Ik moet even mn verhaal kwijt. Ik ben van mezelf al een typ die gauw onzeker is en zich aantrekt wat anderen van haar vinden ed.... Maar normaal kan ik er goed mee omgaan en beinvloed het mn leven totaal niet (meer). Maar nu..... ik huil om helemaal niets, maak me overal druk om (behalve bevalling). Vooral wat anderen van mn vinden, wil alles zo doen dat het voor een ander goed is, bang om mensen te kwetsen. Ik word echt ff gek van mezelf. Ene dag gaat het gelukkig beter dan de andere. Maar goed, vanacht weer eens slecht geslapen met veel pijn in mn schaambot (van het indalen) en nu erg moe. Nou, dan weet ik wel weer hoe laat het is. Grrrrrrrr.... en ik kan ook niet even lekker een stuk gaan wandelen ofzo want dan kom ik op gegeven moment niet meer vooruit van de pijn. Wil ook niet elke keer andere lastig vallen met mn gezeur, daarom is het wel fijn om anoniem je verhaal ff te doen. En dan mensen zelf kunnen bepalen of ze reageren en lezen of niet!!! Ooooooh het is zo fijn om zwanger te zijn. hahahaha. Ik moet mezelf maar zien te vermaken thuis want ja, iedereen in mn omgeving werkt overdag en s avonds ben ik zo moe dat ik op tijd in bed lig... Zo, dat was het wel geloof ik. hahaha. sorry voor het drama/zielige verhaal maar vaak helpt het wel even als ik het van me af schrijf. Herkent iemand het toevallig ook?? dat je je hormonen totaal niet onder controle hebt??? en je gewoon gek wordt van jezelf???? Bedankt voor het luisteren/lezen...
he meis, k ben dan wel nog niet zover als jou maar ook bij mij zijn de hormonen een hell. Ik heb zowiezo al last van moodswings maar nu met me zwangerschap is het echt niet normaal meer... janke om niks, kwaad worden om niks, Mijn zwangerschap word nog steeds geheim gehouden ivm de ex van me vent die tegen over ons woont en zwaar drugsverslaafd is dus nogal gekke dingen kan doen.. maar nog ff doorbijte meis, uit eindelijk kunnen mensen zeggen over je wat ze willen maar onthoud 1 ding, niemand is perfect ook zij niet!!!!
bedankt voor je lieve reactie. Zit weer met tranen in mn ogen. hahahaha. ooooooh maar goed dat niemand me ziet... hahaha Maar wat vervelend dat je je zwangerschap zo moet verbergen. Maakt het allemaal wel lastig lijkt me!!!! Ik vind het zelf zo zielig voor mn omgeving. Ik kan van heel leuk, goed te pas en vrolijk in een vingerknip omslaan in een enorm chagie trut. ik moet gelukkig nog maar eventjes maar jij moet nog wel even. Hopelijk dat je verder wel een beetje kan genieten!!
Ojawel hoor want het is juist leuk om door de straat te lopen en niemand die het weet haha moodswings horen er nu eenmaal bij hoef je je echt niet voor te schamen, je moest is weten wat mijn vent en omgeving allemaal voor rare dingen naar hun kop krijge hahah Kom op nog fftjes en dan kan je je wondertje in je armen nemen en is de moodswing weg
Meid, ik herken het heeeeeeelemaal!!!! Ik heb ook ontzettende stemmingswisselingen. Met buien maak ik me vreselijk druk om helemaal niks, en soms voel ik me gewoon echt een paar dagen depressief. Gelukkig zijn dit buien maar ik word zo gek van mezelf. Zeker als ik me druk maak om niks, vervolgens hier anderen mee "lastig val" en als m'n bui weer over is voel ik me zo stom en heb ik spijt van m'n gezeik. Als ik het heb, dan zeg ik hardop tegen mezelf, dit zijn de hormomen en is niet de echte ik. Dit gaat over. Dan ga ik iets kleins verzinnen wat me een beetje gelukkiger maakt op dat moment. BV een lekker gebakje kopen of een klein bloemetje voor mezelf. Ik had het tijdens m'n eerste zwangerschap ook, nu dus weer. Grrr Sterkte ermee, ik weet precies hoe je je voelt!
