Ik zit met een dilemma... Wij wonen op dit moment in een appartement (niet verkocht te krijgen dus voorlopig zitten we hier nog wel helaas). Ik zal even een schets maken van de situatie: we gaan met de lift naar beneden, zodra je buiten komt sta je in een soort klein parkje. Hier rijden geen auto´s. Tien meter verder begint de straat van de wijk. Hele rustige straat met weinig verkeer. Als ze buiten is heb ik geen zicht op haar. Mijn dochter is in december 5 geworden en dus krijgt ze langzaam de leeftijd dat ze meer alleen wil gaan doen. Ik ga nu altijd met haar mee naar buiten maar ik heb hier niet altijd zin in Nu zie ik bij vriendinnen, dat als de kindjes buiten gaan spelen, ze ook buiten het zicht zijn. Eigenlijk hetzelfde als bij ons, alleen zitten wij hoger en zit er een lift tussen. Voor mijn gevoel een hele andere situatie, maar is dat ook wel echt zo? Hoe zien jullie dit? Ik heb heel lang gedacht dat ik het zo lang mogelijk zou uitstellen (en gehoopt dat we gingen verhuizen...), maar ik begin steeds meer te twijfelen of ik haar langzaam wat meer verantwoordelijkheid moet geven. Over het algemeen ben ik best een overbezorgde moeder, dus ik heb gewoon geen idee waar ik goed aan doe. Op zich is het een meisje waar ik goed afspraken mee kan maken en ze zal ook niet zo snel stoute of gekke dingen doen. Maar goed, ze is dus nog maar 5 en ik twijfel zo of dit niet gewoon nog te jong is? Ik hoor graag jullie meningen en ervaringen!
Heel herkenbaar. Mijn dochter is intussen 6 maar ik laat haar dus ook nog niet alleen in de speeltuin. Terwijl ik, als ik in een huis beneden had gewoond, dat hoogstwaarschijnlijk al wel gedaan zou hebben. Ik vind dit dan ook het grootste nadeel van hier wonen, maarja, ik kan haar moeilijk tot d'r 10e binnen houden he. Dus ik lees graag mee en ben benieuwd hoe andere ouders dit oplossen.
Bedankt voor je reactie! Dat zei ik vanmorgen ook tegen mijn man, we kunnen dr moeilijk tot haar tiende binnen houden... Mijn dochter heeft beneden (dus de straat die bijna direct grenst aan onze uitgang) wel twee vriendinnetjes wonen, maar toch vind ik de stap zo groot...
Voorzichtig oefenen? Wij zijn vlak voordat ze 4 werd begonnen met oefenen met buiten spelen. Voor eigenlijk omdat ik bang was dat ze bij klasgenootjes daR vrijer in zouden zijn dan wij en dat ik dan wel wil dat ze de basics snapt. Dingen als niet verder dan afgesproken, niet met andere mensen mee, niet op straat etc... In begin enkel voor de deur... Later steeds verder. En sinds afgelopen zomer eigenlijk pas af en toe de hoek om. Maar alleen als ze het eerst vraagt. (En ik dus weet waar ze uithangt!) En dan loop ik af en toe evengoed nog die kant op. Ondanks dat ik weet dat daar veel hele kleintjes wonen en er dus bijna altijd wel een ouder op de stoep zit die een oogje in het zeil houdt. Dus je bent echt niet de enige die zich druk maakt En tja.. Wat is wijsheid... Dat moet je uiteindelijk zelf bepalen. Ik twijfel overigens niet aan mijn dochter met buiten spelen... Meer aan de rest van de wereld.
Ja en das het lastige, want voorzichtig oefenen kan dus eigenlijk niet... Als ze alleen naar buiten gaat, ben ik haar echt ´kwijt´. Dan zou ik in de buurt moeten gaan lopen/spelen met mijn zoontje en dat zij dan haar eigen gang kan gaan (binnen de ruimte die ik haar geef natuurlijk), maar dan ben ik er nog bij... Ik heb dat ook hoor, vertrouw mijn dochter wel, maar de rest van de wereld niet. Ik zie overal gevaar in, enge mannen, water
ik snap je wel, in jouw situatie zou ik haar ook niet alleen laten. Hier ook een dochter van 5, die speelt alleen in de speeltuin maar zal even uitleggen hoe de situatie is. Onze kamer is aan de kant van de achtertuin en achterin de tuin is de poort, het is niet zo'n megagrote tuin, dus als ik in een bepaald hoekje in de bank zit kan ik zo de poort uitkijken. Gelijk als je de poort uitstapt sta je in de speeltuin, ze moet van mij de poort openlaten, dus kan haar altijd zien. Inmiddels ben ik wel zover dat ik niet constant zit te kijken maar verder dan dat mag ze echt niet.
Overigens heb ik een stacaravan op een camping. Daar is ze dus gewoon de hele dag buiten, mag bijna de hele camping over, is dus constant uit zicht etc. En daar doe ik t wel Maarja, iedereen kent haar, weet bij wie ze hoort en ze komt zich regelmatig even melden. Maar hier met de flat gaat dat niet. Daarnaast is de speeltuin aan de achterkant van de flat en kan ze de flat zelf niet in. Om aan t kunnen bellen moet ze naar de voorkant van de flat lopen en dat is dus juist wel aan een drukke straat. Pff dilemma hoor
Auto's, scooters, irritante rotjochies... En nog 4000 andere dingen Maar snap wat je bedoelt hoor.. Zou fijn zijn als je eens stiekem kon meekijken zonder dat zij het weet.
