Ik heb wel een paar landen die interessant lijken: Frankrijk (hadden we bijna gedaan, maar papierwinkel hield ons toen nog tegen), Nederland , Luxemburg Dit zijn de landen die mij nog ergens haalbaar lijken. Maar Amerika, het platteland, dus geen NYC ofzo en één van de meer noordelijke gelegen landen zoals Finland, Zweden, Noorwegen enz. Lijkt mij ook wel wat. Vooral veel plaats en rust spreekt ons aan. Wij zijn echt mensen om landelijk te wonen, met het liefst van al pas een paar kilometer verder de eerste buren.
het valt hier wel goed mee. Ik ben hier naartoe verhuisd toen ik 4 jaar was, dus herinner mij bitterweinig van mijn tijd in NL. Maar heel mijn familie woont daar wel nog. En ik voel mezelf toch meer Nederlander dan Belg, al hoor je dat niet, want heb een volledig Belgisch accent.
Dan zit je in Noorwegen goed. Misschien eerst eens op vakantie. Ga je naar Noorwegen naar Batnfjordsøra. Naar hjorten(hotel) daar wonen m'n zwager en schoonzus. Kan je informeren. Prachtige omgeving, alle rust en dus Nederlandse hotel eigenaren. Reizen van en naar nl gaat prima. 3 vliegvelden in de buurt 2 op een half uur afstand van het dorpje(vlucht met overstap) 1 op 3 uur rijden met de bus (directe verbinding) en kost minder dan 200 voor een retourvlucht. Gekkigheid natuurlijk allemaal om voor een emigratie helemaal te informeren in het buitenland, maar als je van rust houdt wellicht een leuke vakantie! Mocht je toch meer willen weten van ze dan kan ik als je pbt hun Facebook wel geven
Dankje! Gaan we zeker eens doen. Toevallig zei mijn man vanmiddag nog dat hij binnenkort nog eens een paar dagen weg wilt met het gezin.
Leuk! Wij hebben net weer geboekt! Wat een straf. Ze gaan trouwen dus moeten "helaas" heen. Erg vervelend die rust. Haha! Nee echt heerlijk. Kijk nu al uit naar dit bonus reisje
Kan ik geloven! Zo'n verschil waarschijnlijk met de dagelijkse drukte hier. Wij wonen nu ook wel al rustig, maar nog niet zo rustig als we zouden willen.
Mooi hoor! Leuk dat je eens iets van jezelf laat zien. Ik ben gek op foto's! En ja: het was hemelvaartsdag, dus tijd te over
Islah, laatste weken waren hier idd chaos. Net zoals dat je voor bepaalde zaken een bewijs van uitschrijving van de gemeente nodig hebt. Alleen zodra je bent uitgeschreven bij de gemeente ben je ook niet meer verzekerd dus doe je dat op het laatste moment. De middag voor ons vertrek voor de volgende ochtend moesten we bijv nog bij school langs om de kinderen uit te schrijven die vervolgens constateerde dat de gemeente ons een verkeerd formulier hadden meegegeven. Wij dus weer terug, uur gewacht, weer naar school etc. En je huis gewoon leeg opleveren is bijna geen doen, vooral niet met kinderen.
In een hoop gevallen is de emigratie via werk, mijn man werkt bij Shell en als hij zou solliciteren op een buitenlandse functie en aangenomen wordt word er heel veel geregeld door zijn werkgever. Tuurlijk komt er zelf ook veel bij kijken hoor maar denk dat het anders is als je carte blanche vertrekt zonder werk of woning dat het heel lastig zal zijn. En een hoop kosten en geregel met zich meebrengt. Mij lijkt het in ieder geval fantastisch om voor een paar jaar naar het buitenland te gaan en we hebben het er weleens over gehad maar ik vind het voor mijn zoontje van 7 zo lastig omdat hij echt zijn leventje hier heeft met school en vriendjes. Denk dat we dan eerder hadden moeten gaan maar het blijft wel hangen in mijn hoofd omdat het mij zo geweldig lijkt.
Hier trouwens wel veel gespaard om wanneer nodig een paar jaar vooruit te kunnen en voor inboedel. Huis was er al.
Lastig zeg! Ik wil liever alvast weg zijn met de kinderen en dat mijn man daar een maand of twee maanden later achterna komt. Jullie hebben dat ook zo gedaan toch? En we willen trouwens het liefst in de winter of lente gaan, zodat het makkelijker is om te wennen aan het weer, vooral voor de kinderen.
