Hoi allemaal, Al vanaf het begin van deze zwangerschap voel ik me niet zo goed. Ik ben vooral heel lusteloos, heb nergens zin in. De avond van tevoren maak ik allemaal plannen om de volgende dag leuke dingen te doen met mijn dochter, de volgende ochtend kan ik de dag wel omkijken.. Ook voel ik me elke dag wel een paar keer extreem opgefokt, en kan dit niet van me afzetten. Mijn vriend moet het vaak ontgelden en ook mijn dochter krijgt soms wel een snauw ik vind dat helemaal niet leuk, want ze verdienen dat echt niet, maar het is zo sterk dat ik het niet kan omderdrukken Nu leven we wel een beetje in onzekerheid omdat de uitslag van de combinatietest 1:110 was, op 6 september hebben we een vruchtwaterpunctie. Dit zorgt natuurlijk ook voor de nodige stress.. Maar deze buien had ik al voor de uitslag van deze test, al zijn ze nu wel erger. Zijn er meiden die dit herkennen? Ik herken mezelf totaal niet de laatste tijd en ik word er behoorlijk verdrietig van..
Ja, vooral dat lusteloze gevoel. Heb gewoon nergens zin. Mijn vriend wil leuke dingen doen en het enige waar ik me op de proppen kom is bankhangen... Ik hoop dat dit wel over gaat want heb geen zin om de volgende 6 maanden zo door te brengen.
Het lustelozen gevoel herkende niet want heb juist zin om leuke dingen te doen maar niet in het huishouden bv. Voel me erg prikkelbaar en kan ook de hele dag snauwen....nee niet KAN,dat doe ik. Nou is het hier nog eens zo dat manlief totaal niks uitvoeren het huishouden en alles laten liggen. Dus ook zijn was naast het bed de er al een week ligt. Als ik vraag de vuilnis te doen is het "ja schat" en vervolgens ligt het een week later nog! En dan vind hij het gek dat ik lig te snauwen, "help me dan ook!!!" Dus ik herken het gevoel heel erg en huil ook heel vaak als ik alleen ben. En dan voel ik me weer schuldig tegenover de baby...brrrrr hormonen!!
Hier ook een mopperkont jammer genoeg. Ik kan ook niet leuk reageren. En hier verdienen alle 3 mijn mannen het ook niet. Voel me er ook erg schuldig om
Hier hetzelde verhaal! Ben alleen maar moe en lusteloos. Vriendelijk en lief ben ik al weken niet meer. Na een goede snauwpartij voel ik me altijd schuldig maar later doe ik het gewoon weer. Ik ben bang dat al onze mannen er mee moeten dealen deze maanden.
Nou hier gaat manlief er dus gewoon tegen in en dat is ook niet bevorderlijk voor de sfeer hier in huis...ook niet voor onze relatie trouwens Maar vandaag gaat het beter als morgen dus het is niet zo dat het iedere dag voor komt,maar wel een paar x per week hahahaha
misschien moet je man het boek van kluun eens lezen help ik heb m'n vrouw zwanger gemaakt of gooi het onderwerp eens op tafel als je bij de verloskundige bent. Zij zijn heel tactisch met dit soort dingen en misschien begrijpt je man dan beter wat er allemaal met je gebeurt en hoe hij daarmee moet omgaan... Heel veel sterkte in ieder geval en ik hoop dat je ondanks alles toch kunt genieten van de zwangerschap
@Liga: Ik heb mijn vriend echt verplicht Kluun te lezen. Als verklaring voor mijn gedrag... en hoe hij dat gewoon langs zich heen moet laten gaan. Gelukkig ben ik nog steeds redelijk continue qua emoties. Ik heb wel eens een dag dat ik extreem lusteloos, verdrietig of boos ben, maar die zijn echt op een hand te tellen. Ik heb wel dat veel van mijn voorgenomen plannen toch niet doorgaan, omdat ik me er niet helemaal toe kan zetten. Dit laat ik gewoon gebeuren. Meestal volgt een moment waarop ik alles aanpak... dus het compenseert zich. Waar ik trouwens wel heel slecht tegen kan echt echt direct van in de stress en tranen schiet: als mijn vriend 'doe eens normaal!' zegt/roept. Geen idee waarom dat zoiets extreems teweeg brengt, maar dan ben ik helemaal van het padje
Wat heerlijk om te horen dat ik niet de enige ben! Ik heb inderdaad ook wel dagen waarop ik enorm veel doe, dat compenseert zeker wel wat. Vandaag had ik eigenlijk best een goede dag en dat merkte mijn dochter geloof ik ook. Ben overladen met knuffels en een i love you mama