Ik bekeek wat filmpjes op youtube van badbevallingen....mijn eigen bad is inmiddels gehuurd. En dan elke keer zie je in het begin van het filmpje dat mensen een foto van een zwangerschapstest laten zien en dan moet ik zo huilen, ik mis die tijd dat het nog een geheim van mijn vriend en mij was en dat ik zo blij en verwonderd was. Het gaat allemaal zoooo snel nu, er is zoveel tussendoor nog gebeurt en dat geeft me het gevoel dat ik misschien niet optimaal genoten heb. Ik denk nu al hoe moet dat straks zonder buikje, ze groeit zo snel en voor ik het weet is ze er. Gewoon zoveel dingen die me ineens zwaar overvallen.....heb me er eigenlijk voor afgesloten en voelde het al aankomen. Was overdreven bezig met mijn nieuwe huis inrichten en alles schoonmaken. Tja en nu is mijn vriend weer aan het werk en zit ik hier alleen. Eigenlijk heb ik gewoon het gevoel van jammer, het is al weer bijna voorbij al die 1e ervaringen tijdens mijn 1e zwangerschap....als ik mijn eigen positieve testen erbij haal dan schiet ik ook weer helemaal vol. En dan niet een traantje laten neuj echt hele bakken vol. Volgens mij zijn de hormonen stevig hun werk aan het doen. Gister kon vriendlief ook al niks goed doen en is voor alles uitgemaakt
Dus het is momenteel echt Mellon Collie and the Infinite Sadness bij jullie thuis? Keer het om en je glas is ineens halfvol ipv halfleeg: je bent pas 29 weken, nog niet eens 30. Je hebt dus nog 25% van je zwangerschap over om optimaal te genieten! Nee hoor, het is gewoon rot als je hormonen zo in de weg zitten! Ik hoop dat ze snel weer wat gaan dimmen en dat je je snel weer prettiger voelt.
Haha (klein lachje!) dat kun je wel zeggen. Zo beroerd dit...tuurlijk nog geen 30 weken en ik geniet van alles wat met de baby te maken heeft maar het is zo snel gegaan....ik ben ook een gevalletje in 1 keer raak dus alles was vanaf het begin al overweldigend. Zelfs het besluit om zwanger te raken ging heel erg snel. Tussendoor zijn er zaken geweest die me hebben afgeleid van het zwanger zijn. Een nare is het overlijden van m'n oma. Ik wilde altijd al zo graag dat ze het nog zou meemaken maar ze heeft het net niet gered. Ze wist wel dat ik zwanger was. Nou en eigenlijk direct daarna een hele leuke ervaring namelijk een nieuw huis. Samen werken aan een mooi huisje voor ons gezin is natuurlijk super maar alles ging gewoon zo snel...ik heb altijd tijd nodig om dingen te laten bezinken en dat was er gewoon niet. En dan barst de bom eens....zoals nu....schepje hormonen erbij en het circus is compleet!