Heb 2 prachtige meiden van 2 en 6 jaar. Nu vond ik die zwangerschappen mij makkelijk afgaan. Voelde me mooi, kwam bijna niet aan, nergens last van echt heerlijk...Beide zwangerschappen droeg ik ook echt hetzelfde. Nu ben ik zwanger van de derde en merkte al vanaf het begin verschil. Was heel erg vermoeid. Zo erg dat ik slecht functioneerde op het werk. Mijn huid zat onder de pukkels en heb vanaf week 14 al rugklachten. Omgekeerde wereld dus. Nu na een pretecho - ben 18 weken- wat blijkt een jongen! Nu heb ik ook dat mijn buik twee keer zo hard groeit. Hij is ook heel erg gespannen en voelt aan als een ballon die op knappen staat. Kan zeggen dat dit niet prettig is en onnatuurlijk voelt Mijn vraag nu: wie herkent dit en heeft dit ook gehad? Was er ook zo'n verschil met zwangerschappen? Doordat het ook zo snel groeit en zo gespannen aanvoelt maak ik me ook weer zorgen. Niet alleen of mijn lichaam dit wel gaat trekken maar maak me dan ook druk om een vroeggeboorte ofzo...Wie herkent dit? Dat opgeblazen gevoel alsof je buik net een ballon is- en al zo vroeg in de zwangerschap- en had dat nog gevolgen of is alles verder goed gegaan? Ik hoor het graag!
Ik heb twee geel verschillende zwangerschappen. Bij mijn zoon had ik een prenatale depressie die het zwaar maakte, dat heb ik nu onder controle met medicijnen. Nu ben ik zwanger van een meisje en ervaar ik het lichamelijk heel zwaar. Tot 17 weken contenu misselijk en nu nog regelmatig. Geen energie en een bloeddruk die van hoog naar laag gaat en andersom. Of het geslacht gerelateerd is weet ik niet, maar verschil is er dus zeker
Wat mij als lichamelijk verschil met name is opgevallen (maar wat ook toeval kan zijn) is dat ik tijdens de zwangerschap van mijn zoon heel erge bekkeninstabiliteit heb gehad en vaak harde buiken en dat ik hier geen last van heb of heb gehad tijdens de zwangerschappen van mijn dochters. Daarentegen was ik vaker kribbiger of vinniger bij de meidenzwangerschappen. Dus ja, lichamelijk vond ik mijn ' jongenszwangerschap' zwaarder
Voor mij überhaupt eerste zwangerschap en van een jongen. Maar ik fluit er tot op heden door heen. Geen kwaaltjes gehad (praktisch niet dan, wel wat slecht slapen, maagzuur etc maar niet noemenswaardig dat het in de weg zit) en ik kom alleen aan op mijn buik en borsten en sport nog steeds..... Dus bij mij is een jongen goed te doen
ik denk dat het meer ligt aan de meerdere zwangerschappen, volgens de echoscopiste heb ik nu een meisje. En tot nu toe heb ik het als heel zwaar ervaren. En nog steeds. De eerdere 2 zijn jongens. Ik heb nu veel bandenpijn waar ik gewoon van wakker lig, veel last van bekken, ontzettend moe etc
Ik heb alle3 jongens en alle3 de zwangerschappen waren anders. de eerste tot 20 weken ziek zwak en misselijk. heb ook tot 20 weken eccht gespuugd smorgens en savonds. daarna bekkeninstabiliteit. 2e maar 2 x gespuugd in de ochtend en al snel bekkenistabiliteit. 3e nergens last van, alleen al met 28 week weeen. is geboren met 36 week. deze weet ik t nog niet. heb nu steevast buikpijn en een hele lage bloeddruk waar k last van heb en superchagarjng. verder ook nergens last van. zegt dus niks in mijn optiek
De eerste was een jongen, veel klachten en al vroeg bekkeninstabiliteit waardoor ik vanaf week 20 niet meer werkte. Nu ben ik ruim 27 weken zwanger van een meisje en voel me echt 10 x beter, weinig pijn ik werk nog gewoon en ervaar alles echt veel lichter!
Ik kan niet vergelijken met een meisje, want zowel de eerste als tweede zijn jongens. Persoonlijk ervaar ik de zwangerschappen als vrij makkelijk; weinig tot geen klachten, geen misselijkheid in het begin, niet echt futloos/energieloos. Heel makkelijk eigenlijk. Een vriendin van mij heeft eerst een jongen gekregen en nu een meisje en ze was bij beide ziek, zwak en zeurderig. Deze zwangerschap voelt wel "zwaarder", maar dat komt omdat er een peuter rondrent die zijn aandacht nodig heeft en opeist. Even bijtanken in de middag is er niet bij etc. Dat maakt het wel zwaarder, maar de zwangerschap op zich absoluut niet
Bovenstaande geldt voor mij juist helemaal niet: mijn eerste zwangerschap was de zwaarste, de tweede veel beter en deze derde ook vele malen beter dan de eerste zwangerschap, ik denk nog wel beter dan de tweede zwangerschap ( op maagzuur en slaapklachten na maar die had ik bij de andere ook)
Deels herkenbaar,al had ik bij de zwangerschap van me dochter ook wel wat kwaaltjes, alleen kwamen deze pas wat later! Nu loop ik al vanaf week 18 met een drukkend gevoel daar beneden, niet elke dag, maar wel veel, me buik groeit sneller/harder en ook heb ik dat opgeblazen gevoel heel erg. Deze zwangerschap ook meer last van me darmen. Elke zwangerschap is anders, en dat merk ik nu echt heel erg.
