Hoi allemaal, Vanmiddag ben ik bij de verloskundige geweest waar bleek dat mijn kleintje er niet helemaal goed voorligt. Ze ligt eigenwijs diagonaal in mijn buik Ook blijk ik nog best veel ruimte in mijn baarmoeder te hebben, waardoor de baby nog behoorlijk wat bewegingsruimte heeft en nog lekker van positie kan veranderen. Voor de verloskundige een reden tot zorg, aangezien ik in theorie volgende week al zou kunnen bevallen (dan ben ik 37 weken) en een verkeerde ligging dan uiteraard niet gunstig is. Volgende week dinsdag krijg ik daarom een liggingsecho. Blijkt mijn kindje dan nog steeds niet goed te liggen, dan wil de verloskundige haar gaan draaien. In eerste instantie had ik zoiets van 'ja joh, prima' maar ik vind het bij nader inzien toch eng. Misschien ben ik wel een enorme bangerd hoor, maar is er geen risico voor de baby? Of voor beschadigingen aan de placenta...(placenta zit bij mij aan de voorkant, pal onder mijn navel)? Ik las dat een draaipoging in 40% van de gevallen succesvol is en ook dat het eigenlijk altijd in een ziekenhuis moet gebeuren. Mijn verloskundige gaat het zelf doen. Iemand ervaring? Het zit me eigenlijk helemaal niet lekker...ik hoop dat mijn kleintje zelf goed gaat liggen, maar zelfs als dat niet zo is, dan weet ik eigenlijk niet of ik die draaipoging uberhaupt wel wil... Ik hoor graag ervaringen. Liefs, Lonit
Vreemd dat jouw verloskundige zelf wil draaien, want volgens mij is dit iets dat altijd door een gynaecoloog en dus in het ziekenhuis wordt gedaan. Je wordt namelijk altijd aan een CTG gelegd, een uur vóór en een uur ná de draaipoging en dan 's avonds nog een keer. Omdat ons kindje in stuit lag hebben we ook een draaipoging ondernomen (door een gyn in het ziekenhuis). Bij ons is het draaien niet gelukt, hoewel de omstandigheden (genoeg vruchtwater, lange navelstreng) wel gunsig waren. Uiteindelijk heb ik een geplande keizersnede gehad, omdat dit het minste risico voor het kind met zich meebrengt. Ik zou er nog eens heel goed over doorvragen bij je verloskundige. Een draaipoging zou ik wel aandurven, maar niet door de verloskundige. De risico's van een draaipoging zijn o.a. dat het de bevalling opwekt, dat de hartslag van het kindje daalt (en je dus een spoedkeizersnede moet ondergaan) en er moet goed opgelet worden of de navelstreng zich niet om het hoofdje draait. En ik weet het niet zeker, maar volgens mij mag er niet eens een draaipoging ondernomen worden als de placenta een de voorzijde ligt. Ik kreeg een uur vóor de draaipoing een middel om de baarmoeder te laten ontspannen en ik ben goed in de gaten gehouden v.w.b. weeenactiviteit en de hartslag van de baby. Succes en als je nog vragen hebt, stel ze maar!
Een nicht van mijn man heeft dit meegemaakt. Zij was eigenlijk van plan om alleen te gaan (man moest werken) maar dit werd sterk afgeraden. Ze moest vervolgens inderdaad een spoedkeizersnee ondergaan, dus het was maar goed dat haar man erbij was! Ik zou even bij de vk navragen of dit risico er voor jou ook inzit. Misschien zijn de omstandigheden bij jou wel heel anders!
Suzanne en Tupp, dank voor jullie reactie. Mijn baby ligt niet in stuit, misschien dat de verloskundige het daarom zelf kan doen...? De kleine ligt met haar hoofdje schuin linksonder in mijn buik (boven mijn lies zeg maar), dus wel al enigszins naar beneden gericht maar niet in het bekken. Vanmiddag probeerde de verloskundige het hoofdje voorzichtig in het bekken te duwen, maar slaagde daar dus niet in. Vervolgens besloot ze -in acht genomen dat de kleine nog veel ruimte bij me heeft- heel voortvarend tot de liggingsecho en de eventuele draaipoging. Die staat zelfs al gepland voor volgende week donderdag! Omdat het me een beetje overviel, heb ik het allemaal ter kennisgeving aangenomen en verder niet doorgevraagd. Zo stom! Achteraf kreeg ik pas vragen, omdat de verloskundige bijvoorbeeld ook tussen neus en lippen door aangaf dat ik een extra Rhesus Anti D injectie zal krijgen na de draaipoging (heb bloedgroep A negatief, vandaar). Voor de duidelijkheid: die injectie heb ik al gehad met 30 weken. Dus ineens dacht ik: okeeeee, als die injectie opnieuw nodig is, dan is zo'n draaipoging niet zomaar even wat. Vervolgens ben ik er meer over gaan lezen en zag ik inderdaad dat zoiets eigenlijk altijd in het ziekenhuis moet gebeuren etc. Al met al heb ik er gewoon niet zo'n fijn gevoel bij. Ik laat liever de natuur nog even op haar beloop. Gelukkig duurt het nog een volle week voordat ik de echo heb, dus hopelijk besluit de baby zelf goed te gaan liggen. Mocht dat niet het geval zijn....ik kan de draaipoging toch weigeren als ik dat wil...?