Ik woon in het buitenland en ik ben een wereld kind.. Mijn pa komt hier vandaan, mijn mams is geboren op curacau, mijn mams' papa is van aruba en alleen mijn moeders mama heeft banden met Tilburg, daar waar ik ben geboren.. Ik heb echt 0 met die stad, er zijn te veel mensen die ik niet wil tegen komen.. Mensen die deels medewerking hebben aan mijn trauma(s). Ik had geen rust, ik had geen thuis.. En er waren veelste veel invloeden.. Mensen, familie, vrienden waardoor ik continue teveel was afgeleid en daardoor alles alleen maar erger en k*tter werdt.. Tuurlijk is het in het buitenland niet beter, er zijn genoeg tijden dat ik hier genoeg te zaniken heb.. Maar als ik terug ben in Tilburg en die paniek schiet mij weer voolop in de schoenen.. Toen ik hier eerst kwam was het alsof ik tegen een muur aan liep met een grote spiegel... Je leert jezelf heel hard kennen en dat is zwaar.. Veel verdriet en eenzaamheid.. Maar dat was er al alleen nu werd ik er mee geconfronteerd.. Ik heb mijn slechtste periodes hier gehad.. Ik heb last gehad van publiekelijke angst, zware anxiety waardoor ik nauwelijks de deur uitkwam en achter de bank sprong mee dat iemand op de deur klopte.. Ik heb eet problemen gehad en enorm ondergewicht.. Ik heb mijn vertrouwen laten beschadigen.. En ik heb zo veel geleerd.. In die zin heb ik rust, weet ik beter wat ik wil en zit ik mentaal op een zoveel betere plek.. Ik kijk naar het positieve en laat mij niet opvreten door het negatieve.. Het maakt niks uit waar ik naartoe was gegaan, dit had ik nodig.. En veel mensen hier zouden dat nodig hebben maar die zijn veelste stug en blijven knorren waar ze nu zitten en komen geen steek verder..
Ik raad je de winter niet aan. De huizen zelf zijn ontzettend koud daar in de winter. Dat lijkt mij juist niet fijn voor de kinderen om mee te beginnen. Je weet hoe het daar is zonder cv. Buiten valt het wel mee maar binnen niet tenzij je in elke hoek een elektrisch kacheltje hebt. Ik zou de lente kiezen.
Via werk zie ik bij ons niet zo snel gebeuren (eigenlijk zelfs onmogelijk bij de werkgever nu). Ik heb daarentegen wel een profiel dat veel werkmogelijkheden geeft in het buitenland. Mijn man heeft werkervaring en scholing in verschillende sectoren, dus ook voor hem zie ik niet een heel groot probleem om aan werk te raken. Al weet je zo'n dingen natuurlijk nooit van te voren. Ik denk dat als we echt serieus die kanten gaan opkijken we eerst heel vaak op reis gaan naar het land. De kinderen laten wennen, zelf kijken qua huizen, werk enz. En ik zal nooit vertrekken zonder het belangrijkste (woonst en werk) op orde te hebben. Zouden we geen kinderen hebben, dan zou ik het risico eerder nemen denk ik. Wat je zegt omtrent je zoon dat dan weg moet uit zijn vertrouwde omgeving. Dat is een bedenking die wij ook maken. Ik denk dat als je hen erbij betrekt, de verandering wel mee zal vallen. Het zal altijd ff wennen zijn, maar verandering is vaak juist positief. Het lijkt mij een hele verrijking voor een kind om in contact te komen met een andere taal, cultuur enz.
Umm85, woww dat je de stap hebt gezet. Ik durf als turkse niet om te verhuizen naar Turkije. Belgie is al ver genoeg. Maar ik zit hier goed. Waar woon je nu in Turkije? In welke stad?
Geeft niks hoor, ik had wel graag naar Marokko gewild (man ook). Maar Tunesië is meer i.v.m mijn schoonmoeder die op leeftijd en ziek is en ontzettend graag zou willen dat wij dichter bij haar in de buurt wonen. Ik vind het zelf ook wel een prettig idee om dichter bij m'n schoonfamilie te wonen, in plaats van ergens in een "vreemd" land waar je niemand kent. Mijn man kan wel Marokkaans (Arabisch dan) en qua cultuur en andere dingen lijkt 't er natuurlijk heel erg op Tunesië. Zelfs de bushokjes zien er hetzelfde uit, haha. Maar toch net iets anders dan je eigen land waar je familie woont. Qua geloof vind ik Marokko wel wat beter, maargoed het is niet anders. Mijn man is er nu voor een paar weken met m'n oudste dochter en tot onze verbazing is hij deze keer niet meegenomen voor verhoor op het vliegveld (dat gebeurt standaard bijna elke keer, en elke keer weer dezelfde vragen) dus ik ben hoopvol.