Hallo, Ik ben 23 oktober bevallen van een zoon. Ze hebben een knip gezet en deze gehecht. Na een aantal uren kwamen ze er al achter dat het niet goed zat maar dat hebben ze zo gelaten met alle ellende van dien. Ik heb 2 a 2,5 week op bed gelegen dat ik niks kon de knip is gaan wijken waardoor er dus een gat ontstond. Vijf weken lang heb ik mijzelf niet kunnen redden en heeft mijn man mij bij alles moeten helpen. Tot overmaat van ramp is het ook nog gaan ontsteken en niemand had dat gezien (raar maar waar). Nu na 14 weken heb ik nog steeds pijn en zit ik met een breed litteken. Wie heeft ook zoiets meegemaakt en kan mij vertellen hoelang het duurt voordat ik mij weer beter ga voelen daar beneden. De gyn heeft al aangeboden er spuiten in te zetten, maar voel daar om heel eerlijk te zijn niet zoveel voor.
Waarom hebben ze er niet gelijk iets aan gedaan dan toen ze merkten dat het niet goed zat?? Ik had ook een knip, na een paar dagen zagen ze wel in het ziekenhuis dat er een klein pusrandje zat, maar er om heen zag er nog rustig uit dus hebben ze er niks mee gedaan. Een week na de bevalling was ik thuis en kwam de vk voor controle, die heeft een paar knoopjes verwijderd en toen bleek dat de hele boel ontstoken was en inderdaad ook een gat van een knoopje (de huid er om heen was gaan opzetten en knoopje was er helemaal in getrokken). Haar advies was zoveel mogelijk aan de lucht laten drogen, en heb drie dagen een soda badje gedaan. Bij de zes weken controle bleek er hypergranulatie te zijn ontstaan en heeft de gyn het aangestipt met zilvernitraat, toen heeft het nog zo'n twee weken geduurd voor het dicht was. Al met al heeft het dus zo'n 8 weken geduurd vanaf de bevalling voor het echt genezen was. Maar het litteken zie je bijna niks meer van. Maar aangezien jij nu al zo'n drie maanden verder bent, denk ik dat je toch het beste een afspraak kan maken met de gyn (of huisarts) voor hoe nu verder. Dat litteken zou ik me niet te druk om maken, dat trekt echt nog wel bij (ik smeerde er calendulazalf op toen het dicht was). Maar dat je er nog zo'n last van hebt is niet goed
Ik loop nu dus bij een gyn en die zegt dat het er goed uitziet. Ik moet dus eerst afwachten tot negen maanden na de bevalling en dan gaan ze kijken wat ze eraan kunnen doen. Dat houdt dus in dat ik nog een half jaar zo moet rondlopen. Heb nog een gesprek met een verloskundige (die was hier ook met het kraambed) gehad en die zei dus als zij het dezelfde dag had gezien ze het opnieuw had gehecht. Het litteken is ook heel erg hard.
Ik heb 4 jaar geleden ook een knip gehad die een gat werd, ging ontsteken en een heel breed en gevoelig litteken bleef. Het is 3 mnd open geweest, daarna nog tot 1 jaar pijnlijk gevoelig... 2e jaar alleen bij vlagen pijn. Ik wilde geen hersteloperatie omdat ik echt niet wilde dat iemand er ooit nog aan zat! Bij mijn tweede zwangerschap had ik op t laatst ook weer veel last van mijn oude litteken. Ik had afgesproken met de gyn dat bij mijn bevalling een tweede knip over de eerste heen zou komen en dan meteen een correctie gedaan kon worden... Maar je zal het altijd zien; zoontje 2 kwam helemaal vanzelf en zonder knip! Dus zit ik nog steeds met m'n #%$£ litteken Tip:ik heb na m'n tweede bevalling een flinke verzakking gekregen. Volgens m'n fysio kwam dat door mijn slecht herstelde oude knip en mijn verzwakte bekkenbodem aan die kant. Als je nog meer kinderen wilt misschien goed om eens naar een bekkenfysio te gaan
Cowgirl, Ik zou wel meer kinderen willen, maar om heel eerlijk te zijn durf ik dus niet meer. En dat ligt niet alleen aan de knip gewoon aan alles wat er is gebeurd en er nog steeds gaande is. De baby was wat ze noemen een sterrenkijker. Heb bv om 20.00 uur om pijnstilling gevraagd mocht niet want hij was er zo. Hij is er dus rond 03.30 tot 03.42 uur met grof geweld uitgetrokken. Heb daardoor dus vijf weken niks gekund. Ik heb dus vanaf 22.00 uur met 10cm ontsluiting en persweeën gelegen van zij op zij om te kijken dat hij ging draaien. Wat dus niet gebeurde en hij het benauwd kreeg. Ik heb het niet eens zelf mogen proberen. Er kwam dus om 03.30 uur een brut van een gyn binnen zet een knip, vacuüm, zet een poot op het bed en trekt dat kind er in 12 minuten uit. Ben vaker bevallen, maar heb nog nooit zo'n pijn gevoeld. Heb aan de kant van de knip ook een erg koud been sindsdien en nu zijn ze aan het uitzoeken hoe dat kan. Ik word er gewoon moedeloos van en het is ook steeds moeilijker om te geloven dat het ooit goed komt. Mijn man zei ook al dat ik niet meer de vrouw was van voor de baby. Want wat je ook zegt niemand er meer aan, maar ook mijn man mag du niet meer aan mij komen.