Je kunt inderdaad altijd weigeren. Tip: schrijf de vragen die je hebt gewoon op en neem ze mee. Wie weet zegt ze volgende week weer iets wat je overvalt en dan komt het er misschien weer niet van het te vragen. Neem ook echt je tijd om hierover na te denken. Probeer eventueel pas de dag na de echo af te spreken voor de draaipoging ipv meteen, zodat je het even kunt overdenken en overleggen.
Ja, ga ik zeker even doen. Bij de liggingsecho ga ik de echoscopist het hemd van het lijf vragen en ik neem mijn assertieve moeder mee voor back-up Sowieso ga ik de praktijk nog bellen met de vraag waarom ik voor de eventuele draaipoging niet naar het ziekenhuis wordt doorgestuurd, terwijl ik overal lees dat het de gangbare 'way to go is'. Ben benieuwd wat het antwoord daarop is. En gelukkig heb ik na de echo anderhalve dag om er nog eens goed over na te denken, want de echo staat voor dinsdagochtend gepland en de eventuele draaipoging voor de donderdagochtend erna. En ik ga nu even klagen maar pffff...ik vind dit eerlijk gezegd best lastige dingen hoor. Enerzijds wilde ik dat ik wat meer vertrouwen kon hebben. Ik bedoel, de verloskundige is ervaren en zal toch wel weten wat ze doet...? Tegelijkertijd voel ik me ook wat gepikeerd, want het is niet de eerste keer dat in deze praktijk bepaalde zaken enigszins laconiek worden meegedeeld zonder verder veel informatie te geven. Nou was ik zelf zo suf om het in eerste instantie maar gewoon aan te nemen en niet door te vragen, maar voor mij is alles aangaande de zwangerschap nieuw en merk ik door dit soort dingen dat ik van toeten noch blazen weet. Frustrerend dat ik er dan zelf maar achter moet komen hoe of wat. Dat geeft me nou niet echt een zeker gevoel Afijn, ik houd jullie op de hoogte. Misschien gaat de kleine meid intussen wel gewoon goed liggen en zit ik me nu om niets druk te maken
Kan me goed voorstellen dat het allemaal frustrerend is. En sowieso bij een eerste kindje, weet jij veel wat er allemaal moet gebeuren, wat normaal is en dergelijke? Schrijf inderdaad al je vragen op. En je kunt uiteraard altijd de draaipoging weigeren. Veel kindjes gaan vlak voor de bevalling uit zichzelf goed liggen. Ik zou ook vragen dat, als je geen draaipoging doet, wat dan de opties zijn. Succes!!
Bij mij lag ze in stuit bij 36 wkn.. Had 3 dagen te gaan voordat 37 wkn naderde... Ik werd gelijk door naar het ziekenhuis verwezen en daar werd ik eerst op de echo gezet om te kijken hoever mn kleine was en of alles perfect op schema lag.. Vervolgens weer terug bij de gyn en daar werd ik eerste 3 kwartier aan de CTG gezet.. Om te meten wat mijn en beeb hartslag was. Vervolgens gingen ze draaien (pijnlijk dat het deed) en lag ze met het hoofdje naar beneden en daarna weer 3 kwartier aan de CTG gezet.. Merkte dat de hartslag van de kleine rustig was maar na 20 minuten was ze weer druk!!! Ik zou het liefst in het ziekenhuis laten doen. Want mocht het fout gaat met de beeb, dan heb je daar alles bij de hand en kan je gelijk bij de OK terecht.. Bij je vk niet! Troiuwens, als jouw beeb alle ruimte heeft om nog te kunnen draaien, dan zou het weinig zin hebben voor de draaipogingen want straks ligt het weer dwars en heb je het voor niets gedaan!
