Ben ik nou echt de enige met zo'n vervelende irritante schoonzus? De laatste tijd is het weer zo erg... en het ergste is... ik moet altijd maar gewoon normaal doen.. ik kan dat zo niet meer langer hoor.. Ik moet er niet aan denken dat ik HAAR straks naast mijn bed heb staan om MIJN kind te bewonderen terwijl ze de eerste al niet moet. Maar omdat het 'familie' is en het netjes staat moet ik haar wel uitnodigen om te komen. Anders lijk ik weer de boosdoener. PFFF.. word er zo niet goed van! Mensen die misschien verhalen willen delen? En frustraties kwijt willen in dit topic? GRAAG! Mag trouwens ook over schoonouders en andere familie zijn...
Mijn schoonzus is niet echt jaloers, volgens mij. Maar een positief woord over de zwangerschap kan er ook niet vanaf. Heb nog steeds geen felicitatie gehad en wanneer we het erover hebben negeert ze ons compleet. 'T kriebelt wel want straks als de kleine er is staat ze zeker wel met de neus vooraan. Heb de schijt eraan om haar in de kraamweek op bezoek te krijgen.. maar goed, keus heb ik niet want vriend-lief vind dat ik het allemaal maar overdreven opvat. Ergelijk.....
HEEL ergerlijk NONO! Jij hebt meegeklets in het testdrang toch?? want fijn om te lezen dat je zwanger bent!!! Ja, mijn eerste lag in een couveuse (ging allemaal niet zo goed bij dat ziekenhuis) maar er mocht nog amper iemand bij hem... Ze draaide zich dan gewoon om op de snelweg omdat ze hem niet kreeg te zien... maar mij? Nee naar mij keek ze niet om....
Breek me de b.. Niet open ik doe me verhaal vanavond even maar het is een verschrikking!en maar blijven lachen natuurlijk
JAAAAA!!! Hier nog 1! dat mens is 28 en probeert met me broer al 2 jaar zwanger te worden. ondertussen rookt ze vrolijk door... Ze hebben geen cent te makken. Me broer heeft wel werk maar zij heeft steeds paar weken werk, en dan zit ze weer maanden thuis enz enz enz ( dus wij ook maar hopen dat het niet lukt want hoe wil je zo een kind gaan opvoeden? ) nou toen ik 10 weken was wij erheen en vertellen. Me broer helemaal blij. zij zat op de bank zei niks stond op liep zowat dwars door ons heen en ging jankend en krijsend naar boven! Naja hele tijd ruzie gehad. ze stuurde wel gelijk weer smsjes met sorry en jullie begrijpen me niet blabla. Wij hebben gezegd: We doen dit niet over de sms je komt maar langs om erover te praten en je excuses aan te bieden! nou dat heeft weken geduurd... Mens is gestoord! we mochten haar al niet maar nu doen we uit beleefdheid normaal maar verder ook niet... Dus over schoonzussen gesproken! Bah wil der niet eens zo noemen!
Mijn ene schoonzusje (zussen van mijn man) is ook zwanger en we schelen elkaar 4 dagen. Zelfs nu we twee hormonale tijdbommetjes zijn what's appen we iedere ochtend even. De andere zus van mijn man is ook een schatje, die is alleen iets te enthousiast af en toe... Maar goed, die is ook nog wat jonger, en duidelijk echt alleen enthousiasme. Die zou nog voor opa's en oma's op de stoep staan als ze de kans kreeg. Maar goed, dat heb ik gewoon lief maar duidelijk uitgelegd, eerst wij, dan opa's en oma's, dan zij Mijn broers hebben gelukkig geen (vaste) verkering... Dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken! Ik leef met jullie mee, maar ben blij dat ik vooral lieve schoonzussen heb
Ik heb hier ook een schoonzus waar ik echt niet samen mee de deur door kan. als we bij mijn vriend zijn ouders zijn en hun zijn er ook praten we ook helemaal niet tegen elkaar. ze is erg jaloers,bij mijn eerste zwangerschap al. ze hebben zelf een zoontje en zijn nu al weer 2 jaar bezig om zwanger te worden,alleen het lukt niet,maar vind je het ook vreemd ze rookt echt heel erg veel,ieder weekend bijna dronken en dan blowt haar man ook nog en zei doet af en toe ook mee. ook toen ze zwanger was van de eerste bleef ze gewoon door roken en heeft tijdens haar zwangerschap toen ook veel in het ziekenhuis gelegen omdat ze steeds veel bloedverlies had. ze denkt altijd dat ze alles beter weet. en mijn vriend vertelde laatst dat ik zwanger was en kwam geen felicitatie af hoor zelfs niet tegen mijn vriend.
