Even over wat je schrijft over je "big smile"; Voel jij je dan echt zo, vrolijk, blij?Ik bedoel, is het een "echte" lach? Als ik naar mezelf kijk, ik kan nog zo breeduit lachen, als ik me niet blij voel, is mijn uitstraling tòch anders. Ik kan nog zo m'n best doen om te lachen, als ik echt chagrijnig ben ( niet vaak gelukkig), dan lach ik "kil", zonder dat de rest van m'n gezicht meedoet.
Wat ik bij mezelf best wel "pijnlijk" vind, is dat mijn "neutrale" gezichtstand/uitdrukking, nogal bozig is. Zelfs chaggo als ik een foto zie waarvan ik niet wist dat ie gemaakt werd. Ik ben dan echt niet perse boos, maar zit gewoon diep in mijn hoofd. Het komt dan heel afstandelijk over, terwijl ik best juist een vriendelijk persoon (kan zijn) en extravert, spontaan persoon ben al zeg ik het zelf. Ik hoor weleens ( achteraf) dat mensen mij niet durven/durfden te benaderen omdat ik er zo kwaad uitzag. Terwijl als mensen mij " kennen" , ben een hele oprechte "girl" next door". Ik moet vaak bewijzen dat ik niet zo'n kwaaie ben. Best jammer vind ik dat. Maar kan moeilijk m'n gezicht verbouwen om er maar altijd vriendelijk uit te zien
Nee dat is mijn ervaring niet. Toen ik nog jong was en een stuk mooier dan nu was ik chagrijnig en arrogant qua uitstraling. Een stukje zelfverdediging tegen ongewenste aandacht en onzekerheid ook. Ik had een constante resting bitch face en werd niet zo hartelijk behandeld als nu. Ik ben nu 30 kg zwaarder en heb een bril (een hele mooie trouwens nu maar men heb daarvan gebaald!) en ik word altijd vriendelijk begroet en geholpen. Omdat ik nu blijer ben met mezelf en heel open en vrolijk ben. Mensen vinden dat echt leuker dan een slanke lijn en perfecte make up. Dus dat is iets wat ik zou doen, focussen op je gelukkig voelen en blij zijn met jezelf. Ik ben niet mooi volgens de standaard maar ik ben wel een mooi mens. En dat heeft me veel werk gekost om op dit punt te komen. Echter was het enkel leuk werk. Lief zijn voor jezelf, neem je plek in in dit leven. Je mag er zijn!
Ja eigenlijk wel, het klinkt stom en natuurlijk heb ik ook wel baal momenten maar de grote lijnen ben ik meestal inderdaad vrolijk en daar hoort een glimlach bij Ik krijg ook altijd te horen ben je boos ? Dan ben ik even in gedachte gezonken of ben ik inderdaad wat nukkig, maar dat valt gelijk heel erg op bij mij.
Dit dus. Mijn moeder kwam eens in een winkel met een jas met alternatieve look en werd bot geholpen. Aantal dagen later met een nette jas bij dezelfde medewerker en wel netjes geholpen. Dus of inderdaad de kleding een factor of de medewerker was eerder ongesteld ofzo.
Ze hebben ooit een test gedaan met 1 persoon. Zij droeg een bruine pruik en later die week een blonde. Als brunette werd ze keurig geholpen en als blondine vies aangekeken. De brunette werd keurig in winkels geholpen. In t restaurant kreeg ze een andere tafel omdat ze dat wou. De blondine werd overal genegeerd.
Ik vind het allemaal wel grappig om te lezen. Ik kom het winkelcentrum bijna nooit door zonder dat er iemand (onbekend) een praatje met mij aan knoopt. Dat is wel zo sinds ik kinderen heb, daarvoor was het iets minder. Maar ik ben niet knap, zie er totaal niet gestyled uit (wel schoon daar niet van) en ik zit vaak in nadenkmodes en dan kan ik er ook een beetje chagrijnig uitzien imo. Maar wat winkels betreft is er wel een verschil, maar dat verschil merk ik vooral in het soort winkel. Ik heb juist het idee dat er vaak gekeken word naar aan wie er geld verdient kan worden. Goed verzorgt, wat sieraden om, nette kleding en zo kan ook overkomen als hier is wat aan te verdienen. En sommige mensen willen juist graag in rust shoppen en daar wordt ook rekening mee gehouden.
Dit is niet objectief. Dat hadden ze op hetzelfde moment kort na elkaar moeten doen met bijv een tweeling. Al was de verkoper dezelfde,deze kan maar net een week later totaal haar dag niet hebben door wat voor reden dan ook.
Grappig in ben ff brunette geweest en nu weer blond en hoog blond haha maar mijn blik is daardoor blijkbaar minder hard want bij mij is het andersom
Ik merk ook wel dat wanneer je een dure tas of schoenen oid aan hebt, duur horloge dat je sneller wordt geholpen, maar zo raar is het ook niet natuurlijk, ze willen graag verkopen en dat zou makkelijker moeten zijn wanneer iemand het geld ervoor heeft.