Trouwens, als jouw beeb alle ruimte heeft om nog te kunnen draaien, dan zou het weinig zin hebben voor de draaipogingen want straks ligt het weer dwars en heb je het voor niets gedaan! Nou precies, dat is ook waarom ik me afvraag of zo'n draaipoging wel zin heeft. Ik sprak gisteren een vriendin bij wiens zus een draaipoging is gedaan omdat het kindje in stuit lag. Het lukte, maar twee dagen later lag de kleine weer in dezelfde positie! En mijn kleine meid ligt eigenlijk al de hele zwangerschap in deze positie, het is haar voorkeurshouding, dus het zal me niets verbazen als ze gewoon weer terugdraait. Ik heb inmiddels besloten om de liggingsecho even af te wachten. Wellicht blijkt aanstaande dinsdag wel dat ze goed is gaan liggen en hoef ik me niet eens zorgen te maken over de draaipoging. Ligt ze nog steeds in dezelfde houding, dan ga ik aangeven dat ik de draaipoging alleen in het ziekenhuis wil laten doen of helemaal niet. Brrr, vind ik wel eng hoor om eerlijk te zijn. Het spreekt ergens toch een gebrek aan vertrouwen uit voor mijn gevoel...Maarja, het is mijn kindje en mijn lijf.
Hoi hoi, Onze kleine lag in stuit en hier hebben ze ook een draaipoging op ondernomen. Ook mijn placenta lag aan de voorzijde, en ik had ook nog zeer veel ruimte over in de baarmoeder. Bij ons is dit door de gynaecoloog gedaan in het ziekenhuis. Voor en na de tijd maken ze een ctg om te kijken of alles in orde is met de kleine. Ook heb ik een spuit gehad met weeënremmer voordat ze begonnen. Ik heb dit alles behalve pijnlijk gevonden, er wordt even flink geduwd en gedaan maar dit deed geen pijn. Helaas is het niet gelukt om te draaien, en ik denk ook dat als jouw kindje de hele zwangerschap al zo ligt dat de kans groot is dat het eventueel weer terug draait. Ze gaan toch een voorkeurshouding krijgen. Maar ik zou het zeker proberen als ik jouw was, maar dan wel door een gyn.
Je bent ze niets verplicht het te doen.. Je mag het zelf bepalen.. Of je een stuitbevalling wilt of kz maar ik zou maar wachten tot de liggingsecho en kijk aan met wat jouw gevoel aangeeft.. Succes!
Hier een succesverhaal. Mijn zoontje lag ook dwars en is met 36 weken gedraaid. Dit was echt binnen een minuut gebeurd en het was niet vervelend. Ook is hij zo blijven liggen tot aan de bevalling, dus ik kon nog thuis bevallen. Bij mij is het wel in het ziekenhuis gebeurd, door een gyneacoloog en ik heb van te voren en na afloop een ctg gehad.
Ik heb met Louise ook een draaipoging gehad. Zij lag met haar hoofd onder mijn rechterborst en haar billen boven mijn linkerlies. Ik heb altijd begrepen dat het altijd in het ziekenhuis moet gebeuren en niet eens iedere gyn mag het doen. Bij ons is het niet gelukt maar ik was op een paar dagen na al 40 weken toen ze erachter kwamen. Het is toen ook een ks geworden. Hopelijk gaat je kleintje gewoon goed liggen en kun je normaal bevallen en anders mag je een draaipoging altijd weigeren want er zitten zeker risico's aan.
Onze Niels is met 35 weken ook gedraaid. Dit is heel goed gegaan. Vond het niet pijnlijk maar een vervelend drukkend gevoel. Hij is daarna snel ingedaald en ik ben met 41 weken fijn thuis bevallen. Je moet altijd doen waar jij zelf een goed gevoel bij hebt!!
Ik twijfel nog steeds...ik word er doodmoe van, haha. Maar, eerst maar eens zien wat de echo van aanstaande dinsdag uitwijst. Voor hetzelfde geld is de kleine nu goed gaan liggen, hoewel ik denk van niet. Ik heb soms het idee dat ze probeert te draaien, maar dat het op de een of andere manier niet lukt ofzo. Op dergelijke momenten drukt ze enorm op mijn blaas - echt een heel vervelend gevoel is dat trouwens- maar na 5 minuten is het weer over en voel ik haar handjes en voetjes weer op de oude vertrouwde plek. Kunnen ze op zo'n echo trouwens de grootte van je bekken meten...?
