Heel dichtbij in mijn leven is iemand haar kindje aan het verliezen. Een geboorte waarbij van alles misging en nu een kindje in haar laatste fase. Ik mag op bezoek komen, naar het kindje kijken en meegenieten van haar dagen op aarde. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Alles is gezegd, maar geen woorden dekken de lading. Dit is hel op aarde. Tranen zijn op terwijl de pijn niet weg is. Zo erg dat je voelt dat je het niet meer kunt inleven, het gaat je voorstellingsvermogen te boven. Maar het gebeurd dus wel echt. Hoe komen die ouders hier ooit nog overheen? Kan dat? Kun je weer gelukkig worden? Er zijn vast en helaas mensen met ervaring? Hoe ga je door?
je leert ermee omgaan. het leven is absoluut nooit meer hetzelfde, je zal altijd(denk ik) een stukje missen in je gezin. elke dag word je er aan herinnerd,ook met kleine dingen bv in een winkel,buiten,op yv.. bij ons is het nu bijna 10mnd geleden..ze was bijna 2jr.
Mijn hart gaat uit naar je Chantal, wat vreselijk! Heel veel sterkte! Ik merk dat zo'n sterktewens zo cliche klinkt, bijna zonder betekenis. Wens je dat iemand toe.... sterkte? Ik wens iemand zijn kind toe, een wonder! maar dat is onmogelijk. Echt om gek van te worden.
Ik begrijp wat je probeert te zeggen, maar je kunt er kracht uit putten en je kunt iemand kracht toewensen om het maar zo te zeggen. Helaas ook hier ervaring van dichtbij. Zelf een kindje verloren met 20 weken zwangerschap en een neefje van 14 maanden (vorig jaar). Weet je... gewoon aanwezig zijn, een schouder bieden om op uit te huilen of gewoon praktische hulp bieden in de vorm van oppassen op andere kinderen uit het gezin, huisdier verzorgen, eten koken of een keertje schoonmaken... alles wordt in dank aanvaard. Ook jij veel sterkte toegewenst.
Het klinkt ook cliché maar uiteindelijk gaat de zo'n weer schijnen. Het is een moeilijke lange weg en je wordt regelmatig onderuit gehaald. En toch besef je ineens dat je een keer gelachen hebt.. Hier een zoontje verloren die 12 dagen oud was. De wereld is lang zwart en donker geweest. Je vergeet het nooit draagt t altijd bij je.. Maar je leert er mee omgaan Er zijn voor je vrienden is het belangrijkst. Je hoeft niet eens iets te zeggen! Succes
We zijn weer een paar dagen verder en ik merk dat het niet uitmaakt wat je zegt, als het maar oprecht is. Dank voor jullie reacties!
Helaas ben ik ook een kindje verloren, hij overleed plotseling na 8 maanden. Heel veel sterkte gewenst! Voor mij voelt het alsof een stukje van mijn hart is begraven met mijn zoontje. De rest van het hart zorgt voor het geluk, liefde, maar het stukje dat ontbreekt blijft bestaan. Het zorgt niet alleen voor het verdriet, maar ook voor de herinneringen en liefde voor mijn zoontje. Groetjes Suzanne
wat een triest verhaal, maar wat ongelofelijk dapper en lief dat jij om advies/meningen vraagt! Dat laat blijken dat je echt om degenen geeft die dit aangaat. Mooi! Wij zijn in december ons kindje met bijna 19 weken zwangerschap verloren. Ik denk dat dat wel anders is dan een ouder kindje, maar voor ons voelt het nog iedere dag als het einde van de wereld. Afgelopen week heb ik zelf weer een flinke terugval gehad, en inderdaad, verder gaan lijkt onmogelijk. Ik probeer nu bij de dag te leven. Niet te veel na te denken over werk, en andere verplichtingen. Ik doe wat ik kan om de dag door te komen, maar makkelijk is het niet. Heel veel sterkte en kracht gewenst voor jou voor de komende tijd. Hier zal een kaarsje extra branden vanavond.