Zo....you go girl! Goed hoor dat je het gezegd hebt! Wat ik helemaal leuk vind aan jouw(beoordelend op je reacties hier), is dat je de positieve kant van mensen bekijkt en dat je niet meteen een negatief oordeel trekt. Bijv. Dat je begrijpt dat het gesprek, van vandaag, haar misschien overrompeld heeft. Ze zag het niet aankomen, dus verklaar je daarmee de korte 'dank je wel'. Ipv haar meteen als ondankbaar enz. te zien.
Ik denk dat ik het niet duidelijk heb geschreven.... Natuurlijk is het niet de bedoeling dat ts blijft oppassen, terwijl ze het niet trekt. Daarom heb ik haar ook aangemoedigd om het gesprek aan te gaan hierover. Waar ik het niet mee eens ben; is dat die buurvrouw van ts zo negatief wordt neergezet, omdat ts het te zwaar vindt. Die buurvrouw kan dit toch niet ruiken? Ze heeft gevraagd of ts het wil doen en ts zei ja. Verder heeft ts, tot vandaag, niet duidelijk aangegeven dat ze het te zwaar vind. Ts wordt neer gezet als een blinde, naïeve vrouw, met dit zelfde negatieve oordeel dat een aantal hier vellen. En ook dit vind ik niet onterecht! De intentie maakt in mijn ogen wel uit in dit topic. Er wordt hier namelijk van een negatieve intentie uitgegaan. Ik probeer duidelijk te maken dat dit moeilijk te beoordelen is aan de hand van de geschreven situaties van ts. En dat er ook hele andere minder negatieve mogelijkheden zijn voor het gedrag van die buurvrouw. Gedrag wat ik overigens helemaal niet zo schokkend slecht vind..... Ik vind het echt jammer, dat uitgaan van een negatieve intentie heel vaak en snel gedaan wordt. Terwijl dit vaak onterecht is.
Oh ik verwacht helemaal niks hoor! Ik heb het oppassen gedaan uit liefde en voor mijn plezier, neit om er een veer in mijn reet door te krijgen of een grote bos bloemen of een geldbedrag. Die laatste twee zijn hier nogal geopperd, dus vandaar mijn bovenstaande reactie. Ik hoef niets te hebben, heb het gedaan om haar te helpen, niet om er zelf beter van te worden.
denk dat vele mij hierin ook naief vinden, maar ik blijf het positieve in de mens zien. moet alleen ook leren van ij af te bijten en dat leer ik nu... dankjewel voor de vele reacties , heb het dankzij jullie wel vandaag kunnen zeggen. anders hd ik er nog wel weken mee rondgelopen!!!
Echt helemaal mee eens! Ik vind het ook helemaal niet eerlijk dat er hier zo over die buurvrouw gepraat wordt. Die vrouw moet het in haar eentje zien te rooien, en loopt misschien wel vaker tegen zaken aan die niet helemaal lekker lopen. Ik denk juist dat ze hartstikke blij is met ts, maar misschien niet weet hoe dat te laten blijken? En misschien wimpelt ze het wel af om bij je binnen te komen, omdat ze denkt dat ze wel genoeg tijd van je in beslag heeft genomen? Ik vind het gedrag wat hier omschreven wordt namelijk ook niet zo schokkend hoor. Het feit dat ts het teveel is geworden staat hier helemaal los van. Dat vind ik heel begrijpelijk. Ik vind het gewoon een beetje zielig voor die buurvrouw om nu als uitvreter bestempeld te worden. Ik denk dat ze dat helemaal niet verdient. Ik zou met haar om de tafel gaan en goede afspraken maken voor de toekomst. Om misschien bepaalde dagen haar zoontje op te vangen? Je eigen zoon vind het toch ook leuk? Dat zou ik doen...ik vind het fijn om een ander te helpen en zou haar ook niet helemaal willen laten vallen...maar een compromis sluiten.
Oke, duidelijk. Ik bedoelde het ook totaal niet aanvallend hoor. Zie nu dat het misschien wel zo over kan komen.
Knap hoor, goed gedaan. En dat vind ik wel knap van je, dat je haar nog positief kunt benaderen. Ik zou helemaal klaar met haar zijn.
