Ons zoontje is nu 19 maand mijn vriend vraagt me vaak hoe kunnen we tot hem doordringen dat we iets niet goed vinden wat hijd oet? Dus hoe doen jullie dit?
Streng aankijken en kalm maar bozig-streng zeggen 'Nee', 'Laat dat', 'Foei' of wat maar relevant is. Mijn moeder (4 kinderen) heeft de toon perfect onder de knie, als die een neefje een standje geeft hou ik ook prompt op waar ik mee bezig ben Wij beginnelingen weten soms wel, soms niet door te dringen tot onze zoon. Soms lacht hij erom en soms barst hij in huilen uit (waarop we prompt spijt krijgen, agos). Het belangrijkste is om kalm te blijven denk ik. Als je zelf echt boos doet vinden ze het vaak hilarisch.
Streng kijken, streng praten. Een beetje kortaf, eigenlijk. Sowieso heeft een lange preek geen enkele zin op die leeftijd. Eventueel kun je het combineren met hem even weg halen van hetgeen waarmee hij iets doet wat niet mag. Inmiddels is onze zoon ouder en dan zeg ik ook wel gewoon "Ik ben boos omdat ..." Alleen in ernstige gevallen, trouwens. Onze zoois altijd erg onder de indruk als ok zeg dat ik boos ben. En dat wil ik graag zo houden, dus gebruik ik dat met mate.
Hahaha hoe herkenbaar! En dan proberen om heel pedagogisch verantwoord het huilen te negeren...wat me niet altijd goed lukt dus een volgende keer dat ik nee zeg wordt dat middel gewoon weer ingezet
Boos aankijken streng toespreken werkt niet meneer lacht ons gewoon uit. Zet hem als hij echt door boijft gaan op een krukje en dan bpijf ik erbij en kijk hem aan dat is het enige wat eej beetje helpt maar wil hem nieg bij elk wissewasje op de kruk zetten
Op zijn hoogte gaan zitten (kniehoogte dus) en tegen hem zeggen op een iets strengere toon (niet schreeuwen) dat het niet mag. Na nog een keer een paar meter wegzetten en herhalen. Evt afleiden met ander speelgoed. En consequent blijven.
Dit doen wij ook. Maar het is ook gewoon een lastige leeftijd omdat dingen nog niet goed blijven hangen. Je moet alles heeeeel vaak herhalen.
Nou ik ga me dus echt niet schuldig voelen als ze gaat huilen als ik boos ben haha als ik dat ga doen is t einde natuurlijk zoek! Ben erg vroeg mee begonnen en vaak hoef ik nu maar op een strenge toon haar naam te zeggen of boos te kijken en ze weet genoeg Vaak kijkt ze dan heel boos terug haha
Moet ook zeggen dat ik persoonlijk 19 maanden nogal laat vind om te bedenken hoe je dit gaat aanpakken haha
Twee keer waarschuwen en dan zit en een consequentie aanvast. Bijv. zoontje speelt buiten en doet iets wat niet mag. We spreken hem toe dat het niet mag en leiden hem af met iets anders. Bij de tweede keer geef ik hem nogmaals uitleg waarom het niet mag en dan waarschuw ik hem, weer niet luisteren is naar binnen. Dan moet je dat koppie eens zien en ineens werken die oren erg goed
Onvriendelijk kijken, zeggen ik ben boos, het gewenste gedrag noemen: ik wil dat netjes drinkt ipv knoeit met de beker (voorbeeld ) . Werkt dat niet dan kan je de beker wegzetten. Ik ben niet zozeer van meteen een strafstoel maar, van logische gevolgen verbinden aan gedrag. Dus knoeien met eten? Dan gaat het bord weg en mag je het later opnieuw proberen. Of gooien met speelgoed? Dan leg ik het speelgoed weg. Te snel op strafstoel of deurmat, zonder uitleg erbij, maakt bij onze kinderen weinig indruk.