Ik meld me ook Hier een schoonmoeder die doet alsof schoonzus zwanger is want ik kom niet in het plaatje voor wanneer het om ons kind gaat. Schoonmoeder noemt ons kind namelijk: "kleine *naam schoonzus*". Nou werkelijk waar, hoe durft ze! Ons kind gaat op schoonzus lijken en blablabla. Maar onze dochter zit toch echt in mijn buik. Ook doet schoonmoeder alsof ons kind ook van haar is!! Ja daag echt niet. Die maakt zovaak zulke kwetsende opmerkingen. Gelukkig staat mijn vriend "aan mijn kant". Maar ik heb nu al gezegd dat ik het liefste niet heb dat schoonmoeder langs komt in de kraamweek om de kleine vast te houden. Ze mag haar gewoon niet van mij vast houden. Maar dat vind zelfs mijn vriend wat te ver gaan. En ja, dat gaat ook te ver dat weet ik ook. Ter info: schoonzus woont nog thuis en heeft voor zover wij weten niet eens een kinderwens...
Ik heb al dik een half jaar ruzie met me zwager en schoonzus om EIGELIJK helemaal niks maar hun kunnen na hun dochter van 6 geen 2de kindje meer krijgen en zijn echt super jalours dat ik dus na 2 miskramen nu een kindje in me buik heb. Boze blikken op verjaardagen naar me buik en me zoon mag niet meer met hun dochter spelen enz. Door hun heb ik de eerste 23 weken van me zwangerschap zoveel stress gehad en niet van me zwangerschap kunnen genieten tot ik dat zat was en toen had nu ga ik genieten van me wonder in mijn buik en heb me eroverheen gezet. Maar nu ik op het einde van de zwangerschap loop komen de gedachten weer boven dat zwager en schoonzus langs gaan komen om onze dochter te zien en die gedachten maken me nog steeds bang want ik wil het EIGELIJK niet hebben maar omdat het Fam. Is mogen ze toch van mij komen kijken maar vast houden gaat toch echt niet gebeuren ookal zal mijn man dit wel graag willen ik ga mijn dochter nooit aan hun geven. Ik snap ook niet dat je zo jalours kan zijn op iemand omdat hum leven wel door gaat en dat je dan door dat je zo jalours bent ruzie gaat maken en de helft van de zwangerschap van iemand zo kan verpesten. Ik denk nog steeds dat ze hulp moeten zoeken om te leren omgaan met het feit dat ze geen kinderen meer mogen krijgen en dat andere in hun omgv het leven wel gewoon door gaat. Mijn leven gaat door en ik ga niet voor hun geen 2de kindje meer krijgen omdat het voor hun niet meer mag ze moeten gewoon leren dat niet alles om hun draait ookal vind ik het ondanks de ruzie nog steeds erg voor ze dat ze geen kindje meer mogen krijgen maar ik ga toch echt mijn leven niet voor hun aanpassen. Ik wist ook niet dat je zo jalours kan zijn op iemands anders kindje en dat het zo obsessie is
Dochter is al bijna twee maar vreselijk dat mens! Toen ik zwanger was vond ze het fantastisch maar proefde ook ergens jaloezie. Wij waren niet getrouwd, hadden geen eigen huis, mijn man zat in de ziektewet (inmiddels helemaal afgekeurd). Dus in haar ogen geen goede basis. Toen beviel ik, was allemaal prachtig en ineens was zij zwanger. Na 5 maanden beviel ze (iets te vroeg maar niet noemenswaardig). Tijdens de zwangerschap begon ze al over de tweede (grr haren stonden me overeind). Nadat ze bevallen was, was ineens totaal geen interesse meer voor S. Mochten nooit meer langskomen. En waarom: haar kind heeft iets aan de voetjes. Denk dat dat alles is. Ons meisje is gezond en die van hun niet. Wij kunnen daar niks aan doen, hebben altijd geprobeerd hun te steunen daarin maar werden weggeduwd. Inmiddels ben ik er klaar mee. Ga mensen niet achterna lopen voor contact!