He wat een rotverhaal Bersen! Het heeft wel overeenkomsten met mijn eerste bevalling. Ik heb ook heel lang niet aan een volgend kind moeten denken, maar depijn sleet bij mij en na 2,5 jaar waren de scherpe kantjes ook van de herinnering af. Het is nu nog heel vers he, geef jezelf de tijd. Het is ook een stukje een rouwproces; dat je een rotbevalling en een rotkraamtijd hebt gehad. Na mijn eerste bevalling was ik meer met mijn knip bezig dan met mijn baby... Ik kon ook niet geloven dat het ooit weer goed zou komen... En ineens waren we 3 maanden verder. Toen ik na m'n tweede bevalling die verzakking kreeg had een deel van mij echt zoiets van "dit gaat niet nog eens gebeuren". Ja ik kon weinig en had veel pijn maar ik moest en zou genieten van mijn kind en niet piekeren over hoe het verder zou gaan. Ik kan alleen maar voor mezelf spreken maar ik denk dat ik na mijn eerste bevalling echt tegen een pnd aan zat. Want het was niet alleen maar het lichamelijke ongemak, weet ik nu. Ik weet van mezelf nu dat ik daar mee om kan gaan. Maar het feit dat ik het toen zo zwart in zag en dacht dat het nooit meer goed kwam en niet meer kon genieten duidde echt wel op depressieve klachten. Als je dat herkent, zoek hulp, kijk of je nog eens met je vk kunt praten bijvoorbeeld. Heel veel succes, knuffel!!
En een andere gynaecoloog zoeken, dit vertellen? Na een totaalruptuur heb ik 3 afspraken voor niks met de verkeerde gynaecologen gehad, uiteindelijk de verantwoordelijke ( een vrouw, dat scheelde wel) gesproken. Zij vond het heel erg, heeft me met oa. bekkenbodemfysio net zo lang begeleid totdat ik hersteld was. Dit was van ongeveer 3 mnd na de bevalling tot een jaar later. De dokters die je tot nu toe hebt gesproken, zorgen niet bepaald goed voor je.
Bij mij bijna het zelfde Nu 9 weken geleden en nog last Bij mij hebben ze een knip van een cm of 7 moeten zetten : opzich niet zo erg hoor beter dan dat ik totaal uitgescheurt zou zijn geweest Maar het laatste stukje hechting (ze hebben geen lossen hechtingen gezet maar in 1 x doorgehecht) bij de vagina zelf is te snel oo gelost en dat is meteen open gaan staan Het ziet er nu dus ook uit alsof mn vagina een cm ruimer is :x Ik mag hopenvan niet maar durf nog geen seks te hebben dus we zullen het nog niet weten Heb ook het idee dat ik er nu ook nog een schimmel infectie boven op heb dus gaat lekker met de hechtingen Ik snap het gwn niet Ze knippen dus het is mooi recht is da dan verdommezo moeilijk op netjes te hechten Zelfs de kraamhulp schrok er van toen ze het zag die zei dat had mn kleinkind van 4 beter gekunt kun je nagaan hoen zooitje het was