Gefeliciteerd! Fantastisch dat je dit doet voor jullie vrienden en wat zullen zij blij zijn met zulke geweldige vrienden!
allereerst wat mooi verhoort, zou zegt onze draagmoeder het ook.. ze deed het voor ons. en idd weggeven vind zij ook niet de juiste benaming. maar even een vraagje uit nieuwsgierigheid, hebben jullie gelijk in het begin al een advocaat die de dingen regelt? want de eerste dingen na de geboorte ( heb ik het niet over de adoptieprocedure ) (en ik weet niet hoe het bij jullie situatie is met erkennen? ) kun je ook een hoop zelf en wij hebben nu na 1 jaar en bij de adoptieprocedure pas een advocaat en eerder niet nodig gehad en alles zelf bij alle instanties geregeld.
@ wensdroom, ik weet dat de wensouders een advocaat hebben gevraagd voor hulp met het opstellen va een brief naar de raad. En een soort van contract tussen ons( wens en draagouder)Tot op heden verder niks. Als het kindje eenmaal is geboren dan proberen we het meeste eerst ook zelf te regelen. Ik laat het ook wat meer aan de wensouders over. Op moment dat ze hulp nodig zijn dan laten ze dit weten. Tot op heden hoef ik nog niet zoveel te doen
gewoon nieuwsgierig hoor .wij hadden zelf de raad bij het voornemen van zwanger worden via de draagmoeder al om een gesprek/onderzoek gevraagd, en niet pas als draagmoeder zwanger was. dus al daarvoor voordat we aan de pogingen begonnen. en zijn pas daarna gaan proberen. daar geen advocaat bij gehad, en ook na de geboorte niet. wij hebben ook een contract zelf opgesteld raad vond dat we al goed voorbereid waren. toen de draagmoeder 3 mnd. zwanger was de raad opnieuw gecontacteerd en na de geboorte kwamen zij toen weer en hebbende brief voor de rechtbank gemaakt om voor os als wensouders de voogdij te krijgen. en nu wel dus de advocaat vanwege de adoptie procedure. maar nu kan het niet zonder
Wat super lief dat je dit doet voor je vrienden! Een hele goede zwangerschap gewenst, wat een bijzondere ervaring lijkt me!
@ wensdroom, op advies hebben we de raad voor de zwangerschap nog niet ingelicht. Je weet natuurlijk ook niet hoe snel je zwanger bent en of je zwanger wordt. Maar ik ben blij dat jullie het goed hebben geregeld. Ik weet dat het bij ons ook wel goed komt. Heb jij nog veel contact met de draagmoeder? En zou ze het denk je nog eens willen doen( voor jou )
ik ben benieuwd wie jullie dat advies heeft gegeven om niet van te voren contact op te nemen, het is idd de normale procedure en wat jij schrijft over je weet natuurlijk niet of en wanneer je zwanger wordt dat klopt. maar wij hadden zoiets van stel ze keuren je als wensouders niet goed, of als draagmoeder niet dan zit je als draagmoeder met een zwangerschap die je zelf eigenlijk niet wilde( omdat je het niet voor jezelf maar voor een ander doet) en een kindje dat jij misschien eigenlijk niet wil en zij wel en dan niet kunnen/mogen krijgen, wij wilde van te voren zeker zijn dat we allen oké bevonden worden om het traject te doorlopen voordat we aan het traject starten. dus vandaar dat wij het anders hebben gedaan dan gebruikelijk is ( had ook te maken met mijn gezondheid en dat dat een punt zou kunnen zijn) maar wat jullie doen is de normale weg.. maar wij vonden die dus niet logisch en kregen daar wel gelijk in en ze hebben er wel aan meegewerkt tussentijds werd het dossier gesloten en weer geopend toen de draagmoeder melde zwanger te zijn. ( dit was voor de raad ook nieuw en anders maar we kregen wel een compliment omdat we het goed overdacht hadden) meestal komt het ook goed en is zo'n onderzoek ook geen punt en wordt je wel geschikt bevonden. dus komt bij jullie vast goed. op je vraag of de draagmoeder het nogmaals wil doen ( voor ons) hebben wij aangeven tevreden te zijn met 1 kindje en het niet zouden vragen aan haar( ze bood het toen ook zelf aan) en zij ( en vooral partner van haar ) zagen het niet zitten om nogmaals een zwangerschap te doorlopen voor een ander want het heeft toch hele wat impact al heb je er goed over gedacht.
Dat advies hebben we gekregen van de advocaat ( van der Woude in Amsterdam ) Iedereen zal het op zijn eigen manier doen. Ik ben ontzettend blij voor je en hoop dat voor ons ook alles voorspoedig verloopt.
