hallo ik weet niet of ik het hier goed heb geplaatst...... ik ben bezig met mijn mannetje voor ons 1e kindje we hebben in januari een miskraam ghad en zijn toen even gestopt... zijn een paar maanden later weer begonnen toen ging het nog goed met mijn! ik heb zelf al jaren last van paniek etc.. maar ik had het heel goed onder controle en had het bijna nooit meer was zelf met mijn medicijnen afgebouwd n half jaar terug van 8 naar 1 per dag dus was echt super! maar nu is het sinds een maand weer helemaal terug! medicijnen weer omhoog etc... ik baal er echt super erg van! maar ik merk nu dat hoe dichter ik bij mijn nod kom hoe meer paniek ik krijg en weer veel meer nadenk over alles: dalijk ben ik zwanger en dan word het nog erger met de paniek etc word er echt gek van in mijn hoofd we willen echt samen een kindje maar op het moment van de paniek denk ik, ik hoop dat ik niet zwanger ben dan ben ik gewoon heel bang omdat je hormonen dan op hol slaan dat de paniek veeeeel erger word en dat ik gek word etc..... maar op het moment dat ik me beter voel denk ik weer wat een onzin ik wil wel een kind! meschien moeten we een stop nemen en w8ten tot ik weer meer rust heb etc... dat het weer beter gaat ik vind het heel moeilijk weet niet wat ik moet doen! ik vroeg me af of er meerdere mensen zijn die dit ook hebben of hebben meegemaakt en wat ze daar aan deden of mensen die paniek aanvallen hebben/hadden en zwanger werden/zijn hoe dat gaat... ik voel me een beedje stom dat ik het hier neerzet mkeschien is het wel voorschut maar moet het gewoon kwijt! alvast bedankt! grtjes cindy
ik heb het niet meegemaakt ,,maar je bent in ieder geval niet stom... dat je het hier wegzet vind ik juist moedig ik wens jullie alle sterkte en kracht toe,,,,,
dankjewel! ik denk juist meschien zijn er mensen die het stom vinden dat ik het hierneer zet maar hoop dat er mensen zijn die me begrijpen is alleen maar fijn! bedant voor je berichtje! grtjes
hey graag gedaan,hoor tis altijd fijn als er iemand die reageerd! succes hopelijk reageerd er iemand met hetzelfde
Ik vind het ook helemaal niet stom dat je dit hebt of opschrijft. Zoiets kan je nou eenmaal hebben, en dan is het goed om het te erkennen en er met anderen over te praten, vind ik. Heb je iemand om mee te praten over je paniekaanvallen, een psycholoog ofzo? Misschien heeft je hormoonhuishouding ook wel invloed op je paniekaanvallen en kan hij of zij je daar meer over vertellen. Bijvoorbeeld dat het in bepaalde fasen van je cyclus misschien erger is, maar tijdens een zwangerschap juist niet, omdat je dan andere hormonen hebt. Ik heb geen idee of het zo is hoor, maar soms kan meer kennis over wat er in je lijf gebeurt maken dat het minder eng is en daardoor minder 'de macht overneemt'. En: (proberen) zwanger worden is ook niet niks! Helemaal niet gek dat dat soms even heel erg binnen komt! Sterkte er mee en vooral hier je verhaal blijven doen, hè! En misschien verbaas je jezelf wel 100% als je eenmaal zwanger bent!
OOk ik heb paniek aanvallen gehad, 2 jaar lang, met depsressie en straatfobie... Nu gaat hetal jaren goed, maar heeeel soms komt het minder sterk terug. Je mag me wel een pbtje sturen hoor!
