormonaal kunnen zijn idd! Al heb ik het altijd wel gehad, het lijkt de laatste tijd wel erger geworden. Het kunnen kleine dingen zijn, zoals inderdaad mijn interieur aanpassen. Vond ik vorige week de bohemian style nog leuk, dan is het deze week knalroze om maar wat te noemen. Maar ook grote dingen, zoals het kopen van een huis of verbouwen wat het laatste jaar heeft gespeeld. Dan ga ik echt van de hak op de tak. Of een andere baan of een opleiding. Ik ga dan van het één naar het ander. Super enthousiast zijn over iets en een week later snap ik niet wat mij nou zo leuk leek. Echt soms doodvermoeiend en mijn man kan het soms ook niet meer bijbenen
Ik heb dit ook, noem het altijd innerlijke onrust. De muren zijn vaker geverfd dan de jaren die we hier wonen. Elk jaar wel 2 a 3 keer.
Ik heb dat ook maar weet intussen dat dat vanuit trauma komt. Ik ben opgegroeid in nogal een onrustige situatie en mijn lijf/hoofd is daar blijkbaar zo aan gewend dat ik juist goed functioneer tijdens stress en onrust, en me onrustig voel zodra mijn leven rustig is. Altijd onbewust opzoek naar spanning, nieuwe dingen. Zou dat bij jou kunnen spelen?
Ik heb dit inderdaad ook. Ik heb periodes, als ik bijvoorbeeld veel onzekerheden heb, dat ik rustig ben qua interieur en grote materiële veranderingen. Zodra m'n leven in een rustiger vaarwater komt, dan ineens heb ik drang om weer van alles te veranderen. Bij mij uit het zich vooral in contacten en relaties helaas.
Ja, ik herken dat wel. Bij mij uit zich dat voornamelijk in een verandering van leefomgeving willen. Dus inmiddels (soms tijdelijk, soms langdurig) in 5 landen gewoond. En momenteel kriebelt het weer gigantisch. Mijn partner heeft dat ook trouwens, dat maakt het wat makkelijker. Hoewel we nu wel limieten hebben i.v.m. de taalvaardigheid van onze zoon (middelbare schoolleeftijd en spreekt alleen Engels en Frans, dus anderstalige landen gaan het niet worden momenteel).
Ja, impulsief noemen ze.dat? Maar dat hebben we allemaal wel? Echter dat veranderen van interieur deed ik ook jaren. Hier ben ik mee gestopt na de geboorte van mijn tweede kind. Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt af te wachten of het echt moet of nodig is en dan sla ik in. Waar ik wel lastig mee omga is emoties soms beloon ik mezelf na zware dagen met een prutsel. Achteraf hebben we dat niet nodig!
Volgens mij heb ik nog erger dan TS. Het is of verhuizen of van interieur veranderen of beiden. Ik ben 51. En ik ben 20x verhuisd. Ik bedoel maar. Ook mijn lijst qua banen is lang. En ook nog variatie qua werkzaamheden. In elk geval genoeg ervaring op verschillende gebieden. Mijn collega’s zeggen weleens: hoeveel levens heb jij geleefd. Ach, mijn leven is inderdaad niet saai. Ooit een artikel gelezen, dat ik absoluut niet enige ben. Qua werk dan. Ik vind ook vanalles leuk, Boekhouding, marketing, horeca, helpdesk, promotiewerkzaamheden, receptie, enz.
Ik herken mijzelf er wel in. Noem het alleen niet wispelturig maar impulsief of snel verveeld/uitgekeken op iets.
Ik ben eigenlijk niet impulsief, ik denk namelijk wel heel goed na voordat ik iets doe. Voor de meeste dingen dan, qua interieur doe ik het gewoon. Wispelturig zit hem bij mij het meeste in mijn denken denk ik. Dat gaat echt van de hak op de tak.