T gaat ook maar om t idee. Dat t stom is dat bepaalde mensen wel geholpen worden en andere niet. Blijkbaar hebben mensen bepaalde ideeën en vooroordelen naar mensen toe in een winkel, restaurant etc. Zelf werk ik een en winkel en er komt vaak een man in vrouwen kleding zijn hoofd is man maar hij is super slank en loopt zo goed op hakken! Mensen willen hem/haar niet helpen en lachen die persoon uit. Ik ben de enige die hem/haar helpt eigenlijk. Bedoel maar; t zou eigenlijk niet mogen. Poepen uit t zelfde gat om t zo .maar te zeggen.
Ik heb er zelf dan geen directe ervaring mee qua uiterlijk. Maar ik weet wel dat mensen altijd binnen 2 seconden een mening vormen. Of dat dan je uiterlijk of bijv financiële status is maakt in dit niet uit. Ze stoppen je gelijk in een bepaald hokje. En dat is best jammer. Zelf probeer ik altijd zo open minded een gesprek in te gaan. Maar zelf mezelf betrap ik er nog wel eens op dat ik al een mening heb gevormd voordat ik weet ik hoe iemand is.. Gelukkig niet vaak. Maar het overkomt me wel eens ja.
Haha toevallig net nog! Ik ging bij de Gall&Gall een flesje wijn halen. Heb n jurk aan, hakken, haar in een knot en subtiele make-up. Ik vertelde wat voor wijn ik zocht etc en ik werd super vriendelijk geholpen. Nu koos ik een wijn waar je met een klantenpas nog korting mee kreeg. Ik heb geen klantenpas maar goed dat vond ik niet zo erg. Bij de kassa zei de man die me hielp tegen zn collega dat ik geen klantenpas had maar dat ik die korting wel kreeg... Werd nog om mijn legitimatie gevraagd maar dat vond ik niet zo erg. Vraag me toch af hoe ik geholpen was als ik er niet zo verzorgd uit had gezien..
Ik denk dat als je de mensen behandelt hoe je zelf behandelt wilt worden, dat dat het beste werkt. Als je met een nors gezicht binnenkomt, tja.. dan snap ik het wel!
Dat je iemand in je hoofd in een bepaald hokje plaatst is niet zo erg hoor. Belangrijker is hoe je die persoon benaderd. Ik ben daar heel eerlijk in...binnen 5 seconden heb ik bij bepaalde mensen een beeld als ik ze zie. Soms helemaal niet hoor maar sommige mensen vallen helemaal niet op. Maar er zijn mensen met een bepaald uiterlijk (soort haar, sieraden, kleding) waarbij ik meteen een soort hokje denk...later klopt het plaatje echt 9,5 van de 10 keer. Dan hoor ik de namen van de kinderen, hoor ik een bepaald soort taalgebruik en dan klopt het gewoon echt! Alleen dat idee dat zich in mn hoofd afspeelt daar merkt die persoon totaal niks van. Ik zal daar in mijn benadering niks van laten merken. Pas als ik diegene beter ken bepaal ik of ik iemand mag of niet. En ja 1 van de moeders van een klasgenootje van de oudste is er zo 1 maar nadat ik vaker met haar gepraat heb is het een ontzettend lief mens en ga ik graag met haar om. Ondanks al het goud, tijgerprintjes, "tokkie" namen enz...
Ik denk dat het niet zozeer aan je uiterlijk ligt, maar meer aan je uitstraling. Op dagen dat ik heel moe ben, geen make up draag, haar in een staart etc. voel ik me zo'n slons en heb ik ook altijd het gevoel minder leuk te worden geholpen als wanneer ik me wel 'mooi' voel.
Ik merk het ook. Wordt altijd een stuk netter geholpen als ik op mijn hakken en make up en mijn haar netjes heb. Dan dat ik mijn spijkerbroek gympen en zonder make up binnen kom
ik denk dat een open, spontane houding vice versa werkt. Ik heb bijvoorbeeld vroeger als bijbaantje bij een bakker gewerkt. Daar kwam om de dag een meneer een vaste bestelling halen. Het was een hele norse, stugge, niet zo fris uitziende meneer. Iedereen was er een beetje bang voor omdat hij nooit echt vriendelijk was. Tot we een keer een hele open, lieve, grappige vaste collega kregen. Die had natuurlijk al een paar keer de reacties van haar collega's op de man gezien tot ze zelf een keer aan de beurt was om hem te helpen. Ze liep vrolijk, vriendelijk en parmantig op de man af 'Ha, u bent vast meneer (naam), dat zie ik meteen' ....de meneer keek haar aan, kreeg een grote glimlach op zijn gezicht (echt, we wisten niet wat we zagen) en was om. Maakte een praatje en was vriendelijk en respectvol, echt zo bijzonder om te zien! Die collega had gewoon zo'n open en aardig gezicht en was zelf heel vrolijk. Ook (en dat talent heeft gewoon niet iedereen, ik ook niet ) is ze erg ad rem en barst van de humor. Ik denk zelf ook inderdaad dat dát echt zo'n verschil maakt naar hoe mensen op jóu reageren. Hoe jezelf de wereld inkijkt en open staat voor de ander.