Mag ik de aftrap doen? Ik heb dit natuurlijk bedacht naar aanleiding van een ‘prachtige’ situatie. Mijn buurvrouw. Vanavond om 19:00 We zaten te eten en oma was met zoon aan het voetballen. Komt ze ineens boven de schutting uit: “Zouden jullie niet steeds met de bal tegen de schutting willen schoppen?” Dat maakt zoveel lawaai steeds. Ik vond dat aannemelijk en zei: goh ja, dat begrijp ik. We hebben het voetbaldoel verplaatst, misschien is het beter dat we hem weer op de oude plek... en toen viel ze me in de rede: “ Ja, want zeg nou zelf, dat is toch afschuwelijk? De hele tijd dat kabaal. En ik verwacht dan dat de ouders dat corrigeren, maar dat gebeurd ook maar niet.... en en..” Ze ging maar door en ik probeerde nog 3 keer te zeggen dat ik vond dat ze gelijk had en ik het vervelend vond dat ze er zo’n last van heeft. En toen deed ze er nog 3 scheppen bij boven op. “Ja, want die schutting heb IK ook betaald. En ik wil niet dat ie straks helemaal kapot is. Want jullie gaan dan wel verhuizen, maar WIJ willen er nog wèl jaren van genieten”, blafte ze van zich af. “Sinds dat jullie weten dat jullie weg gaan, zijn er allemaal van die rare dingen.” Ik schrok me rot. Ik wist wel dat de buurvrouw en wij niet echt op dezelfde golflengte zaten. Maar we hebben in ruim 10 jaar tijd nog nooit iets gehoord over overlast. En hebben altijd rekening gehouden met de buren. We wonen in gehorige huizen. Maar hebben altijd een goede verstandshouding gehad. Ik besloot rustig te blijven. Vroeg haar om naar me te luisteren zodat ik het kon oplossen en dat ik graag van haar hoorde wat er dan allemaal aan de hand was.. En toen zei ze een paar keer achter elkaar half scheldend: “Als er wat is moet ik het toch gewoon kunnen zeggen? Of niet?!” Maar ze draaide er omheen en zei niks. Zo raar! Nou, mijn mond viel open. Het leek wel een waterval aan negativiteit, waarin èlke reactie olie op het vuur gooide. Het leek wel alsof ze me niet hoorde. Ik moest heel hard huilen, door het gevoel van een soort boosheid en onmacht. Ik baal er altijd weer van als iets me zo enorm raakt. Misschien omdat ze het omgekeerde van mij blijkt te vinden als waar ik voor sta in het leven. Nu hangt het in de lucht en maak ik me zorgen over hoe ik de buurman nog een hand moet gaan geven als we afscheid nemen voor de sleuteloverdracht. Dat klikte altijd wel. Ik vond hem een goeie gast. Maakte altijd een praatje en snoeide onze heg. En ik die van hem. En ik wil niet zomaar weggaan. Stomme situatie. Mijn man zegt: je moet je niet zo druk maken, over een paar weken zijn we weg. Hij begrijpt en kwam voor mij/ons op, maar hij drong ook niet door. Wat kunnen mensen toch bijzonder reageren zeg!
Jeetje, wat een rare reactie inderdaad van je buurvrouw. Ik zou proberen het los te laten. Je kunt er toch niks aan doen. Misschien had ze een slechte dag?
Mijn frustratie is dat iedere keer als ik besluit op de fiets naar mn werk te gaan het op de terugweg keihard regent
Wat een rare reactie inderdaad van je buurvrouw. Als ik jou was, zou ik me er niet te druk om maken. Dit zegt meer over haar dan over jou. Jij hebt geprobeerd een oplossing te vinden, maar als ze er dan niet op in gaat en negatieve dingen blijft roepen, dan is dat haar probleem.... en als jullie daar weg gaan zou ik de gewoon normaal een hand geven. Dan kun je je daar achteraf niet slecht over voelen. Succes!
