Mijn zoontje heeft al sinds zijn geboorte een ritme van vroeg naar bed en (heel) vroeg op staan. Op goede dagen is hij tussen 6 en half 7 wakker, maar daarna kan hij weer weken aan een stuk om 5u wakker zijn. Ik heb vanalles geprobeerd, maar niks werkt of hooguit een paar dagen. Als hij een paar dagen weer redelijk slaapt merk ik dat de wens voor een tweede kindje op komt zetten... maar als ik dan weer een week om 5u wakker ben, begin ik weer ernstig te twijfelen. Tijdens de zwangerschap van mijn eerste was ik continu heel moe en ik heb echt geen idee hoe ik dat moet combineren met zo vroeg wakker worden. En als de baby er eenmaal is met gebroken nachten zie ik het ook helemaal niet zitten. Zijn er mensen die dit herkennen? Heb je je kinderwens opgeschort totdat het slapen beter ging of ben je toch maar aan een tweede begonnen. En hoe is dat gegaan?
Denk niet dat je er iets aan kan veranderen een tweede er bij is ziezo zwaarder ( niet iedereen vind dat ) maar toen mijn dochter net geboren was en ik s morgens gelijk weer paraat moest staan om de oudste naar school te laten gaan en net een gebroken nacht achter de rug had en de baby eindelijk eens sliep baalde ik ook wel eens van wil nog even blijven liggen maar dat kan dan niet. Dat had ik met de eerste wel dan kon ik nog mee terug met de baby. Dus ja wat te doen he. Je kunt niks voorspellen over je volgende zwangerschap of deze minder vermoeiend is dat valt niet te voorspelen ook niet met de kinderen in de nacht. Als je blijft wachten en je wilt toch nog een kindje dan begin je weer van voor af aan. Eigenlijk wil ik je hier mee zeggen er bestaat geen perfecte keuze als het gaat om de tweede derde of ... meer te krijgen. En valt er dus geen zinnig antwoord op te geven. Succes met wat je ook doet.
Hier de eerste 16 maanden een slechte slaper. sindsdien gaat het stukken beter en sinds ze 2 jaar is gaat het gelukkig goed. dwz 19 uur naar bed en vanaf 6.30 wakker. Wij hebben echt gewacht dat ze dusdanig goed sliep dat wij dachten dat we het aankonden om een 2e erbij te nemen die ook 's nachts wakker wordt (want tja.. ze wordt 's nachts nog steeds af en toe wakker hoor). Slaapgebrek heeft zo veel invloed, althans wel op mij (ons). De wereld ziet er dan heel anders uit. en als je zwanger en moe bent is het gewoon zo zwaar als je oudste nog niet goed slaapt. Persoonlijk zou ik het nog niet aankunnen als ik te weinig slaap zou krijgen. Maar goed.. dat is ieder voor zich he Wij zijn gaan proberen vanaf dat ze beter sliep. heeft een half jaar geduurd voordat ik zwanger was en achteraf gezien het heerlijk dat er nog wat langer tussenzat en wij weer meer energie hebben en weer klaar zijn voor nieuwe gebroken nachten
Hier ging de oudste een maand voor de geboorte van de jongste definitief doorslapen. Echt heerlijk was dat. Maar helaas wel elke ochtend vroeg wakker, inderdaad ook vaak 5.30, 6.00 uur....nou dat vond ik de eerste maanden echt wel heel heftig hoor met een pasgeboren baby die aan het spoken was de hele nacht en dan sliep zij net en dan werd de oudste dus wakker. ARGH! Maar ja, ik zou me daardoor niet laten tegenhouden hoor. Het gaat vanzelf weer over, de jongste slaapt bijna door dus mijn nachten zijn best wel weer relaxt. Maar het feit dat je met een peuter niet even lekker overdag kan bijslapen vond ik wel heel zwaar.
onze dochter was ook altijd rond 5.00 uur wakker. Het enige dat hielp was 1x heen gaan en zeggen dat het nog geen tijd was en dat ze weer moest gana liggen en dan gewoon het 2 uur lang negeren. Nu nog steeds rond 6/6.30 u wakker. En idd met 2e erbij is zwaarder. Ze wordt ook nog wel s'nachts eens huilend wakker. Maar ja wij hebben het ons niet laten tegen houden. Gelukkig slaapt ze nog wel 2 uur overdag,dus in de eerste maanden sliep ik dan ook met beeb.
