Hee meiden. Ik wil even mn "verhaal" doen, het even van me afschrijven.. Wij hebben een gezonde zoon van 2,5 en alweer 1,5 jaar aant proberen voor een 2e kindje. Helaas heeft dat tot nu toe nog geen geluk gebracht. Zoals vele hier wel kunnen beamen is het allemaal erg frustrerend en word je iedere maand weer teleurgesteld. Nu had ik morgen precies 2 weken geleden pas mn ei (dus mn banner klopt niet meer) en had ik vanochtend alweer bruinverlies. Dat hakte er weer in natuurlijk.. Maar om het deze keer nog erger te maken vertelde mijn 17 jarig nichtje dat ze 9 weken ongewenst zwanger was en niet weet wat ze moet doen. Ik ben erg close met haar dus dat was een klap in mijn gezicht. Verschillende dingen gaan nu door mijn hoofd en ik kan zeggen dat ik er redelijk kapot van ben. Wat helpt jullie als je weer eens zo geraakt bent door alle zwangere terwijl jezelf zo graag wilt? HELP!
Meid, ik begrijp precies hoe je je voelt aangezien ik zo ongeveer hetzelfde heb meegemaakt. Ik kreeg na 16 weken zwangerschap een curettage, terwijl mijn schoonzus ongewenst zwanger bleek en over abortus nadacht. Gelukkig heeft ze dit niet gedaan en is ze inmiddels bevallen en dolblij met haar kind. Maar poeh, wat heb ik me toen rot gevoeld zeg. ! Ik was boos, gefrustreerd en verdrietig tegelijk. En erover praten deed ik ook niet, omdat bijna niemand van mijn zwangerschap wist. De gouden tip heb ik dan ook niet voor je. Ik kan je alleen vertellen dat dat gevoel vanzelf minder is geworden. Ondertussen proberen wij nog steeds zwanger te raken. Vanmorgen heb ik een test gedaan maar helaas weer negatief. Stiekem hoop ik dat ik toch iets te vroeg getest heb, maar waarschijnlijk hou ik mezelf voor de gek. Toch geef ik niet op en dat moet jij ook niet doen hoor! Veel sterkte Liefs Boonie
Ach meid, wat ontzettend kut is dat ook! Ik merk het zelf ook, ondanks dat wij 'pas' 5 rondes bezig zijn. Het lijkt wel alsof iedereen om mij heen of ongepland zwanger raakt of dat het in ronde 1 raak is. Het frustreert enorm, zeker als er hier op het dorp al twee bekende binnen korte tijd abortus hebben laten plegen met als reden: Ja, was niet gepland! Heb daar geen zin in hoor! Dan springen de vlekken in mijn nek omdat een kindje hier zo welkom is. Lieve meid, jank een keer hard, eet wat lekkers, ga wat leuks doen met je man en hou moed! Elke tegenslag maakt het genot groter als het straks raak is. Dikke knuffel!
Niets. Je kunt er niets tegen doen, je kunt het alleen ondergaan.. zij moet haar eigen keuze maken en heeft vast, zelfs als je het uitlegt, geen idee hoe jij je moet voelen.
Phoe... lastige... In de jaren dat mijn man en ik zelf bezig zijn (nu ruim 4 jaar) hebben we nu al letterlijk tientalle keren mee gemaakt dat anderen wel zwanger waren, gewenst of ongewenst... Ik heb voornamelijk mijn gevoel gewoon toe gelaten... ik ga niet mijn gevoel weg drukken namelijk... Blij kon ik over het algemeen niet zijn in het begin als ik het net gehoord had dus feliciteerde ik ze via een berichtje ofzo... Pas na wat weken (lag er ook aan in welke fase van behandeling ik zelf was) kon ik pas zonder tranen in mijn ogen die gene onder ogen komen zeg maar. Maar goed, zo veel verschillende mensen, zo veel verschillende reacties en manieren van omgaan met. Volg vooral je hart hier in... Verdrietig mag je zeker zijn... als hun dat niet begrijpen... tja daar kun je weinig mee. Heel veel suc6 en ik denk aan je!
Helaas kun je niets doen om je te weren of de wonden zelf te helen. Elke keer dat je ermee geconfronteerd wordt zal het pijn doen. Laat het gevoel toe. Forceer jezelf niet om iets te voelen wat je niet voelt, maar neem de tijd om je te voelen zoals je je voelt. Wat je op den duur dan leert is dat je je eigen verdriet kunt verpakken in een klein pakketje en het een richting kunt geven waardoor het net lijkt alsof je er iets meer controle over hebt. Elke keer is dat lastig, maar op den duur komt er ook een vertrouwen dat je er beter mee om kunt gaan. Maar pijnlijk.... dat blijft het wel.
Bedankt voor jullie lieve woorden. Juist omdat iedereen zegt dat ik me aanstel stop ik het gevoel weg, en eens klapt dat dan zoals vandaag. Ik ben wel blij voor haar, en ik durf ook te zeggen dat ze een super mama zal worden we laten haar niet voor niets op onze zoon passen. Maar toch, ze was tot nu toe de enige die wist dat wij al zolang bezig waren voor een 2e kindje omdat we iemand moesten vertrouwen ivm onze zoon. En nu van iedereen is juist zei zwanger geworden Natuurlijk ga ik haar bijstaan, maar dat maakt het juist zwaarder te zien dat een ander heeft wat jij al zolang wil en die er geen moeite voor gedaan hebben..
Voor mensen die niet in deze situatie zitten is het makkelijk praten, je stelt je zéker niet aan. Jij hebt het recht om je zo te voelen en ik hoop dat je nichtje dan wel snapt dat het tijd kost om je daar overheen te zetten en dat dat op je eigen tempo moet. En het is inderdaad heel oneerlijk dat sommigen per ongeluk zwanger raken en anderen het niet eens expres kunnen..