Hoi Wie herkent dit? En hoe deal je ermee? Ik ben 30, werk 4 dagen en heb 2 dochters. Mijn jongste is bijna 6 maanden oud en de oudste 2,5 jaar. Ik werk al ruim 6 jaar voor dezelfde werkgever. Onlangs ben ik van functie veranderd - na mijn verlof- omdat ik het een beetje saai begon te vinden en wat anders wilde. Maar ik merk nu dat ik er nog steeds niks aan vind. Ik heb gewoon geen fut of zin om me er in te verdiepen of dingen aan te pakken... Ik heb hele leuke collega's dus daar ligt het niet aan. Ik werk 4 dagen -veel voor de gemiddelde nederlandse moeder weet ik- omdat; * het financieel niet haalbaar is voor ons om het met minder inkomen te doen. *mijn man maar 2 of 3 dagen per week werkt en de zorg voor onze dochters overdag voor een groot deel op zich neemt *en omdat mijn werkgever niet toestaat dat ik minder werk. Ik snap er niks van. Vroeger vond ik werken altijd leuk en voldoening geven! Nu kan ik haast niet wachten tot het 17.30 uur is en ik weer de deur uit kan rennen terug naar huis. Zal ik een andere baan gaan zoeken? Maar dat vind ik best riskant in deze tijd.
Hoi Mirella28, Wat jammer dat je zo weinig plezier meer beleeft aan je werk. Ik kan me voorstellen dat je overweegt een andere baan te zoeken. Zou je dan weer een baan voor vier dagen per week willen, of bijvoorbeeld drie dagen? Want het is natuurlijk altijd mogelijk dat je er in salaris op vooruit gaat, en dan is drie dagen werken misschien opeens wel haalbaar. Je schrijft dat je man 3 of 3 dagen per week werkt. Is daar een speciale reden voor, heeft hij bijvoorbeeld problemen met zijn gezondheid ofzo? Of is dit gewoon een vrije keus die jullie samen gemaakt hebben? In het laatste geval zouden jullie misschien kunnen overwegen dat je man wat meer gaat werken, en jij wat minder. Maar.. dat lost het probleem niet op natuurlijk. Als je écht geen plezier meer hebt in je werk én je werkgever staat niet toe dat je minder gaat werken én je hebt in verband met je privésituatie die mogelijkheid (financieel) ook gewoon niet, dan zit er mijns inziens maar één ding op en dat is: een andere baan zoeken! Natuurlijk is dat eng en moeilijk, zeker in deze tijd. Maar je wordt er zelf niet gelukkig van als je blijft doorgaan zoals je nu doet. En op den duur zal ook je gezin daaronder gaan lijden. Kortom: als ik in jouw schoenen stond, zou ik me toch eens oriënteren op een andere baan. Je zit niet op de schopstoel begrijp ik dus je kunt de tijd nemen.
Misschien is het inderdaad gewoon tijd voor een andere baan. En hoe riskant is dat nu helemaal? Je zegt toch niet je huidige baan op voordat je iets anders gevonden hebt! Tot die tijd doe je gewoon je werk, niet meer en niet minder. Het geeft niet dat je er nu wat minder in opgaat; is heel normaal met zo'n druk, jong gezin. En na 6 jaar bij een werkgever, gaat het bij veel mensen een beetje kriebelen, is dit wat ik wil? Je zou ook kunnen overwegen eens een paar gesprekken met een coach o.i.d. te hebben. Misschien via je werkgever? Dat kan veel verheldering geven, over je prioriteiten, waar haal je energie uit, wat is voor jou de meest zinnige actie? Doe niets overhaasts, dat is nergens voor nodig. Sta jezelf gewoon toe dat je wat minder passie voor je werk hebt, dan je van jezelf gewend bent. Succes ermee! ik hoop dat je gauw weer écht lol krijgt in wat je doet!
Mijn man is brandweerman. Die hebben een speciaal werkrooster namelijk: 24 uur op de kazerne werken, 48 uur thuis/vrij. Dat is zijn droombaan en ik heb nog nooit iemand meegemaakt die met zoveel plezier over z'n werk kan praten als hij dat kan! Ben soms best beetje jaloers snapje wel. Aan de ene kant is het een super baan om te hebben als je kids hebt. Maar aan de andere kant ook moeilijk te combineren met opvang (je hebt flexibele opvang nodig en BSO heeft al gezegd dat ze daar niet aan beginnen...:x) Vind dat echt jammer want hoe doen mensen dat dan die in de zorg werken of bijvoorbeeld bij de politie? Je hebt niet allemaal een oma of leuke buurvrouw bij de hand. Ik wil als mijn dochter naar de basisschool gaat in ieder geval 3 dagen werken ipv 4 dagen, maar een baan vinden voor 3 dagen is best moeilijk. Het lijkt wel of iedere werkgever fulltime mensen wil. Nouja, ik ga iig maar weer beginnen met zoeken.
Bedankt. Ik heb daar ook over nagedacht, die vragen. "waar haal je energie uit, wat is voor jou de meest zinnige actie?" Daar heb ik wel een antwoord op: zorgen voor mijn kinderen. Maarja.... money money money.... Zucht, had ik maar een rijke voetballer getrouwd ofzo hahaha!(grapje) Dus er is tot nu toe niemand die dit herkent? Ik dacht misschien dat het ook door ontzwangeren komt ofzo.
