Transitie verlof

Ik vind het fantastisch.

 

Mijn werkgever geeft me ook verlof als je een kind adopteert of als je verhuist of überhaupt als je een operatie moet ondergaan … dus het lijkt me niet heel gek…aan de andere kant vind ik het soort van “rainbow-washing “ omdat het nu zo excpliciet in onze cao staat. In de praktijk zal iedereen die een operatie ondergaat verlof krijgen, dus ook bij een transitie.

Maar het is niet alsof mensen dat voor de lol gaan doen lijkt me … dus ik vind het helemaal prima dat je er verlof voor krijgt. Mocht je graag communiceren met vrouwen die dat allemaal niks vinden dan kan ik je Mumsnet.com aanbevelen, daar zit een hele clan van vrouwen zich “gender critical” noemen.

edit: in onze cao gaat het over een aantal dagen voor doktersbezoeken en herstel na ingrepen. In het artikel wat je linked wordt 33 weken genoemd(!) dat lijkt me wel echt overdreven en voor niemand heel gezond om 33 weken thuis te gaan zitten.

 

.

 

Nou ja ik vraag me dan ook af in hoeverre dit sensatie zoeken van de media is. Die doen niks liever dan extra olie op het vuur van de polarisatie gooien. Hebben alle werkgevers die 33 weken genoemd? Welke dan precies? In mijn cao staat het sinds dit jaar genoemd dus, maar gaat het maar om een paar dagen.

 

Probleem is ook dat het wel heel fijn is dat een multinational hiermee koketteert om deugpunten te scoren, maar zodra het eenmaal (ongetwijfeld) ook weer wet wordt zitten ook de kleine ondernemers met de gebakken peren en doorbetalingsplicht voor vrijwillige ingrepen. Wat is er ooit gebeurd met verantwoordelijkheid nemen voor je eigen persoonlijke keuzes vraag ik me af?

 

Je kunt je afvragen of gendertransitie wel een persoonlijke keuze is. Volgens mij kan (bijna) niemand zich voorstellen hoe het voelt om in die situatie te zitten. Ik denk dus dat het geen persoonlijke keuze is, maar een oplossing voor een lichamelijk en psychisch probleem.

Er bestaat wel meer verlof voor grote veranderingen in je leven. Dit vind ik er ook wel onder vallen, maar dan wel alleen de tijd die er daadwerkelijk nodig is. Ik ben benieuwd waar die 33 weken op gebaseerd is.

Ik vind het ook niet nodig om het expliciet op te nemen in een CAO. Dit kan toch vallen onder 'medische ingreep' (itt cosmetische ingreep waarvoor geen betaald verlof geldt in de meeste gevallen)?

Ik vind het goed dat er meer ruimte is voor mensen die zich anders voelen, maar ik ben niet voor positieve discriminatie. En ik vind dat je je anders voelen ook niet mag gebruiken om ook anders te doen. Ik geloof dat veel (of alle?) van de lbt... letters gebaseerd zijn op lichamelijke dingen. Als we dat ook zouden uitbreiden naar puur psychische (iedereen kan zich wel anders voelen), dan lijkt het hek me van de dam.

 

Ik vind het echt prima.

Herstel na genderoperatie, en ik denk dan de wisseling van geslacht man/vrouw of vrouw/man verschillende herstelperiode kent. Volgens mij is het algemeen minimum 3 maanden maar dit kan ook langer zijn. Persoonlijk ben ik groot voorstander van het kunnen "zijn" als mens.
Daarnaast kun je als werknemer altijd uitvallen door ziekte/operatie of wat dan ook. Een geslachtsveranderende operatie is daar, in mijn ogen, alleen maar een toevoeging op.

Stel, je zou het niet doen, en je werknemer raakt depresief, dan kun je die wel 2 jaar kwijt zijn bijvoorbeeld. Als zo een operatie meerwaarde geeft aan jouw geluk en je daarna vrolijk door het leven gaat dan heb je daar als werkgever toch alleen maar profijt van?

Ik denk dat je omwille van dit niet te doen al meer mensen in een uitkering of WIA hebt zitten door psychische problemen dan wanneer je het wel doet..

En nee, ik denk niet dat je dit voor de lol doet. In de meeste gevallen is het wel doordacht traject, begeleid en beoordeeld door psychologen en psychiaters voordat het al tot een operatie komt.