Hier weet nog niemand dat we zwanger zijn.Juist omdat we bang zijn voor de reactie van mensen in de familie. In juli is er een kindje geboren en overleden. Dus nu zijn we bang voor heftige of jaloerse reacties.
Pffff...... Herkenbaar zeg! Fijn te lezen dat ik niet de enige heb die problemen heeft met een schoonzus en schoonouders..... Momenteel even te 'kokend heet van woede' dat ik verder maar even niets over zeg. Maar t drijft me inmiddels tot waanzin (hormonen?). Krijg het probleem ook niet opgelost, ze willen niet praten. Aangezien ik het probleem ben (voor hun) denk ik zelfs al in de trant van weg gaan bij mijn man, zodat mijn schoonfamilie geen last meer van mij heeft. Ik hou alleen ontzettend veel van mijn man en lieve zoontje.....
Ik heb schoonouders en een schoonfamilie die je er maar bij krijgt pffff.. Vaak krijg ik een sms van me schoonma of ik oma even wil bellen om te vertellen hoe het met mij gaat ja daag iedereen reageerde al zo lauw dat we vertelde dat ik zwanger was en nu moet IK die mensen gaan bellen? No way.. Wat ik nog steeds het ergste van het hele verhaal vind is dat ik 2 jaar geleden een abortus heb laten plegen onder druk door schoonouders en vriend. Tot de dag van vandaag mog steeds spijt van.... Maar wat echt niet door de beugel kon is dat ze tegen de stiefmoeder van mijn schoonvader had gezegd dat mijn kind met 10 weken gehandicapt en niet goed was en daarom weggehaald moest worden Ik vroeg waarom ze dat zei en toen zei ze doodleuk: omdat oma tegen abortus is Nu 2 jaar later is er een hele hoop tussen mij en me vriend duidelijk geworden en verandert. Ik ben nu 20 weken van de 2de zwanger en nu is inene alles bij me schoonouders geweldig!! Ze loopt te koop met een echo op dr achtergrond van dr telefoon en op facebook 'yes we krijgen een kleindochter' Ze vraagt nu steeds om de echo van de 20 weken echo maar ik wil niet dat ze het krijgt.... Is van mij uit misschien haat en nijd maar het zit mij nog steeds zo hoog! Dit zal ik ze nooit kunnen vergeven
Jeetje, wat ben ik blij om jullie verhalen te lezen!! IK BEN NIET DE ENIGE... Heerlijk is dat he? Even je hart kunnen luchten.. Want zeg nou eerlijk.. de mannen staan meestal wel aan onze kant.. maar echt delen met hun kun je het niet! Zeker als het gaat om ZIJN familie. Ik ga zometeen even het verhaal schrijven en dan ben ik benieuwd hoe jullie daar mee zouden omgaan..
