Ik vond bij de oudste het 1e jaar ook erg pittig. Vanaf 1,5 werd het echt een heel stuk makkelijker en wilden we ook weer voor een 2e gaan Bij de jongste waren de eerste 3 maanden echt zwaar. Verder is de combi van een baby die natuurlijk ook aandacht vraagt, vaak drinkt en een stuk of wat nachtvoedingen met daarnaast een peuterpuber die stopt met haar middagslaapjes en aan het einde van de dag niet te genieten is, best pittig. Maar of het nu met 2 pittiger is dan het 1e jaar van de oudste, ik denk het niet. Alleen heeft er vrijwel altijd eentje wel aandacht nodig en de jongste doet meestal maar korte slaapjes. De jongste is wel makkelijker als baby dan de oudste toen was.
Het wordt anders, in veel opzichten wel makkelijker vind ik, in ieder geval tot aan de peuterpuberteit . Ze gaan lopen, hebben daardoor een stuk minder hulp nodig, gaan praten wat veel frustraties scheelt, kunnen zelf eten, hebben minder slaap nodig/makkelijk om weg te gaan, etc etc etc. Ze zijn minder afhankelijk, dat vond ik echt een groot verschil. Maar ja nu zit de oudste middenin in de peuterpuberteit en dat is ook weer een uitdaging op zich, pfoe. Dan heb ik soms liever een kleine afhankelijke baby, haha.
haha precies.. Op het moment heb ik echt geen kind aan de jongste. De middelste is op het moment echt een handenbinder en trekt z'n zus erin mee.
ik vind het écht wel makkelijker na het 1e jaar, en nu ze bijna 2 is nóg gemakkelijker ze kan zelf aangeven wat er is, loopt, begint te praten, en als ze huilt weet je tenminste waarom! dat babyhuilen kan me soms wel opbreken.. en in die fase zitten we ook weer haha, ook leuk maar ik vind mijn dochter al een stuk makkelijker! heel soms denk ik, was hij al maar 1.. maar al snel bedenk ik me dat het allemaal al snel genoeg gaat en dat ik van zijn babytijd nog even goed moet gaan genieten, dat hele kleine is er al zo snel vanaf
Onze dochters zijn dezelfde dag jarig, alleen mijn dochter is jaartje ouder. Ik vond ook het 1e jaar erg zwaar, na haar verjaardag werd het idd wel wat makkelijker. Ze ging meer begrijpen, ging lopen ed. Maar nu vind ik het nog best zwaar. Ze is nu aan het puberen en alles is nee, alles zelf doen. Het zijn elke keer fases. Ze slaapt vanaf het begin al slecht omdat ze alles heel intens mee maakt en daardoor 's nachts veel te verwerken heeft. Maar verder is het een heerlijk kind en ben ik ontzettend blij met haar.
hier was het bij de eerste dat het de eerste 15 maand moeilijk was qua nachtrust maar verder overdag na 4 maanden een onwijs vrolijk mannetje ondanks dat hij zelf hele nachten wakker was. een makkelijke eter, makkelijk in de omgang, nooit eenkennig etc etc, onze dochter sliep door met 3 maanden ook een makkelijke eter, ook altijd vrolijk maar wel een zwaan kleefaan en enorm angstig voor vreemden maar wij hebben het zelf nooit als "moeilijk" ervaren, zelf vonden/vinden wij de leeftijd van 2 tot 3 jaar het moeilijkste, de kinderen kregen toen hun eigen wil en alles was nee, ruim je even de stiften weer op, NEE ....kom we gaan douchen NEE kom we trekken de pyjama aan : NEE daarbij kregen op die leeftijd beide in de gaten dat ze dus echt een eigen willetje hebben, en ook wbt eten werden ze moeilijker in de leeftijd van 2 tot 3 jaar hier beide voor de 2 jaar dus "makkelijk" en van 2 tot 3 moeilijker onze zoon is nu bijna 4 en is weer een heerlijk makkelijk mannetje wat sinds hij 3 is ook zijn bordje weer leeg eet. onze dochter zit nu net pas in de 2 jaar fase dus we moeten nog even hahah
Goede vraag! En er is geen ja of nee op te antwoorden Het hele tere is er vanaf en dus ja ! T word makkelijker maar het worden ook vaak kleine draakjes en heb je t weer moeilijk met andere dingen. Ik heb nu een dochter van elf en een dochter van vier maanden. Tja en ik weet nu dat iedere leeftijd zijn dingentjes. Maar geniet geniet geniet van je kleine hummel ! Want al zit je soms stiekum te huilen op de trap hihihi t is allemaal even geweldig !!!
hier babytijd makkelijk maar na zijn eerste verjaardag werd ie echt een handebindertje, erg ondernemend en voor geen meter willen luisteren. Nu gaat het weer beter. Ik vond het jaar tussen 1 en 2 jaar wel pittiger.
Hier idem. Ik vond het eigenlijk wel zwaarder worden. Maar ik ben denk ik meer een baby-mama. Mijn tweeling is nu 3 jaar oud, ze hebben energie voor 10, slapen ook nog eens slecht waardoor ik er 10x uit moet op een nacht.. * zucht* Ze zitten middenin de peuterpuberteit en dat is soms echt afzien en tot 1000 tellen. Als baby's waren ze rustig. Sliepen ze goed door. Héérlijk! Mijn jongste is bijna 10 maanden. Hij kan al wel langs de tafel lopen maar heb verder geen kind aan hem. Hij kan nog lekker bij me liggen, lekker kroelen. Ik geniet er zo van.. en misschien nog wel extra omdat ik weet dat dat wel eens heel snel kan gaan veranderen.
