De titel zegt het eigenlijk al. Ik zoek een goeie manier om mijn buurvrouw te steunen. Ik zal het even uitleggen. Mijn lieve buuf heeft 2 hondjes. 1 daarvan is 11 en heeft terminale kanker. En ik hou nu al een geruime tijd haar hondjes in de gaten wanneer zij op haar werk is. Ik zet de tuin deur voor ze open (Binki, degene die ziek is loopt niet meer mee buiten) Verschoon hun water een paar keer per dag en kom afentoe met de kinderen even langs om ze lekker te knuffelen. Maar nu is het einde daar voor lieve Binki. Zijn hoofdje weet niet meer wat zijn lichaam doet. Hij loopt nog wel gewoon maar het kan zo ineens slechter gaan. Hij slikt nu een heftig medicijn wat hem een soort boost moet geven, maar ook dat lijkt niet meer te werken. Volgens de arts is hij z'n eigen lichaam nu aan het vergiftigen. Mijn buuf (zijn baasje) wil 'm niet zien leiden en heeft besloten om er een eind aan te maken. Morgen om 16:00 uur gaat Binki vredig naar de honden hemel. Ik zal de komene weken daarna ook nog op haar andere hondje letten omdat ze niet weet hoe het met haar zal gaan als Binki er niet meer is. Ik leef zo met haar mee. Het is ook allemaal zo moeilijk. Het zijn echt haar kindjes. En als je Binki ziet, zo lieffff. Hij word gewoon thuis ingeslapen, ze wil echt niet met hem daar naar toe. Maar wil hem gewoon in zijn eigen vertrouwde en veilige omgeving houden. Ben er zo verdrietig onder....ook al weet ik dat dit het allerbeste is. Maar hoe kan ik haar nou het beste steunen? Zonder dat ik opdringerig overkom. Ik wil haar zo en zo een kaartje sturen met een lieve tekst over Binki. Zou zo graag meer voor d'r doen. Ach, misschien moest ik het ook gewoon even kwijt Maar tips en adviesen worden hier graag aangenomen nu. Liefs een verdrietige Linda
Zit hier met tranen in mn ogen te lezen (hormoooooontjes!) Arme buurvrouw idd. Maar t is echt beter voor Binkie. Maakt de pijn en het gemis natuurlijk niet minder. Weet ik uit ervaring want ik heb t zelfde moeten doen met mn poes bijna 3 jaar geleden. En als ik aan haar denk krijg ik nog steeds de tranen in mn ogen. Fijn dat haar dierenarts iig thuis wil komen om Binkie in te slapen. Ik moest 45 minuten in een over volle wachtruimte wachten met een doodzieke kat en n kop als n biet helemaal nat van de tranen...erg fijn was dat En Rocha (mn poes) wist vast wel wat er gebeuren ging ook...dat had ze niet verdient. Goed nu zit ik dus helemaal te grienen... Wat gebeurt er met Binkie na het eide? Misschien kun je samen met haar iets passents vinden en haar daar bij steunen? Of iig af en toe even wat vaker langs komen zodat ze zich niet alleen voelt in haar verdriet.
Een lief kaartje doet het altijd goed. En vaak bij je buurvrouw langs gaan zodat het verdriet misschien wat verzacht word. Mijn hond is net mn kindje, zou het verschrikkelijk vinden als ze er niet meer zou zijn.
Ik zou ook een kaartje sturen, en er zoveel mogenlijk proberen er voor haar te zijn. Er met haar over praten indien ze daar behoefte aan heeft.
