Het is gewoon lachwekkend af en toe.. ik ben 33 weken onderweg en ik moet zeggen dat het toch wel een tikkie zwaarder wordt, ook met een kleintje van net 1. M'n rug, benen beginnen het toch wel te begeven, nog niet te praten over het gevoel dat je kruis aanvoelt alsof je al bevallen bent. Vooral snachts zijn die klantjes veelal aanwezig, maar ook overdag voel ik me momenteel alsof ik onder een boom gelegen heb.. Ik doe echt mijn best om er zo min mogelijk over te klagen, zeker voor m'n kleine meisje. Ga ook iedere dag met haar wandelen.. maar dan komt man, werkt wel 40 uur daar hoor je mij niets over zeggen, maar een gezonde vent, verder niets mis mee.. "Auw m'n rug.." "ik ga niet mee wandelen, te moe.." "schatje, gaan we zo nog iets eten?" "M'n schouder doet zeer joh" "Ik heb buikpijn.." "Ga echt een paracetamolletje pakken want heb toch zo'n koppijn" "Schatje mag ik wat drinken van jou?" "Schatje vraag je nou of IK koffie zet?" "Schatje jouw beurt om te kijken bij de kleine, ik kan niet meer" Etc etc.. Moet ook maar proberen om erom te blijven lachen, eigenlijk is het bes triest.....
ECHT WAAR JOH??? Dat zou ik echt niet trekken denk ik... Het zullen de hormoontjes wel zijn, maar ik merk echt dat ik denk van: wat een egoïst! Het zal vast een hele lieve man en vader zijn hoor, zo bedoel ik het niet, maar dat 'ie nog dat soort dingen van jou verwacht?? Misschien heeft 'ie het gewoon helemaal niet door en zou je er verstandig aan doen om hier met hem over in gesprek te gaan? Ik knijp in m'n handjes met m'n "ik doe alles voor je ondanks dat ik 40 uur werk" man. Ook dat bedoel ik niet gemeen, maar zo van: jemig, wat ben ik verwend! Want ik hoor hier wel meer vrouwen over, hoor!
Oeioei.... Geen fijne situatie... Hier beetje zelfde, oudste was 14 maanden toen de jongste kwam maar schatje heeft geen enkel moment gezeurden alleen maar ons verzorgd (ik was echt ziek aan het einde....). Nee was bij ons geen feest geweest als manlief zo zou zeiken, want laten we eerlijk zijn dat is het gewoon. Beetje klagen om niks ...
Aaah wat goed dat je er zelf nuchter om ben..!! Ik voel me meteen een prinsesje met mn husband die 60 uur werkt en echt alles doet om me te helpen (soms met frisse tegenzin ) maar als ik sochtends benee kom en de vaatwasser is al uitgeruimd ben ik toch al heeeeul dankbaar! (Hoef je noet te bukken met dat grote lijf schatje ) ♡
Hij is ook gewoon gewend dat ik dat met alle liefde en plezier altijd voor 'm doe enzo, en heeft volgens mij nog niet echt door dat er over een week of 6 twee kleine spruitjes zijn.. dan verwacht ik toch echt wel dat hij me bijstaat zij aan zij. We maken er ook een beetje een geintje van af en toe, dan masseer ik even z'n schouders maar dan zeg ik wel dat dit niet spoort, omdat ie mij ook wel eens een rugmassage of iets mag geven. En dan lacht ie hard mee, maar ondertussen, moet ik hem nog krijgen Gelukkig helpt ie wel iedere dag mee opruimen, en de kleine in bad doen etc. het gaat ook meer om het geklaag zeg maar.. dan denk ik hou het nou gewoon voor je ik voel me ook niet opperbest zeg maar
Ik heb hier ook zo'n exemplaar. Ik lig nog op bed, ben gesloopt en kon niet in slaap komen door de warmte en meneer zit beneden. Ik weet gewoon dat hij niet even wat opruimt ofzo. Zijn kopje koffie en kommetje cornflakes staan vast al op me te wachten in de woonkamer om opgeruimd te worden. Hij werkt ook 40uur, maar hey, dat heb ik ook altijd gedaan. Met het enige verschil dat ik fysiek werk deed en hij zittend. EN ik nam het huishouden op me. Nu doe ik ook gewoon alles zonder zijn hulp. Ja, ook gyproc plaatsen in de kinderkamer, schilderen, behangen en laminaat leggen. Allemaal tijdens de zwangerschap. Maar hij laat s morgens wel de honden in de tuin en geeft ze te eten. En heel af entoe maakt hij zelfs de benchen schoon! Knap van hem hoor! En dat tterwijl hij ook nog eens werkt. Goh! *draait met ogen* Ik denk dat veel mannen nu eenmaal zo zijn en dat wij vrouwen vaak te zacht met ze omgaan. Onze zorgende natuur houdt het alleen maar in stand, vrees ik. Ohja, hij kwam net even bij me op bed en ik zei dat hij vandaag moest stofzuigen. (Dweilen moet ook, maar ik weet dat dat teveel gevraagd is) Voelt hij zich toch wel niet slap zeker? Arme man toch! Hij had vanmorgen ook diarree (sorry, ik weet het) en is natuurlijk half dood nu..
