Mijn dochter is in het algemeen een lief, rustig meisje, maar vanochtend had ze ineens een woedeaanval omdat ze haar zin niet kreeg. Het duurde hooguit een kwartiertje, maar ze ging helemaal tekeer. Ik schrok ervan, omdat ik dacht dat zo'n driftbui pas na 18 maanden voor kan voorkomen. Heeft ze nu al een eigen willetje??? Ik heb met mijn zoontje een pittig peuterfase gehad en was juist zo blij dat zij een rustiger karaktertje heeft. Maar als zij nu al driftbuien heeft, ben ik bang dat me weer een moeilijke tijd te wachten staat
Nee hoor hier ook een die al vroeg een eigen wil had en drifbuien. Komt met periodes. Dan gaat het een hele poos goed en dan hebben ze het weer een week of 2 op hun heupen
Klinkt bekent! (maar hier geen rustig meisje, wel lief) Hier ook hoor. Gillen, huilen schreeuwen, op de grond gaan liggen als ze iets niet mag of als iets niet lukt en wij helpen niet. Wat we nu doen is uitleggen waarom iets niet mag. We hebben het idee dat het wel helpt. Maar we laten haar soms ook door schade en schande wijs worden. (mits het natuurlijk niet gevaarlijk is) En dan achteraf uitleggen waarom het niet mag. En komt er wel een woede aanval: dan zet ik haar op een rustige plek, waar niemand anders is en ze vrijwel geen prikkels binnen krijgt. Als ik tv kijk zet ik mijn dochter bijvoorbeeld even achter de bank. Vaak is ze dan binnen 5 minuten weer rustig. Hier is het eigen willetje vanaf een jaar duidelijk aanwezig. En laat ze blijken dingen wel of niet te willen.
Bij onze dochter begon het net na haar eerste verjaardag. Sindsdien gaat een op en neer met haar gedrag. Ze kan heel lief zijn, maar als het haar even niet zint of we zeggen nee ergens op dat kan ze behoorlijk tekeer gaan. Hier werken verschillende technieken, soms zet ik haar in de hoek, soms negeer ik haar, en soms helpt afleiden. Maar het is elke keer maar weer de vraag wat op dag moment helpt. Ik hou me maar eraan vast dat het een fase is En ik geniet gewoon dubbel als ze weer haar lieve momenten heeft.
Mijn zoon is nu 13 maanden, en bij hem merk ik het sinds een paar weken ook. Hij krijgt echt een eigen willetje en wordt BOOS als hij zn zin niet krijgt... Het zal wel bij de leeftijd horen denk ik
Mijn dochter heeft al heel lang echt een eigen willetje. De driftbuien zijn hier ook al een paar weken geleden begonnen. Wat bij ons wel het beste helpt is om absoluut niet de zin te geven, dan word het alleen maar erger. Is bij jullie ook al het frustratie slaan begonnen?
Mijn kleine die kan sinds hij een maand of 8 is al boos worden als je bijvoorbeeld iets af pakt (t duurt maar even maar hij laat wel even horen dat hij het niet leuk vind) Herkennen jullie dit ook van eerder al of is het extreem vroeg en krijg ik nog heel wat te stellen?
Lijkt me vrij normaal hoor, mijn dochter werd dan ook boos. En nu is ze bijna 15 maanden en laat ze zich wel eens op de grond vallen als ze heel boos is, en spartelen, huilen, brullen... Ik negeer 't zo veel mogelijk.
Hier ook hoor, huilen is echt dé manier van aandacht vragen op het moment, zo vermoeiend...Net nog trok ze de la met koekjes open dus ik zei al 'nee, doe maar weer dicht' dat deed om vervolgens echt een lekkere krijsbui erop te laten volgen. Nou ja, dat moet dan maar. Heb toch al een fijne dwarse peuter dus dit kan er ook wel bij
Mijn zoontje zit ook de fase van gillen, huilen, boos worden en...knijpen. Dat laatste doet hij sinds een week of twee, bijvoorbeeld als ik hem op de arm mee neem en meneer wil niet... Ik vind het wel lastig hoor. Ik probeer eerst te kijken waar de driftbui vandaan komt. Als iets hem niet lukt, help ik hem. Als hij boos is omdat hij z'n zin niet krijgt negeer ik hem. Gillen doet hij hier de hele dag, van de pret, maar ook als hij boos zit...heel irritant. Als hij gilt uit boosheid negeer ik het, als hij gilt uit enthousiasme fluister ik sstt zachtjes kan ook. Maar het is wel lastig om consequent te blijven. Knijpen is hier not done...dan spreek ik hem heel streng toe (hopende dat dit effect heeft)
Hier ook een manneke wat heel boos kan worden als hij z´n zin niet krijgt. Als hij iets doet wat niet mag en ik zeg er wat van, dan wordt hij boos en gaat met zijn speelgoed gooien. En als hem iets niet lukt raakt hij ook gefrustreerd. Momenteel speelt hij bijv. veel met de vormenstoof. Als hij een vormpje er niet in krijgt dan probeert hij die er zo ongeveer doorheen te drammen. Het wisselt wel erg per dag. De ene dag is hij heel lief en jengelt nauwelijks, maar een dag later kan hij de hele dag door van die buien hebben. Even doorbijten denk ik dan maar... Wat hier trouwens het beste werkt is lekker veel naar buiten, dus afgelopen 2 dagen hebben we een heerlijk vrolijk mannetje gehad
nou mn zoontje dramt buiten net zo hard hoor...ik wil linksaf, meneer rechtsaf, geen jas aan willen, zand scheppen dat niet lukt...
Haha, nou ja, buiten doet hij ook wel genoeg wat niet mag, of idd het tegenover gestelde, maar er hij laat zich buiten een stuk sneller afleiden.
Goh, wat interpreteren jullie dat negatief! Ik zag dat nooit als 'woede', maar als frustratie. En niet als een 'bui', maar als een uiting van iets nog niet kunnen.
Ik weet ook wel dat dat het is, maar dat maakt het niet leuker, een halve dag een jankende dreumes aan je benen
Oh, zo zie ik het ook hoor, en ik probeer haar er ook zo goed mogelijk in te volgen. Merk ook dat ik soms een 'driftbuitje' kan voorkomen door haar eerst zelf te laten proberen of mee te laten helpen. Bijvoorbeeld met de schoenen aan doen; ze wil dat erg graag zelf, dus ik doe snel 1 schoen aan en laat haar de klittebandsluiting dicht maken. Maar dat werkt natuurlijk niet altijd, soms wil ze meer dan dat ze kan.
Ooh, inderdaad, als ze hier om niets al ligt te brullen op de grond, is het de hoogste tijd om naar bed te gaan! De laatste tijd geeft ze dat ook al zelf aan door rond te gaan zwaaien en 'daag!' te roepen terwijl ze naar de deur loopt
Hier begint het ook al, met schoppen slaan en schreeuwen!! maaar vooral als ik bijvoorbeeld eten voor der ga maken, dan word ze vaak heel boos (ongeduldig??) maaar ook als ze ergens bij probeert te komen en ik hou der tegen