Hallo allemaal, Even mn fustratie van me afschrijven.... Sinds vorige week zondag weten we dat we in verwachting zijn van onze 2e kindje. Heel blij, eerder dan we hadden gehoopt en gedacht, maar zeker welkom. Maar nu komen de hormonen opspelen....zin in veel sex, honger, maar ook sago. Gisteravond vanuit werk, gekookt, de was gedaan, eten gekookt, mijn dochter eten gegeven, bed klaar gemaakt..en mijn partner zit met zijn mobiel spelletjes te spelen. Wanneer het me niet lukt mijn dochter in slaap te sussen, ga ik na een uur naar beneden om vlug wat te drinken, wordt er droog gezegd, breng haar naar beneden dan sus ik haar wel. Beetje gebrand naar boven, komt hij achter me aan en haalt haar uit bed. Opgegeven, en geprobeerd er niks meer over te zeggen. Vanochtend, hij heeft een papadag met onze dochter dus hij is vrij. In de ochtend om 5 uur maak ik hem wakker omdat de kleine aan het huilen was, blijft hij gewoon liggen en zegt dat ik moet gaan. Uiteindelijk is hij erbij gekomen nadat ik haar in mijn armen had op de schommelstoel. Weer even kunnen slapen, zie dat hij de kleine mee heeft genomen in bed. Vraagt hij of ik de kleine in bed wil leggen toen ik uit bed stapte. Zij natuurlijk wakker en weer huilen. Haar in haar eigen bed gezet, vlug tandenpoetsen en douche...kleine af en toe huilen en dan stil. Nadat ik me heb aangekleed, zie ik dat hij nog in bed ligt. Vlug aangekleed en klaarmaken voor werk en mijn dochter de fles geven. Mijn hart breekt wanneer ik haar hoor huilen. Nog geen teken van mijn partner. Zij wilt de fles niet zelf pakken, dus haar op mijn schoot de fles geven. Intussen tikt de tijd voorbij en wordt het later en later. Na een brul te hebben gegeven dat hij wakker moest worden, kwam hij eindelijk aanshokken. Vertel hem dat ik moet werken en dat onze dochter huilt. Zijn opmerking: jij was er toch? en Doe niet zo gefrusteerd. Ik brande terplekke af. Als hij naar werk gaat geeft hij haar nooit te fles of wat dergelijk en wacht dat ik alles doe. Was boos de deur uitgelopen zonder ontbijt richting werk. Zo boos.....en gefrusteerd.
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Hoe oud is je eerste kindje? Ik herken wel wat je schrijft. Ik heb een zoontje van nu 7 maanden en ben nu 16 weken zwanger. Moet eerlijk zeggen dat ik het super zwaar vind. Je moet echt duidelijk proberen te maken dat je man meer moet gaan bijdragen in het huishouden en de zorg voor je oudste, anders stort je in! Gelukkig is mijn man heel behulpzaam.