Nou..........help. Ik weet echt niet wat we moeten doen. We zijn vanochtend bij de revalidatiearts geweest. Voor het eerst na de diagnose zuurstoftekort (perinatale asfyxie) met een motorische beperking (linker kant). Ons zoontje heeft de minst erge vorm. Dat wil zeggen dat vreemden vaak niets zien aan hem, bekend en experts wel, hij heeft een iets spastisch looppatroon, kan niet goed springen en alleen heel vreemd rennen, dat is meer snellopen. Maar het wordt steeds beter. Onze knappe jongen. Hij gaat naar een VVE peuterspeel, omdat alles moeilijker is met de coordinatie, van zijn benen, maar dus ook qua spraak, qua articulatie. Het gaat daar harstikke goed en hij mag zelfs naar een peuterkleutergroep inmiddels. Hij is een rustig jongetje, blij, vrolijk, lief, aardig, speelt graag alleen maar knuffelt er lustig op los en wil soms ook samen spelen met andere kindjes. Komen ze niet, vindt hij ook goed. Net als mijn man vroeger, precies hetzelfde karakter. Ligt goed in de groep. Andere kindjes doen wat rustiger met hem, omdat hij sneller zijn evenwicht verliest. Maar spelen dus ook graag met hem. Bij vreemden is hij verlegen, nieuwe situaties vindt hij niet zo heel erg leuk. Ook zoals zijn vader. Dat is onze zoon in een notedop. Nog niet zindelijk, moet echt gaan gebeuren voor zijn vierde. Hij toont geen interesse, totaal niet. En aan- en uitkleden is moeilijk, vooral vanwege de coordinatie, maar ook omdat het hem niet boeit, en hij het ook niet leuk vindt. Maar nu de revalidatiearts: - orthopedische schoenen voldoen goed. Als kinderen een groeispurt hebben, kan ineens de spier weer spastischer worden (heeft hij nu dus niet) en dan zou hij tijdelijk een spalk moeten hebben. Ok, daar letten we dus op. Door de groeispurten zou je dus ook vaak van mening veranderen in de zin van: nou.........je ziet helemaal niets aan m! Tot een tijdje later......hmmm.......hij loopt toch wel erg apart. Kom dus door de groeispurten. Ok. Check dus. Misschien soms een spalk. - Fysio: hebben we voor hem. Check. Kan helpen met aanwijzingen om aan- en uitkleden zo makkelijk mogelijk te maken. - Zindelijkheid: probleem. - en toen de psychologische test: ik heb aangegeven dat ik er nog niet achter sta. Ik wil alle hulp voor mijn kind die hij nodig heeft, maar geen medicalisering zeg maar. Ik wil geen IQ stempel voordat hij al aan school begonnen is. Bij het rev. centrum heeft hij een paar keer logopedie gehad bij een dame waarmee hij (en ik) totaal geen klik hadden. GEvolg: schaapachtig kijken van mijn zoontje naar haar, en zijn mond helemaal dichthouden. Kwam geen woord uit naar haar. Terwijl hij de kinderfysio de oren van het hoofd praat en zich helemaal vrij voelt. Ik voel dus echt een probleem/berg/obstakel wat betreft de omgevingsvoorwaarden voor zo'n test. Daarnaast zegt hij: nee, het is niet alleen maar een IQ test, het is een test, zodat wij weten waar hij nu staat. Dan hebben we een uitgangspunt. Dat begrijp ik dan ook wel weer. Maar ik blijf bij mijn angst om de randvoorwaarden van zo'n test. Hij is nog zo jong, hij is 3. In April willen we de basisschool inlichten in een gesprek, over wat ons zoontje 'heeft'. De rugzakjes zijn tegen die tijd afgeschaft. We hebben het hen bij de aanmelding niet kunnen vertellen, want toen hadden we nog geen diagnose. De revalidatie zei maar: ja, als hij er niet kan blijven, dan duurt het soms wel een jaar voordat er ergens een plek is. en dan dus niet op de school van voorkeur. En als je niet wilt dat die psychologische test doorgestuurd wordt naar de basisschool, dus gebeurt dat ook niet. En toch.........ik blijf er een naar gevoel bij houden. Ik heb liever dat zoiets wordt gedaan als blijkt dat ons zoontje niet goed mee kan komen. Maar op de peuterspeelzaal zeggen ze altijd dat het ontzettend goed gaat met hem. Ik wil ons zoontje niet meteen een stempel geven. En als de randvoorwaarden niet gunstig zijn voor L. bij die test en dat heeft een negatieve invloed op de uitslag van zijn test, dan heb ik het gevoel dat hij wel een stempel heeft gekregen, eentje waar hij de rest van zijn leven last van zal blijven hebben. Ik vind t zo lastig! Wie heeft er misschien ervaring? Wie kan dit nuchter bekijken en je mening geven? Zou zo graag van anderen horen hoe zij hierin staan of hoe dit op jullie overkomt en wat jullie zouden doen?
