Ja dat verschilt per gezin, wij doen niet aan toeslagen, subsidies en leningen etc dat doen wij principieel niet (kinderbijslag word ook op spaarrekening kids gestort), dus ik vind persoonlijk zelfredzaamheid en je kinderen financieel ook wat kunnen bieden zeer zeker belangrijk. Het zou toch erg zijn als je kinderen iets willen worden en niet mogelijk is doordat ze het niet kunnen betalen (stel dat ze financieringen en toeslagen stopzetten etc) dan moeten ze dus 60 uur in de week werken en een studie volgen, ik heb persoonlijk liever dat ze hun tijd in studie kunnen stoppen zodat ze daarna snel aan de slag kunnen zonder mega schuld en hierdoor pas na hun 30e/35e eens aan een gezin zouden kunnen denken (en dan al in de vervroegde overgang kunnen zijn en misschien nooit een eigen gezin kunnen krijgen ) Liefde is mooi maar voor ons niet genoeg. Blijkbaar hebben jullie daar geen problemen mee maar persoonlijk heb ik dat wel als het om onze kinderen gaat. Wat jullie moeten doen moeten jullie zelf weten natuurlijk. Je bent papa en mama voor heel hun leven en niet alleen om ze als kindjes zijn een gevulde buik te geven, als je een goede basis geeft hebben ze heel hun leven lang gevulde buiken, het is niet zo dat als ze 18 zijn ze ineens niet meer je verantwoordelijkheid zijn lijkt mij. En daarnaast sporten vind ik wel zeker belangrijk, buiten spelen is normaal. Maar sporten vind ik zeker wel wat bijdragen, neem alleen al zwemles, voor 3 kids ben ik straks makkelijk dik 3000 euro kwijt (volgens mij ben ik nu al kwijt haha) maar ik laat ze niet verzuipen omdat ik geen zwemles kan betalen. Ieder maakt zo zijn eigen keuzes hierin maar wij laten financiën wel zeker meespelen in of we nog een kindje zouden willen krijgen of niet. Dus ja ik vraag me zeker af hoe grote gezinnen dit zien / doen.
Ik kom uit een gezin van 5 (3 kinderen) en de mensen uit onze straat vonden ons een groot gezin. Ik kom uit een kakbuurt dus we werden ook wel voor allochtone tokkies aangezien denk ik Maar 4 kinderen vind ik persoonlijk pas een groot gezin. Hartstikke leuk! Ik zou zelf dolgraag 6 koters willen hebben. Ik ben 34 dus ik mag wel opschieten denk ik
Vroeger vond ik 3 al veel, maar zoveel heb ik er nu zelf ook en het voelt niet echt als een groot gezin. Vanaf 4 vind ik het nu wel een groot gezin.
Ik heb ze dagelijks alle 7 samen. En nee eigenlijk maken ze nooit echt ruzie en als ze dat wel hebben lossen ze dat meestal zelf op. Zonder geweld. Je krijgt ze niet allemaal tegelijk, en je groeit erin mee denk ik. Oudste wordt 17 dit jaar en de nu jongste is bijna 2 jaar. Ik vind het echt niet druk. Ik werk zelfs erbij, en man lange dagen.
Vanaf vier vind ik het een groot gezin. Ik heb een nieuwsgierig vraagje voor degene met veel/meer kinderen, hoe doen jullie dit qua vervoer? Hebben jullie een hele grote meerpersoonsauto of een bus, of gaan jullie altijd met het ov?
Jij denkt heel erg in extremen. Ten eerste werkt niemand 60uur om een goede studie te betalen. Ik heb mijn rijbewijs en studie betaald met 1,5 werkdag per week, naast een zware studie. Toen ik ging solliciteren was het eerste waar ze naar keken hoeveel werkervaring ik had (maakt niet uit wat), wat voor doorzetter je bent en of je geleerd hebt om hard te werken voor je carrière. Die diploma is leuk, maar die heeft iedereen die komt solliciteren op een hogere startersfunctie. Dan telt vooral wat je op je 24ste hebt bereikt op werkgebied. Als je alleen student hebt lopen spelen jarenlang sta je vaak 10-0 achter. Overigens ken ik meerdere zeer rijke mensen die hun kinderen juist heel hard laten werken voor studie/ rijbewijs enz. Met geld creëer je geen zelfredzaamheid van je kinderen. Dus zo zwart wit zoals jij het ziet is het absoluut niet.
