Ik heb een tijd in Spanje gewoond, maar ben teruggekeerd omdat er gewoon geen redelijk betaalde baan te vinden was. Achteraf blij toe anders had ik mijn gezinnetje niet gehad nu met ons oudste meisje kan het niet meer, maar goh wat had ik graag weer in Spanje willen gaan wonen.
Ik heb jaren in het buitenland gewoond.. in één van de landen ben ik eerst als vrijwilliger gegaan, met zo'n project van een aantal weken om al een wat beter beeld van het land te krijgen. Na die paar weken teruggevlogen naar NL, alles op een rijtje gezet en weer terug gevlogen. Uiteindelijk ben ik 6 jaar weggeweest voordat ik weer terug naar NL ben verhuisd. Daarna heb ik nog een tijdje bij de bio vader van mijn zoontje gewoond in het Midden-Oosten. Teruggekomen naar NL omdat zijn gedrag van de een op andere dag veranderde zodra ik voet aan land zette daar (daarvoor in NL "gedate" en alles was koek en ei). Diegene waarmee ik nu een (lange afstands) relatie heb heeft me onlangs gevraagd of ik het zou zien zitten om samen met hem te gaan wonen in Du.bai (en dus ook om te trouwen ). Hij heeft een contract daar en hoopt over 2 jaar een transfer binnen het bedrijf te kunnen maken naar NL. Ik twijfel nog heel erg.. meerdere redenen. Als ik alleen was geweest had ik het waarschijnlijk geprobeerd. Maar ik heb een zoontje en dat maakt alles veel ingewikkelder. Hij is mijn prioriteit.
Ik wilde net een soort gelijk topic openen! Leuk! Zijn er hier ook dames die in Amerika wonen (liefst omgeving NY). Wij zijn bezig met de voorbereidingen en als we alles rond krijgen met het werk van mijn aanstaande gaan wijn rond januari/februari voor minimaal een jaar (maar waarschijnlijk langer) naar NYC!
Wij hebben bijna tien jaar in het buitenland gewoond voor het werk van mijn man en weten sinds kort dat onze volgende standplaats Nederland wordt. Over twee maanden verhuizen we dus terug, en ik vind het best eng. Van ons had het niet gehoeven! Maar ja, wij gaan waar het werk is. Als we weer de kans krijgen om ergens anders te wonen, zullen we het zeker overwegen, want het is ons altijd goed bevallen.
We wonen sinds drie weken in Turkije Denk dat ik enorm moet wennen aan de mentaliteit, verder nog weinig te zeggen.
Wij hebben een koophuis in Nederland, op zich heerlijk wonen vrijstaand, oud huis dat wij helemaal zelf verbouwd hebben naar onze wensen, alles moest gebeuren, helemaal onze droom geworden dus niets te klagen. Maar..al een tijdje hebben wij het idee om iets als 2de verblijf te kopen in het buitenland. Liefst Frankrijk. Met op (rij) afstand zwemwater, riviertje, meer maar de zee mag ook. In eerste instantie als vakantie woning of voor lange weekenden weg. En in de toekomst misschien langer te verblijven. Er mag wel iets nog aan moeten gebeuren maar niet een totale verbouwing. Het mag maximaal rond de 100.000/120.000 kosten. Ik vind het alleen zo moeilijk waar te zoeken, wat is betrouwbaar, waar moet je nog extra rekening mee houden in het buitenland. Wel al wat leuke dingen gezien, lijkt me iig heerlijk! Whysteria, jij woont ook echt prachtig!!
Wauw, wat een stap! Mijn ervaring is dat het de eerste tijd voelt als een soort vakantie, je huis is nog niet jouw thuis, alle spulletjes passen niet helemaal lekker, maar je weet nog niet goed waar je mooie spulletjes vandaan kan halen. Je begint de Blokker en de Albert Heijn te missen. Niet zozeer vanwege de Nederlandse producten of spullen, maar omdat ongeveer kan inschatten wat hun assortiment is en wat de prijs zal zijn. Bijvoorbeeld voor een kaasschaaf of een stampot-stamper heb ik een hoop winkels moeten doorzoeken, haha. Na een tijdje (zeg een jaar) gaat het beter Heel veel succes en ik hoop dat jullie gelukkig worden!
