Mijn vriend en ik wilden super graag een kindje, we waren en zijn er helemaal klaar voor. We hadden overal aangedacht, dingen uitgezocht, zeker weten dat het lukt met de financiën, we hebben een huisje, we hebben elkaar. 1 november ben ik dan ook gestopt met de pil, we hoopten dat ik dan ook gelijk verlost was van de bijwerkingen, dat die langzaamaan zouden verbeteren. Dat is helaas nog niet helemaal het geval. Ik merkte al een paar dagen dat ik echt een ongesteldheids buikpijn had. Alleen normaal gesproken had ik dat een keer, of een dagje, maar nu al een dag of 5 achter elkaar. Dus afgelopen dinsdag toch maar getest (ik moest rond de 14e ongesteld worden), en wat denk je, zwanger! Waar ik altijd gedacht had dat ik een gat in de lucht zou springen en zou schreeuwen of huilen van geluk, dacht ik nu: oh fuck! Wat hebben we gedaan! (dat moge duidelijk zijn ). We wilden het nog niet helemaal geloven, dus gisteren nog een test gedaan, en jahoor die sprong gelijk weer op zwanger! Daar was geen twijfel over mogelijk. Herkennen jullie dit paniek gevoel? Het is natuurlijk een life changing moment. We zijn er helemaal klaar voor, kunnen het alle liefde bieden die het verdient, maar op dit moment heb ik dus echt een soort paniek gevoel en ongelooflijk zenuwachtig. En daar komt bij dat ik denk wat nu? Moet ik nu naar de dokter, het ziekenhuis? Ik heb het uitgerekend en zou dus nu rond de 5/6 weken zijn... Hoop voor wat ervaringen, reacties van jullie kant.
Hoi Maria, allereerst gefeliciteerd! Herken het gevoel niet, maar snap het wel. In één keer staat je wereld op zn kop, ook al ben je er klaar voor, Het ongeloof dat het nu echt is en dat jullie een kindje gaan krijgen. Als het besef er echt is, komt het heus allemaal wel goed! Bij ons is het zo dat je de verloskundige belt dat je zwanger bent. Je krijgt dan een formulier die je moet invullen (soms ook online). Afspraak maken voor een intakegesprek en de eerste echo. Rest volgt vanzelf en je ook alles aan je vk vragen. Succes!
Gefeliciteerd! Ik herken het gevoel van mij zelf niet maar wel bij m'n vriend.. ik weet ook pas sinds kort dat ik zwanger ben. Vooral mijn vriend die is autist.. hij is blij maar hij heeft toch regelmatig ook zo'n 'paniek' momentje.
heej maria als eerste gefeliciteerd! ik herken je gevoel best wel goed. de eerste keer dat ik zwanger was (eindigde helaas in een mk) had ik dit gevoel ook. ik wist die dag ervoor dat ik zwanger was en toen stond ik die avond bij een concert en het was ineens of ik alles even voorbij zag komen wat straks niet meer zou zijn. Ik kreeg er toen ook een beetje en verdrietig gevoel van zeg maar. je bent niet voor niks 9 maanden zwanger je krijgt dan toch even de tijd om eraan te wennen. voel je vooral niet schuldig over dit gevoel, het lijkt me heel normaal. je leven gaat er anders uitzien en hiervan ben je je bewust. Is op zich ook best goed denk ik. sommigen zitten alleen op een roze wolk en zien nog niet de minder leuke dingen deze keer heb ik de eerste weken van mijn zwangerschap eigenlijk geprobeerd om me nog niet te hechten. zou het dan weer mis gaan, was ik vast voorbereid. nu ben ik 17 weken, en vind ik het nog steeds heel onwerkelijk. ik ben ontzettend blij met mijn zwangerschap maar geniet ook nog heel erg van de tijd die we nu nog even hebben met z'n tweetjes... voel jezelf niet schuldig over je gedachten, dat komt allemaal wel goed!
