Pff mn dochter is nu bijna 1 jaar en de laatste weken word ik gek van haar gejengel. Het begint al als ze wakker wordt, dan jengelt ze voor haar fles. Als ik die heb gegeven gaan we naar beneden, aankleden; dus jengelen. Vervolgens moet ik eten, hond uitlaten, stofzuigen gevolg; jengelen. Dan ga ik met haar spelen, maar na een paar minuten heeft ze dat ook gezien en gaat ze weer jengelen. Zo een continu zeurend huiltje. En dan het liefst aan mn benen gaan hangen. Dus op schoot genomen, nee ook jengelen. Ik heb geen idee wat ze wil en of ik dit moet negeren of iets anders. Vanochtend had ik er echt genoeg van en heb me even in de keuken teruggetrokken. Ik kan er niet meer tegen om dat geluid te horen. Iemand tips?
Het is vast een fase Of een sprongetje, of hoe je het ook wilt noemen. Kan me niet heel erg herinnern dat mijn dochter daar ook last van had rond die leeftijd. Maar goed, daar heb je niets aan Mijn dochtertje begint na het wakker worden ook op een bepaald moment wel te 'jengelen' dat ze uit haar bed wil en aankleden vindt ze ook niet altijd even leuk. Ook gedurende de dag laat ze heus wel merken dat ze het af en toe zat is, ergens niet mee eens, gewoon een chagerijnige bui heeft. Ik denk dan altijd maar; dit is haar énige manier om te uiten dat ze het niet leuk vindt, ze kan nog niet praten immers. Waar je eventueel nog aan kan denken; - er is iets fysiek met haar aan de hand, ze heeft pijn - ze verveelt zich - ze is gefrustreerd en wil dingen zelf doen Verder weet ik het even niet...
Nounou wat zijn we weer vriendelijk Ze vraagt toch om tips!! Reageer dan niet!!! Heb je al eens geprobeerd om haar in een draagdoek/zak met je mee te dragen als je bijv gaat stofzuigen? Dan kan ze mooi alles zien en is ze toch dicht bij jou! Misschien dat ze weer een sprongetje heeft ofzo!
ach ze weten niet mijn hele achtergrond dus kan me voorstellen dat iemand zo reageert. maar ik heb alles al gecheckt. ze is niet ziek, heeft geen honger, geen vieze broek, geen aandacht te kort, geen slaap. ze jengelt de hele dag door. zit haast te denken dat ze van een bepaalde voedingsstof ofzo last heeft en dat haar dat dwars zit. en het is echt niet leuk als je overdag alleen bent met je kleine en die de hele dag en dan overdrijf ik niet aan het zeuren is. ik wil zo graag dat ze goed in dr vel zit en ik denk niet dat het een sprongetje is want daar heeft ze eigenlijk nooit last van. misschien frustratie dat ze wil lopen en nog niet kan?
draagzak is geen optie, daar ik lichamelijk beperkt ben en dit niet gaat. en op schoot houden en knuffelen wil ze ook niet dan duwt ze zich af. maar vraag me af wat ze dan wel wil. rondje wandelen buiten, of rondje fietsen dan jengelt ze gewoon door. kan ook geen tandjes of iets ontdekken wat dwars zit. zal het volgende week sowieso overleggen bij de wijk.
Heb je al eens geprobeerd om haar in een loopstoeltje bij je te pakken? Ben niet zo voor loopstoeltjes maar als dragen niet lukt is het misschien toch een optie! Vooral aangezien je aangeeft dat ze graag wil lopen
Wat zijn sommige van dit forum toch uitermate vriendelijk zeg (ahum). Back to topic, Meis, het is een fase! En er zullen er nog vele volgen. Hier was het net na het jaar die fase en je kan er inderdaad knettergek van worden. Adem in, adem uit. Het gaat voorbij. En met 14-15 maanden heb je de 15 maanden sprong en die vind ik nog erger. En hoor al dat de 17 maanden sprong overgaat in de peuterpuberteit. Nou, bij die sprong is het "berg je maar en ga heel veel geduld krijgen". Wat hier hielp met verschonen, aankleden etc: Haar speelgoed in de handen geven of met aankleden mee laten helpen. Mijn zoon kon met die leeftijd al zelf zijn arm door de mouw van zijn romper en trui steken. Kan ze al met hulp lopen? Zo ja, dan eventueel mee helpen met stofzuigen. Dat zij de slang vast houdt. Dreumessen gaan na doen, immiteren heel graag. Zo geef ik mijn zoon (inmiddels wel iets ouder) nog wel eens een stofdoek in zijn handen en laat hem zijn gang maar gaan. Ik ga dan ook stoffen en dan doet hij gezellig met mij mee. Zo wordt het hier geen drama in huis. Het huishouden gaat door. Succes.