Nou, Komt tie! In Augustus 2012 testen ik positief van ons zoontje! Ik was 8 maanden van de pil af en was altijd heel erg eerlijk hierover tegen de zus van mijn vriend. Ik was toen ik positief testen 20 jaar geworden. Woonde nog thuis en vriendlief ook. Hadden beide wel een goede baan. Nader inzien deed ik wat lichter over een huis krijgen dan hoe het daadwerkelijk ging.. maar ach, is echt goedgekomen moest alleen dagelijks bellen naar de woningbouw *volhoudertje* Onze relatie was goed. Al was dat vaker niet zichtbaar voor de buitenwereld. Thja, we hadden wel eens wat ruzie wat vooral mijn schoonfamilie mee kreeg maarja.. Mijn vriend zagen ze eigenlijk nog niet zo snel papa worden dus ik denk dat dat de grootste schok is geweest. Mijn moeder zag het aankomen en reageerde gelukkig blij voor ons.. mijn schoonmoeder was erg boos.. vooral op mij.. want IK wilde dit alleen.. maar goed dat trok gelukkig bij.. (vriendlief is een mama's kindje dus ze had het heel moeilijk toen hij uit huis ging.. hihi moet er nu wel om lachen) Schoonzus: nog niet zelf kunnen zeggen dat ik zwanger was. Negeerde ons compleet feliciteerde ons niet en heeft 4 maanden lang niet tegen ons gesproken. Toen we het bij hadden gelegd.. ofja, bij hadden gelegd.. toen ging het wel weer maar ze was echt heel jaloers.. omdat wij IK zo'n jong meisje had wat zij nog niet had (ze was toen 29 dacht ik) Ik kon daar toch niks aan doen?! Ik heb ook evengoed 8 maanden erover gedaan wat gewoon standaard is.. Ze zij eigenlijk meteen dat ze geen kinderen kon krijgen.. maar ze had een paar mislukte relaties en als je geen seks hebt.. dan komen er ook geen kinderen toch? Ik had het daar al heel erg moeilijk mee. omdat iemand waar ik heel erg veel om geef (soort van 2de moeder) kon ECHT geen kinderen krijgen. Dus ik dacht als je het nog niet probeert dan moet je dat niet gaan roepen. Daarna wilden ze bij alles betrokken worden kocht cadeau's maar gevoelsmatig voelde het allemaal niet gemeend. Toen ze ook nog hoorde dat ze geen peettante werd (extra ook niet mijn familie gevraagd daardoor) toen sloeg ze eigenlijk ook weer gelijk om. Maar ik had zoiets 4-5 maanden kijk je me niet aan, nu koop je grote cadeau's maar bent nog stront jaloers dan ga ik je echt geen peettante laten worden. Wij mochten het nooit over de zwangerschap hebben en ook mijn schoonmoeder niet. Als haar moeder aandrong van kijk wat een leuke 3-d echo etc. dat ze dan verplicht moest kijken dan zei ze steeds van uhh zie er niks in enzo. maar was kei leuk en kei duidelijk.. ze kon er niet naar kijken zeg maar.. Toen we ruzie hadden heb ik zelfs een keer gezegd tegen haar dat ik voor familie draagmoeder zou zijn als dat een oplossing zou zijn! (daar kom ik volledig op terug, misschien wel voor mijn eigen vlees en bloed natuurlijk, maar gelukkig is dat niet nodig! Mijn broer heeft 2 kids) Dat vond ze toen erg lief maar heb ik meer uit woede gezegd. Nou.. toen kwam het.. ik moest bevallen. Het ging erg moeilijk allemaal ben er nu nog over getraumatiseerd. Veel fouten gemaakt in het ziekenhuis waardoor ons zoontje net op het randje lag dat hij een hersenbeschadiging had opgelopen.. Gelukkig is hij GEZOND! hij lag dus na de spoedkeizersnede in een couveuse. Onze families hadden we gebeld toen ik mocht gaan persen dus zij waren aan het wachten op de gang maar uiteindelijk werd dit dus een ks en mocht niemand erbij.. heb moeten smeken of mijn moeder en schoonmoeder mijn kleintje mochten zien.. en gelukkig mocht dit 5 minuten.. daarna ging iedereen naar huis en had ik niemand meer.. Maar goed, de volgende dag kreeg ik een appje.. met alleen maar erin: Nu zou je wel geen draagmoeder meer willen zijn he? Dat was eigenlijk het moment dat ik