Gefeliciteerd! Ik herken het wel hoor. Vandaag ook voor de 2e keer getest en ja nog stteds zwanger. Maar hoewel we er echt wel zo klaar voor zijn als we kunnen zijjn was het toch wel even schrikken. Maar ja ik had ook gerekend op minimaal een half jaar oefenen, was het meteen de eerste keer raak.
Hey! Gefeliciteerd!! En hier nog 1 die t gevoel wel herkent! Ik had t niet meteen want wilde al heel lang graag voor een kindje gaan maar door opleiding kon dit niet.. Toen t wel raak was sprong ik dan ook een gat in de lucht ( heb ook wel 6 rondes gehad om aan t idee te wennen dat ik zwanger zou kunnen zijn ipv in de eerste ronde raak zoals bij jou) Nu heb ik alleen af en toe een momentje dat ik denk van shit!! Straks is die kleine er echt!! Hoe gaan we dat doen! Zijn we hier financieel echt klaar voor en samen ook?? Terwijl ik eigenlijk ook weet dat dit allemaal wel zo is! Gelukkig kan mn vriend me gerust stellen als ik in zo n paniek bui zit want die is heerlijk nuchter en roept dan: joh dr zijn stellen die door de pil heen zwanger worden nog aan t studeren zijn en t ook redden dus dan kunnen wij t ook wel! En dat is ook zo natuurlijk! Dus jullie kunnen t ook! probeer positief te blijven en wat eerder al gezegd werd voel je niet schuldig voor dit gevoel want ik denk dat t alleen maar voort komt uit het feit dat je je kindje alles wil bieden wat je hebt!! Wat eigenlijk ook wel weer mooi is toch Geniet lekker van je zwangerschap!!
Gefeliciteerd!! Ik herken het gevoel zeer zeker. Ik wist eerst ook niet zo goed wat ik moest voelen... Was ook veel sneller 'raak' dan we hadden verwacht. Maar ik was er al snel heel blij mee
van harte!!! idd ik had dat gevoel ook de eerste keer: echt zo van: oh wat hebben we gedaan???!!!hahaha was wel super blij,maar ook ontzettend onzeker, dan ga je jezelf vragen stellen. denk dat het bij een eerste heel normaal is hoor! inmiddels heb ik er al drie! en nou moet ik heel eerlijk zeggen dat ik bij alle drie de zwangerschappen weer onzeker was!hahaha maar dat komt allemaal goed! geniet ervan! jullie moeten ook nog aan het idee wennen, maar daar heb je gelukkig negen maanden voor!
Gefeliciteerd meid, geniet er lekker van. Zoals de andere dames zeggen, voel je inderdaad niet schuldig. Lijkt mij een heel normaal gevoel. Zou het ook hebben denk ik, mezelf kennende, als ik straks weer zwanger zou raken! Ook omdat het bij mij de vorige keer mis gegaan is.
Ik herken het ook wel een beetje hoor. Ik weet nu bij de vijfde zwangerschap dat het er bij hoort, maar bij de eerste was ik er wel verbaasd over. Altijd, naast de blijdschap, een beetje paniek en je afvragen hoe het praktisch allemaal moet en of je het wel goed zal doen als ouders, terwijl er voor alle vijf de zwangerschappen bewust gekozen was Gefeliciteerd en de "paniek" of onzekerheid zakt vanzelf als het nieuws een beetje gezakt is en het allemaal wat concreter wordt.
Wat fijn om hier te zitten zeg! Gewoon lekker ervaringen uitwisselen. En het is prettig dat er even iemand tegen je zegt: het geeft niet hoe je je voelt, het loopt allemaal wel los! De echte paniek is weg, en ik ben nu wel al zover dat ik hoop dat het goed blijft gaan. Enorm spannend dat er nu in mij een mensje zich aan het ontwikkelen is... Vandaag gaan we even naar het ziekenhuis. Wij zij verhuist, en ze zeiden daar dat we een dokter in onze eigen woonplaats moesten zoeken. Maar die hebben we nog niet, vandaar dat we maar even naar het ziekenhuis gaan en daar vragen wat nu? Dat zonnetje buiten helpt ook wel aan je goede gevoel.