Ik denk dat het niet echt een punt is wat met je uiterlijk te maken heeft maar met wat je zelf uitstraalt. Je ziet vaak dat vrouwen die er goed uitzien verl zelfverzekerder zijn en een hele open uitstraling hebben. Dan is contact leggen natuurlijk makkelijker gelegd. Zelf krijg ik regelmatig complimenten over mijn uiterlijk. Ik vind het een beetje raar om over jezelf te zeggen dat je er goed uitziet. Maar toen ik nog met mijn ex was, was ik niet gelukkig en daardoor erg gesloten. Ik voelde me in de periode ook onzichtbaar in winkels en restaurants enzo. Inmiddels gescheiden een nieuwe vriend. Ik merk een heel groot verschil in contact nu. Maar dit komt deels ook door mezelf denk ik. Ik straal meer zelfvertrouwen uit, ben zelfverzekerder en daardoor ook een stuk openen. Een vriendin van mij is echt heel stevig, niet knap maar zo spontaan en vrolijk. Ziet er goed verzorgd uit en wordt ook altijd op en leuke manier aangesproken. Ik denk dat het ook een stuk met eigen gevoel en beleving te maken heeft.
Hier idem. Ben van een maat 48 naar een maat 38-40 gegaan en ik merk wel degelijk verschil. Of ik nu opeens wel mee tel nu ik weer een meer gangbare maat heb.... Ik stoor me daar enorm aan!!
Ja, helaas wel! Kortzichtig maar zo waar. En niet alleen in winkels. Ik werkte vroeger op de bloemenveiling, in de internationale bloemenhandel. Mijn mannelijke collega was bloedmooi (zo uit een boekje komen lopen) en ik liep in die tijd modeshows voor een extra zakcentje (maat 34/36 en 180 lang en lang blond haar). Als wij naar belangrijke klanten moesten kleedden wij ons altijd 'extra'. Strak in pak, mantelpak en hoge hakken. Ze renden altijd voor ons, ongelooflijk triest altijd. Die mevrouw van dat andere bedrijf met net een maatje meer en in een spijkerbroek had echt veel meer verstand van die bloemen dan ik hoor! Maar die werd bij a genegeerd. Wij gebruikten ons uiterlijk in deze gevallen, en waren ons daar heel erg bewust van dat de wereld zo in elkaar zat. (Ik was 23, hij zo'n 40)
Ik denk ook dat het vooral met uitstraling te maken heeft. Ik ben zelf altijd vrij open en vrolijk naar iedereen toe en dat merk je ook zeker terug. Ik heb veel overgewicht en ben ook niet de allerknapste. Alleen merk ik nu echt verschil omdat ik me veel en veel zekerder voel en dat dus ook uitstraal blijkbaar. Ik krijg zelfs aandacht van zeer knappe mannen! Lol. Het heeft daar echt veel mee te maken. Je merkt soms zelf niet wat je uitstraalt naar anderen.
Eens! Ik ben niet knap, maar ook niet lelijk ofzo. Maar ik probeer in een winkel wel altijd vriendelijk te zijn, dat scheelt de helft. Een grapje maken ofzo helpt ook vaak. Alleen als ik echt een slechte bui heb of als ik het personeel niet vriendelijk vind dan doe ik zo terug. Maar over het algemeen word ik gewoon vriendelijk en leuk geholpen hoor.