hallo... bedankt voor je berichtje lief van je! jij ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap! ik heb een hele tijd bij de ggz gelopen zo heet dat hier ik weet niet hoe het bij jullie heet dat is het oude riag.... maar daar was ik ook gestopt. heb een helf jaar terug wel een gesprek ghad met een verloskundige dat was een kinderwens spreekuur waar je samen met je partynet heen kan gaan en dan krijg je heel veel vragen over je gezondheid etc,,, meschien dat ik daar eens heen zou kunnen gaan voor een gesprek want die hebben natuurlijk heel veel vrouwen daar lopen die zwanger zijn en ook dingen hebben meschien zowals ik en die zal er dan meschien wle meer over weten meschien dat ik dat eens kan doen! bedankt grtjes cindy
Ik heb ook heel erg veel last gehad van paniekaanvallen, ben hier nog steeds mee bezig om het af te bouwen. Gelukkig gaat het steeds beter. Ben nu zwanger en heb hier nog niks negatiefs aan gehad. Behalve wanneer je je beroerd voelt of heel erg moe bent dan komt de paniek soms de hoek om. Om van je paniek af te komen moet je de dingen doen die je niet durft, je leert dat het dan niet nodig is om in paniek te raken. Maar dit is heel moeilijk. Als je iets wilt weten mag je me best een pb sturen hoor
Wat vervelend voor je dat de paniek nu weer meer terugkomt. Het kan zeker aan de hormonen liggen, maar ook aan de spanning natuurlijk, van elke maand hopen en wachten... en het is natuurlijk een grote beslissing! Als je behalve van de huisarts nog geen hulp hierbij hebt, zou mijn advies zijn om contact op te nemen met een hulpverlener van de GGZ of vrijgevestigd (bij voorkeur een psychiater en geen psycholoog omdat je medicijnen gebruikt voor de paniek). Die kan je goed begeleiden bij het medicijngebruik en adviseren welk middel je mag gebruiken als je zwanger wilt worden en welk middel goed werkt tegen paniekaanvallen. Ook kan die je begeleiden bij het hele proces (beslissing wel/niet een kindje, omgaan met twijfels, spanningen enzo). Niet omdat je 'gek' of 'raar' bent ofzo, maar omdat je gewoon recht hebt op zulke ondersteuning in spannende tijden als dit!!! Heel veel sterkte en succes! Yule
Ik zelf heb ook erg lang last gehad van paniekaanvallen. Het bleek te maken te hebben met een overspannenheid. Ik heb ongeveer een jaar niet gewerkt (ziektewet) en ben daarna gewisseld van baan. Sindsdien gaat het met mij een stuk beter. Ik ben er echt achter gekomen dat als je in een goede omgeving zit (werk, prive) die klachten vanzelf langzaam weggaan. Ook rust is belangrijk. Als ik erg moe ben, komt het soms wel weer eens opzetten. Heb je het wel naar je zin met wat je doet (studie, prive)? Heb zelf bij een psycholoog gelopen, heeft mij alleen nooit echt geholpen... Ben nu ook bezig voor de tweede ronde. En was in het begin erg bang dat de klachten terug zouden komen / erger zouden worden. Maar vertrouw op jezelf. Je kunt het best aan! Het zit uiteindelijk tussen je oren. Je kunt de angst zelf oproepen. Dus vooral proberen los te laten! Succes!
ik heb veel hulp ghad heb een soort van opname ghad moest 4dagen per week in therapie maar voor mijn paniek een straatvrees hielp dat niet veel heb er wel heel veel geleerd! ik heb nu sinds kort een wajong uitkering en ik werk er ongeveer 20 u per maand bij ik werk daar al 4jaar en heb echt een super bazin zei snapt me helemaal als het niet gaat etc (ik doe poetsen in een restaurant) hoef ik haar maar te roepen en kan ik met haar praten al is het 2 uur lang dat maakt haar niks uit ik kan haar alles vertellen en ze snapt me ook heel goed daarbij heb ik ook mijn familie en mijn vriend die helpen mijn zo goed het is alleen iemand die het niet kent die kan het proberen te begrijpen maar weten hoe het is zullen ze nooit kunnen! en heb nu geen hulp van een behandelaar/psychiater etc... wil