zie wel een hoop meiden die mijn post gelezen hebben, maar niemand dan ervaring of die haar mening wil geven?
Hoewel ik zo uit je verhaal geen grote problemen zie zou ik wel voor een sychologische test gaan om te kijken waar hij staat, als je begrijpt wat ik bedoel. Zowiezo zijn deze testen slechts 1 jaar geldig en dus geen definitieve diagnose. Daarnaast zou ik een andere logopedist met wie het wel klikt voor intake en testen en in overleg daarna eventueel een behandelplan. Volgens mij heb je geen verwijzing nodig. Zoontje (ook net 3) heeft een half jaar geleden een psychologische test gehand vanuit de prematuren follow up. Hier ben ik gewoon bij geweest als ouder mocht hem niet helpen. Vantevoren moest ik een vragenlijst invullen. Deze werd ook besproken. Voordat er een verslag werd gemaakt is ook besproken of ik herkende wat hij liet zien. In de testuitslag staat ook duidelijk dat deze slechts 1 jaar geldig is maar vandaaruit zou je wel eventueel indein nodig bij kunnen gaan sturen. Zoontje had een leeftijdsconforme ontwikkeling. Ik heb voolopig voor mezelf besloten dat ik alleen het hoognodige aangeef aan de school naar keuze als dit echt relevant is voor de schooltijd. In jouw geval dus de moeilijkere motoriek en eventuele dan nog resterende spraakproblemen. mocht je nog meer vragen hebben hoor ik het wel
Jeetje...wat een verhaal! En wat doet jullie mannetje het goed! Ik kan je alleen mijn mening geven, geen ervaring. Ik zou de test laten doen. Je weet niet wat er zal uitkomen.En onafhankelijk van de uitslag..het gaat er om dat jullie zoon verder kan. Dat lukt blijkbaar goed aangezien hij zo'n tevreden mensje is. En daar draait het toch om? Dat hij een stempel krijgt...hij is geen stempel, hij is wie hij is. En hij zal zelf laten zien wat hij allemaal kan. Zo'n test is ook een moment opname. Maar het geeft wellicht weer wat meer inzicht. Wat betreft de basisschool, ik zou daar wel open kaart mee spelen. Als hij naar school gaat, worden zij onderdeel van zijn opvoeding, van zijn ontwikkeling. Hij kan alleen optimaal gesteund worden als ook de school volledig op de hoogte is. Volgens mij zijn jullie heel positief bezig en meer kan je ook niet doen!
Ik sluit me aan bij Zoe123. Ik denk niet dat je de test per definitie als iets negatiefs moet zien. Wat staat je er zo aan tegen? Waar ben je bang voor? Een stempel? Tja...een stempel maakt hem niet tot wie hij is. Maar een stempel kan soms ook juist handvatten geven. Wij zijn met A. in 2012 bij een Audiologisch Centrum geweest. We hadden een doorverwijzing van een k.a. die eventueel dacht aan iets autistisch omdat A. toentertijd nog erg gereserveerd was naar vreemden en zich langzaam aanpaste aan nieuwr situaties. Bij het AC zagen ze juist al snel dat er helemaal niks autistisch is aan A. Ze heeft daar niet echt een psychologische test gehad, maar is wel onderzocht door een psycholoog etc. Het kan dus ook gewoon wat extra zekerheid bieden.