wat ik toen voor mijn vriendin heb gedaan was het gedicht : de regenboogbrug afgedrukt op heel mooi papier en en dat aan haar gegeven. Er is een plaats in de hemel die Regenboogbrug heet. Als een dier, dat een hele sterke binding heeft met iemand hier, overlijdt, gaat dit dier naar de Regenboogbrug. Daar zijn graslanden en heuvels voor al onze speciale kameraadjes zodat ze kunnen rennen en samen kunnen spelen. Er is genoeg eten, water en zonneschijn en onze vrienden hebben het er heel comfortabel. Alle zieke en oude dieren zijn er weer gezond en levenslustig; zij die gewond of verminkt waren, worden weer ongeschonden en sterk, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen. De dieren zijn gelukkig en tevreden, maar er is één klein ding: ze missen allemaal een speciaal iemand, iemand die achtergelaten is. Ze rennen en spelen samen, maar er komt een dag waarin er één plotseling stopt en de verte in kijkt. Zijn heldere ogen staan strak; zijn lichaam begint te trillen. Dan maakt hij zich los van de groep, vliegt over het gras, sneller en sneller. Je bent gezien, en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk treffen, houden jullie elkaar stevig vast in dit vreugdevolle weerzien, om nooit meer gescheiden te worden. De vrolijke kusjes regenen op je gezicht; je handen aaien de liefdevolle kop, en je kijkt nog een keer in die vertrouwde ogen, zo lang weg uit je leven, maar altijd aanwezig in je hart. Dan ga je de Regenboogbrug over, samen.....
Dank jullie voor de adviezen dames. Ik zal d'r ook zoveel mogelijk voor d'r zijn. Heb haar al vetteld dat als er iets of ze heeft wat nodig dat ik 24 uur voor d'r klaar sta! @Wilma: Binki krijgt een heel mooi en waardig afscheid. Hij word begraven op een schitterende dieren begraafplaats. Dit heeft ze al geregeld. Ja, Binki boft maar met zo'n lief baasje, en zij natuurlijk met zo'n schat als Binki
ff dit, ik vind hety mooi voor in een kaartje Als twee bruine ogen vragen, Help mij, want ik voel me niet fijn, Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je van de dierenarts hoort, Dit komt nooit meer goed, En hij krijgt steeds meer pijn, Mag je dan omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed, En je zonder hem naar huis toe moet, Met een halsband in je hand, En je hart vol pijn, Dan probeer je jezelf te overtuigen, Ik mocht niet egoïstisch zijn. Al die tijd met zijn tweetjes, Elke dag samen was een feest, En in al die tijd, Is hij zelf niet een keer, Egoïstisch geweest.
@Mamzie: wauw zeg...wat ongelooflijk mooi Ik denk dat ik die ook ga gebruiken. Wat een schitterend gedicht zeg. Pfff....geen last van hormoontjes hier...maar de tranen stromen
ook hier stromen de tranen Maar dat komt omdat ik vorig jaar mijn oudste hond heb moeten laten inslapen vanwege kanker ( ze was 9 ) En dit jaar januari mijn jongste hond van 6 jaar moeten laten inslapen vanwege kanker En dan elke keer als ik het gedicht van de regenboogbrug lees stromen de tranen. Mijn honden heb ik laten cremeren. Beide urnen staan nu hier op de kast. Mijn planning is om dat gedicht de regenboogbrug groot te laten afdrukken en dan foto's van hun beide erin te laten verwerken. Weet nog niet hoe ik dat moet doen en waar. Maar dat lijkt me echt heel mooi. Wens je buurvrouw veel sterkte! En jij ook veel sterkte! Hij is dan wel niet jouw hondje maar zeer zeker wel een goed kameraadje van je zo te lezen. Sterkte!
Ik heb gisteren een foto van lieve Binkie kunnen maken. Nou heb ik een foto bewerkt met daarin een ander gedichtje. De foto is heel simpel bewerkt, omdat dat de foto het mooist houd. Toch zou ik graag jullie mening willen hebben. Hoop dat de foto en het gedicht gepast is: Edit: je kan alleen nu niet het gedicht lezen want de foto kan niet groter hier. Dit is wat er staat: A heart of gold stopped beating, Two shinning eyes at rest. God broke my heart to prove, he only takes the best. God knows you had to leave me, But you did not go alone, for part of me went with you, The day he took you home. To some you are forgotten, to others just part of the past. But to me who loved and losted you, the memory will always last!