 

Transitie vind ik niet vallen onder een eigen persoonlijke keuze. Je hebt er namelijk niet zelf voor gekozen om je meer vrouw/man te voelen, je word zo geboren. Net als dat mensen er niet persoonlijk voor kiezen om met een burn out, depressie oid maanden niet te kunnen werken en daarvoor onder behandeling moeten.

Dat mensen dit niet begrijpen, is helaas nog een groot probleem en ik ben blij dat er aandacht voor is.

 

Dat er een bepaalde periode herstelverlof na een zware operatie geldt vind ik niet meer dan logisch, als mijn blindedarm er uit moet o.i.d. dan krijg ik ook de tijd die nodig is om te revalideren, dus dat lijkt me in dit soort gevallen niet anders en ook op dit moment al gewoon de standaardpraktijk.

Strooien met ‘kijk ons eens vooruitstrevend zijn’-termen als ‘transitieverlof’ komt op mij altijd een beetje goedkoop over. Alsof men even wil scoren door een hip label te plakken op iets heel normaals. Zo zag ik laatst op Google bij een restaurant de vermeldingen ‘LBTQ+ vriendelijk’ en ‘gerund door een vrouwelijke ondernemer’ staan. Wtf, who cares? Ik wil gewoon een broodje.


33 weken vind ik overigens bizar. En als iemand in die positie om mentale redenen meer tijd nodig heeft dan alleen het fysieke herstel dan kan ook dat natuurlijk ‘gewoon’, zoals ik ook in theorie met een burn out of depressie de ziektewet in kan. Dus ik ben ervoor dat mensen die in die positie zitten voor de tijd die ze nodig hebben verlof kunnen krijgen, ik ben er apert op tegen om dat als een aparte categorie in CAO’s of wetten op te nemen.

 

33 weken over 10 jaar.
In het grijze staat dat het gemiddeld gaat om 24 weken over 10 jaar.

 

33 weken klinkt als veel, maar is dat wel zo?

Het zijn natuurlijk niet alleen de operaties en de daarbij nodige hersteltijd.

Maar denk ook aan al die afspraken die je eerst zult hebben met een psycholoog. Al die afspraken die je hebt om je hormoonwaarden te laten controleren, etc. etc. En niet ieder ziekenhuis biedt een transitie traject. Dus met een beetje pech moet je jarenlang wekelijks meer dan een uur rijden enkele reis om dan op een onmogelijk tijdstip die afspraken te hebben. Reken dan maar op een halve dag per keer.

En daarnaast, je zult echt niet eventjes 33 weken krijgen voor één operatie.

 

Ik denk dat door zulke gevallen er zoveel weerstand is tegen de LBTQ enz beweging. Omdat je het overal tegenkomt en hoort. Zo wordt het toch nooit normaal? Ik begreep dat veel eindexamenteksten ook over 'woke' onderwerpen gingen. Op een gegeven moment is het ook wel te veel.

Dan kun je je afvragen of al die regenboog zebrapaden en bagagebanden ook nodig zijn. Het is passend bij een monument of een speciale plek, maar juist om niet te veel weerstand op te laten wekken, lijkt het me goed om niet overal met regenbogen te strooien. Overigens geen excuus als er weer een keer een regenboogvlag vernietigd wordt of zo. Dat keur ik zeer zeker af.

 

met veel dingen ben ik best wel vrij denkend enzo. maar dit hele LHBQT+ gedoe ben ik gewoon best conservatief in. het slaat in zoveel dingen door. (bijv. het winnen van de miss NL verkiezingen als "vrouw", meedoen met bepaalde sporten als "vrouw". soms gaat dit voor mij gewoon echt te ver we hebben als vrouwen zo lang gevochten om los te komen van de mannen en nu nemen de mannen het weer over, zo voelt dit voor mij hoor, ik snap dat deLHBQT+ gemeenschap dit anders ziet, want voor hen is dit de nieuwe emancipatie, om uberhaubt niet in man/vrouw te denken etc...ja daar kan ik gewoon echt niet bij...)

Het expliciet benoemen vind ik zo overbodig.
Al dat geroep van: wij willen deeluitmaken van het normaal, als LHBQT+, vervolgens wel overal zo de nadruk op moeten leggen irriteert mij.

verder vind ik 33 weken verlof wel erg lang. lijkt me dat dit afhankelijk van de persoon toch ook anders kan zijn, 33 weken is 7 maanden. ik kan me voorstellen dat het voor de een een langer proces is dan voor de ander maar vind dat vanuit een CAO 7 maanden verlof geven ook wel erg ruim.
nu denk ik niet dat er heel veel mensen gebruik van zullen gaan maken.