Misschien hebben jullie het al gezien bij het onderwerp 'stuitbevalling of keizersnede?' maar toch ook hier nog even een update: vandaag bleek bij de liggingsecho dat mijn kleintje niet dwars ligt maar....in stuit! In voetligging om precies te zijn! Het is feitelijk dus zelfs erger dan de verloskundige al dacht. Heb overigens wel meteen aangegeven dat ik de draaipoging liever niet wil en ze reageerde gelukkig heel relaxed. Zoals jullie wellicht al uit mijn berichtjes konden opmaken: ik was namelijk nogal bang voor een negatieve reactie en een daaruit voortmondende discussie op dat besluit Dat was dus helemaal niet nodig. Ze zei dat ik mijn gevoel moet volgen en heeft me direct doorverwezen naar het ziekenhuis. Opluchting! Nog deze week gaan mijn vriend en ik onze opties bespreken met een gynaecoloog. Voor mij staat wel al vast dat ik voor een keizersnede zal kiezen als de kleine in stuit blijft liggen. Over een draaipoging twijfel ik nog steeds. In het ziekenhuis zou ik het beter aandurven, maar ik vind een slagingskans van 40% nog steeds niet echt overtuigend...Daarbij werd met de echo nog eens bevestigd dat mijn placenta echt pal aan de voorzijde ligt (niet gunstig bij een versie) en ik nog steeds genoeg ruimte heb voor de baby. Dat ze dan evengoed al een tijdje ligt zoals ze ligt (terwijl ze nog genoeg ruimte heeft om voor de juiste positie te 'kiezen'), vind ik ook iets om in acht te nemen want blijkbaar heeft ze daar een goede reden voor. Misschien belachelijk dat ik zo denk, maar toch gaan dit soort gedachten door m'n hoofd Die kleine houdt het in ieder geval spannend en ik ben benieuwd wat er uit het gesprek met de gyn komt. Ik laat het weten!
Je weet nu in ieder geval waar je aan toe bent! Succes met het nemen van een beslissing. Het is jullie keuze!
Hier weer even een update Inmiddels zijn mijn vriend en ik naar het ziekenhuis geweest waar we hebben gesproken met -een overigens leuke en jonge- gyneacologe. Het gaat een geplande keizersnede worden, mits de kleine intussen niet alsnog in de juiste positie gaat liggen. De gyn stelde -uiteraard- nog een draaipoging voor. Grappig was trouwens dat toen ze hoorde dat mijn verloskundige zelf een draaipoging had willen doen, ze subtiel liet merken daar geen voorstander van te zijn: 'Deze ingreep moet altijd in een gecontroleerde omgeving plaatsvinden, met voor- en achteraf een ctg en eventueel nog een extra echo.' Ik ben dus ZO blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb en het niet door de verloskundige heb laten doen! Overigens heb ik uberhaupt van de draaipoging afgezien. De gyn wilde uiteraard graag weten waarom, maar aanvaardde de beslissing toen ze merkte dat ik me goed had ingelezen en mijn keuze goed kon onderbouwen. Daarbij straalde ik blijkbaar uit dat mijn besluit vast stond, want ze zei glimlachend: 'Nou, ik zie al dat ik je er niet van kan overtuigen om voor de versie te kiezen dus laten we de keizersnede maar gaan plannen want andere alternatieven zijn er niet.' Uiteraard kreeg ik over de keizersnede nog wel te horen: 'zware buikoperatie, niet niks, kans op complicaties, het heeft gevolgen voor eventuele volgende zwangerschappen, hersteltijd is langer...etc. etc.' Ik schrok er wel een beetje van hoe bijna negatief ze dat benaderen, maar goed, het is natuurlijk ook niet niks en die kant van de medaille moeten ze natuurlijk ook laten zien. Afijn, ik denk echt niet lichtzinnig over een keizersnede. Sterker nog, ik vind het doodeng. Op de dag zelf zal ik op zijn van de zenuwen, dat weet ik nu al. Maar tegelijkertijd geeft het rust in mijn hoofd, want ik weet dat het voor ons kindje gewoon het allerbeste is. Ze zal met 39 + 6 weken worden gehaald....Dus over minder dan 2,5 week word ik gewoon mama!
Kijk eens op internet naar een moxa behandeling. Dit doet een acupuncturist, ze heeft een staafje ( lijkt op houtskool) deze houdt ze bij je kleine teen ongeveer 15 min en kan ook naaldjes zetten. Het is bewezen dat 75% van de stuitliggingen toch nog voor de bevalling draaien. Dit moet je overigens een paar keer herhalen. Baadt het niet,schaadt het niet. Succes