Gekke vraag misschien, maar waarom wil je zo graag een tweede dan? Wil je het zelf weer heel graag nog een keer meemaken (incl al die slechte nachten enzo )? Je hoeft je niet te verantwoorden hoor Maar ik herken het zelf wel, dat die gevoelens bij mij ook erg dubbel waren. Uiteindelijk ben ik er wel achter gekomen dat ik het zelf eigenlijk helemaal niet nog een keer hoef/wil meemaken, maar me oa soort van schuldig voelde. Is wel een heel proces geweest hoor, om daar achter te komen. Bij mij speelt sowieso mijn gezondheid een hele grote rol.
Zo herkenbaar! Zodra je 2 redelijke nachten achter de rug hebt, speelt die wens zo vurig op, maar zodra er 1 gebroken nacht is vraag je jezelf af of de wereld ooit weer 'leuk' wordt. Wat ik vooral moeilijk vind is dat iedereen om mij heen weer zwanger is en ik iedere keer weer aan het bijkomen ben van onze eerste spetter. Valt me wel op dat deze zwangere dames kindjes hebben die goed slapen.
Voor mij ook heel herkenbaar. We gaan van de ene onrustige fase over in de andere. Nu slaapt ze sinds 2 maanden eindelijk door, maar is om 5.00 wakker (om 19 van de 20 keer niet meer te gaan slapen) . Dus nog altijd MOE. Ik weet gewoon niet waar ik de energie voor een tweede vandaan zou moeten halen. Dus wij wachten nog even .
Tja, als de eerste heel makkelijk is en de tweede is een moeilijke slaper of huilbaby, dan zit je er ook middenin en kun je niet meer terug.. Maar goed nu weet je wat je hebt en hoe zwaar dat al is, misshcien kun je wachten tot nr. 1 wat ouder is en alles wat makkelijker gaat?
Fijn dat enkele van jullie dit herkenbaar vinden! @GuusjeB dat heb ik ook, ik heb het ook moeilijk bij mensen die nu al een tweede kindje hebben of weer zwanger zijn. Heel vervelend vind ik zelf. @Meijke Ja, maar mijn zoontje heeft dit ritme al 2,5 jaar Ik heb het gevoel dat hij dit heeel lang vol gaat houden en ik wil ook eigenlijk niet meer dan 4 jaar leeftijdsverschil @Arevinol ik wil heel graag een tweede omdat ik zelf enig kind was en dit altijd vreselijk vond en altijd heb geroepen dat ik zelf minimaal 2 kinderen wilde. Ik zie nu al dat mijn zoontje zo centraal staat in mijn (schoon)familie, dat lijkt me ook niet gezond. Daarnaast heb ik op goede dagen ook echt het gevoel dat we nog niet "compleet" zijn.... (maar op slechte dagen heb ik dat gevoel dus helemaal niet)
Hier ook...nu dus sinds 2 maanden om 5 uur wakker, maar dat is eigenlijk luxe vergeleken bij daarvoor. Dan weer maanden elke 2 uur wakker, dan weer weken uren wakker in de nacht enz enz. We hebben in 21 maanden nog geen week doorgeslapen. Moeilijk is het he? En dan denk ik aan mijn leeftijd, bijna 35, en dan voel ik druk, dat ik geen tijd heb eerst weer wat meer te slapen...
@Meijke ja heel herkenbaar!! Ik ben dan 2 jaar jonger, maar ik kan mezelf daar ook wel gek mee maken met de gedachte "als ik langer wacht dan kan ik misschien wel uitslapen, maar lukt het helemaal niet meer om nog zwanger te worden"
Ik heb alleen de eerste post gelezen, maar je hoeft neem ik aan niet alles zelf te doen? Je man kan sochtends de oudste opvangen als jij de nacht hebt gedaan met de baby, of als je moe bent tijdens de zwangerschap.