Aaaah en dan toch weer op die fiets stappen s ochtends Ruzie met de dingen! Geweldig stuk cabaret van Ronald Goedemondt
Op zo'n moment wil je een dikke, vieze stront in haar brievenbus gooien op de dag dat je weggaat. Helaas is dat niet zo lief.
Als de buurvrouw normaal gesproken niet op zo'n heftige manier reageert, zonder ook maar een moment naar jou te luisteren, zou ik denken dat zij gewoon een vreselijke schijt dag heeft waarbij werkelijk alles fout gaat en tegenzit en waarbij de bal tegen de schutting even de druppel was die haar emmer deed overlopen. Hopelijk schaamt zij zich naderhand de ogen uit haar kop en biedt zij haar excuses aan. En ik zou gewoon afscheid van de buurman nemen hoor. Hij is niet tekeer gegaan, zijn vrouw doet alleen achterlijk.
Ja ik denk dat, plus datzelfde zich al langer heeft zitten ergeren aan dingen. Ik denk dat de lawaaiige buurman van verderop ook wel een scheut in de emmer heeft gedaan.
Mijn frustratie is dat de koper op mp gewoon niet is komen opdagen waardoor mijn ouders een uur voor Jan L.. hebben gewacht Wat een aso lui heb je er toch bij. Echt zin om een heel vies bericht te sturen, maar ik hou me in en geef het geen aandacht.
@samarinde01 Hoe oud is je buurvrouw? Zo'n plotseling gebrek in het aanvoelen van sociale grenzen kan best op een aantal vervelende ziektes wijzen. Ik zou gewoon je buurman een hand gaan geven en misschien je zoon nog een mooie tekening voor hem laten maken. Laat één incident niet bepalend zijn voor hoe je met je buren omgaat. En gelukkig maar dat jullie binnenkort verhuizen.
Oh dat stukje "ruzie met de dingen" maakt me altijd keihard aan het lachen Dit is zo "mij" Mijn frustratie is dat mijn zus deze vakantie lekker gaat road trippen met haar nieuwe vriend. Suuuuperleuk hoor! Maar haar dochter van 6 gaat daardoor dit jaar niet op vakantie. Daar is dan geen tijd/geld voor.
Nope, blijkbaar willen ze met zijn tweeën. Net als weekendjes weg enzo.. Zo sneu. En heel frustrerend want het is haar opvoeding en haar kind maar het maakt mij enorm kwaad. Een keer iets speciaals met mijn nichtje (haar dochter) doen is er natuurlijk niet bij. Ik vind dat sneu.
Och wat snap ik je gevoel, zou ik als tante ook hebben.. Wat ontzettend sneu van je nichtje en ongevoelig van je zus...
Echt, ik stond met mijn bek vol tanden eigenlijk toen hier samen bij ons zaten te zwijmelen over hun vakantieplannen. Ik vroeg nog: Leuk! Met zijn 3en? "nee, misschien doe ik in de herfst wel wat samen met * "
Ja dat is misschien het beste. Ik had nog een brief geschreven waarin ik heel mild ben, maar het toch nog duidelijk maak dat ik alleen maar begrip heb en wil meedenken. En vertel dat ik ze inderdaad een hand wil geven. Ik twijfel of ik m in de bus doe. Als ik het doe, doe ik het vooral voor mezelf. Om het af te sluiten op mijn manier. Klinkt een beetje zwaar. Gevoelig zijn èn bijna ongesteld maakt het nog een beetje heftiger haha. Ja, als we zo al die jaren terugkijken zijn er meer situaties geweest waarin we niet goed konden communiceren. Het is net of ze je feedback niet hoort, van tevoren al het gesprek heeft ingevuld en in haar hoofd al bedacht heeft hoe het zit (en dat is vaak negatief). Maar in al die jaren is dat 2 keer voorgekomen. En dan sprong de buurman in en daar kun je fantastisch mee kletsen en ouwehoeren. Lieve man.
Ja geniaal. Het is ook zo herkenbaar. Ik met die stofzuiger. Die schoenen in de gang. Hahaha, dat doe ik ook Het is ook helemaal niet overdreven. Ik ram dan ook echt die f****** stofzuiger door het huis.