Maar anderhalf dag werken zonder studiefinanciering of lening? Die baan betaalde goed dan 👍 Werken doe je zoiezo wel bij ons in het gezin , ik werk al fulltime vanaf m'n 11 e gewoon omdat dat zo gaat in familiebedrijf. Maar niet omdat het moet omdat het gewoon leuk is en je elkaar helpt, net zoals ik voor hun zorg werkt dat ook andersom. Verantwoording leer je niet alleen met een bijbaantje.
Wij met onze (straks) 5 kids passen nog in onze zevenpersoons v70. Mochten er nog meer kinderen komen dan ga ik de deur niet meer uit
Haha ja dat ook zoiets nog geeneens bij stilgestaan , ik denk dat je wel meer obstakels tegenkomt op die manier.
Leuk zeg! Ik ben wel eens gevraagd trouwens hoeveel kleinkinderen mijn moeder en schoonmoeder hebben en als ik dan zeg: mijn schoonmoeder 23 en mijn moeder 3, tja dan rollen ze ook wel met hun ogen haha.
Kinderen zijn duur.. en ik vind dat je daar over na moet denken voor dat je er aan 'begint' Maar je kan natuurlijk ook zelf bepalen wat je wel of niet betaald voor je kinderen. Of wij tzt 5 studies gaan betalen weet ik echt nog niet. Ze mogen er zelf ook wel wat voor doen vindt ik. Ze mogen allemaal een sport of club uitkiezen nadat ze hun zwemdiploma's gehaald hebben. Ze krijgen verder gewoon alle basisdingen die een kind nodig heeft en dat vindt ik nu meer dan genoeg. Geld van de overheid krijgen we niet, alleen kinderbijslag, maar dat zie ik als een leuk extraatje. Op vakantie gaan vindt ik wel heel belangrijk. Zeker omdat mijn man een eigen bedrijf heeft en daardoor veel aan t werk is. 't Is en aardige kostenpost, maar dat hebben we er voor over. We gaan altijd op wintersport in de voorjaarsvakantie, 3 weken in de zomer richting het zuiden en vaak tussendoor nog 1 of 2 midweekjes.
Mijn schoonouders hebben 32 kleinkinderen van 5 kinderen. Mijn moeder 11 kleinkinderen van 2 kinderen. Een gezellige boel dus.. Ik ben 't eigenlijk helemaal niet gewend, want ben alleen met mn zus opgegroeid.
Wij rijden in een Mercedes E station. Daar hebben we apart een bank in laten bouwen, die je kan wegklappen in de vloer. Zo hou je ook nog laadruimte over als je niet met zn allen in de auto zit. Mijn man vertikt het om in een 'busje' te rijden (Zafira, Touran oid)
Je hebt pas een probleem als je er zelf een probleem van maakt. Voor nu zijn wij altijd degene die naar mensen toe gaan omdat hun kind een vast ritme heeft. Geen probleem wij sjouwen wel. Mochten het meer kinderen dan vijf worden zullen ze die tijd bij ons moeten komen. Wij fietsen gerust met her hele gezin 40km dus we komen vast nog wel ergens en ook bestaat er nog openbaar vervoer. En met vakanties een 9persoonsbus huren is ook ideaal. Vliegen doen wij sowieso niet. Rijden zo 12 uur met de kids op de achterbank. Nooit gezeur of gedoe
Persoonlijk vind ik 3 kinderen geen groot gezin, maar rond de 5 weer wel. Is geheel persoonlijk, ik vind 2 a 3 kinderen genoeg als dat mij al gegund is
Ik vind 6 kinderen wel veel. Als ik met mijn hart denk zou ik zelf wel een 3e willen. Maar mijn verstand probeert het maar te winnen. Als alleenstaande mama ( die bewust kiest) vind ik 3 of 4 wow
