Ik ben gewoon heel benieuwd.. Lees nu al een tijdje mee op dit forum en sinds kort zelf ook wat actiever. Wij zijn sinds afgelopen maand pas voor het eerst begonnen met de eerste ronde. Ik wilde voor mijzelf wel graag ovu testen gebruiken, meer omdat ik wilde weten of alles wel weer werkt naar behoren na 8 jaar pilgebruik. Natuurlijk helemaal hoopvol want heeeeeeeel misschien ben ik wel zo'n geluksvogel waarbij het in 1 keer lukt. Natuurlijk was dit niet het geval! Wel heb ik een cyclus van netjes 28 dagen gehad en een lh piek gevonden. Hiermee was ik al blij! Maar ik werd ongesteld en de teleurstelling was er toch al wel een beetje. Dit is nog maar ronde 1 en wie weet nog zo veel rondes te gaan Ik wil niemand tegen het zere been aan trappen maar ik ben gewoon heel erg benieuwd naar mensen die al lang bezig zijn of in de mmm zitten, hoe jullie daar mee omgaan? Dames die al zo lang bezig zijn, wat zijn jullie sterk. Ik kan het me niet voorstellen hoe zwaar dit moet zijn. In hoeverre gaat dit je leven beheersen? Knuffels voor jullie!!
Hoi Tess je trapt mij niet tegen het been hoor het is gewoon menselijk een teleurstelling. Bij ons eerste was het in ronde 2 al raak was ik super blij mee. We zijn nu bezig voor ons tweede maar daar zijn we nu wat langer mee bezig zit nu in ronde 6. En heb al vaker gehad dat ik echt dacht dat ik zwanger was maar me lichaam hield me erg voor de gek, super irritant is dat. Maar ik probeer er niet zoveel meer mee bezig te zijn het een beetje los te laten en dan gebeurd meestal het onverwachte he. Succes met het zwanger worden en gewoon genieten van de sexytime dat helpt ook hihihihi
Hej, wij zitten inmiddels nu in ronde 10 alweer. Gisteren helaas ongesteld geworden, en dan heb ik even een flinke dip en huilbuien, gelukkig is mn vriend er dan wel voor me en die weet me gelukkig weer beetje op te beuren. In het begin vond ik het ook heeel moeilijk en elke maand weer dacht ik dat gaat nooit lukken en ik was er teveel mee bezig (soms nog wel hoor, want je voelt soms vanalles!). Inmiddels met de huisarts (en psycholoog bij ha) gesproken erover en die hebben me gerust kunnen stellen dat het bij sommige wel een jaar kan duren. Dat gaf me toen wel rust. Ik probeer ook afleiding te zoeken, leuke dingen te doen. Lekker op vakantie of weekendje of dagjes weg gaan. En het samen regelmatig leuk maken, dat geeft me het gevoel dat we iig ons best hebben gedaan zodat ik me minder rot voel. Op naar de volgende ronde weer!! Maar als je soms de verhalen leest op dit forum, inderdaad knap hoor!! Ik zou niet weten hoe ik hiermee om zou kunnen gaan. Ik hoop voor jullie dat het snel raak mag zijn!
Ik had 5 rondes in de MMM die samen 8 maanden in beslag namen. De eerste 4 rondes hadden geen effect (geen eisprong en juist een keer overstimulatie). Dat vond ik echt heel frustrerend. Maar nu is het stiekem dus eigenlijk met de eerste 'echte' poging raak Ik kan je helaas geen tips geven want ik vond dit al heel moeilijk, en kan me voorstellen dat als alles gewoon wel meezit, en het dan niet raak is, dat je dan gaat twijfelen hoe dat komt. Wat mij wel hielp vooraf om realistisch te blijven, is om te denken: elke goede poging heeft 20% kans van slagen. Dat is wel heel weinig, maar ik had me er wel op ingesteld en denk dat ik niet zo teleurgesteld zou zijn geweest als het niet was gelukt, dan als ik heel erg had gehoopt dat ik vast wel bij die 20% zou horen.
Ik ben al bijna 2 jaar geleden gestopt met de pil en zoals je aan mijn banner kunt zien, heb ik een onregelmatige cyclus. We zitten dus nu al of pas in ronde 14, 2e ronde met Clomid. 14 rondes verder en nog geen zwangerschap, daarentegen zeg ik pas ronde 14 omdat ik door die onregelmatige cyclus niet alle maanden een cyclus (lees kansen) heb gehad. Omdat wij dus de mmm in zijn gegaan, ben je er nog bewuster mee bezig. Nu met Clomid lijkt er een regelmaat in mijn cyclus te komen dus dat kan ik nu beter loslaten. Ik moet zeggen dat ik niet echt last heb op de momenten dat ik ongesteld wordt maar wel als ik allemaal mensen om mij heen zwanger of een pasgeboren baby zie. Ik heb geen huilmomenten maar ben gewoon, op een goede manier jaloers. Gisteravond kreeg ik weer de opmerking: je moet het gewoon loslaten, dan ben je zo zwanger...dat zijn zulke dooddoeners. En makkelijk gezegd gezien zij de 3e ronde zwanger waren. Ik probeer het zoveel mogelijk los te laten omdat ik dat zelf ook wil, ik wil niet dat het mijn leven beheerst. Maar als je doormiddel van hulp een cyclus/zwangerschap moet creëren, kan het bijna niet anders. Ik heb nog steeds goede hoop (gelukkig). Ik hoop dat je snel zwanger raakt want ik gun het iedereen, zeker omdat ik weet dat het niet zo gemakkelijk is wat iedereen maar denkt. En ondanks dat ik het zelf een dooddoener vind zit er wel een beetje kern van waarheid in: probeer het een beetje los te laten. Stess in namelijk ook niet echt bevorderend!
Hier oktober 2013 gestopt met de pil, en nog steeds geen zwangerschap. Ja het is zwaar, en ja ik kan onderhand bij elke nieuwe zwangere/reclame met kindjes/noem maar op, in huilen uitbarsten. Maar de gedachte dat het vast nog wel goed komt overheerst hier nog steeds..