Helemaal mee eens, dit verhaal is juist het perfecte voorbeeld van de samenleving waar Nederland naar toe wil, participatiesamenleving en mantelzorg. Waar het normaal moet worden dat we elkaar helpen en ondersteunen, zonder daar allerlei vergoedingen voor terug te verwachten. En natuurlijk is dit verhaal erg eenzijdig, er is hier geen sprake geweest van wederzijdse hulp of waardering. Maar toch blijft het erg triest dat de meeste reacties vreselijk negatief waren over vergoedingen die betaald hadden moeten worden, over inbreuk in het gezinsleven enz. Weer dat individualistische insteek, terwijl ts zelf juist helemaal niet zo in stond.
Jij verwoordt mooier dan wat ik in een eerdere post schreef. Maar aan de reacties te lezen zijn we nog heeeeeel ver van deze samenleving.
Maar als ts al heeft aan gegeven dat het teveel is om 4 dagen in de week te brengen en ze vervolgens vraagt of ze haar zoon ook nog op woensdag middag ophaalt en tot 17 uur op kan passen. Wat vinden jullie daar dan van? Dan ben je toch egoistisch en denk je toch alleen maar aan jezelf. Het kan haar niet schelen of ts er aan onderdoor gaat als zij maar oppas heeft.
Dat staat haar toch vrij om te vragen. Ts heeft ook aangegeven dit niet te willen. Verder ben ik het helemaal met adi eens. Heb zelf 2 jaar op de vrijdagmiddag op de buurkindjes gepast en op den duur brak me dit helemaal op. Gelukkig gaf ze toen zelf al aan dat het niet meer nodig was. Weet dus hoe je je voelt ts.
Tuurlijk is ze vrij om dit te vragen maar ik snap echt niet hoe je dat schaamteloos durft te vragen aan iemand die je alleen kent van het schoolplein en die verder geen vriendin van je is.
Hoe weet jij dat het schaamteloos gevraagd is, dit bedoel ik nou......meteen uitgaan van het negatieve..... Gelukkig durven mensen dit wel...met of zonder schaamte. Er is namelijk niets mis met hulp vragen als je dit nodig hebt!
Er is zeker niks mis met hulp vragen. Maar ik vind het schaamteloos als je zoiets als dit durft te vragen.
Het verhaaltje heeft een staartje! vrijdag heb ik het tegen haar gezegd, hoe het gesprek verliep heb ik hier ook opgeschreven. gisteren (zaterdag) kreeg ik een app-je of ik thuis was want haar zoontje wilde me wat zeggen. heb met haar een tijd afgesproken en toen kwam ze, voor het eerst, opd e koffie. zoon wilde met mijn zoon spelen maar dat mocht pas nadat hij gepraat had. na lang aarzelen kwam het woord eruit. "mama van... ik wil sorry zeggen en ik zal nooit meer -nanananana- zeggen en gewoon luisteren en ik wil graag dat je me nog naar school brengt." heb hem gezegd dat ik het heel knap en lief van hem vind dat hij sorry is komen zeggen. heb daarna ook gezegd tegen mama dat het niet alleen zijn gedrag is , maar dat het voor mij tez waar was. was al bang dat ik geen nee kon zeggen op zijn vraag. hij heeft al een tijdje 'gedrags'problemen. oma en broer lopen er ook tegenaan en moeder heeft af en toe behang te kort om het zo maar te zeggen, dus ze begreep mij volkomen. ze heeft nu ook kunnen zien in de tijd dat ze er was (ze is denk ik een uur/anderhalf gebleven) dat ik het erg druk hb met mijn baby. heb hem continu moeten corrigeren. al met al dus een goed gesprek gehad . lucht geklaard. was al bang idnerdaad dat ze het kind de schuld zou geven en dat dát de oorzaak zou wezen maar dat is het niet. heb haar dat goed gezegd en ook gezegd dat ik blij ben dat we gepraat hebben dat voelt toch beter. ze heeft geen oppas kunnen vinden en gaat met haar werk omt afel. als ze niet een half uur later mag beginnen op haar werk dient ze haar ontslag in. voor hem (het kind) ook beter, hij is in de zomervaKantie enzo al heen en weer gesleurd naar oppas en oppas. werkt ook niet. dus nu rest voor mij nog 4 dagen heen brengen. en 1 dag ophalen. voelt echt lekker eerlijk gezegd