Ik ben nu voor het eerst weer blijvend zwanger na 3 miskramen. Ik heb vanaf week 6 elke week een echo gehad tot afgelopen week, bij 10 weken. Nu zit er ineens 2.5 week tussen voordat ik weer mag gaan kijken, dat is bij de grote 13-weken echo. Waar ik vroeger zorgeloos afwachtte tot de volgende afspraak (en nergens over nadacht) ben ik na de reeks miskramen heel onzeker geworden. De 2 weken wachten lijken me echt eeuwig te duren, en ik heb toch weer de angst dat ik 'ergens' slecht nieuws ga krijgen. Ik heb ook nog niemand verteld dat we een kindje verwachten. Puur omdat ik er mentaal 'afstand' van heb genomen om niet weer teleurgesteld te worden. De miskramen waren wel telkens rond 6-7 weken, maar toch voelt het niet alsof ik die zorg naast me kan neerleggen. Is 11 weken echt al een termijn om rustig te mogen aannemen dat er toch echt een kindje aan zit te komen, of is het beter nog even af te wachten tot 12/13 weken? Ik durf het er ook niet echt over te hebben met niemand nog, puur om mezelf geen hoop te laten koesteren ofzo... heel raar. Maar ik kan ook niet meer wekelijks blijven aankloppen voor een echo bij de vk. Wanneer waren jullie echt gerust genoeg om het iedereen te vertellen? Op deze manier voel ik die grote blijdschap niet van het kunnen delen, alsof het gewoon nog niet echt is.
Gefeliciteerd! Ik zat in een vergelijkbare situatie, 4 jaar 4 miskramen en 2 ivf pogingen. Ik durfde het pas met 17 weken te vertellen toen je mn buik begon te zien. Collega's hoorden (zagen eigenlijk) het pas met 20 weken. Het is ok.. miskramen hakken erin.. neem je tijd, voel dat het goed gaat en dan komt de blijdschap vanzelf straks voel je je kindje.. dat geeft ook zekerheid en geluk
Dankjewel! Wat fijn dat het bij jou ook goed is mogen gaan. Ik durf het ook nog niet goed, maar met de week zal het vertrouwen moeten groeien...
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Het onbezorgde is er totaal vanaf. Hopelijk blijft het goed gaan en zal je vertrouwen steeds wat groeien❤️ Zeker weten doe je het nooit, zie mijn onderschrift. Maar iedere week is er weer 1 dichterbij!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wij hebben 4 miskramen gehad alvorens we een goede doorgaande zwangerschap hadden en we ook echt een kindje hebben mogen krijgen. De 1e zwangerschap was van een tweeling. Na 2 goede echo''s bij 6,2 weken en 7,2 weken) bleek het bij de echo met 9,2 weken toch mis te zijn. Direct erna weer zwanger. Deze keer een goede echo bij 6,4, 7,4 en 9,4 weken. Het vertrouwen groeide en we gingen vol vertrouwen naar de termijnecho welke we hadden met 11,4 weken. Helaas bleek daar onze nachtmerrie werkelijkheid te worden want weer was het hartje gestopt. Kindje was precies 11 weken. Daarna 2x een vroege miskraam rond de 5 weken. Vorig jaar april waren we wederom zwanger. Deze keer wilde we het pas gaan vertellen na de termijnecho, omdat we dus ook op het termijn van 11 weken nog een kindje verloren. We kregen nu de 1e echo met 8 weken, toen met 10 weken en ter geruststelling ook met 12 weken. En deze zwangerschap liep eindelijk gelukkig goed af. Heel gek misschien, maar heb me deze zwangerschap nooit ergens druk over gemaakt of me onzeker gevoeld. En wonder boven wonder is daar onze zoon afgelopen december dan toch echt geboren. Ik snap je gevoel goed dat je het nog niet wereldkundig durft te maken. Wat ik aangaf, wij hebben het nu pas na de goede 12 weken echo die we ook precies met 12 weken hadden aan naaste familie en vrienden verteld. Rond 15,5 week wisten dat we een zoontje verwachtte en toen pas wereldkundig gemaakt.
Gefeliciteerd!!! Ik heb helaas 5 miskramen gehad en vertelde ook niet meer vroeg dat ik zwanger was om dezelfde reden “mentale afstand” helaas waren mijn miskramen later langste was bij 11+5 vroegste bij 7+6. Ik durfde het dus pas bij 13 weken het te geloven en er vertrouwen in te krijgen. Je moet doen wat goed voor jezelf voelt. Wil je het vertellen doen! Je kan ook alleen je dichtstbijzijnde mensen informeren voor nu en later pas de rest. Mocht het nu nog fout gaan is een luisterend oor ook fijn, maar kan me ook voorstellen dat je het nog even stil houd.
Bij 11 weken met een kloppende grootte passend bij je termijn en een goed kloppend hartje ben je de ‘grens’ eigenlijk al over, daar hoef je geen 12 weken voor te zijn. Ik heb het zelf vroeg verteld. Rond de 6 weken al na de eerste echo. Dat past bij mij. Ik ben ook heel open geweest over mijn miskramen en kon zo ook makkelijk even ventileren als ik me weer eens zorgen maakte. na een goede 13 weken echo begon het vertrouwen te komen en dat werd steeds meer. Helemaal onbezorgd word t voor mij denk ik niet meer, nu 28 weken.
Gefeliciteerd! Bij 11 weken is de kans op een miskraam echt heel erg klein geworden. Ik had zelf na mijn zes miskramen ook veel moeite om vertrouwen te hebben. Ik heb ook zo goed als wekelijks echo’s gehad tot de termijnecho, daarna had ik tot ik haar voelde ik de week een afspraak bij de vk (hartje luisteren/korte echo) alleen even voor de geruststelling. In de andere week mocht ik dan van mezelf 1x er de doppler luisteren op een vaste dag. Zo kon ik leven van week naar week. Hopelijk ligt de placenta gunstig en voel je de kleine snel, dat hielp bij mij enorm!
Wat fijn om jullie ervaringen te lezen, en dankjulliewel voor de felicitaties! :-D Alle metingen waren tot nu toe precies op termijn, en alles lijkt te gaan hoe het hoort. En dat is echt een eerste keer want bij de mk was er steeds wel iets wat niet leek te kloppen bij de termijn enz. Hopelijk komt het echte opgeluchte en blije gevoel snel... Ik ga het nog heel eventjes voor mezelf houden, even de 13 weken echo afwachten...