zooo fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Een gebakje kopen is nog helemaal niet zo'n gek idee. hahahaha. Jullie ook nog succes, ook voor de omgeving. hahahahaha. Ik heb al aantal keren bij mn omgeving aangegeven dat ht me spijt van mn gedrag soms, gelukkig begrijpt iederee het. Ben zelf nogal controlfreak en hier heb ik geen controle over....... hahhaha
ooooooo, ook heel herkenbaar hier hoor!! Bij mijn eerste was ik de rust zelve en nu ben ik VERSCHRIKKELIJK! Wordt kwaad om niets, huil om niets en ben moe en mezelf tot last. Heb nog niet echt genoten, al verheug ik me wel op de kleine. Vind mezelf zo onaardig en lastig en voel me onbegrepen, omdat iedereen zegt dat ik toch gelukkig en blij moet zijn. Dat ben ik wel, maar de hormonen hebben de overhand!!!! Ach......... dan ga ik maar weer een kleertje voor de baby kopen of een gebakje!! Het komt vast wel allemaal goed......... twinny
Ik herken het sinds kort. Ik ben nu 35,5 week zwanger en sinds een week ben ik alles en iedereen zat. Ik heb geen geduld meer, dat is nog het ergste. Ik voel me dan ook de laatste week echt beroerd. Moe, misselijk, harde buiken en af en toe krampen. Ik slaap om de nacht slecht. Ik heb eigenlijk geen verplichtingen, kan doen en laten wat ik wil, maar wordt ooh zo chagerijnig als ik toch de hond uit moet laten. Ik merk dat ik alleen maar aan het klagen ben en ben het liefst uit de buurt van anderen. Het allerliefst zit ik de hele dag een beetje thuis, niks te doen. Filmpje kijken, hondje knuffelen, boekje lezen, chocolade eten... Ik hoop dat ik niet al te lang hoef te wachten op de kleine. Maar ik vrees dat ze toch wel later zal komen dan verwacht. Ik probeer er ook zoveel mogelijk rekening mee te houden, maar ik ben het gewoon zat.
oooo wat een herkenning. normaal ben ik de bikkel je weet wel de meid met de grote bek en nu..... 1 groot wrak. jank al bij het 10 letterwoord van lingo! en die stemmings wisselingen die ken ik helemaal. van het ene op het andere moment kan ik uit de slof schieten (o die arme man van mij) en voor ik het weet zit ik weer te brullen. maar ja lang leven de hormoontjes (nog een paar weken te gaan) succes meiden
ik vind het altijd zo lullig om te zeggen, na zo'n bui: sorry, heb echt last van mn hormonen. Iedereen snapt het wel, maar toch. Vind zo lullig om het telkens op de hormonen te gooien. Gelukkig kan ik me er op sommige momenten wel wat tegen te verzetten. Vooral de kortaf antwoorden en boze reactie ofzo, helaas uit dit zich later wel in een beste huilbui. Maar goed, dan heb ik gelukkig ff niet gekwetst. Ach ja, mensen begrijpen het gelukkig wel. hahahahahaha. Vanmiddag lekker bak chips gegeten. Erg toch, dat dit gewoon helpt. hahahahaha
Hoi hier nog zo iemand hoor! Ging heel de tijd best goed met mijn stemming, buiten dat ik heeeeel de dag zoooo misselijk was maar vandaag ineens heel de dag huilen Ik voel me zo verloren en waarom weet ik niet, hahaha. Ook in mijn hoofd voel ik me zwaar afwezig. Ik hoop toch dat zo'n bui niet te lang blijft hangen zeg Tja het is wat een kindje krijgen. Het is voor mij ook mijn eerste wonder. Wel even wennen hoor wat het met je doet. Groetjes Aileen
haha, ja erg he, dat huilen om helemaal niets. Ik huil dan ook niet bij anderen want als iemand vraagt wat er dan is kan ik ook nog niet eens antwoord geven ook. hahaha. Want heb zelf vaak geen idee. Ik vind het ook nog wel sneu voor mn vriend. Die maakt zich zorgen terwijl er helemaal niets is. haha Succes want jij moet nog wel even zo te zien. het zakt wel af hoor. Ik heb het vooral de laatste weken en in het begin gehad. Vooral in het begin had ik huilbuien omdat ik niet wist of ik het wel wilde, of we wel goede ouders zouden zijn, of we echt wel wilden dat ons leven totaal veranderd. maar goed, zodra je de kleine gaat voelen werd het bij mij minder en dan wordt het ook steeds leuker. Veel succes!!!! hihi
ik ken het gevoel wat je hebt. ik heb ook dat ik om de domste dingen tranen in mijn ogen krijg of zelfs ga huilen. helaas is er niks aan die hormonen van ons te doen. maar probeer om zo min mogelijk je aan te trekken van de dingen en mensen om je heen. laat ze maar lekker lullen.. je weet wel beter dan wat hun jou zeggen! Probeer je eens lekker door je mannetje te verwennen! dat helpt. keer een lekker goed gesprek met je mannetje gaat je echt opbeuren als ik last heb van me hormonen doe ik dit ook altijd met me vriend en dan kan ik huilen in zijn armen en dan daarna voel ik me weer zo opgelucht! sterkte ermee!
