Eindelijk is het dan bijna zover. Nog een paar weekjes en dan maar hopen dat de kleine zichzelf aankondigt. Ben alleen best wel bang voor de bevalling vanwege eventuele paniekaanval. Heb tijdens een CTG scan in het ziekenhuis zoiets gehad.. Was eerst misselijk, toen kreeg ik verschrikkelijke hoofdpijn, werd benauwd, duizelig en raakte dus eigenlijk helemaal in paniek.. Ik kan mezelf op dat moment gewoon niet meer onder controle houden. Iedereen zegt: rustig ademen en ik heb zoiets van: WAT HEB IK DAAR NOU??!! DAT LUKT ME TOCH NIET... Herkent iemand dit en heel graag tips!!
Ja ik herken het en toch is de manier van ademhalen heel belangrijk. En je gedachten. Ga maar na: denk aan iets naars en voel hoe je ademhaling daarop reageert. Denk aan iets prettigs en ontspannends en voel dat je ademhaling rustiger en gelijkmatiger wordt. Ik heb een historie van paniekaanvallen en hyperventilatie en toch heb ik daar tijdens mijn bevalling geen moment aan gedacht en geen last van gehad. Het enige wat ik kon om de pijn te verzachten is door het weg te puffen dus ik ging automatisch heel geconcentreerd op mijn ademhaling focussen. Van te voren was ik er ook wel bang voor maar door yoga en ontspanningsoefeningen kon ik mezelf goed onder controle krijgen. En als je dan toch in paniek dreigt te raken, denk aan iets leuks (je gedachten zijn cruciaal) en focus je op een rustige buikademhaling. Wat bij mij ook hielp is de gedachte dat ik na een paniekaanval altijd weer in staat was mezelf te herpakken. Misschien zou je de laatste weken ontspanningsoefeningen kunnen doen? Evt. naar yogalessen ofzo? In elk geval sterkte! Geloof in jezelf, je kunt het echt!
Het helpt om je te concentreren op je ademhaling. Zo kunje ook hyperventilatie voorkomen of afwenden. Concentreer je bv op je man die naast je staat of een vast punt in de ruimte. Concentratie is echt het enige dat helpt. Probeer jezelf naar binnen te keren en alle prikkels van buiten uit te sluiten. Je kunt van te voren wat yoga oefeningen oefenen. Heel simpel: ga zitten of liggen in een rustige ruimte. Concentreer je op je ademhaling. Keer jezelf naar binnen en sluit zoveel mogelijk prikkels buiten. Als je afgeleid wordt door een boodschappenlijstje of iets wat je niet moet vergeten dan richt je je aandacht weer rustig op je ademhaling. Wat voel je? Gaat je buik op en neer? Voel je je ribbenkast bewegen? Adem je in door je mond of je neus? Hoe adem je uit? Probeer niks te veranderen maar observeer. Als je hier elke dag even een paar minuten de tijd voor neemt dan gaat het steeds makkelijker. Als je een paniekaanval voelt opkomen of als je je onrustig voelt neem dan even de tijd om je te concentreren op je ademhaling en jezelf even naar binnen te keren. Sterkte meid... het komt best goed!
Ik heb ook veel last gehad van paniekaanvallen en was bang dat dit bij de bevalling zou gebeuren. Helemaal geen last van gehad. Ik ging eigenlijk vanzelf mee in het hele proces van mijn lichaam. Ik heb veel gehad aan de ademhalingstechinieken van de zwangerschapsgym. En gebruik die ook als ik merk dat mijn ademhaling erg hoog komt te zitten, vooral de langzame buikpomp. Maar gelukkig tijdens de bevalling geen last gehad. Het is goed dat je hier over nadenkt en alvast een plan maakt ervoor. Ik zou het ook bespreken met je verloskundige. Maar het hoeft helemaal niet zo te zijn dat je er last van gaat krijgen.