Onze oudste had dit ook hoor rond 1 jaar. Die sprongetjes hebben inderdaad meestal te maken met frustraties van dingen niet kunnen. En ze kunnen dan de hele dag jengelen. Niks is goed! Op schoot willen en dan toch niet etc. Het best werkt afleiden. Verzin leuke andere dingen. Benader haar positief, ze voelt het aan als jij het niet leuk vindt. Onze dreumes vindt een vorm van tikkertje/verstoppertje leuk. Dan gaan we haar "pakken" en wordt ze gekieteld. Ze gilt van het lachen Vlak voordat ze los kon lopen, heb ik kilometers met haar aan de hand gelopen, enige wat ze wilde. Het gaat over! Grote kans dat er ook tandjes dwars zitten. Hier hadden we met 14 maanden een jengelend meisje, duurde meer dan een maand, maar "opeens" had ze in 1 keer 4 tanden en 2 kiezen erbij! Had ze niet aan zien komen. En nu is ze 17 maanden en jengelt ze niet meer, nee, nu zet ze het gewoon op een krijsen als ze iets niet mag...
Sorry hoor, maar hier heb ik geen woorden voor! Ik herken het meis! Mijn dochter heeft het ook. En die verveelt zich denk ik, en is gefrustreerd. Hopen dat het snel beter wordt.
Sorry maar wat een belachelijke reactie. Alsof jij je nooit eens een keer hebt gestoord aan je kind. Dit soort reacties van zogenaamde 'perfecte' moeders helpen TS echt niet verder met haar probleem. On topic: mijn dochtertje is nog maar 3 maanden maar ik ben heel bekend met de sprongetjes hier wordt ze onrustig omdat ze bepaalde dingen nog niet kan maar ze wel wil. Bijvoorbeeld, ze wil nu allemaal voorwerpen gaan vastpakken maar ze grijpt dan mis, en dan kan ze de uurtjes na die 'mislukte' poging heel erg hangerig/jengelig zijn.
Dit hadden wij een paar weken geleden, duurde drie weken, gék werden we ervan. En behalve geduld opbrengen hielp er niks. Wij probeerden dan maar veel naar buiten te gaan en af te leiden maar het was niet leuk.
OMG 'supermama' spreekt... @TS: snap je heel goed hoor. Bij mijn zoontje komen allemaal tandjes tegelijk door. Heel erg sneu voor hem, maar ook voor mij want ik word ook soms knettergek van zijn gekreun en gejengel. Echt...dat gaat door merg en been soms. Echt een oplossing is er denk ik niet... het gaat vanzelf weer over. Probeer wat extra afleiding te zoeken. Ik ga op dagen dat hij de hele dag aan het sippen is, extra veel met hem de deur uit aangezien hij dan wel tevreden is. En misschien iets leuks voor jezelf plannen, terwijl je vriend/man/moeder/etc... oppast? In deze periodes kun je dat extra goed gebruiken!
hier net ook heel het dorp in de rondte gefietst het hoort erbij, maar leuk is anders. En ja, ook als ik Y. mee buiten de deur neem is ze veel meer tevreden. Dus als dat helpt...
ik ga wel de hele dag rondjes lopen door het huis met haar maar idd zo een loopding is misschien wel wat.
volgens mij is er hier maar 1 iemand die volwassen moet worden en dat ben jij!!!!!!! wat een k*treactie zeg... slaat helemaal nergens op!!!! enne.. ts is heus wel op onderzoek uitgegaan wat er aan de hand zou kunnen zijn! on topic: ik denk frustratie.... ik ken je/haar/de achtergrond een beetje en denk dat het frustratie is van iets willen doen maar niet zelf kunnen.... een loopauto is geweldig voor ze... ze kunnen nog niet lopen maar wel overal al komen (denk aan de hond want die is de pineut!!) heb je ook ander speelgoed geprobeerd? bij mijn oudste wisselde ik het speelgoed af... als hij iets zat was wisselde ik het om voor iets wat ie al een tijdje niet had gehad....
Dussssss Ik herken het ook, kan soms ook knettergek van het gejengel worden en ons zoontje kan er soms ook wat van. Niks is goed, heel irritant. En ga ook echt wel eens even afkoelen en laat hem maar even. En ik hou echt van mn zoontje hoor
speelgoed doen we ook afwisselen dus dat lijkt me ook niet de oorzaak. Hoop dat het over is als ze kan lopen straks. Denk wel eens dat het door mij komt omdat ik niet de energie heb om haar continu op te pakken of om mee door huis te lopen. Dus zo een karretje is nog geen gek idee, al heb ik gelezen dat dit slecht voor de heupen is?
Nou ja zeg, wat een rotreactie! Heel fijn voor je dat je de perfecte mama bent die zich nooit aan haar kind stoort. Chapeau! TS: niets mis mee als je je even terug trekt, dat is juist goed! Je zou ook uit je slof kunnen schieten bijvoorbeeld. Ik herken het van mijn dochter toen ze die leeftijd had, het gaat echt over. Maar ik heb ook momenten gehad hoor, dat ik haar maar even in haar bedje zette zodat ik even op adempauze kon komen