het niet meer heb er vanaf men 16e gelopen tot n half jaar terug dus 5jaar en ben het beu bij hun,.,, ik heb nu mijn huisarts die me goed helpt met de medicijnen! die al aanrdig aanslaan nu! (gelukkig) en doe nu haptonomie.... das ademhalingsoefeningen wat praten etc en dat helpt me goed ze geeft me goede tips maar het is toch zo je moet er zelf doorheen aan ander kan het niet voor je doen en er weer door heen gaan is zow moeilijk want je bent zow bang echt verschrikkelijk bang en het enigste wat helpt is er tegen in gaan! maar dat vind ik keer opkeer zo moeilijk bedankt dat iedereen zo lief reageerd! en me snapt! grtjessss
Ik ken je klachten, maar ik moet zeggen dat het ERG goed gaat sinds ik zwanger ben, wonderlijk maar waar, zeker omdat ik alla minuut met m'n medicatie heb moeten stoppen toen ik zwanger was. Niet af kunnen bouwen... Maar ik hoor ook vrouwen die helemaal niet goed gaan, en die gaan dan toch aan de medicatie terwijl ze zwanger zijn. Dat kan prima, er is genoeg medicatie die onder de zwangerschap gewoon geslikt kan worden, enkel moet het kindje na geboorte dan vaak wel een paar dagen in het zknhs blijven voor controle op afkickverschijnselen. Maar valt in de regel meestal wel mee! Maar ja, spannend is het zeker, en ik denk dat elke vrouw (wel of geen paniekklachten) wel een paar aanvallen krijgt als ze zwanger is of wil worden, want het is natuurlijk een hele grote stap! Maar uiteindelijk is het het volgens mij allemaal dubbel en dwars waard.
Hoi, juist nu ik hier op het forum kom om hier iets over op te zoeken kom ik jou bericht tegen. Ik heb ook al een aantal keer stress aanvallen gehad. Ik weet niet of dit ongeveer hetzelfde is als bij jou maar ik heb er nu al twee dagen last van. Ik zit nu in de eerste ronde en in afwachting op mijn wel/niet ongesteldheid. Omdat ik hier in m'n hoofd dus de hele dag mee bezig ben word de spanning me soms teveel en val ik welleens bijna weg (duizelig, licht in m'n hoofd worden) Ik val gelukkig nooit helemaal weg. Nu gaat het weer even, maar heb ik gewoon kramp op m'n borst van de spanning. Als ik me dan bedenk dat ik nu mischien wel zwanger ben ga ik weer stressen omdat ik denk dat zoveel stress de vrucht mischien wel schaad. Iemand een idee of dit al invloed kan hebben nu? Vind het heel rot voor jullie allemaal maar ben wel blij dat we het er samen over kunnen hebben! Dat scheelt voor mij al heel veel! Ik hoop voor jullie ook!
ja die druk op mijn borst heb ik ook en ik denk ook als ik nu zwanger ben etc dan is het niet goed voor de vrucht etc en zo kun je je zelf zo gek maken als je wilt jah is echt klote! ik moet zeggen dat het nu wel iets beter met mij gaat als 2weken terug k ga weer meer naar buiten etc... dat durfde ik niet meer grtjes cindy
ja dat is ook mijn grote probleem, ik maak mezelf helemaal knettergek! (en daarmee ok mensen om mij heen)
kijk even op www.maatkracht.com ik heb ook hyperventilatie/paniekaanvallen ik ben er nou 4 x geweest en heb er bijna nooit meer last van kost wel 55 euro per x maar het helpt echt geweldig gebruik zelfs geen medicijnen meer en dat is natuurlijk het beste alss je zwanger wilt worden groetjes
hallo ik ken het maar heb vooral paniekaanvallen etc... en dat is behoorlijk duur! je krijgt wel een deel vergoed volgensmij.... ik heb iets anders wat mij goed doet en veel helpt en das gratis haha maar toch bedankt! grtjs
Hoi, Ik heb ook last van straatvrees en paniekaanvallen (al 14 jaar ). Dit had ik met medicijnen goed onder controle. Ben nu ongeveer 4 maanden gestopt met medicatie en het gaat nu goed, maar toch blijft de angst dat het weer mis gaat. Daar probeer ik natuurlijk zo min mogelijk mee bezig te zijn. Ik heb wel veel aan ademhalingstherapie (destijds gevolgd bij rebio) en verder heb ik veel steun van mijn man. Hoe gaat het nu met je? Groetjes