Herkent iemand zich hierin? Ik ben echt en ongelofelijke muts. Realiseer me nu pas dat ik zo in elkaar steek... sinds ik een klein meisje ben eigenlijk. even een voorbeeld: als kind (denk dat ik ongeveer 3/4 jaar oud was) was ik met mijn ouders op de kermis. Daar was een draaimolen en ik wou erin. Ff zeuren en toen ging mijn vader een kaartje halen. Toen was het zo ver. De draaimolen stopte en de kinderen stapten eruit. Andere kinderen rende blij erop af en gingen ergens in de draaimolen zitten. En ik? Ik was ineens bang. Durfde niet meer. Volgens mij was ik bang dat mijn ouders weg zouden zijn als de draaimolen stopte. Mijn vader natuurlijk chagerijnig maar ik ging niet. En dan... achteraf spijt! En nu ben ik volwassen en als ik zo terug kijk op mijn leven dan gebeurt mij dit wel vaker. Ik wil iets, het is zo ver, ik durf niet meer en achteraf.... spijt! Ben ik de enige die zichzelf zo slecht kent of zo raar in elkaar steekt. zucht....
nee ik herken mezelf hier niet in, ik ben meer van het uitbundige type. lijkt me ook vervelend, dat je achteraf het gevoel hebt iets gemist te hebben. Ik moet ook zeggen dat mijn motto is: liever spijt van iets dat ik gedaan heb, dan spijt om iets wat ik niet heb gedaan. Misschien kun je hier iets mee? proberen iets meer te proberen, ipv langs de zijlijn blijven?
mamabri... bedankt voor je tip en wijze woorden. Ik zal proberen ze achter mijn oren te knopen. voel me op dit moment er echt kut door... echt een loser
hoezo dan? als het je karakter is, dan is dat zo, je hebt jezelf niet gemaakt! Wat je eraan kan doen is proberen wat meer initiatief te tonen, en dat gaat heus niet van de een op de andere dag. Als ik het zo lees ben je 29 of 30 en heb je nog jaaaaaaaaaaren te gaan in blijheid. Bedenk als je iets wilt doen en het niet durf gewoon eens wat nou het ergste is wat je kan overkomen als je ervoor gaat, je zal zien dat je dat allemaal erg mee zal vallen en vervolgens zal je stapje voor stapje meer durven.
Nee, maar ik kan wel een enorme twijfelkont zijn, gevoel of verstand volgen, afwegen, etcetc pfff... Op zich heb ik geen spijt van al mijn keuzes en wat ik daardoor allemaal gedaan heb. Maar soms wel eens verkeerde keuzes gemaakt misschien.. tja.
Iedereen maakt wel eens verkeerde keuzes! Ik was ooit ook zo'n enorme twijfelkont en liet daardoor veel leuke dingen schieten. Elke keer ook afvragen, wat als ik nu dat andere had gekozen? En dan bij alles! Toen besloot ik gewoon de tijd te nemen voor het maken van de keuze, die keuze te maken en te doen en niet meer continu achterom te kijken voor wat als of had ik maar... Dat heeft mij enorm geholpen, verkeerde keuze gemaakt? Tja vervelend en jammer, maar op dat moment wel mijn keuze! Dus mijn tip; neem de tijd voor een keuze te maken en kijk niet (te veel) achterom. Je weet nooit wat de toekomst je brengt.
Mijn partner is iemand die alles afweegt en veel dingen vaak maar niet doet. En daardoor best veel leuke dingen mis loopt. Ik ben impulsief en wil vaak vanalles en ookal is het soms helemaal niet verstandig. Dus hij remt mij af en laat me nadenken, en ik trek hem over de streep zodat de beslissingen sneller gemaakt zijn en hij doet nu ook meer leuke dingen onverwachts. Geweldige combi
Ik herken het wel een beetje, maar ik 'dwing' mezelf ook regelmatig om wel in het diepe te springen. Meestal, als ik eenmaal de stap genomen heb dan ben ik er blij mee en dan gaat het wel, maar die eerste drempel over, dat is meestal het lastigst.
Bedankt voor je reactie. Het is inderdaad mijn keuze (nu nog leren om die te maken ) en er dan ook achter staan zonder rotgevoel. ik ben inderdaad iemand die veel achterom kijkt. Moet ik mee stoppen...
inderdaad die drempel... zucht. Maar wat fijn om te horen dat jij dit ook herkent. En helemaal fijn dat je je hierin ontwikkelt nu ik nog maar heb me voorgenomen mijn best te doen
Graag gedaan Begin met makkelijkere dingen, niet gelijk met moeilijke. Maak evt een lijstje (voor de wat moeilijkere keuzes) waar je de voors en tegens opschrijft en volg je verstand (of gevoel ). En dan niet meer achterom kijken, of tevreden zijn Succes
Ik herken het goed. Ben vaak bang voor het onbekende..door mijn werk heb ik wel geleerd initiatief te tonen en alleen op pad te gaan. Dat gaat me goed af nu..ook sinds ik 30 geworden ben is er een knop omgegaan..leven is te kort om te twijfelen en achterom te kijken. Probeer te genieten..en dan val je maar op je b*k..
Ik herken het ook. Ik vind het echt zo jammer maar ja, is de aard van het beestje. Hopelijk ga ik het licht ook nog een keer zien.