'Onnodige' stress door ziekenhuisbeleid

Hallo,

Ik ben voor de eerste keer zwanger, ben met 1 maand proberen zwanger geworden, nog nooit miskraam gehad, geen enge ziektes in de familie.
Ik heb een bmi van 39 en mijn verloskundige maakte hier geen probleem van. Tuurlijk heeft ze even gereageerd op mijn gewicht, maar verder houden zij een norm aan van 40 dus mocht ik bij ze blijven. Mijn bloeddruk is helemaal in orde. Ik heb een suikertest gehad met 17 weken en daar kwam nuchter 6.0 en 2 uur na suikerdrankje 6.7. De verloskundige vond dit verder goed en wilde met 24 weken weer laten controleren.
Wel wilde ze dat ik een afspraak maakte in het ziekenhuis, want ze vinden met mijn bmi het belangrijk dat ze de juiste keuzes maken. In een opgestelde brief voor het ziekenhuis staat mijn bmi in, mijn suikerwaardes, de planning dat met 24 weken weer suiker gecontroleerd wordt, met 30, 33 en 35 extra groei echo’s en bevalling in het ziekenhuis.
Nog geen 30 seconde in de stoel zittend bij het ziekenhuis kreeg ik te horen dat mijn bmi veel te hoog is, zij houden een bmi aan van 38 wat direct overnamen betekend. Kreeg gelijk te horen wat alle gevolgen zijn voor het kindje, ik werd zeg maar angstig gemaakt en het hele gesprek kwam over alsof ik absoluut niet zwanger had mogen worden. Mijn suiker vonden ze ook wat aan de hoge kant en er is een afspraak gemaakt dat ik 2 weken later naar een gynaecoloog moet.
Een week later werd ik opgebeld door het ziekenhuis dat ik die week nog langs moest komen. Afspraak bij de diabetesverpleegkundige. Ben aangemeld bij het diabetescentrum en vanaf nu ga ik de wereld door als diabetespatiënt, want ook na de bevalling krijg ik jaarlijkse controles. Ze vertelde dat mijn gynaecoloog mijn dossier heeft gezien en voor deze doorsturing heeft gezorgd, mij zelf heeft hij nog niet gezien. Ook nu weer direct in de eerste minuut te horen gekregen dat mijn kindje hersenafwijking kan krijgen, dat het een hel van een bevalling gaat worden, omdat het kindje te groot zal worden etc.
Deze week ben ik voor het eerst gaan prikken en heb ik deze waardes doorgebeld. Nuchter: 5.5, 4.7, 5.2, 4.7 niet nuchter voor het eten: 5.0, 4.6, 4.9, 4,7 en niet nuchter 2 uur na het eten: 4.7, 5.2, 4.5, 4.7, 5.2, 5,6. Ze vindt de waardes goed, maar moet aankomende week opnieuw meerdere dagcurves maken en moet ook langs een internist en diëtist.
Voor mijn gevoel heb ik geen last van verhoogde suikers en praat het ziekenhuis mij te erg aan. Ze maken mij bang voor iets wat naar mijn mening er (nog) niet is. Ik voel me ontzettend ongeluk bij dit alles. Als ze alleen al hadden gezegd dat ze een curve willen gewoon voor de zekerheid had ik het prima gevonden, maar de manier waarop het nu gaat komt zo hard en kil over.
Het maakt mij heel angstig en bezorgd, veel extra (onnodige?) stress.
Ik ben heel benieuwd naar jullie meningen en ervaringen als ‘zwangerschapsdiabetespatiënt’ met obesitas.
Ik ben nog niks aangekomen en ben 21 weken zwanger.
Om te eindigen met goed nieuws. Afgelopen zaterdag 20 weken echo gehad, alles was helemaal goed. Kindje zat tussen minimaal en normaal in voor de groei. Echoscopiste vertelde dat het kindje tot nu toe totaal geen last heeft van eventuele suikers.

 

hier ging het niet zo. bij de eerste een bmi van 49. Ik werd bij 33 weken doorgestuurd naar het zh. daar deden ze ook nooit moeilijk. Bevalling ging super goed en volgens het boekje.

Bij de 2de een bmi van 39 en weer bij de 33 weken doorgestuurd maar nu omdat ik weeen kreeg en het kindje zou te klein zijn.

Ook deze bevalling ging erg goed.

Ik heb nooit een suikercurve hoeven prikken. De vingerprikjes waren altijd oke.

Bij deze ben ik wel benieuwd nu een bmi van 34 geloof ik maar de regels voor mensen met een hoog bmi zijn wel veranderd

 

Hoi,

Hier iemand met een BMI van 32 (voor de zwangerschap, ben nu 30 weken en 7 kilo aangekomen). Bij mij hebben ze ook een suikertest gedaan, hier kwam een verhoogde waarde uit. Ze hebben mij dus ook doorgestuurd naar de diabetesverpleegkundige en diëtiste. Ik schrok er ook behoorlijk van dat er meteen een heel circus in gang werd gezet. Mij werden de gevaren ook uitgelegd, maar dat deden ze niet op een verwijtende of kwetsende manier.

Ik hou nu ook mijn dagcurves bij. En mijn waardes zijn hoger dan die van jou. Na de lunch soms 7.3 en na het avondeten één keer 8.9. Van zowel de verpleegkundige als mijn gynaecoloog krijg ik te horen dat het goed gaat. De uitschieters die ik net beschrijf vinden zij helemaal nog niet alarmerend.