Agence immobilière CENTURY 21 : immobilier en vente et location en France IMMOBILIER - Annonces immobilières | De Particulier à Particulier - PAP Petites annonces immobilières | 1er site immobilier français | Portail immo Annonce gratuite : petites annonces de particuliers et pros https://www.orpi.com Immobilier (location, vente) : 758 403 annonces immobilières Dat zijn wat (Franse) websites waar je kunt kijken. Hoe het gaat met het kopen vanuit Nederland, dat weet ik niet. Je zou ook kunnen kijken op https://www.leboncoin.fr (= de Franse marktplaats.nl) Op Zoek huizen en appartementen in Europa [funda] staan ook Franse huizen aangeboden.
Geef je op voor het programma Droomhuis gezocht. Dan mag je met die lieve Sybrand op stap, wijntje hier, kaasje daar, en ondertussen lekker huizen kijken.
Dat hoor ik ook vaak van geëmigreerde vriendinnen van me. In Tunesië zie ik best vaak kaasschaven trouwens, alleen gebruiken ze het voor komkommer, wortels en boter haha.
Ja, ik gebruik het ook enkel voor groentes, niet voor kaas, haha. Maar het zijn dus de kleine dingetjes die het doen. Je kunt echt gefrustreerd raken als je iets niet kan vinden. Bijvoorbeeld, ik was in de eerste weken opzoek naar een emmer. Een gewone emmer waar ik een sopje in kan maken. Nergens te vinden! Ik heb uiteindelijk bij een doe-het-zelf-zaak een verfemmer gekocht Ik gebruik 'm nog, haha. Nu weet ik uiteraard wel waar ik een emmer kan halen, maar zoiets als een Blokker hebben ze niet in Frankrijk (tenminste niet bij mij in de buurt), dus waar haal je dan zoiets stoms als een emmer? Of een kaasschaaf? Waar kopen de gewone mensen hun theedoeken? Ik zie wel mooie en leuke theedoeken hangen in boetiekjes, maar ik ga geen 20 euro uitgeven voor één theedoek. Waar is mijn Blokker !?! Uiteindelijk kom je er wel achter. Maar eerlijk is eerlijk na 3 jaar kan ik bepaalde dingen nog steeds niet vinden voor een normale prijs. Ach ach, c'est la vie
Wat ook zo is is dat je je gek zoekt naar iets, en er later achterkomt dat de Fransen zoiets helemaal niet gebruiken. Ze hebben een andere manier om het te doen. Afwassen met een afwasborstel doen ze hier niet, ze gebruiken sponzen. Ik heb toen een week gezocht, uiteindelijk gevonden, mijn vriend keek me aan van: 'wat ga je daarmee doen?' Ik zeg: "afwassen?" Hij zegt: "Met dat?!" Ik zeg: "HET KOSTTE MIJ EEN WEEK EN 4 EURO!!" en barstte in tranen uit. Het was een zware week voor mij, haha. Ik was nu overigens netjes af met een spons, als een echte Française.
Oooh wat zou ik graag in Portugal (Algarve, Carvoeiro) willen wonen. Wat een heerlijk mentaliteit hebben de mensen daar, geweldig mooi land en heerlijk klimaat. Helaas denk ik dat het qua werk zoeken enzo heel moeilijk zal worden, dus dat houdt mij tegen (ben iemand die vertrouwd op en houdt van zekerheid). Maar als ik daar een baan kon vinden dan zou ik gisteren al zijn vertrokken
Ik lees dit soort topics altijd met een heel dubbel gevoel. Als alles gelopen was zoals 'gepland' zou ik nu ook in het buitenland gewoond hebben, namelijk in Canada. Mijn exman en ik waren al bijna 3jaar bezig met de procedure (lang leve de wachttijden bij de ambassade), we zaten in de laatste fase, het wachten op de oproep voor keuring en dan zou alles rond zijn. In die periode een paar keer in Canada geweest, woningen bekeken, gesprekken gevoerd bij bedrijven en geëmigreerde Nederlanders etc. Oftewel, het was al heel serieus. Maar tegelijkertijd ging onze relatie zelf bergafwaarts en zijn we uiteindelijk gescheiden. En met pijn in mn hart dus de visum aanvraag in moeten trekken Soms heb ik daar nog wel spijt van, maar ja, ik kon niet in m'n eentje en m'n baby vertrekken natuurlijk. Intussen ben ik alleenstaand moeder met 2 prachtige dochters, woon in een leuk huisje, heb een prima leven. Maar het blijft kriebelen. Ik woon in een internationaal bedrijf en de ene na de andere collega vertrekt voor een paar maanden naar een van onze andere vestigingen. En ik? Ik kan niet, want ik heb hier m'n kinderen. En tja, dat voelt toch best een beetje zuur. Wie weet, later, ooit..als de kinderen uit huis zijn? We'll see..