@adi helaas ben ik ook een hele lichte slaper (mijn zoontje heeft het niet van een vreemde!) als hij om 5 uur gaat roepen word ik wakker en als hij blijft roepen kom ik niet meer in slaap, ookal gaat mijn man eruit
Ja, dat is lastig.. Maar het hoeft voor jouw zoontje helemaal niet vreselijk te zijn natuurlijk. Genoeg enig kinderen die het prima vinden of juist heerlijk. Het heeft ook zo zijn voordelen. Kan je dingen aanwijzen die het voor jou vreselijk hebben gemaakt en die je evt bij jouw zoontje anders kunt doen? Is hij ook (nog) het enige kleinkind? En ik had zelf altijd veel ruzie met mijn broer 2 kinderen is ook niet perse ideaal he.. Zeker niet als je het als ouders eigenlijk niet trekt.. Maar goed, snap je wel hoor, als je het zelf zo ervaren hebt. Ook het zwanger worden van iedereen om je heen. In mijn situatie ook nog dat ik én niet zwanger kon worden/kind krijgen én ook nog eens chronisch ziek werd. Maar ja, het kan altijd erger
@arevinol ja, hij is enig kleinkind en ik was ook enig kleinkind. Ik vond juist al die aandacht vreselijk.. al die mensen die over mijn schouders meekeken bij alles wat ik deed... en de eenzaamheid, altijd de eeuwige zoektocht naar andere kindjes om mee te spelen. Natuurlijk kan ik mijn uiterste best doen om dat te verminderen bij mijn kindje! Maar het voelt toch beter om de cirkel te doorbreken met een tweede kindje. Tja, als je niet in staat bent om een tweede kindje te krijgen dan is het anders denk ik, dan hoef je niet meer te twijfelen, maar is de keuze voor je gemaakt. Dat is erg genoeg. Eigenlijk mag ik niet klagen natuurlijk, het is een luxe dat ik de keus voor een 2e heb
Dit is voor iedereen anders natuurlijk, maar ik was zelf altijd een vreselijke slaper (ook aan slapeloosheid geleden en slaappillen geslikt, werd wakker als mijn man in bed draaide en). Maar toen ik in de situatie kwam dat mijn enige kans om te slapen 3x 1,5uur per etmaal was (tussen de nacht voedingen door), toen sliep ik ook echt door geluiden heen. Wat ik daarmee wil zeggen: als jij bij wijze van spreken van 2 tot 4 met de baby opzit, en dan in slaap valt, vervolgens wakker wordt van geroep om 5 uur, dan is de kans heel groot dat je gewoon weer in slaap valt. Omdat je veel te moe bent. En het duurt nog even voordat de tweede er is, er kan zoveel veranderen met de komst van de baby..
@adi je hebt helemaal gelijk hoor dat er nog zoveel kan veranderen. Maar ik was bij de zwangerschap van mijn zoontje al vanaf de dag van de conceptie zo'n beetje doodmoe. Dus het is niet alleen de kraamtijd waar ik bang voor ben.
Nou ja, zo makkelijk is dat niet. Want in principe ben ik niet onvruchtbaar Theoretisch zou het kunnen. Mja, bij mijn dochter heb ik juist het idee dat ze die aandacht heerlijk vindt. Ik moet haar daar juist in afremmen.. Zij heeft overigens wel nichtjes en neefjes, dus dat scheelt misschien wel. Natuurlijk hoop ik niet dat ze het heel erg gaat missen. En ze zal idd meer haar best moeten doen om vriendjes om zich heen te hebben, maar ja, dat zie ik niet per definitie als een nadeel. En ik vind het ook goed als ze leert om zichzelf te kunnen vermaken. Persoonlijk vind ik dat je alleen kinderen moet 'nemen', als je in de eerste plaats zélf graag nog een kind wilt. Het opvoeden en alle nadelen die daarbij horen voor lief neemt. Want je weet nooit hoe het uit gaat pakken. Misschien is het kindje niet gezond, lichamelijk of geestelijk.. Misschien klikt het helemaal niet met je andere kind. Een kind met broer of zus kan zich net zo goed eenzaam voelen. Dan zit ik met nog een kindje, dat ik eigenlijk voor mijzelf niet zo nodig wilde.. (Geldt voor mij hoor, misschien zie jij dat anders)