Oh ja! Vorig jaar liep ik door een tuincentrum in mijn slonzige oude werkkleding met mn haren warrig in een vlecht omdat wij de tuin aan het verbouwen waren. Een mannelijke werknemer zei plots heel vriendelijk gedag, dus ik zei ook vriendelijk iets terug. Echter, toen ik opkeek, zag ik de beste man geheel verliefd naar de vrouw voor mij kijken; zo'n Douglas vrouwtje met hoge hakken onder haar korte rokje. De man had mij niet eens opgemerkt. Het grappige was dat ik -in mijn slonzige pak- wel vriendelijk iets terug zei en het Douglas vrouwtje hem geheel negeerde 😆
Ik denk dat het niet met "schoonheid(voor ieder persoonlijk wat dat is)" te maken heeft. Wel echt met je uitstraling. Een boos gezicht stoot vaak af. In winkels stap ik liever op een vriendelijk ogend dan op een verkoper die met een chagrijnig gezicht staat rond te kijken, af. Ik merk het ook aan mijn eigen bui; als ik me boos voel, zie ik ineens overal mensen die boos lijken te kijken naar mij. Ik denk dat de wereld om je heen toch bewust/onbewust(?) je een spiegel voorhoudt. Klinkt wel erg zweverig zo maar ik denk dat dat in ieder geval voor mij wel zo werkt. Als ik me lekker in mijn vel voel, maakt het mij niet uit wat anderen vinden van mij, voel ik me zeker( niet arrogant!), niet meer of minder dan een ander. Ik durf dan ook gewoon alles te doen zonder bang te zijn om te falen. Ik "mag" dan ook fouten maken. Doorgaans voel ik me (gelukkig) zo. Als ik me "slecht", minder voel, is letterlijk alles grijzig om me heen, voel ik me bekeken, zoek overal iets achter en betrek alles op mezelf. Ik blijf het bijzonder vinden als mens dat je je zo anders kunt voelen over jezelf.
Denk dat het zeker mee kan spelen als je er goed uitziet. Maar ook met uitstraling. Er zijn wel onderzoeken geweest dat knappe mensen meer voor elkaar krijgen. Dus ergens zal het dus kloppen. Nu ben ik ook eerder onder een bekeuring uitgekomen en heb ik in een winkel niets hoeven te betalen terwijl mijn schoonzus hetzelfde heeft gevraagd in die winkel en wel moest betalen. En mijn baas zegt altijd dat ik ben aangenomen vanwege mijn uiterlijk 😉. En nu zoveel jaar later is hij nog steeds erg blij met mij maar dan ook vanwege mijn kwaliteiten in mijn werk.
Klopt zeker! Als ik even snel wat moet halen ga ik meestal heel simpel gekleed, soms zonder make up.. en dan word ik vaak overgeslagen of wat botter geholpen.. Als ik echt een dag gepland heb om te winkelen dan ga ik meestal wat netter gekleed, leuke make up op en sieraden om.. Dan komen ze zelf naar me toe of ze me ergens mee kunnen helpen. Mijn man en ik merkten het overigens ook laatst toen we voor een auto ergens gingen kijken. We werden aan de telefoon erg bot geholpen en gingen ze het al meteen over de financiële kant hebben 🙄 (ging om een dure auto). Toen we aankwamen en ze mijn man zijn eigen auto zagen, waren ze opeens super vriendelijk, kregen we de auto waarvoor we kwamen kijken voor onbepaalde tijd mee en bleven ze de hele tijd grapjes maken tegen ons. Het gaat niet alleen om hoe je eruit ziet maar ook zeker om je naam! Wij merken heel vaak dat we sneller gediscrimeerd of niet serieus worden genomen om onze buitenlandse namen.
Ik vind mezelf niet bijzonder knap, maar heb nooit gedacht dat de vriendelijkheid van het personeel afhing van mijn uiterlijk.... Wel van mijn houding. Ik benader personeel zelf ook vriendelijk en krijg dan ook vriendelijkheid terug. Meestal. Het zijn wel bepaalde types, die chagrijnig doen. Maar dat ligt m.i. aan hen, niet aan mij. Ik ben me er niet bewust van dat toen ik zelf achter de bar werkte ik mijn vriendelijkheid af liet hangen van het uiterlijk van de klant, maar misschien is dat onbewust wel zo. Ik deed vriendelijk tegen alle klanten, ook tegen de klanten, die zelf kortaf deden of geen alsjeblieft en dankjewel zeiden. Dan deed ik juist overdreven vriendelijk. Ik denk dat het eerder afhangt van mijn humeur dan van de ander. Dat het verschil zo groot is tussen 2 klanten achter elkaar, vind ik ook vreemd. Maar goed, sommige mensen zijn denk ik inderdaad zo oppervlakkig.
Dit denk ik ook. Gisteren had ik knallende hoofdpijn, maar moest nog even naar de winkel en keek dus best wel boos, maar dat kwam doordat ik erg met mn ogen kneep. In de winkel werd bijna geen blik of woord gezegd. Ik ben ook 20 kilo afgevallen en op één of andere manier onzekerder dan daarvoor. Als ik mezelf bekijk (zonder spiegel) dan word ik erg onzeker. Kijk ik in de spiegel dan denk ik: je mag er best wezen. Door die gedachten straal ik dan ook meer zelfvertrouwen uit en dat zie je ook terug in hoe mensen tegen je doen.