Ik herken het wel hoor! Ik vond mijn werk nadat ik van zwverlof terug kwam nog wel leuk, maar het was echt niet meer zoals daarvoor! Ik was voorheen best een workaholic, maar kon me zo verheugen om naar huis te gaan en mijn ventje op te halen bij het kdv. Heb besloten daar gewoon lekker van te genieten, en het mezelf niet kwalijk te nemen dat er naast het werken iets anders was bijgekomen wat ik nóg belangrijker vond. Ik werk nog steeds 4 dagen, vind dat ook prima, voor mij hoeft het niet minder te worden. Maar zoals vroeger, ook standaard nog op mijn vrije dag aan het werk, en 's avonds, of op zondagmiddag.... nee, dat doe ik niet meer! Tegelijk zou ik er niet aan moeten denken om fulltime thuis te zijn, dat past niet bij me en ik zou er na een tijdje erg ongelukkig van worden. Het kan met ontzwangeren te maken hebben, of met het wennen aan je nieuwe gezinssituatie. Maar het kan ook gewoon tijd zijn voor een nieuwe baan, wie zal het zeggen? Hoe dan ook: veel succes met het vinden van je nieuwe draai...
vervelend zeg! Had je zo veel plezier in je werk, en zakt het zo ver weg! Ik ben nog zwanger en heb dus hier geen ervaring mee, maar heb wel voor een ander deel een vergelijkbare situatie. Ook ik heb hele onregelmatige diensten, en mijn man, werkt ook maar 3 dagen per week. Enig verschil is, dat mijn man, vaste dagen heeft. Ik weet niet hoe jullie het nu doen met de opvang maar wij hebben afgesproken, ik heb voor alle dagen die mijn man werkt opvang. En als ik eerder klaar ben, of niet hoef te werken dan haal ik de kleine gewoon op of hou hem/haar thuis! ik weet niet of dit ook zo voor de bso kan? Je betaald wel voor een deel voor opvang die je niet afneemt, maar krijgt er ook weer rust voor terug... Dus kan me voorstellen dat jullie gewoon de dagen die jij moet werken opvang neemt, en als je man thuis is, zijn de kinderen ook thuis... ik weet niet of dit een idee is?
Op dit moment zitten we dus nog in de creche-tijd. Nou dat heeft ook heel wat voeten in aarde gehad bij ons. We hebben moeten smeken bij de creche dat ze onze kinderen zouden accepteren. We betalen voor 2 dagen per week en hebben dus bijvoorbeeld de ene week ma en do nodig en de andere week di en vrij. Uiteindelijk hebben ze ok gezegd omdat de manager zelf ook was getrouwd met een ambulancebroeder die ook onregelmatige werktijden heeft. Ja dan zou ik dus BSO voor 5 dagen moeten betalen terwijl ik per week maar 1 keer nodig heb. Dat is een hoop geld weg gooien! En dan gaat die BSO nog moeilijk doen denk ik, want dan kijken ze op de dagen dat ik of mijn man die kleine al heeft opgehaald en zien ze "he ze is er niet: paniek!!!" Maar goed. Nu raak ik een beetje off topic misschien. Hoop dat je zwangerschap goed verloopt en dat alles straks ook goed 'bevalt'. Het is heel uniek zo'n kleine en het zet best je leven een beetje op z'n kop. Je kunt er echt door veranderen - tenminste ik wel dan.
We zijn bezig een oplossing te zoeken hiervoor. Denk dat we een dealtje sluiten met de buren die ook een kleintje hebben van dezelfde leeftijd en die ook niet in BSO terecht kunnen. Wij passen op hun zoontje en zij op ons dochtertje. Het is toch maar voor een paar uurtjes per week. Beter een goeie buur...!
of van een gastouder gebruik maken? die willen regelmatig wel flexibel werken. enne...mijn man werkt ook bij de brandweer, maar dan in een kantoorfunctie. Nu werken veel mannen die in de uitrukdienst werken daar ook nog in een eigen bedrijfje in het een of ander, wat ze dan gedeeltelijk doen in de dagen dat ze niet bij de brandweer aanwezig zijn, waardoor ze nog wat extra inkomen vergaren. Zoiets zou ook nog kunnen meehelpen in de verdeling van jullie inkomsten en werkdagen...
Even een hart onder de riem steken. Ik heb dat zelf ook gehad dat mn passie voor mn werk weg was. Maar ik had het zelfde als jou, ik ga in deze moeilijke tijden geen andere baan zoeken. Maar het lot heeft anders beschikt, ivm een reorganisatie is mijn functie opgeheven. Per 1 sep ben ik dus mn baan kwijt. Ik ben gelijk druk aan het solliciteren gegaan en ik heb nu per 1 sep weer een andere baan. het is niet mn droombaan, maar ik kan hier wel even de recessie uit zitten en verder om me heen kijken. Er zijn trouwens best wel aardig wat banen voor 24 uur, viel mij op. Ik heb al 3 gesprekken gehad en heb woensdag weer een gesprek ergens anders. Dus er is wel genoeg. Mijn man werkt ook onregelmatig, maar zijn bedrijf heeft in samenwerking met een kinderopvangorganisatie een kdv bij zn werk. Als er bv oefeningen zijn of onregelmatige diensten, dan kan dat gewoon. Zij regelen dan zelfs een busje om de kindjes naar de nachtopvang te brengen. dus het bestaat wel alleen is het even zoeken. succes met al je beslissingen.