Hallo dames, In januari heb ik gesolliciteerd naar een baan in een ziekenhuis waar ik ook handelingen moet doen bij patienten. oa lenzen inbrengen. Ik ben toen aangenomen maar heb de baan niet gedaan. Ik had hier een aantal redenen voor. oa dat ik angstig was om met patienten te werken en ziektes op te lopen. Ik vond dit achteraf moeilijl en.heb ook wel spijt gehad. Nou word ik vd week gebeld door dat bedrijf dat ze weer een vacature hebben en dat ze me nog steeds willen hebben. Bij mijn huidige baam.ben ik.uitgeleerd en opzich lijkt t me wel leuk. Maar ik ben zo angstig en ben bamg dat ik in paniek raak. Mijn moeder is heel nuchter maar zegt, dit moet zo zijn, het leven geeft je eem.tweede kans. Zien jullie dat ook zo? wat moet ik nou doen? Zal het me kwalijk worden genomen als ik het niet doe. Is dit mijn uitdaging of les? Ik ben zo angstig dat ik ziektes oploop en overdraag aan mn dochter. Ik ben verstijfd van angst en krabbel t liefst terug. de baan lijkt me wel leuk. Moet dit zo zijn? en wat doet t leven met me als ik het niet doe?
Ik zou het zeker proberen te zien als kans. Misschien valt het allemaal wel mee als je er even mee bezig bent. Angsten zijn er om te overwinnen!
Is je angst onterecht? Als je weet dat je angst onterecht is dan moet je dit wel zien als een kans en hem nemen
Als je zo bang bent zou ik hulp zoeken. Je beseft toch dat dit een ireeele angst is? Een echte fobie overwin je niet makkelijk door je 'er overheen te zetten'. Ik denk dus wel dat je de baan moet nemen en wel om twee redenen: het klinkt als je droombaan en je moet angst je leven niet laten bepalen. Maar ik denk wel dat je vlot een paar sessies cignitieve gedragstherapie moet doen om van een beginnende angststoornis af te kmen, voordat hij zich nog verder ontwikkelt.
Ik zou het niet doen, als ik je topics herinner vind ik je angsten toch wel heel heftig.. zou daar eerst aan werken, de patiënten en je werkgever moeten niet de dupe worden van jouw fobie.
Ik snap niet waarom je die baan zo leuk vindt als je zo angstig bent. Ik zou het dus niet doen want dat wordt een dagelijks gevecht tegen angsten die mss onterecht zijn.
ik zou hem aannemen als ik jouw was. ieder ziekenhuis heeft richtlijnen waarin staat welke maatregelen je moet nemen om jezelf te beschermen. t zou jammer zijn als je je door je angsten laat belemmeren
Moeilijk. Aan de ene kant denk ik, kansen moet je aangrijpen. Aan de andere kant denk ik, zoek professionele hulp om aan jezelf te werken. Was het trouwens niet vermeld in de vacature dat je ook handelingen bij patienten moet uitvoeren? Ik begrijp niet waarom je dan eigenlijk had gesolliciteerd met deze kennis in het achterhoofd.
Ik snap echt niet dat je met zieke mensen wil werken als je 'verstijfd bent van angst' en bang bent om ziektes op te lopen. Ik hoef zo iemand niet aan mijn bed, sorry hoor, maar ik zou een ander vak kiezen. Als verzorgende/verpleegkundige neem ik aan dat je niets liever wilt dan met patienten werken? Als je dat vies en eng vindt, dan is dit wsl niet je roeping.
gezien al je angsten zou ik daar eerst hulp voor zoeken. Dat het je droombaan is kan ik eigenlijk ook niet begrijpen met jouw angsten. Misschien als je die overwonnen hebt, maar deze baan is niet de plek om dat te overwinnen en ik denk ook niet dat jou dat zelf lukt. sorry dat ik het zeg maar iemand die heel angstig is om de handeling te doen zou ik niet aan mijn bed willen hebben om handelingen bij mij te doen. de kans is dan veel groter dat er een fout gemaakt wordt.
