Ik heb weer eens jullie hulp nodig voor mijn boefje. Hij wil alleen met oudere kinderen spelen. Hij is ook te sociaal; hij loopt overal af naar vreemde kinderen en denkt dat iedereen met hem wil spelen. Zo is hij altijd al geweest: heel lief en naief naar andere kinderen toe. Maar vaak zie ik dat die oudere kinderen en kinderen die hem niet kennen hem afwijzen. Ik word daar zo verdrietig om terwijl het eigelijk logisch is dat die kinderen niet met hem willen spelen omdat ze hem niet kennen. Kunnen jullie me tips geven om dit af te leren. Ben zo bang dat hij straks onzeker wordt en over zichzelf gaat twijfelen na de zoveelste afwijzing. Hoe moet ik hem nou leren dat niet ieder kindje met hem wil spelen?
Hoe reageert jouw zoontje als hij 'afgewezen' wordt? Let heel goed op dat je je eigen gevoelens op hem projecteert. Want in je stuk lees ik net name wat JIJ ervan vindt. Misschien vindt jouw zoontje het helemaal niet zo erg? Je kunt er verder niet veel aan doen, behalve uitleggen dat idd soms iemand niet mee wil spelen. Die teleurstellingen horen bij het leven en daar leert hij van.
Vandaag in de bieb zag hij een oudere jongen. Zegt hij ik ga even met die jongen spelen terwijl dat kind boeken aan het uitzoeken was. Hij zat hem echt zo raar aan te kijken van wat wil je nou van me. Logisch maar moet ik dan tegen hem zeggen? Toen later in de speeltuin wilde hij meevoetballen met een paar oudere jongens. Die jongens wilden niet dat hij meedeed. Ook logisch maar ja hij snapt het gewoon niet dat dat niet kan en wordt hij heel verdrietig om. Ik ook natuurlijk. Ik wil hem geewoon niet zeggen dat die kinderen niet willen spelen omdat hij het toch niet snapt. Ik weet echt niet hoe ik hem dat duidelijk kan maken zonder hem te kwetsen
als hij wordt afgewezen kijkt hij echt zo van: huh wat raar dat je niet wil spelen haha. Hij denkt dus dat het zo hoort dat alle kinderen waar dan ook met elkaar spelen. Ik heb hem weleens proberen uit te leggen dat sommige kinderen niet altijd willen spelen maar blijkbaar dringt dit niet tot hem door
als je gewoon uitlegt dat "dat" kindje of "die" kindjes niet willen spelen..klaar punt hij wilt ook wel es iets niet, dat kan gebeuren. Mijn zoontje is mss veel jonger, maar ik zeg altijd al op zulke momenten..."oh schat dat kindje wilt nu niet spelen, jammer heh...kom we gaan blablabla" Of oh die kindjes zijn al aan het spelen, jij kan mss volgende x ook met de bal spelen, maar nu niet want.....blablablabla je hoeft het niet af te leren denk ik, het hoort bij het leven, hij wilt graag vriendjes maken, nou leuk...maar soms wil een ander niet, dat kan. Zolang hij niet tranen met tuiten huilt of het ehct niet kan begrijpen, zou ik het gewoon leren en uitleggen steeds dat kindjes soms niet willen.
zo is mijn zoontje ook hij wilt met iedereen spelen oud, jong klein groot het maakt hem niks uit. hij loopt op ze af en zegt dan hallo..hoe heet jij? en soms kijken ze hem idd aan van uuhh wat moet je? en als ze niks terug zeggen dan kijkt hij mij verbaasd aan en zegt dan..hij zegt niks mama...meestal zeg ik dan iets van o dat komt vast omdat hij druk bezig is. en daar heeft hij dan vrede mee. hij zit er niet zo mee als een kindje niet met hem wilt spelen hij gaat dan iets anders doen. ik zou hem zijn sociaal gedrag niet afleren maar juist aanleren dat niet altijd alle kindjes willen spelen. ja raar voor een kind om dat te horen natuurlijk maar een beetje in jip en janneke taal uitleggen moet het lukken.
Ik ben heel trots op zijn sociaal gedrag hoor. Ik wou alleen dat andere kinderen ook zo waren. Maar inderdaad teleurstellingen horen ook bij het leven en dat moet hij ook leren. En ik moet zelf ook leren dat mijn kind niet altijd zijn zin kan krijgen