Ik heb ook veel last gehad van paniekaanvallen en was ook erg bang voor de bevalling en daarna. Maar ik heb tijdens de bevalling en erna helemaal geen last gehad. Tijdens de bevalling ging het allemaal vanzelf net of mijn lichaam wist wat ie moest doen en dus geen paniekaanval moest krijgen...misschien de hormonen / adrenaline. Maar ik had van tevoren ook een soort van plan gemaakt mocht het toch mis gaan. Ik had ook veel baat bij de ademhalingsoefeningen van de zwangerschapsgym. Ik had ook een ipod met mijn muziek bij. Voor afleiding. Je zou ook iets van een puzzelboekje kunnen pakken voor afleiding. En vraag anders aan je partner of hij je af wil leiden mocht je toch een aanval krijgen. Maar heb vertrouwen in jezelf. Weet dat een paniekaanval altijd weer weggaat!
Ik ben door een aantal dingen in het verleden ook erg bang voor paniekaanvallen. Vooral omdat sinds de bevalling dichterbij kom ik nu al die paniekaanvallen heb. Ik ben heel erg bang en wil het liefst een geplande keizersnee (ik weet de risico's maar toch geeft het mij een veilige gevoel) Weet iemand of er een protocol is voor thuisbevallen als je in paniek raakt? Ze mogen denk ik geen medicatie geven of verwijzen ze je dan direct door? Iemand ervaring mee?
Tja lastig. Ben zelf niet bekend met paniekaanvallen, maar mijn bevalling ging zo snel dat ik in een weeënstorm terecht kwam en reken maar dat ik in paniek raakte. Enige dat je kan redden is je concentreren op je ademhaling. Ik dacht meerdere keren dat ik dood ging door ademnood, maar als je goed ademt is er niets aan de hand eigenlijk.
Wil je graag thuis bevallen? Je kunt nl ook zonder medische indicatie in het ziekenhuis bevallen he. Als er dan iets is kunnen ze ingrijpen. Mij gaf dat uiteindelijk wel een veiliger gevoel.
meid,zodra het begint gaat het vanzelf..dan ben je alleen nog maar bezig met bevallen probeer je anders tijdens de bevalling te concentreren op de weeen... ik was bij de eerste zw.schap ook heel bang voor een paniek aanval...(ivm mijn verleden met paniekstoornis) maar wonderbaarlijk genoeg (vond ik zelf) was ik toen het begon de rust zelve... mijn 2de bevalling was behoorlijk hectisch en heeel zwaar(snelle bevalling) en dr was zelfs ff paniek onder de vk's (jaja ik had dr 2 aan me bed hihihi)maar ook hier bleef ik rustig... ik bleef me concenteren op de weeen opvangen en denken aan mijn kindje die ik als ik rustig bleef snel in mijn armen zou hebben... het is echt een oer instinct die in je boven komt bij een bevalling!! zorg dat je omgeving waarin je bevalt (bij mij was dat thuis) lekker rustig is...dan komt alles goed meis!!
Ik kreeg tijdens de bevalling hyperventilatie en was moeilijk om er weer uit te komen.. Uiteindelijk ruggenprik gekregen omdat ik de (rug)weeën niet kon verdragen...
Ik ben flauwvalgevoelig en heb dus ook wel een beetje angst voor de bevalling (ook al duurt dat nog wel even, haha) Ik val namelijk nooit in een keer weg, maar eerst vallen mn benen uit, dan armen, zicht en gehoor.. Dus zodra mijn benen beginnen te trillen krijg ik ook al een paniekaanval omdat ik weet wat er gaat gebeuren. Mij helpt vaak ook wel goed op mijn ademhaling te letten, inademen door je neus en uit door de mond. En aan leuke dingen denken helpt ook vaak. Het gevoel wat je hebt als je straks je kleintje vast hebt, de leuke dingen die jullie samen gaan doen etc. Dan kalmeer je vaak onbewust al wat.