Misschien zijn ze zo "streng" omdat je 21 weken zwanger bent? En dat ze willen voorkomen dat de waardes wel gaan stijgen. Voorkomen is beter dan genezen... Misschien kun je het de volgende keer bespreekbaar maken dat ze je nu bezorgd bent. Hopelijk kunnen ze dat van je weg nemen.

Fijn dat je 20 weken echo goed was! Ik hoop dat je toch wel kunt genieten van je zwangerschap. Sterkte!

 

Tja, het zal ongetwijfeld allemaal heel verstandig enzo zijn, maar de communicatie er omheen duidelijk niet.
Want zelfs al zouden zij het keurig hebben verwoord, het is niet prettig op jou overgekomen, dus dat had beter gemoeten. Zonde dat ze je juist stress geven, in plaats van aangeven waarom bepaalde keuzes verstandig zijn en met je meedenken, zeg maar.

 

Apart dat er zo op je gereageerd is...
Mijn bmi is denk wel 50. Ook naar ziekenhuis doorverwezen. Echt geen commentaar of vervelende dingen gehoord. Tuurlijk zijn er risico's, maar die zitten aan elke zwangerschap. Ik heb tot en met 34 weken fulltime in de zorg gewerkt. Twee keer bloedgeprikt voor mn suikerwaarde, 4.3. En 4.8midden op de dag. Wel wat extra groei-echo's gehad omdat ze de baby aan de buitenkant niet goed konden voelen.
Uit voorzorg een keer bij de anesthesist geweest op het laatst, die heeft mn rug bekeken of een ruggenprik zou kunnen( geen probleem,zag er goed uit)
Aantal weken terug uiteindelijk drie weken te vroeg bevallen, ingeleid vanwege pre eclampsie. Mijnlijf was nog niet klaar voor de bevalling,dus duurde even,maarvia de normale weg geboren zonder rare dingen.
Kop op, laat je niet bangmaken.
Niet roken,niet drinken, gezond eten en blijven bewegen, niks aan de hand!

 

Bijzondere communicatie hebben ze in het ziekenhuis.

Ik heb zelf een hoge BMI (rond de 40 geloof ik). En ja, ik weet dat dat een risico is, en ik weet ook wat de consequenties zijn (mijn gyn zijn 2 weken geleden "ja mevrouw, gezien uw gewicht moeten we wel suiker gaan monitoren" - waarop ik antwoorde "ik had niet anders verwacht"). Toen ik vroeg "het wordt een ziekenhuis bevalling" (omdat ik dat ook graag zelf wil) antwoordde mijn gyn "mevrouw, wat denkt u zelf?" sja - ik kan zulke directheid wel waarderen eigenlijk.

Ik snap dat alles goed is en het is helemaal niet zo dat het met zo'n hoge BMI per definitie fout gaat. Bij mij gaat ook alles goed, mijn kind ligt op de P50 curve ... helemaal volgens schema. Maar als je zelf nadenkt, denk ik ook wel dat je de noodzaak begrijpt hiervoor. Ze willen gewoon zeker weten dat alles goed gaat, en mensen met veel overgewicht worden nu eenmaal meer in de gaten gehouden.

Je VK vind ik in deze ook wel een beetje fout. Hoe kan het zijn dat zij niet weet dat het ziekenhuis een BMI van 38 als grens aanhoudt en zijn 40?

Ik snap wel dat je schrikt van zulke botte communicatie, dat had ik ook niet kunnen waarderen denk ik. Maar ik ben wel realistisch genoeg om van te voren te beseffen wat het in zal houden. En dat er in jou familie geen enge ziektes voorkomen, is op zich geen garantie dat het dan dus wel goed gaat bij jou.

Ik zou zeggen ... haal adem en laat het gewoon over je heen komen. Wees assertief waar je assertief moet zijn.

Sterkte

 

Wat is dit vervelend voor je. Dan ben je zo blij en dan doen ze zo lullig.

Mijn BMI was ook aan de hoge kant, en ik mocht in eerste instantie na de mmm over naar de verloskundige.

Helaas heb ik Hashimoto en bleek mijn curves ook telkens rond de 9 a 10 te komen.

Ik kon direct aan de insuline en dus overgedragen aan de gyneacoloog.

Met week 30 een hoge vliesscheur en lange ziekenhuisopnames met weeen en remmers enzo.

Ik werd dikker en dikker door de diabetes, door de hashimoto en doordat ik platte rust had en teveel at. Ik lag namelijk wekenlang in mijn uppie in een kamertje alleen in het ziekenhuis.

Ben 35 kg aangekomen en niemand van de gyns heeft ooit maar commentaar geleverd.

Ben nu eindelijk de kilos kwijt!

Sterkte..

 

ik weeg nu 129kg bij een 174 grootte....

en heb vorige week voor het eerst te hoog geprikt op suiker ( 8,6 na 2u glucosedrankje)

de gyn noemde dit iets te hoog.. en buiten een dieet deden ze er verder niets mee.

de baby is wel heel groot , maar mijn jongste woog ook 4800gram.
en tot vorige maand was mijn suiker gewoon goed. terwijl onze zoon flink voor lag met zijn groeicurve