Ik vind baby's (tegen mijn eigen verwachtingen in) heerlijk. Onze meiden zijn/waren beide ook makkelijke baby's denk ik. Naarmate ze ouder worden, wordt het wel makkelijker, maar ook veel drukker. Onze oudste is nu bijna vier en met haar ben ik veel meer bezig dan met de jongste, die het overgrote deel van de dag slaapt..
Hm, ik vind (onze) baby's juist heel makkelijk! Lekker slapen, beetje drinken, knuffelen. Heerlijk! Nu is onze oudste een peuter van 2 en ik vind het veel vermoeiender! (Maar kan ook komen omdat we 2 kindjes kort op elkaar hebben). En moeilijker. Want hoe ga ik ze opvoeden? Hoe ga ik ze corrigeren? Wil ik straffen? En het niet luisteren! Wegrennen als ze naar bed moet e.d. Soms weet ik echt niet wat ik eraan moet doen. Een baby snap ik tenminste!
@Bubbel: vind jij een baby simpel ?? Ik vind t nu zo moeilijk zodra we een middag of dag zijn weggeweest is ze meteen van slag. Niet meteen gaan slapen, eerder willen drinken, sneller huilen. Het kost me altijd anderhalve dag om dat weer recht te trekken. Ik wil best weg hoor met onze dochter maar pffff wat kan een baby gevoelig zijn zeg met kerst mocht Evelien in het bedje van haar grote nicht. O nee, grote nicht moest toch plotseling wel slapen. Hups uit bed, in de kinderwagen, weer andere omgeving, weer huilen. Iedereen wil het kind op schoot, de één doet nog gekker dan de ander om haar stil te krijgen, ik snap sommige mensen niet. Die gaan er mee 'dansen' en raar doen... snappen ze niet dat een kind gevoelig kan zijn ???
Stijn is nog maar 1 maar hier neig ik ook naar. We zijn dan ook gezegend met een makkelijke lachbaby maar het opvoeden gaat nu beginnen en dan loop je inderdaad tegen andere dingen aan...
Scheelt ook erg aan de baby inderdaad. Onze zoon was ook zo'n gevoelige baby. Dan ga je vanzelf meer rekening houden. Ook moeilijk slapen op andere plekken, snelmoverprikkeld, dag van slag na een uitje... Je gaat dan automatisch je hele ritme aanpassen naar je kind. Ik merk bin mn dochter dat ze veel minder snel van slag af is. Dus bij haar wordt het, nu ze meer karakter krijgt en een eigen willetje wel lastiger. Gelukkig heb ik ervaring door mn zoon en voel ik mezelf als moeder ook stukken zelfverzekerder om dat te handelen. Vind het kortom in zn totaliteit wel relaxter worden.
Ik vond babies erg makkelijk (de eerst 1-2 maanden wel aanpoten). Hoe ouder, hoe bewerkelijker naar mijn mening maar daardoor juist leuker. Babies heb ik niet enorm veel mee. Lief maar beperkend. Tussen 1,5 en 2,5 vond ik het lastigst tot nu toe.
Volgens mij ben je al een heel eind hoor! Je hebt door dat jouw baby'tje gevoelig is. De eerste maanden zijn even uitvogelen hoe je baby "werkt". Herken je alle signalen, zal het makkelijker worden. En dan zijn die rottige krampjes en regeldagen ook voorbij. Feestdagen zijn voor veel kinderen lastig, baby's en oudere kinderen, maar sommige kinderen zijn er gevoeliger voor. Als je kindje zo gevoelig is zou ik haar niet door iedereen laten vasthouden. En zeker niet rare fratsen laten uithalen waarvan jij weet dat het niet werkt om haar rustig te krijgen. Dan maar even de overprotective moeder uithangen. Jij kent je baby het best. Vertrouw op je gevoel! Komt goed! Dus wat dat betreft vind ik het wel kloppen als ze zeggen "het wordt makkelijker".
Echt? Vrienden van mij hebben een dochter van 3,5 en dat ervaren ze als erg pittig. Heb niet het idee dat ze het vorig jaar makkelijker vonden? Ook andere kinderen van die leeftijd (een tweeling) hebben een lange handleiding Hoe zit het met de peuterpubertijd? Welke leeftijd is dat? Zouden er ook kindjes zijn die dit skippen?
Met 3,5 jaar (zo klaar voor school!) is het ook wel even aanpoten maar die fase was hier heel kort. Ik vind het erg leuk om met mijn kinderen te kunnen praten en nu heb ik heel goeie kletsers maar met 2 jaar konden ze dat echt nog niet en ze willen wel een heleboel en vinden dat de wereld om hen draait.. nou daar ben ik niet zo'n geschikte mama voor Zo rond 2 jaar vind ik het vooral veel werk.. ze kunnen eigenlijk nog niets en willen wel van alles. Wat ik er leuk aan vond, zijn de grote ontwikkelingsstappen: praten, zindelijk, aan- en uitkleden etc. Misschien is het ook de tegenstelling hier met de enorm makkelijke baby-tijd. Hier... hoe ouder hoe leuker. Hoe jonger, hoe makkelijker.. misschien ben ik gewoon een beetje masochistisch?
Mijn oudste is nu 3,5 en ik vind het heerlijk!!! De jongste is nu 1 en het is alles behalve makkelijk. Ik denk dat ik de leeftijd tussen 1 en 2 heel moeilijk vind. Hij wil al van alles maar kan nog niks en het frustreert hem enorm, bovendien slaapt hij overdag bijna niet meer. Ik moet hem dus de hele dag in de gaten houden en voorkomen dat hij dingen sloopt, pfff.
