Mijn bevalling van Sven 07-06-07

Woensdagnacht morgen zou ik precies 39 weken zwanger zijn, mijn mannetje kwam rond 00.00uur thuis van het klussen in ons nieuwe huis. Ik was niet meegegaan want was een beetje moe en was op tijd naar huis gegaan. Hij kwam lekker naast me liggen. Ik zei tegen hem dat ik een beetje buikpijn had maar had heel sterk het gevoel dat het niets bijzonders was en dat het misschien wat voorweeen waren en dat het nog wel weken kon duren dan, ik had namelijk nog helemaal geen last gehad van mijn buik gehad. Ik viel in slaap en rond twee uur werd ik wakker. De buikpijn was er nog dus heb een uurtje liggen woelen nog steeds niet in de veronderstelling dat het weeen konden zijn. Op een gegeven moment moest ik echt steed diep ademhalen om de pijn in mijn buik een beetje te verlichten om 3 uur had ik het idee dat deze pijnen echt regelmatig kwamen, omdat ik erg onrustig lag en steeds zo lag te zuchten ben ik er maar even uitgegaan om een aflevering rozegeur en wodkalime te gaan kijken. Ik dacht misschien zijn dit toch wel weeen dan. Rond half vier ben ik gaan klokken en inderdaad het kwam om de vijf minuten en het werd ook steeds wat zwaarder. Om half zes heb ik mijn man wakker gemaakt en gezegd dat ik de verloskundige maar ging bellen omdat ik toch wel echt weeen had en dat hij toch vader zou worden. Hij schrok zich een hoedje omdat ik hem in eerste instantie had gezegd dat ik het idee had dat het niets was.
Rond 6 uur kwam de verloskundige ik had pas 1 cm ontsluiting maar ik mocht opnieuw bellen als ze een uur om de 2 minuten kwamen.
Rond kwart over negen hebben we weer gebeld en ik mocht met mijn man naar het Kraamhotel. Op dat moment had ik al het idee dat ik heel erg naar het toilet moest, maar aangezien de weeen ook heftiger werden durfde ik daar niets mee te doen. Daar aangekomen heb ik drie kwartier in bad gelegen. Toen ik dat zat was rond kwart voor elf kwam de verloskundige ook net aan. Zij ging mij ook toucheren en ik zou 3 a 4 cm hebben. Op dat moment hebben ze ook mijn vliezen gebroken.
Toen is het allemaal zo snel gegaan. Binnen drie kwartier had ik volledige ontsluiting, maar omdat het kindje nog niet goed lag mocht ik nog steeds niet persen. Nog steeds had ik de drang om te poepen ze hebben vlak na het breken van de vliezen nog geprobeerd een klisma toe te passen maar daar raakte ik zo van in paniek dat ze toen het idee kregen dat het misschien toch een persbehoefte was.
Rond kwart over twaalf een uur na het breken van de vliezen mocht ik gaan persen (ik dacht dat je dat maar 1 keer hoefde te doen maar zo werkt dat dus niet haha) ik vond het lastig om over mijn pijngrens heen te persen maar zodra het lukte ging het heel goed en om vier over een was onze kleine man er.
Het laatste stukje ging dus veel sneller dan dat iedereen daar verwachtte.
Sven was 2700 gram en 49 cm Een klein man dus.
Daarna naar de kamer gegaan van het kraamhotel waar we tot rust konden komen.

Twee dagen hebben we mogen genieten in het kraamhotel en toen is Sven ineens heel erg ziek geworden. Hij werd ineens blauw en heel slap. We zijn toen vanuit het kraamhotel naar het ziekenhuis vervoerd per ambulance. Dit mede door het alerte reageren van de kraamverzorgster in het kraamhotel. Daar bleek Sven een enorm tekort aan glucose te hebben. Hij had een waarde van 1.1. en dit hoort rond de 3 te zitten. Verder waren zijn bloedwaarde niet goed en ook kon hij zichzelf niet op temp houden. HIj heeft tot dinsdag aan eht infuus gelegen en antibiotica gekregen. Gelukkig gaat het nu goed met Sven. Hij moet nog wel even blijven omdat hij zelfstandig nog niet genoeg voeding tot zich neemt.Zodra hij zijn flesje met mm goed leeg drinkt mag hij naar huis.
Ik laat hem steeds met pijn in mijn hart achter in het ziekenhuis en zal blij zijn als hij lekker thuis komt.

Na een toch wel redelijk "prettige" bevalling, heb ik dus een niet zo'n prettige kraamweek achter de rug. Gelukkig voel ik mezelf heel erg goed en kan ik het dus gewoon opbrengen om een paar keer per dag heen en weer te rijden.
Ik geloof dat mijn verhaal een aardig eind is geworden maar vond het wel even prettig om van mij af te schrijven.