Het eerste jaar heeft ze reflux (ziekenhuisopname) gehad en ik een ppd, ik vond trouwens tot nu toe van 6 maanden tot een jaar de mooiste tijd met haar, ik was zelf ook weer wat 'normaler'.. Nu op dit moment heeft ze last van een 15 maanden sprong, hoe dan ook, we hebben nog nooit zo slecht geslapen (op de eerste paar weken van haar leven na dan, maar toen was ze ziek).. Ze heeft dwars door al het vuurwerk geslapen en nu midden in de nacht is ze opeens klaar wakker vanaf half 3 al, speeltijd En dat nu al voor de zoveelste nacht.. Waar ik het meest tegen op zit kwa leeftijd is toch wel 2 jaar, dat komt meer door wat er verteld wordt door iedereen, vraag me dan ook af of het echt de hele dag strijd is.. 2=nee! Gr. Carlien
Ik vind het nu al steeds makkelijker gaan met de jongste. De eerste weken vond ik de krampjes gewoon vreselijk. Je kleintje horen krijsen en voelen worstelen en kronkelen van de pijn voelde me zo machteloos.. Ik vind het een heerlijkheid dat de nachtvoedingen er af zijn *kloptditaf want gisteren kwam hij opeens weer voor een voeding* en je niet meer elke nacht je bed uit hoeft. Ik kan voldoen met op mijn zij gaan liggen en zijn speentje inpluggen. De oudste is op dit moment overdag bewerkelijker dan de jongste. Zijn grenzen aan het verkennen, alles doen waarvan ik net zeg dat hij dat niet mag doen bv. Ik vind het ouderschap echt een feestje, ook als ik moe en gesloopt ben..kan niet zeggen dat ik het zwaar vind. Kan wel zeggen dat ik moe ben, en af en toe graag eens zou willen bijslapen.
nou makkelijk wil ik niet zeggen, anders.....dat is meer het goede woord Nou speelt mee dat we geen makkelijke tante hier hebben, een echte drammer en driftkop, 1tje die weinig slaap nodig heeft met een dikke ton energie en doorzettingsvermogen. Dat resulteert best wel vaak in vervelend gedrag en dan wens ik wel eens dat ze nog dat kleine babytje was wat ik in mijn armen kon laten slapen.... vaak wens ik wel eens dat ze al 4 was en naar school ging, dan kan moeders ff bij trekken
Ik las het al eerder! Ik vond de babytijd inderdaad alleen draaien om de baby, flesjes, luiers, slaapjes, en alles wat erbij.komt kijken! Nu nog maar 1 slaapje, niet meer de hele tijd tillen, en rekening houden met vaste eettijdwn enzo! Wel beginnen nu de driftbuien, het corrigeren, 'straffen', uitleggen en overal achterna hollen! Eerste jaar vond ik psychisch zwaar, ook omdat ik naar iedereen toe waakte over mijn kind, kon hem ook nergens achterlaten omdat ik als enige mijn kind begreep voor mijn gevoel. Nu vind ik het vooral fysiek zwaar! Kind wil nu van alles! Ik denk zelf dat als je het nu goed doet, dat het na twee jaar pas echt makkelijker wordt, dan kunnen ze dingen duidelijk maken en jij aan hun!
Het wordt anders. Rustiger wordt het pas tussen 6 en 10 en daarna komt de puberteit en krijg je daar je handen weer vol aan Ik vond het na het eerste jaar niet rustiger worden. Het is anders, zoals ik al zei, maar dat anders is dus op een andere manier weer erg intensief en bewerkelijk. Over huilen: als je kind veel huilt, is daar een oorzaak voor. Bij onze oudste heb ik gemerkt dat als je niets aan die oorzaak doet, het huilen blijft. Huilt je baby nu veel, wat ik tussen de regels meen te lezen, dan zou ik als ik jou was vooral gaan zoeken naar de oorzaak daarvan.
Dat gevoel heb ik ook wel regelmatig, dat ik gewoon geen baby-mama ben. Tegelijkertijd hebben we hier voor de tweede keer een meer dan gemiddeld zware baby-tijd, dus ik vraag me ook wel af of ik dat nog steeds zo zou voelen als onze dochters gemiddelde baby's waren geweest.... Dat praten moet je trouwens niet al te zeer overschatten: de eerste tijd zijn dat maar woordjes en als ze hele zinnen gaan praten, duurt het ook nog een hele tijd voor ze zich echt een beetje duidelijk uit kunnen drukken en echt aan kunnen geven wat ze nou precies bedoelen.
Als het makkelijker wordt, mag ik echt in mijn handjes knijpen. Mijn dochter is een zeer makkelijke baby, slaapt goed, eet goed, ontwikkelt zich goed en is zeer tevreden. Ik kan me wel herinneren dat ik de eerste drie maanden als ontzettend zwaar ervaarde, maar dat is natuurlijk de hele omslag van een kleintje, plus ontzwangerhormonen. Eigenlijk was het toen rustiger dan nu, maar nu geniet ik er veel meer van.
Hier hetzelfde! Maar... ik vind het wel veel leuker worden naarmate ze ouder worden! Ik kan zo genieten van mijn zoontje van bijna 2,5 jaar. Natuurlijk is hij wel eens ondeugend maar verder zo'n heerlijk lief en gezellig kind Nu kan ik de dingen gaan doen waar ik vroeger over droomde als ik aan het moederschap dacht: koekjes bakken, hutten bouwen, prentenboeken voorlezen... En om de dingen die hij zegt kan ik echt dubbel liggen.
Het is qua eten makkelijker, als jij eet eet de kleine ook! Ik hou nog wel rekening met slaaptijden hoor.. Maar ook dat blijft hier ene keer beter dan andere keer. Het wordt wel steeds leuker, kleintje begrijpt steeds meer en het contact is anders.