Nee, ik was 20. Maar ik zou zoiets gewoon nooit vragen. Hoe jong en ongepland je kindje ook is, het kan zo kwetsend zijn als je het zelf al moeilijk hebt om te bedenken hoe je het allemaal moet gaan doen. Als anderen dan ook nog ongevraagd hun mening gaan geven... Maar ik snap het van de andere kant ook wel, maar denk het dan alleen en zeg het niet?
Ik ben getrouwd op mijn 20e en NO WAY dat mijn ouders er iets over te zeggen hadden Tot 18 was dat geloof ik... En over dat meisje geef ik geen oordeel, moet ze helemaal zelf weten
als jou ouders geen bezwaar maken gaat de gemeente ervan uit dat het prima is.... wanneer jou ouders er op tegen waren had je toestemming aan een kanton rechter ofzoiets moeten vragen, ik ben zelf 20 mei 2008 getrouwd en zei daar toen we in ondertrouw gingen : moet je eigenlijk geen toestemming hebben van mijn ouders ( ik werd 2 weken later 19 ) ehh zegt ze... dit komt in de krant, mensen kunnen daar bezwaar tegen indienen, hebben jou ouders er een probleem mee kunnen ze bij ons bezwaar maken. daarbij als je toch wilt trouwen moet je naar een kanton rechter hebben jou ouders geen gegronde redenen hebben geeft hij toestemming dat jullie mogen trouwen.
Bij mij vragen ze ook is de vader nog in beeld? Maar ik denk dat het gewoon komt omdat mensen die 25+ zijn niet begrijpen hoe wij ons daardoor kunnen voelen, gewoonweg omdat ze niet tienermoeder zijn/worden. Het is niet leuk inderdaad, maargoed zulke dingen worden wel gevraagd.
ik ben dan geen tiener maar wordt er wel voor aangezien. als ik op het zwembad zit met 2 kindjes wordt ik ook erg raar aangekeken alsof ik 2 ongelukjes heb gehad ofzo. ook omdat de kinderen totaal niet op elkaar lijken denken ze al snel dat het misschien wel van 2 papas zou kunnen zijn. kom er nu steeds vaker en leer veel moeder kennen die eerst echt dachten dat ik een alleenstaande jonge moeder was en nu we dus meer contact krijgen ze er achter komen dat ik gelukkig samenwoon in een pracht van een koophuis en al bijna 8 jaar gelukkig samen ben met mijn partner. soms moeten pappas ook gewoon werken en als we gaan zwemmen met het gezin dan gaan we altijd naar eindhoven toe ipv hier het zwembad om de hoek. ze zien papa dus nooit en denken dus maar meteen dat ik weer z'n tiener moeder ben. de vooroordelen zijn er zeker wel en soms heb ik het idee dat ik me continu moet verdedigen. de opmerking van wendy is niet raar hoor zoals ik al eerder zij en denk dat ze haar gewoon niet wilde kwetsen door meteen naar de partner te vragen en die misschien wel helemaal niet meer haar partner. toen dit wel zo bleek toonde ze ook meteen belangstelling en liet in mijn ogen juist zien hoe het ook kan. ze proberen het tenminste samen. of dit goed gaat komen met deze 2 personen na z'n korte relatie dat betwijfel ik maar dan hebben ze het tenminste geprobeerd
Ik kwam toevallig op dit topic terecht.. En tja wat zal ik zeggen, ik ben bijna 26 en zelfs aan mij werd die vraag gesteld toen ik zwanger was, en ook nu nog! Ik ben alleen staand, en nee de vader was, en is niet (nou ja tot nu toe 3x langs geweest vind ik niets ) in beeld! En ik vind die vraag altijd erg kwetsend.. vind sowieso niet dat je die vraag mag stellen, denk dat als mensen t willen vertellen of zich geroepen voelen om het te vertellen dat ze dat wel doen.. of je nou 15 of 35 bent.. Wat in mijn ogen beter is is de vraag: en hoe gaat het met de vader/papa? dan krijg je vanzelf of een eerlijk antwoord van die is er niet, of ja goed, of daar heb ik het liever niet over. Vind oordelende vragen sowieso nooit prettig.. dit is mijn mening overigens!!
Nou, eerlijk gezegd vind ik het ook niet zo super raar dat Wendy vroeg of de vader nog in beeld is hoor. ik bedoel, beetje lullig ja, maar als je kijkt naar de cijfers is er gewoon een ontzettend groot deel tienermoeders waarbij de vader niet meer in beeld is. Volgens mij is het vaak ook gewoon goed bedoelde interesse, en helemaal niet dat mensen je willen veroordelen ofzo. Trouwens als iemand aan mij zou vragen: hoe gaat het met de papa?, zou ik dat alleen erg huichelachtig vinden... Ik bedoel het ligt er dan zooooo dik bovenop dat ze alleen willen weten of de vader nog in beeld is, nee dan heb ik liever dat ze het gewoon zo vragen. Kreeg trouwens van de week in het ziekenhuis (tijdens bloedprikken) van een verpleegster nog de opmerking: sooooooo, al de 3e zwangerschap! En toen dacht ze ook nog dat het de eerste 2 keer was mis gegaan, dus toen ik zei dat ik al een zoontje heb van anderhalf (en nu weer zwanger ben) keek ze helemaal zo van:
Moet er even wat aan toevoegen Mijn dochtertje was ook geen bewuste keuze maar een ongelukje klinkt zo achterbaks het is gewoon niet de bedoeling geweest en ongelukje kan het niet zijn want je bent er zelf altijd bij als je met iemand naar bed gaat Niet aanvallend bedoeld hoor zo moet je het niet zien jammer dat je de toon niet kunt aangeven met dit soort dingen want soms komen dingen zo anders over als dat je bedoelt.
Vond het ook geen rare vraag.. En ik weet niet of je Wendy's situatie kende met haar eerste kindje.. Vlak voordat zij met haar ex xander ging trouwen, beëindigde de relatie + ze was zwanger (want volgens mij waren zij ook niet meer samen toen het kindje geboren werd) Dus voor haar eigenlijk dan een heel logische vraag