Ik vond de test juist postief, we hebben inzicht gekregen in de sterke en minder sterke kanten van onze zoon. We hebben de uitslagen gedeeld met de psz en zij besteden wat extra aandacht aan bepaalde zaken. Voor hij naar school gaat zal de test eventueel worden herhaald om te beoordelen waar hij staat en wat aandachtspunten kunnen zijn. Ik vond het erg fijn te weten dat zl zich leeftijdsconform ontwikkelt met wat uitschieters beide kanten op. Ik heb juist het gevoel dat het ons de mogelijkheid geeft onze zoon te volgen in zijn behoeftes en ervaarbhet geenszins als een stempel. Wat maakt dat jij het wel als een stempel ziet? Ben je bang of verwacht je 'slechte' resultaten? L. is wie hij is, een uitslag verandert daar niets aan maar kan jullie en de school enkel helpen hem goed te ondersteunen. Als ouder mag je over het algemeen bij de test zijn, je ziet zelf of hij moeite heeft met de omgeving/testpersoon. Als dat zo is, is er nog geen man overboord want dan weet je zelf dat de resultaten niet accuraat zijn. D. was niet helemaal fit bij het afnemen van de test, daardoor vielen mijns insziens de resultaten iets lager uit maar het algemene beeld van de sterke en minder sterke kanten was wel duidelijk. Heel veel succes, volgens mij doen jullie het hartstikke goed!
hoi jatobe, op grond van een psychologisch onderzoek (naar IQ) krijg je ook niet zomaar een verwijzing voor een andere vorm van onderwijs. Daarbij is jouw zoontje nog zo jong dat het op deze leeftijd niet goed te bepalen zal zijn wat zijn IQ is. Er zijn binnen het speciaal onderwijs 4 verschillende clusters. De zogenoemde rugzakken voor cluster 3 (langdurig zieke kinderen, waar bijvoorbeeld motorische beperkingen ook onder kunnen vallen) en cluster 4 (gedragsproblemen) vervallen maar worden wel op een andere manier ingezet. Dit gaat dan om de begeleiding op de scholen zelf. Er is dus zeker binnen het regulier onderwijs van alles mogelijk. Dit is iets wat je meteen bespreekbaar zou kunnen maken met de school waar je je zoon wilt aanmelden. Dit zou dan inhouden dat een expert (een ambulant begeleider) samen met ouders en school om de tafel gaat zitten om te kijken welke begeleiding het handigste zou zijn en wie wat gaat doen. Maar dit is wel iets wat moet worden aangevraagd door de school. Daarnaast kan het uiteindelijk blijken dat jouw zoon beter af is op een cluster 3 school, dat kan op grond van de diagnose die hij heeft en als school toch handelingsverlegen blijkt te zijn. Het zou dan kunnen zijn (zijn allemaal regeltjes voor, maar die hoort de school te weten) dat hij daar een plekje kan krijgen. Kortom, ga vooral met school in gesprek en het zou zo moeten zijn dat zij jou hierin kunnen begeleiden!!!
Hoi moeilijk allemaal wat ik lees. Ik heb zelf voor mijn jongen allerlei onderzoeken gehad en ook een psychologisch onderzoek gehad bij hem en ik ben er blij om, want zoals genoemd is al eerder zie je ook voor zo ver dit kwa leeftijd kan, wat moeite kost en wat niet. Mijn zoon heeft op een leeftijd van 5 zo'n test gehad en toen kwam er niks uit. en 2 jaar later kwam er dus wel wat uit. Nl ASS (pdd-nos) en omdat hij veel motorische problemen heeft lopen we nu ook bij een revalidatie centrum voor onderzoeken naar DCD Wat is DCD? Hier uit zich dat in het aparte rennen, geen veters kunnen strikken, moeite met aan kleden, moeite met fatsoenlijk eten, spraak problemen, laat lopen en laat fietsen, en heel belangrijk nu problemen met schrijven. Sterkte. O overigens zit hij gewoon op een regulier onderwijs.