Hihi herkenbaar! Al mag ik echt niet klagen want mijn man doet echt veel, maar op sommige momenten.... Zeker het eruit gaan snachts voor de jongste. Maargoed, ik denk ook oprecht dat ze niet beseffen dat het echt best zwaar is, zo'n zwangerschap.
Hoewel ik echt een schat van een man heb, en hij echt veel voor mij doet, doet hij ook wel een beetje of hij ook zwanger is. Gewoon heeeeeeel betrokken denk ik dan maar hij is zelfs aan de ben en jerry's ijs gegaan.. De hormonen
Hahaha ik heb ook zo eentje... en hij doet gelukkig toch nog veel, maar moet er vaak wel op aandringen. hij heeft het namelijk zo zwaar... ja doeeehooeeg en ik met me kwaaltjes... wou jij het even een weekje proberen?? Lig niet voor niks al vaak rond 21:00 knocked out op bed..
Wat grappig om te lezen. (maar soms ook wat triest) Ik ben gewend veel alleen te doen en dat is maar goed ook. Geen verwachtingen en ook geen teleurstellingen op deze manier. Maar ik ben dan ook pas 22 weken zwanger, dus zwaar is het nog helemaal niet. (ik praat over een week of 16 vast anders hahaha)
Hahaha Ja of meneer ligt als een gek te snurken, diep in slaap, ik voel me net een walvis die niet omgedraaid komt en met geen mogelijkheid in slaap komt. Sochtends worden we wakker en zegt hij: "Ik ben nog zo moe, heb zo slecht geslapen..." dan denk ik Hè?
Heel herkenbaar. Behalve het gemurmel over klachtjes kan ik me dood ergeren aan het feit dat hij niet door heeft waar mijn prioriteiten liggen. Ik heb veel liever dat hij me in het huishouden helpt dan dat hij een stuk gaat bestraten in de tuin. Daarbij krijg ik de boeman toegespeeld als hij iets niet 'mag'. Want het is heel raar dat ik met 33 weken de babykamer klaar wil hebben en niet dat de tuin van zijn broertje af is. Nouja we ademen gewoon door. Ooit zal er een kwartje vallen of ben ik zelf weer in staat om alles te doen wat mijn hoofd bedenkt.
Dat slechte slapen is ook zo'n dingetje. Ja jij beweegt zoveel in je slaap nu je zwanger bent ik ben steeds wakker. Maar dat ik 2 keer naar de wc ga en de kleine man nog een keer troost omdat hij wakker was merkt hij dan weer niet.
hier ook, hij ziet t ook gewoon niet. Smorgens blijft ie vaak genoeg in bed liggen (als ie late dienst heeft) zo van ik moet straks werken. Ik moet er dagelijks om 7uur uit voor de kids, gewerkt of niet. Maar dat kwartje valt maar niet. Nu ook is hij lekker 3 dagen op festival en ik zit hier met 30graden en 2 kids die van de warmte niet te genieten zijn. Niet echt goed voor mn humeur, maar goed. Als ik t m vraag (bijv de wasmanden naar de kelder dragen enz) dat doet ie t wel met een zucht maar uit zichzelf,,,,,
ooh, wat voel ik mij dan bevoorrecht. Hij doet alles wat ik hem vraag. Hij kookt, ruimt keuken op, ruimt vaatwasser weer in/uit, doet dochterlief naar bed, doet de boodschappen, verzorgd dochterlief als hij thuis is... zodat ik kan gaan liggen. Ik heb erg veel last van bekkenpijn en kan bijna niet meer lopen, dus dat geeft hem wel de drive om het voor mij/ons te doen. Bij de eerste zwangerschap was ik een stuk mobieler en heeft hij ook minder geholpen, omdat dat het niet zo nodig was als nu. Hij geeft wel aan dat hij er nu ook wel aan toe is dat de baby komt, zodat er weer een nieuwe fase aan zal breken. Ik hoop ook dat ik weer snel zal herstellen en wat mobieler zal worden, zodat ik mij niet zo afhankelijk voel....
Haha net ook weer.. Kindje op bed gelegd, dan begint het moment van even relaxen met z'n tweeën.. Hoor ik op de stoel naast me allemaal gezucht en gekreun
ja of dan heeft ie gewerkt, valt op de bank in slaap, moet m wekken voor t eten. Dan na t eten gaat ie weer op de bank. Dan sta ik in de keuken en zeg "ja hoor, ik ruim de troep ook wel alleen op" Hij zegt dan nog net niet "oke" maar komt zuchtend helpen,,,,,,,,,,en dat niet 1 dag, maar gebeurt bijna dagelijks,,,ppff