Mijn oudste speelt sinds ze 3 1/2 was alleen buiten voor het app complex. Ze hoeft maar 1 trap af en ik kon haar zien vanuit het app complex. Sinds ze 5 is mag ze nu ook rondjes door het woonerf rijden/lopen. Nu is ze 6 en zie ik dat veel vriendinnetjes een straat over mogen steken. Dit vind ik nog wel eng en wacht ik nog even mee. Wel heb ik voor haar een lage bel opgehangen zodat ze zelf aan kon bellen als ze naar binnen wilde en nog niet bij de bel kon. En zo konden ook vriendinnetjes aanbellen.
Maar laat je haar dan nu gewoon haar gang gaan? Dus zelf naar beneden en zonder dat jij haar in de gaten houdt? Ik snap dat het voor veel moeders eng is om haar kinderen los te laten Maar op de een of andere manier zijn die paar meters omhoog wel een extra grote drempel... Lastig hoor, dat ze groter worden
Ja met een drukke straat is het nog lastiger... Gelukkig staat ons complex in een autovrij parkje, grenzend aan een woonwijk, dus dat is een obstakel minder. En inderdaad, ook hier ging ze op de camping in Italië gewoon haar gang en was ze ook weleens een uurtje weg zonder dat ik in paniek was
Achterkant van flat is rustig, alleen verkeer wat in die straat moet zijn, speeltuintje, plantsoentje etc. Voorkant staat aan grote doorgaande weg, 30km zone maar houdt niemand zich aan. Maar aan de voorkant zit de intercom, achter niet. En om een kind van 6 nou al een sleutel mee te geven gaat me wat te ver
En kan je niet met haar afspreken dat ze samen met een vriendinnetje wel mag? Dus dat je haar naar die vriendinnetjes laat bellen. Of haar er naar toe laat lopen om te vragen of die mee gaan. Zijn ze niet thuis dan meteen weer naar huis komen.
Mijn dochter is bijna 5 en we wonen in een gewoon huis. Maar wel straten in de buurt, waar ze soms best hard rijden. Achter de huizen, waar ik haar dus niet kan zien, mag ze in de zomer wel eens spelen, bij de garages. Maar dan nog vind ik het doodeng hoor. Ik heb dan wel altijd de deur open (dus alleen bij mooi weer), zodat ik haar kan horen en in de gaten houden. En af en toe even een kijkje nemen. Ze mag van mij echt nog niet een blokje om. Wie weet van de zomer, maar denk t niet. Ze schiet wel eens de straat in als we terug komen van de winkel (zij wil dan wel eens op de stoep fietsen). Dan wil ze alleen achterom rijden. Maar voor t zelfde geld komt er net een auto om de hoek. Brr, ik vind t nog steeds geen fijn idee.. Terwijl sommigen hier hun kinderen ook al vanaf 3,5 ofzo rond het blok laten wandelen/fietsen. Ik doe er niet aan mee Al haar vriendinnetjes (van school) mogen gelukkig ook nog niet alleen buiten spelen, dus dat scheelt. Op de BSO en op school (zelfde gebouw) is het een afgesloten plein. Overigens met een vriendinnetje samen, zou ik helemaal niet snel doen. Dan is ze alleen maar enthousiaster en kijkt minder goed uit. Ik merk nu wel dat ze bewuster wordt in het verkeer. Dat ik haar alleen vanuit het huis naar de auto laat lopen of andersom. Dan zeg ik nog wel even, goed uitkijken, bij het oversteken (rustig straatje). En dat doet ze dan ook netjes. Maar als ik het niet zeg, vergeet ze het ook nog wel geregeld (doe dat wel eens expres, als ik al heb gezien dat er niets aankomt). Ook laat ik haar bij het wegfietsen achterom zelf naar de rand van de straat fietsen. Ik kan er nu van op aan dat ze ook echt stopt en wacht tot ik er ben. Jaar geleden was dat echt nog niet zo.
Ja ik laat haar zelf gaan. Nu wonen we op 1 hoog in een appartement en we hebben maar 1 deur beneden en het speeltuintje voor de deur. Ze speelt zelfstandig en komt vertellen als ze bij iemand binnen gaat spelen. Ze vind het heerlijk en geniet ervan. Vanaf de zomer wil ik mijn zoon (dan 4 1/2 buiten laten spelen. Hij mag dan alleen bij de speeltuin en dan zit ik op het balkon.
Hier zijn ze bijna 6 en 4 jaar en mogen nog niet alleen buiten spelen. Wij wonen 4 hoog in een appartement in een nette wijk, 3 verschillende speelparkjes om het blok heen. Hier is het niet echt gebruikelijk dat kleine kinderen zonder ouders buiten spelen. Ik zit er nu niet meer met de neus bovenop, ik zit meestal op een afstandje een boek te lezen of op een terrasje koffie te drinken.