Ik merkte vooral verschil in mijn gevoel. Bij mijn dochter was is happy, voelde ik me zoveel beter in mijn element dan normaal. Nu ben ik zwanger van een jongen en ik ben veel kribbiger en emotioneler. Misschien ook wel onredelijker en onhebbelijker, over-all gezien ben ik gewoon minder gezellig. Ik heb nu ook meer last van m'n bekken maar dat heeft meer te maken met het feit dat dit m'n tweede zwangerschap is denk ik.
ik ben over het algemeen nooit zo gezellig tijdens mn zwangerschappen haha. Ben blij dat k al bijna op de helft zit (wat moet k dan nog lang maar goed)
Hahaha wat grappig dat verschil. Als ik mijn man moet geloven dan ben ik tijdens de zwangerschap van een jongetje veel liever en grappiger en van een meisje veel vinniger en kribbiger. Hij heeft het tot nu toe ook nog altijd goed gehad Maar lichamelijk voelde ik me het slechtst ( bekkeninstabiliteit) bij mijn eerste zwangerschap (jongen) en veel beter (bijna geen bekkenklachten) bij mijn tweede zwangerschap (meisje) en nog beter bij mijn derde zwangerschap (helemaal geen bekkenklachten)
Mijn eerste zwangerschap, een zoon, was echt een droomzwangerschap. De tweede zwangerschap een meisje en ik heb wel alle kwaaltjes gehad die er bestonden volgens mij vanaf 6 weken. De derde zwangerschap ook een jongen, ik had niet echt kwaaltjes als misselijkheid enzo maar lichamelijk was het wel echt zwaar vooral het laatste trimester. Vanaf 31 weken al gestopt met werken omdat ik veel harde buiken had. Buik was ook al snel groot waardoor het me al eerder in de weg ging zitten. Veel last van bekken en bandenpijn enzo.. Dus ik denk dat het vooral te maken heeft dat het je derde zwangerschap is.
Ik ben in verwachting van een jongetje, mijn eerste zwangerschap, en ik ga er huppelend doorheen, bij wijze van spreken. Ik voel me eigenlijk nog precies hetzelfde als voor de zwangerschap, alleen draag ik nu een kindje met me mee. Het wordt nu wel wat zwaarder nu ik hoogzwanger ben, maar dat zal ongetwijfeld voor iedere zwangere vrouw gelden
ik ben zwanger van een jongen overmorgen 18 weken en heb werkelijk nog nergens last van. ja soms last van de bekken dan weer banden/groei pijn maar niks waar over ik kan zeggen pfoeeeeee
Wereld van herkenning! Ik heb ook twee meiden, 3 en 6, en deze keer wordt het een jongen. Inderdaad, moe (!), in het begin misselijk, overal pukkels, enorme bandenpijn en een strakke buik, hoofdpijn. Zo anders dan de vorige keren. Volgens de vk komen de bandenklachten van het feit dat het mijn derde zwangerschap is en ik toch ook alweer 7 jaar ouder ben dan bij de eerste. Alles is niet meer zo strak. Maar pff fluitend zwanger ben ik dit keer niet. Ben wel superbenieuwd hoe het zal zijn, een jongen. Ben een echte meiden mama. Jij??
Ik merk ook duidelijk verschil. Bij m'n jongens al heel snel zwangerschapsischias, rugpijn, kwam veel aan.. Nu wel tot 17 a 18 weken misselijk en moe geweest maar voor de rest echt niks te klagen. Ik heb nauwelijks last van ischias, voel me mooi en het aankomen valt me ook best mee. Helaas wel flink last van harde buiken sinds vorige week en dat valt wel een beetje tegen maar over het algemeen vind ik dit de makkelijkste zwangerschap van alle 3
Ik ben van de eerste zwanger, een meisje. Ik ben de hele zwangerschap al niet lekker en ben vanaf 11 weken al thuis. De verloskundige vertelde mij dat je bij een zwangerschap van een meisje meer hormonen aanmaakt en dus de kans groter is dat je last van bepaalde kwaaltjes hebt. Nu ben ik wel een uitzondering, want ik hoor waarschijnlijk bij de 10% van de zwangere vrouwen die de hele zwangerschap beroerd is: duizelig, slap, moe, flauwtes, futloos enz. Het valt mij dan ook erg tegen om heel eerlijk te zijn om zwanger te zijn. Maar, ons meisje doet het echt heel erg goed. Ze beweegt veel zodat ik met haar kan "spelen" en ik hou nu al heel veel van haar! Ik ben zo benieuwd naar haar.