Maar jouw partner weet dat soort dingen dan toch wel? Dat vind ik wel het voordeel van het land waar we naartoe gaan, dat mijn man er vandaan komt (hij heeft er tot zijn 16e gewoond) en bijna m'n hele schoonfamilie woont er. Dat maakt het al wat makkelijker als je bepaalde dingen niet kent/weet. Het zit inderdaad in de "kleine" dingen soms. Zo was ik helemaal verbaasd dat ze amper prullenbakken gebruiken maar gewoon kleine tasjes die ze bij de bakker/groentenboer krijgen voor vuilnis gebruiken. I.v.m de hitte zou het in een prullenbak teveel gaan broeien en stinken. Best logisch als je er over nadenkt, maar je moet er maar net opkomen, in het begin, haha. Of bijvoorbeeld dat alles 'los' te koop is in kleine winkeltjes. Eén pakje zakdoekjes, één danoontje, één losse luier (dat heeft ook wel met de armoede te maken omdat niet iedereen gelijk een hele verpakking kan kopen). Oh en met een rol wc-papier doen ze vaak wel een maand of hangt er alleen voor de show haha. Ik hoop trouwens voor je partner dat je ook niet dat afgrijselijke Nederlandse afwasteiltje-met-vieze drijvende stukjes- gebruikt haha.
Interessant om te lezen! Ik dagdroom regelmatig om te emigreren naar Schotland. Daar ligt mijn hart. Maar we durven niet Familie missen, omscholen, alle onzekerheid die er bij komt kijken, hier een koophuis dat onder water staat etc. Al die beren op de weg zorgen ervoor dat ik het verder geen serieuze gedachte vind om meer op onderzoek uit te gaan.
Mijn man is helemaal verliefd op Chennai, India. Hij is gewoon Nederlander maar van kinds af aan wilde hij hier naar toe. In 2007 is hij zeven weken daar geweest, ik studeerde nog en hij wilde de 1e keer graag alleen omdat dit echt zijn droom was van jong af aan. Hij had het geweldig gehad, we hadden afgesproken dat hij max 3 mnd weg zou gaan maar kwam dus eerder terug omdat hij me miste. In 2009 samen vier weken in India geweest en ik vond het een super vakantie maar zou er(nu) niet kunnen/ willen wonen. Mijn man is in een behoorlijke depressie geraakt door de heimwee. Uiteindelijk ook gezegd dat ik niet wil dat hij hier blijft omdat ik hier ben maar dat ik wil dat hij weer gelukkig wordt. Dit was nog voor de geboorte van S. Gelukkig is de depressie al een tijd over maar zijn heimwee blijft. Soms denk ik dat hij het rooskleuriger ziet dan het is, emigreren. We zouden dan ook geen expats zijn dus ook niet in een expatwijk gaan wonen. Hij heeft ondertussen wel redelijk wat contacten dus een baan krijgen zal het probleem niet zijn. Maar ik werk 28 uur in de week op HBO niveau, dat zal daar ws niet gaan en ik haal veel voldoening uit mijn werk. Ook vind ik het lastig om alles achter te laten.. Familie, vrienden, koophuis, onze banen en dus vast inkomen.. Mensen ervaring met wonen/ werken in India?