Ja dat is ook veel! Mijn man komt uit een gezin van 6 kinderen, mijn schoonzus is overigens pas oma geworden (eerst kreeg haar oudste zoon een kindje en een paar weken later haar jongste dochter ook). Dus eigenlijk kan de teller nu op 25, en mijn schoonzus moet binnenkort bevallen en wordt het dus 26 (tenzij je een achterkleinkind niet als kleinkind ziet, natuurlijk). Maar ik denk dat het op een gegeven moment wel stopt hoor, want 2 van mijn schoonzussen, mijn ene zwager én wij zijn wel 'klaar' met kinderen krijgen. Maargoed, dan komen er dus wel weer meer achterkleinkinderen waarschijnlijk... Lijkt me trouwens best een 'gedoe' met familiefeesten enzo, een vriendin van me (opgevoed in een gereformeerd gezin) heeft 1x per jaar een familie-bbq met haar opa en oma en alle kleinkinderen: dat zijn er 80. Ik ben ook opgegroeid met alleen één zus, maar toch vind ik het gezin waar mijn man uit komt niet supergroot. Mijn ene zwager heeft 4 kinderen, maar dat vind ik wel weer een groot gezin, ik denk dat dat komt omdat 3 van de 4 kinderen ontzettend druk kunnen zijn.
Het is ook leuk (vind ik tenminste) Zowel mijn man als ik komen uit grote families. Vooral in mijn familie gaat het gezellig: een voorbeeld: Mijn tante werd onlangs 60 jaar en alle broers, zussen, neven en nichten worden met aanhang uitgenodigd. Ik zie mijn eigen nichten en neven dus met enige regelmaat en mijn kinderen spelen en kennen dus ook gewoon nog de kinderen van mijn neven en nichten, hun achterneefjes/nichtjes. Haar schoonvader leeft ook nog (is 98) die was er ook en worden door ons, maar ook door mijn kinderen aangesproken als opa. Terwijl hij eigenlijk de opa van mijn nichten is. Mijn dochter haar beste vriendin is de dochter van mijn man zijn nichtje. Het zoontje van zijn andere nichtje komt af en toe bij ons logeren. Mijn schoonfamilie en mijn eigen familie kennen elkaar redelijk (terwijl mijn familie in Zeeland/ZH woont, schoonfamilie in Twente) Toen mijn schoonouders 40 jaar getrouwd waren zijn mijn zusje met haar vriend en een oom en tante van mij geweest. En het klinkt nu of we de deur bij elkaar platlopen, dat is niet zo, maar we zien elkaar toch wel een paar keer per jaar en dat is supergezellig! Mijn vader komt uit een gezin van 10 kinderen en mijn opa en oma hadden als ik goed heb geteld 27 kleinkinderen. Ik heb maar niet geteld hoeveel achterkleinkinderen er zijn. Het merendeel (er zijn er ook heel wat overleden) zien elkaar dus. Mijn moeder was enig kind. Mijn schoonmoeder komt uit een gezin van 9 kinderen en mijn schoonvader 6. Daar gaan we niet met iedereen om, maar toch wel een groot deel ervan. Wij hebben best een druk sociaal leven zo Maar ruzie is er eigenlijk nooit en dat is heel prettig. Ook kunnen we nagenoeg wie dan ook midden in de nacht bij nood iemand bellen en hebben we in nood ook altijd oppas! Toen de tante (die we echt wekelijks zagen) van mijn schoonvader overleed, wilden haar zoons ons overal bij hebben (van condoleren tot apart afscheid nemen etc) Dat was dus een drukke week en kon de oudste die toen 11 was terecht bij een andere oom en tante (van schoonmoeders kant) Is totaal geen probleem hier. En ook toen ons kindje overleed pasten mijn schoonouders op de andere kinderen, samen met een andere tante en mijn beste vriendin, het eten werd verzorgd , boodschappen gehaald, etc etc, wij hadden er totaal geen omkijken naar en hebben echt de tijd gekregen om te rouwen en afscheid te nemen.