Het eerste jaar vondt ik zo ie zo niet zwaar, je bent alleen wat meer aan tijdgebonden wat flesjes/eten betreft maar ik sliep toen veel meer. voorheen was het een flesje om 23 uur en sliep tot 7 uur ff een flesje en weer slapen tot 9 a 10 uur.....heerlijk hoor!! (nooit s´nachts wakker) Heerlijk op schoot knuffelen, naar buiten gaan en in de wagen lekker slapen.....rustig winkelen hahaha Nu slaapt ze van 19 tot 7.......verlang weleens dat ik daarna weer terug me bed in kan om nog ff te slapen. Maar het is nu om 7 uur s´morgens: boekjes lezen, puzzelen, poppen uit en aankleden....lukt iets niet aan gillen/woede aanval met spullen gooien weer corrigeren........ veel testen, kijken hoever ze kan gaan. in de buggy? NEE LOPEN! NEE niet de winkel in! Het is wel makkelijker dat ze nu loopt/praat maar alles bijelkaar vondt ik de babyperiode heerlijk!! Vindt het nu juist zwaarder dan het eerste jaar.
hahaha in mijn ogen heb je dan ook een hele makkelijke slaper gehad als baby zijnde! van 19 tot 7 vind ik al zo een rust! vroeger sliepen we 4 uur per nacht
Klopt, ik heb nooit slapeloze nachten gehad......en geloof dat we daar erg geluk mee hebben gehad (als ik verhalen om me heen hoor/lees). De eerste nacht sliep ze al van 24 uur tot 7 uur (fles van 3 uur s´nachts sloeg ze al gelijk over en kraamverzorgster zei dat we dat zo konden laten we hoefde haar niet wakker te maken als ze zelf niet kwam voor de fles.
Voor ons zeker wel... De eerste 9 maanden waren een hel met een huilbaby... Ik geniet nu zoveel meer, ook zijn ontwikkelingssprongetjes, (nep)boosheid en boevenstreken vind ik heerlijk! Ik kijk niet met plezier terug op de eerste periode (understatement) en dat vind ik nog altijd heel erg, want hoeveel ik ook van het ventje hield ik werd knettergek van het gekrijs en niet slapen... Het had hier wel verschillende oorzaken: gebroken sleutelbeen door de bevalling, verborgen reflux, ernstige kma en heel erg prikkelgevoelig. Door te relativeren (het komt goed, ooit...) kon ik het meestal wel handelen, maar ik had hem en onszelf toen een veel betere tijd gegund... Ik heb nu het idee dat ik de wereld aankan met mijn ventje, hij is zoveel blijer, gelukkiger en rustiger dan hij als baby ooit geweest is, genieten! Ok, een goede slaper is hij nog steeds niet, maar dat neem ik voor lief...
Ik vond de babytijd veeeeel makkelijker! Lekker overal slapen, als ze huilde was er altijd echt iets aan de hand en gewoon lekker voeden, tussen, verzorgen Nu is het nog steeds heerlijk! Maar komt de nee, leren luisteren wat ze niet altijd doen, lopen en dus overal aan zitten waar je 24/7 achteraan kan rennen, nu komen de streken, boosheid maar ook veel liefde, kusjes en knuffels, samen knutselen Het is allebeid moeilijk en makkelijk. Maar ik vond een baby makkelijker, maar dit is zeker net zo leuk!
.. Dank je volgens mij is mijn meissie gevoelig, ik kon niet tegen veranderingen en mijn ouders ook niet. Het hele ''probleem'' is dat mensen niet luisteren of denken het beter te weten. Adviezen wil ik ten alle tijde naar luisteren maar het blijft mijn kind. En of ze nou gevoelig is of niet, ik zit er mee als ze rare fratsen uithalen en DAT snappen ze niet. Ach moeder zijn is absoluut mooi maar wel t moeilijkste beroep !!
Ik vind baby's heerlijk, prachtig en zalig. Maar die nachten ... sjongejonge wat een ware hel kan dat zijn! Bij M ruim 12 maanden gebroken nachten, waarbij het vrijwel altijd zo was dat ze heel moeilijk weer ging slapen, weigerde snachts structureel de fles dus alle voedingen waren voor mij (Jan liep dan wel om 6u met de wagen, vaak nog voordat hij ging werken!). Bij T ruim 13 maanden, daarna tot ruim 2,5 iedere nacht doorgeslapen, nu slechts bij uitzondering wakker. Maar zijn wakker worden was dat eerste jaar: sneldrinken en weer slapen. S heeft nog geen nacht doorgeslapen, maar ook hij is van het sneldrinken en weer slapen. Allemaal ook overdag geen hele goede slapers, M deed hazenslaapjes, T 1x max 2u en een uurtje, S wisselend. Maar behalve het slapen vond ik het eerste jaar ook echt genieten (zelf snachts kan ik intens genieten van zo'n slapend/drinkend mukkie) en ook heel makkelijk: geen ge-NEE! Tweede jaar vond ik echt easy. M en T sliepen door, het kletsen en lopen begon, konden echt communiceren etc. Derde jaar begint het nee zeggen en ontdekken eigen ik . Ook heerlijk en leuk en wat een verhalen en fantasie, liedjes etc. M is nu al best zelfstandig (zeker in vergelijk met haar broertjes), maar kan ENORM eigenwijs zijn, soms zelfs brutaal (jahaaa weet ik!) is nog steeds een 'darm' met slapen gaan ... maaaaaaaar is ook een heerlijke klets met prachtige verhalen, zit op dansles, heeft vriendinnen, tekent de mooiste kunstwerken en kan al wat schrijven en woordjes lezen!