 

Ik vind dat als je er zelf niet mee te maken hebt hier eigenlijk ook niet een goede mening over kunt vormen.

Dit verlof is niet zomaar bedacht en er zal wel goed onderzoek naar zijn gedaan.

Waarom is het een zorgelijke ontwikkeling? Er zijn wat mij betreft wel hele andere zorgelijke zaken op te noemen. En daar is deze niet 1 van.

 

Ja, dat denk ik ook. Ik vind dat iedereen zijn leven moet kunnen leven op de wijze die hem gelukkig maakt. Dus als jij als man geboren bent, maar je voelt je gelukkiger als vrouw, dan vind ik het hartstikke goed dat je de mogelijkheid hebt om daar iets aan te doen. En je verdient dan ook natuurlijk gewoon het normale respect dat iedereen zou moeten krijgen. Discriminatie/uitlachen/pesten enzv is absoluut uit den boze en mag hard aangepakt worden. Maar dat is het dan wel. Je verdient geen schouderklopje/aanbidding/voorkeursbehandeling of wat dan ook wat mij betreft. Je leeft gewoon jouw leven op de manier waar jij gelukkig van wordt. Superfijn voor je. En weer door.

Er wordt nu in de media een soort van verplicht bejubelen opgelegd. Iedereen moet een beetje om zijn tenen om die groep heen hinkelen om vooral niets verkeerds te zeggen. Dat vind ik zo’n onzin. Transmensen zijn gewoon mensen. Die verdienen gewoon respect en vrijheid zoals iedereen. En dat is het. Maak er niet zo’n groot iets van. Ik denk dat dat voor het creëren van meer acceptatie juist averechts werkt. Bij mensen die er problemen mee hebben sowieso, maar ook bij mensen, zoals ik, die er volledig achter staan dat dit een kwestie van persoonlijke vrijheid is, maar die echt doodziek worden van de berichten, campagnes, hashtags en het onzinnig genderneutraal maken van taal, zoals bijvoorbeeld in bijgevoegd berichtje:

https://www.telegraph.co.uk/news/2023/07/09/vagina-named-bonus-hole-cervical-cancer-charity-transgender/

Ik vraag me af ook hoeveel transmensen er daadwerkelijk zelf achter dit soort onzin staan. Ik gok dat een heleboel vooral gewoon hun leven willen leven, zonder de hele tijd als voorbeeld of commercieel plannetje gebruikt te worden en publiek besproken te worden.

 

Extra aandacht is nodig omdat er helaas nog veel onwetendheid is.
Het is namelijk niet alleen een operatie wat iemand ondergaat, maar ook een mentale transformatie.
Maar ook is er extra aandacht nodig omdat er helaas nog veel discriminatie voorkomt. We kunnen wel zeggen “ leef je leven zoals je leven wil” helaas is dit niet zo makkelijk juist omdat veel dagelijks te maken krijgen met discriminatie. Wanneer je zelf niet in een bepaalde situatie zit is het ontzettend makkelijk om te oordelen. En niemand hoeft een schouderklopje, iedereen heeft het recht te zijn, te kleden, te geloven wat je wil zonder hierop aangekeken, aangesproken of in ergste geval aangevallen te worden. Zolang dit niet kan, is er voor heel veel dingen nog veel aandacht nodig om het te normaliseren.

 

Toen feminisme een ding werd, werd dat ook overal bij gehaald, geroepen en geprotesteerd om er meer publiek mee te bereiken en je stem te laten gelden. Dat vind ik met dit niet anders. En straks is het gewoon "normaal". Maar je zult toch echt eerst stappen moeten zetten en ruchtbaarheid moeten geven aan een onderwerp voordat het geaccepteerd word en dat vind ik meer dan prima in dit geval.

 

Maar dat extra aandacht, moet dat op deze manier? Ik denk ook wel dat juist door al die extra aandacht het tegenovergestelde wordt bereikt. Voor het verlof is het belangrijk dat de werkgever een werknemer hierin steunt met oa verlof. Maar regenbooguitingen op de werkvloer lijken mij niet per se noodzakelijk.

Ik ben sowieso niet voor het extremistische. Ben toch een beetje calvinistisch denk ik. Ik denk ook dat je met activisme niet tot je doel komt. Ik ben bijv erg pro-milieu, maar sta niet achter extinction rebellion. Ben meer voor polderen, elkaar horen, gesprek aangaan.