haar ECHT begon te haten.. Hoe kon ze? ik had kei veel pijn kon amper bij mijn kind en zij schrijft alleen dat?! Naja, daarna wilden ze komen en onderweg vroeg ze schijnbaar aan mij of ze hem dan kon zien. Waarop ik vriendelijk antwoordde dat ze nu met een hersenscan bezig waren (dachten bloed tussen de hersenen) heeft ze zich gewoon omgedraaid op de snelweg en zo is het nog 2 a 3 keer gegaan. Toen ons zoontje op mijn kamer mocht was ze zo snel als eerste erbij.. maar ik zei vriendelijk dat ik mijn moeder had beloofd dat zij hem voor het eerst mocht vasthouden dat wilde ik gewoon heel graag.. dat was mijn wens.. nouja goed! Toen we thuis waren had ik nog veel pijn... ze maakte alleen maar foto's van hem wel 1000000de ik had veel moeite met hem loslaten door de hele bevalling en dat was niet alleen bij haar maar bij iedereen ik gaf hem gewoon niet graag af. Eigenlijk heeft ze al die tijd raar gereageerd. Kwam ik haar tegen keek ze niet in de kinderwagen... als we bleven eten en ik moest voeden ging ze snel frieten bakken waardoor ik daarna alleen moest eten.. Foto's zette ze niet online alleen van een vriendin ... hier en ... daar we gaan dadelijk weer naar ..... en blablabla.. Nu zien we haar eigenlijk alleen maar op verjaardagen. Zwanger van de tweede ze deed wel alsof ze het leuk vond maar was duidelijk dat ze dat niet meende.. Als ik iets op fb zet reageert ze nergens op.. alleen maar op dat andere kind.. Nu een gezinsfotoshoot gedaan.. ze zei NIKS... had van iedereen reacties behalve van haar. Waarom zou ik haar dan willen zien als ik net bevallen ben?? Trouwens als ik de ks krijg is ze op vakantie! Dat is een voordeel. maar wel raar dat ze een vakantie plant als ik ben uitgeteld.
Nou eh, verschrikkelijk jaloers...? Mijn schoonzusje is acht jaar oud, maar krijste wel heel de winkel bij elkaar en liep anderhalf uur te mokken omdat we voor de baby gingen shoppen en geen random cadeautjes voor haar. Dat vond ik ook onwijs irritant!!! Maar ja, in hoeverre kunnen we dat elkaar kwalijk nemen? Zij is acht en ik ben zwanger. LOL. Toen heb ik haar hier gevraagd voor een weekendje logeren en hebben we Disneyfilms bekeken en cupcakes gebakken en sindsdien is het weer wat beter. Misschien een tip voor sommigen?
hier 1 schoonzusje, denk helemaal tante te zijn van onze dochter. mevrouwtje is 16 en onze dochter 13 maanden ze hoopt dat ze met dr na de stad mag etc. nevernever dus! vertrouw dr voor geen cent met me dochter alleen gaat zij zkr moeder figuurtje willen spelen.. Wat moet je met zoon kind ugh!! jaloersze vriendinnen?? JAA!
Uhhh, ik was ook een trotse tante van mijn zus haar kindjes en ging er geregeld mee wandelen of eventjes mee naar de stad ofzo en heel trots mijn neefje/nichtje laten zien (aan iedereen die het maar horen wilde). Ik was 11-12 jaar oud toen ik met de kinderwagen weg mocht voor een klein wandelingetje (in een ons-kent-ons-dorp Niet ver dus) Hoezo is dat ernstig??? Of is het gewoon de manier waarop ze doet dat jou stoort?
omdat het een meisje is die denkt overal verstand van te hebben.. oooh makkelijk he zo kindje ik wil dr ook wel 1.. ze ziet niet wat er allemaal bij komt kijken en ben 1x samen met de weggeweest en oke ze mag achter de kinderwagen lopen maar om dan tegen mensen te zeggen in de winkel dat het haar kind is als ik in de kledingrekken sta de kijken nou nee dat gaat me te ver!! ohja is trouwens vriendinnetje van me broertje. probeert geld afhandig te maken op alle manieren die er bestaan. zelf werken?? neehoor. ze zijn overigens 5 jaar samen & me ouders hebben dr ook niet hoog.. we wonen ook in een dorp maar naar dorp wil ze niet neee echt 40 min van huis. ze wilt ook niet proberen hier in het dorp. persee na de stad