ja inderdaad. Mijn kereltje is ook erg lief voor me. Vaak zegt hij gewoon even niets en trekt mij naar zich toe. Niets zeggen is vaak ook even het beste. hahaha Ik zeg ook vaak sorry en dat wil hij helemaal niet hebben. Dan zegt hij weer dat ie trots op me is en dat het helemaal nog niet zo erg is met me (is dan opbeurend bedoeld, hahahaha) en dan moet ik weer huilen omdat ik dat zo lief vind. hahahahaha Ach ja, het hoort er allemaal bij. Zolang ik nog geen klappen uitdeel valt het allemaal nog wel mee dacht ik zo...
zoooo herkenbaar vooral vandaag ik heb een vriendin en ze heeft haar zoontje verloren na een voldragen zwangerschap en sinds die tijd heb ik haar amper of niet gesproken, ze zegt dat ze het niet express doet maar ze vind mij gewoon confronterend en dan ben ik ook nog is in verwachting van een zoon kan er nu zo om janken dat ik haar al die tijd weinig spreek of zie en mis haar zo en krijg soms het gevoel dat ze me niet meer wil zien allemaal door die hormonen
Hier vanochtend nog met de deuren gegooid en mijn man uitgescholden voor klootzak...Ik maak me ook om stomme dingen druk. Vandaag ben ik uitgerekend en ik word ook strontchagrijning van alle smsjes en telefoontjes, nee ik ben nog niet bevallen, laat me met rust!!! Zo hehe...nu lust ik ook wel een taartje
Hahaha ja ergens moet ik ook wel lachen om jullie reacties en het is altijd fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met die buien. Omdat het voor mij de eerste is en ik natuurlijk nog in het begin sta vind ik het soms ook best eng allemaal zo van wat gebeurd er met me??? Vandaag voel ik me ook echt weer beroerd Ik herken inderdaad ook die gedachtes van ben ik wel geschikt als moeder en kan ik de bevalling wel aan. Gister is het ook nog eens in mijn nek geschoten waardoor ik dus daar ook nog eens heel veel pijn heb en dan voel ik me gewoon zielig, hahahha. Gelukkig is mijn man erg lief voor me en houd me dan even lekker vast. We wonen momenteel in het buitenland en nu merk ik wel dat ik mijn ouders mis in deze situatie. Ik had nooit verwacht dat zwangerschap zoveel met je kon doen. Het lijkt me inderdaad wel geweldig als je je kindje straks gaat voelen in je buik. Dat maakt het helemaal zo echt. Ik hoop dat jullie nog een paar goeie weken hebben en een voorspoedige bevalling Trotsemama: Ik hoop voor je dat die vriendin een beetje bijdraaid want kan me goed voorstellen dat je die nu erg mist. Ik kan het me van haar kant ook wel voorstellen dat deze situatie even te confronterend is. Geef haar gewoon even de tijd en ze zal zeker wel terugkomen hoor. En niet aan jezelf twijfelen (mits je haar in een van je buien uitgescholden hebt ) Groetjes Aileen
en, heeft de taart gesmaakt?????? kan me trouwens goed voorstellen dat je moe wordt van al die smsjes. Alsof jij niet graag wil dat het nu wel een keer komt. Mensen krijgen vanzelf toch wel bericht??? zou echt pissig worden, maar dat dan mooi voor mezelf houden. hahahaha TrotseMama: kan me voorstellen van je vriendin dat het moeilijk is maar goed, wil ze dan altijd alle kinderen ontlopen. Kan me goed indenken dat je haar mist. Voor jou zou het ook niet makkelijk zijn!! ik hoop voor je dat ze snel bijdraait!!