Zou dat komen doordat het niet herkenbaar was of doordat hij gewoon erg moe was en veel nieuwe indrukken had opgedaan overdag? Ik weet niet meer wat wij op die leeftijd deden
Nee of nieuwe locatie of mensen om m heen.. ik denk het eerste, zodra we de deur uit gaan is hij altijd het zonnetje in huis. Begint al bij het wakker worden s ochtends, en dan zijn toch echt alleen papa en mama er We zijn ook al eens 2 weken op vakantie geweest met verschillende locaties en sinds zijn geboorte tot nu, die 2 weken waren zn beste weken ooit! Ook qua slapen. Konden we maar standaard op vakantie Zojuist trouwens weer op een nieuwe plek zn slaapzakje aan en tanden gepoetst en hij ligt weer rustig aan de borst. Voorlopig dus toch maar proberen elke dag iets anders te doen maar zal me verdiepen en oefenen met een mooie routine, hopelijk lukt het op een dag wel
Ik denk dat je zoontje veel behoefte heeft aan nieuwe prikkels. Onze oudste was ook zo. Ken je die kippen aan een draaispit? Dat idee had ik vaak als ik hem op schoot had. Ik moest hem constant omdraaien en van houding laten wisselen, zodat hij weer een andere kant op kon kijken. Stilzitten was er niet bij. Ja; als de tv aanstond, bijvoorbeeld teletubbies. Dan kon je hem even gewoon in een wipstoeltje hebben dat hij een paar minuten rustig bleef zitten, zonder pogingen om te ontsnappen. Maar dan veranderde het uitzicht natuurlijk ook steeds. Als baby was hij ook erg vroeg met zijn hoofd optillen.Vaak lees ik dat dit in de tweede maand komt. En dat gaat het over "enkele seconden". Ik heb een filmpje van hem met 3 weken oud, dat hij op zijn buik ligt en minutenlang zijn hoofd omhoog houdt. Ook omdraaien kon hij al snel, na 2 maanden al. Er zat bij hem al jong echt een drive in om steeds geprikkeld te worden en nieuwe dingen te zien. Misschien is dat bij jullie zoon ook wel zo: hij WIL al veel, maar met zijn babylijfje KAN hij nog niet alles. Daarbij is hij dus helemaal afhankelijk van jullie. Nou... dan zou ik ook wel eens boos worden. Ik denk dat het belangrijk is om een goed balans te hebben tussen voldoende prikkels / afwisseling. Maar aan de andere kant ook in de gaten houden wanneer het teveel wordt en dan weer even rust geven. Voor onze zoon was het drinken aan de borst echt even een rustmoment. Ook tegen me aan in de draagdoek was fijn voor hem.
Dankje voor je reactie! Ik stuur je straks even een pb, als je hierop wilt reageren graag (hoeft niet uiteraard). Maar zou leuk zijn, idd erg herkenbaar en ik kan wel wat tips gebruiken
Dochter hield bij geboorte al dr koppie omhoog...scary as hell, nieuwsgierig aagje volgde je overal ookal stond je aan de andere kant van de kamer waar jij heen ging loerde zij mee. En inderdaad veel meer willen als dat ze eigenlijk kunnen is ontzettend herkenbaar. Maar dan komt gelukkig ook de andere kant van t karaktertje voorbij dat ze gewoon net zo lang zitten te prutsen tot t wel lukt en moet je ze dan eens zien. Dl kon niet goed tegen impulsen, hadden op jonge leeftijd natuurlijk ook al een aardig circus gehad dus tot en met week 10 zo'n beetje hebben we t echt rustig aan gedaan, half kluizenaar, zelf waren we ook helemaal gesloopt dus ff buiten wandelen, man ik had er de energie voor willen hebben. Eenmaal allemaal weer op de been genoot ze van buiten zijn, bos, park maakte niet uit als er maar bomen en struiken stonden want dat was t helemaal. In de zomer op een speelkleed buiten in de schaduw kijkend naar de blaadjes in de wind of de grassprietjes die heen en weer gingen uren hebben we zo gelegen. Tis echt een buitenkindje, geniet enorm van buiten zijn. Drukte van winkelcentra's zeker de overdekte heb ik echt zoveel mogelijk vermeden met dr, ik word er zelf al niet goed van als t plundra lijkt in de supermarkt dus wij gaan op de meest rustige tijden. Tegenwoordig kan ik dr eigenlijk overal in los laten, soms komt t met een rekening (onrustige nacht) soms is ze tot t bot versleten. Maar blootstellen aan impulsen hebben we hier echt bewust opgebouwd, we hebben geen haast, ze "moeten" al van alles en ik zie t nut er meestal niet van in. Ik volg haar tempo en interesses, dat gaat al rap genoeg, en de rest van de wereld bekijkt t maar, de tijd dat ze nog niets "moet" is me heilig en gezien t karakter verwacht ze al zoveel van zichzelf dus we nemen gewoon overal de tijd voor. Balans vinden is echt per kindje en omstandigheid anders, probeer gewoon uit te zoeken waar de grens ligt, ergste geval heb je een rotnacht terwijl je een week later met dezelfde situatie een voldaan moe kind hebt. Je gaat zeker muren treffen en geheid een keer grandioos op je plaat, maar wat ik zeg ergste wat er kan gebeuren is een wilde nacht en dan doe je dag erna gewoon ff wat minder. Relaxed, snap dat je liever gelijk goed wilt doen maar ze gaan er niet stuk van en die balans veranderd nogal. Volg je hart en intuitie, jij kent je kindje t best. Oh en hier hielp vooral kijken naar de oogjes om te zien wanneer t genoeg was, ze probeerde heel stoer gewoon door te feesten maar die blauwe wallen onder dr ogen...daar kon ze jammer genoeg niks aan doen, hup naar bed.