Hier ook iemand met een angststoornis. Als ik me daardoor laat lijden, had ik bij de buren kunnen gaan schoonmaken want verder weg durfde ik op een gegeven moment niet meer. Inmiddels werk ik weer op drie kwartier autorijden van mijn huis en ik kan je vertellen: je laten leiden door je angsten is het slechtste wat je kunt doen. Ik durfde geen auto meer t rijden, maar daar moet je doorheen. Je weet dat er niks gebeurd, maar om van je angst af te komen moet je ermee geconfronteerd worden om te zien dat het allemaal wel meevalt. Je gaat geen rare dingen doen, want je angst behoedt je daarvoor, al lijkt het soms zo heftig. Het maakt het alleen wat meer een uitdaging. Uiteraard is het geen slecht idee als je daarnaast aan jezelf werkt met cognitieve gedragstherapie, maar als je één ding uit de weg gaat, worden het er steeds meer. Angst is niet plaats- of gebeurtenisgebonden. Succes met je beslissing!
Als dat zo was dan zou heel Nederland ziek zijn, door alle dokters, verpleegsters, verloskundigen, diëtisten etc. die in ziekenhuizen werken en allerlei enge ziektes overdragen... Vind het nogal ver gezocht van je. Ik zou zo iemand niet graag aan mijn bed willen in het ziekenhuis, volgens mij levert dat ook voor jou heel veel stress op en ga je zo niet graag naar je werk.
Wat is de reden dat ze jouw zo graag als werkneemster willen voor de functie(wat is de functie eigenlijk)? Welke opleidingen heb je gedaan? Wat voor functie heb je nu? De reden dat ik bovenstaande vraag is omdat ze in deze tijd als werkgever zoveel keus hebben uit sollicitanten met de juiste diploma's en werk ervaring. Dus lijkt het mij dat jij beide hebt. Klopt dit? Wat is de oorzaak van je angst? Weet je dat? Bijv gebeurtenis....
Helemaal mee eens!!! Ik ben zelf jaren verpleegkundige geweest, gewerkt met mensen en open wonden, de hele rambam, heb nooit iets opgelopen aangezien je volgens de regels moet werken.
Niet doen! Je bent er simpelweg nog niet klaar voor. Als dit je droombaan is dan moet je aan jou angsten gaan werken en daarna nog een keer op zoek gaan, desnoods in overleg met het bedrijf waar je nu aan baan aangeboden hebt gekregen.
Ik zou hulp zoeken voor je angsten. Maar volgens mij heb je dat advies al vaker gehad. Heb je er ooit wat mee gedaan eigenlijk? Op dit moment ben je niet klaar voor deze baan. En 'je eroverheen zetten en het gewoon maar doen' gaat denk ik niet werken. Misschien schat ik het verkeerd in, maar het klinkt mij (als leek!) in de oren alsof je een behoorlijke fobie hebt. En dat is niet een 'gewone angst' waarbij je jezelf een schop onder de kont geeft en er overheen komt. Als ik het mis heb en jij denkt dat de spreekwoordelijke schop onder de kont wel genoeg is om hieroverheen te komen dan: SCHOP neem die baan als hij je zo leuk lijkt.
Ja ik geloof erin dat je met bepaalde angsten de angst op moet zoeken om er vanaf te komen. Echter gaat het hier om een verzorgende baan en dit is niet de plek om van je angsten af te komen omdat alles in het teken hoort te staan van de patiënt en er geen fouten gemaakt moeten worden omdat je afgeleid was ivm je angsten. Zoals eerder gezegd, neem nou eens hulp.
Mee eens. Bij TS gaat het wel wat verder dan "gewone angst". Ik zou daar echt hulp voor zoeken TS, lijkt me erg vermoeiend zo bezig te moeten zijn met die angsten
Meis, je kunt die baan toch niet echt heel leuk vinden als er zoveel angsten aan hangen? Ik zou eerst daar aan gaan werken. Misschien is dit wel een teken in die richting?