@Juul83: begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat wij het goed deden en jullie niet of zo , geheel niet.. precies zo als je zegt ieder zal het op zijn manier doen. en idd als je dat advies hebt gekregen is het logisch dat je dat opvolgt , een advocaat weet er toch genoeg van af lijkt mij, als deze in familie recht en draagmoederschap is gespecialiseerd en nogmaals zoals het bij jullie gaat is de normale procedure dus er is ook niks gek aan of zo.. ik was/ben gewoon nieuwsgierig omdat je niet veel mensen tegen komt die het zelfde traject doorlopen als wij. ik wens je een mooie en goede zwangerschap toe. blijf er dan ook bij dat ik je daarom even zeer bewonder als onze draagmoeder en het geweldig vind wat je voor de wensouders /je vrienden doet. en ik wens jullie dan ook een goed en voorspoedig traject toe en hoop dat het idd voor jullie allemaal net zo goed verloopt als bij ons. al; hoop ik doordat jullie al een advocaat hebben je minder achter alles aan hoeft te lopen wat de raad betreft want wij moesten overal zelf achteraan en zelf uitzoeken en op vele vragen wisten zij het antwoord niet en moesten wij dit zelf uitzoeken en in zo'n geval lijkt me een advocaat best handig in de hoop dat deze bepaalde dingen makkelijker voor elkaar krijgt dan wij het zelf hebben gekregen. al is het allemaal wel goed gelukt en alles ook gewoon goed geregeld, bij sommige instanties hadden ze ( na geboorte) wel de nodige uitleg nodig voor het op de juiste wijze geregeld kon worden.
Wij hadden de Raad gebeld voordat we gingen insemineren en kregen van hun toen te horen dat we moesten terugbellen als ik zwanger was. Ik vond dat ook erg vreemd! Als Raad ga je een oordeel vellen over een voorgenomen plan nádat het niet meer terug te draaien is!? Maar uiteindelijk bleken we heel de raad niet nodig te hebben, omdat ik niet getrouwd ben! Ook zo raar... Wij moesten wel toestemming vragen voor erkenning (omdat de wensvaders getrouwd zijn) en daarvoor hadden we een advocaat. Maar dat kan alleen als de draagmoeder niet getrouwd is. Tegenwoordig hoeft dat ook niet meer. Ik vond het allemaal maar verwarrend! Over de term "weggeven". Ik vond die ook niet passen, maar om een andere reden. Na verloop van tijd ben ik opgehouden met te zeggen "het is mijn kind niet." Ik droeg laagtechnologisch, dus dat is ze wél. Ze is mijn dochter en het is oneerlijk naar haar toe om dat te ontkennen. Hoe zou het voor haar voelen als ik, haar biologische moeder, haar botweg ontken? "Je bent mijn kind niet." Toch heb ook ik haar niet weggegeven. Ze is namelijk een mens en geen bezit. Ze is in beginsel al niet van mij om te geven. Ik heb haar liefdevol in de armen van haar vaders gelegd. Misschien dat dat wel anders is wanneer er sprake is van een wensmoeder.
@anique, mooi gezegd! Ik zie dat je een link naar je blog erbij hebt staan. Ik ga hem zeker een deze dagen lezen! Bedankt!
Correctie: we hadden de raad niet nodig, omdat één van de vaders erkend had. En dát kon, omdat ik niet getrouwd was. Zo was het. Dus er was geen toestemming van de raad nodig om de baby bij hun achter te laten, want één van hen was de juridisch ouder en die mag zijn eigen kind gewoon in huis hebben.
eerlijk gezegd vroeg ik me al af hoe dat kon. omdat bij ons het onze dochter niet erkend kon worden.. en onze draagmoeder is getrouwd met een vrouw, maar getrouwd en daardoor was erkennen niet mogelijk.
Ja, maar het is wel bizar, toch? Dat het wel of niet hebben van een papiertje (trouwboekje) ineens verschil maakt in of de Raad wel of geen toezicht moet houden. Alsof de baby veel meer gevaar zou lopen als ik getrouwd was! Als je gaat trouwen, is dat ineens een risicofactor. Het hele principe "huwelijk" is gruwelijk achterhaald imo. Het is al iets verbeterd met de recente wetswijziging, dat ook de meemoeder gewoon moeder is vanaf de geboorte. En dat een getrouwde man (zoals mijn wensvader) geen toestemming meer hoeft te hebben van de rechter om zijn bloedeigen kind te kunnen erkennen. Maar eigenlijk had ik het liever de andere kant op zien wijzigen: dat of één der betrokkenen nou getrouwd bent of niet, je alleen mede-ouder worden door te erkennen. Gewoon, voor iedereen gelijk. Nu is nog steeds de getrouwde partner (m/v) juridisch ouder, terwijl die er niks mee van doen kan hebben gehad, zoals mijn vriend er niks mee van doen had.
ja het is ook bizar idd.. bij ons loopt nu de procedure voor de adoptie waarna onze dochter uiteindelijk onze achternaam krijgt en wij beide ouders van haar zijn. nu zijn we voor de wet alleen nog maar haar voogden. maar de draagmoeder heeft al wel afstand gedaan van het moederschap over haar. maar je kunt er moeilijk over doen, dat heeft geen zin in ons geval heb je ( of had je ) de raad gewoon nodig. en kun je beter gewoon dat accepteren.. hoe vreemd de wet ook in elkaar zit..
Gefeliciteerd! En prachtig dat jij je vrienden op deze manier helpt. Ik probeer op dit moment zwanger te worden met behulp van een donor. In een kaartje aan hem en z'n vriendin schreef ik gisteren nog: als er meer mensen zoals jullie zouden zijn, dan waren er minder mensen die met een intens gemis moeten leven. Deze tekst gaat ook voor jou op. Bewonderenswaardig...