Volgens mij is het zelfs wetenschappelijk bewezen dat dit zo werkt Mensen doen dit niet eens bewust of expres
het is inderdaad je houding in mijn beleving. Ik ben de stevige zus met kleine ogen (ik denk altijd dat ik daardoor juist minder toegankelijk lijk) en de retro jurken smaak, mijn zusje is de slanke in designerkleding gestoken vrouw met grote blauwe kijkers. Als wij op stap gaan, wordt ik altijd aangesproken om naar de weg te vragen en niet zij. Kennelijk zie ik er uit alsof ik vriendelijker ben dan zij, terwijl ik dit absoluut niet zo zie. Zij is naar anderen toe wel wat stijver en ik klets met alles en iedereen dus kennelijk straal ik dat ook uit als ik op straat loop. Dit werkt echter niet altijd, we hebben hier 2 jumbo supermarkten, bij de ene wordt ik altijd super vriendelijk geholpen, wordt er een praatje aangeknoopt en krijgen de kinderen een stuk fruit of een aai. Bij de andere jumbo lukt het me maar niet om ze te laten ontdooien. (grmbl ....) Nu vertelde ik dat ook bij de andere Jumbo en daar kreeg ik te horen dat er bij die jumbo tussen het personeel onderling ook veel spanningen waren en dat dat bij de voor mij vriendelijke jumbo niet het geval was en dat iedereen meestal met plezier naar zijn werk kwam. Nou dat merk je dus ook als klant en dat heeft dan kennelijk niks te maken met je uiterlijk, want ik ga de deur uit in vrolijke (bloemen)jurken en altijd met make-up dus ik zie er bijna altijd 'hetzelfde' uit.
Uiterlijk..Beïnvloed het gedrag in heel veel situaties! Knap of minder knap. Dik/dun, of "normaal". Blank of donkere huid. Hoofddoek of niet. Dure kleding of goedkope kleding. Het maakt allemaal flink verschil. Gelukkig niet altijd, maar wel in de meeste gevallen. Zo zonde!
Klopt. 'Mooie' mensen verdienen ook (aanzienlijk) meer dan 'lelijke' mensen in dezelfde functie. 🤓
Goedzo! Zo'n vent klinkt als een topper! Ik hoop trouwens dat jullie er dan ook wel lol om hebben samen, want het is natuurlijk onwijs pijnlijk, maar als mijn vriend zo zou reageren zou ik me gelijk weer beter voelen Ik denk dat het moeilijk is om naar iedereen even vrolijk te doen. Sommige mensen ken je, andere niet. Sommige mensen sluiten aan bij het klantprofiel, andere niet. En sommige mensen reageren vrolijk op een verkooppraatje terwijl anderen er niets van moeten hebben. Ik ben bijvoorbeeld zelf zelden onder de indruk van vrouwenverkoopsters. Ze zijn in staat broeken uit het rek te trekken waar ik van m'n leven niet inkom, of luisteren niet. Verkopers in mannenwinkels zijn vaak beter in hun vak. Zij zijn getraind in het zien van lengtemaken, korte maten enzovoort, waar vrouwelijke verkoopsters maar wat roepen.
Hier merk ik het ook wel, ik heb soms een off day en loop ik lekker in een shirt en broek. Dan is het hallo en meer niet Maar heb ik een leuke rok aan, haar mooi in een knotje en een leuk jasje aan, krijg ik hele gesprekken terwijl ik ook nog zeg dat ik alleen kom kijken Nu loop ik altijd met een big smile op mijn gezicht en ben ik erg spontaan en vrolijk maar bij mij merk ik het echt in de uiterlijke verzorging. Dit vind ik dan weer een beetje jammer want je word dus echt weer bevooroordeeld Het leuke is dan wel weer dat ik voor mijn werk dus altijd haar vast moet hebben en makkelijke lompe kleding . Dus toen ik verzorgd een keer langskwam herkenden ze mij haast niet eens. Dus blijkbaar ben ik wel een wereld van verschil