hallo, Ik plaats dit onderwerp bewust niet bij 'eerste symptomen' maar bij 'zwangerschap', omdat dit iets is wat je hele zwangerschap beheerst. ik ben op zoek naar mensen die ook HG hebben. bijna niemand kent deze zwangerschapsziekte, maar het heeft bij mij zo veel impact! ik heb heel veel vragen erover, maar bijna niemand kan ze beantwoorden. ik wil heel graag weten: - bij welke week het bij jullie minder werd, of wanneer het over ging. - op wat voor een manier het zich uit bij jullie (ik kan bijvoorbeeld totaal geen prikkels verdragen, wordt dan erg duizelig en misselijk) - hebben jullie meerdere kinderen? hadden jullie bij iedere zwangerschap HG, of maar 1 keer gehad? (ik durf niet aan een 2e zwangerschap te denken) Er zijn vast nog veel meer vragen, maar het licht van de laptop wordt me even te veel. hopelijk kunnen jullie wat vragen beantwoorden!
Hoi Mar9, Wat onwijs vervelend dat je zo'n last hebt van die misselijkheid! Ik heb het tijdens mijn eerste zwangerschap ook gehad, nu gelukkig niet meer. Want HG is een absolute hel! Misschien kun je hier eens kijken: http://www.zwangerschapspagina.nl/gezondheid/148765-hyperemesis-gravidarum.html Dit is een topic speciaal voor meiden met HG, om steun te vinden en ervaringen uit te wisselen. Ik hoop dat je er wat aan hebt! Sterkte!
hoi Amaryllis, bedankt voor je reactie! en bedankt voor de link, fijn! Als ik het goed begrijp heb jij dus met je 2e zwangerschap geen HG? fijn om te horen, ik zou heel graag een 2e kindje willen, maar als de kans op HG erg groot is, weet ik niet of ik het durf. hele dag op bed liggen terwijl er een kleintje rondloopt zie ik niet zitten! Maargoed, eerst deze zwangerschap doorkomen
zou ook graag willen weten of jij iets aan je kindje merkt, iets wat kan wijzen op tekorten tijdens de zwangerschap. of is het een heel gezond kindje?
Je moet inderdaad even op de link kijken. Daar zitten meer meiden die hetzelfde hebben als jij. Ik ben ook erg ziek geweest. Om de kleine hoef je je niet te veel zorgen te maken, die komt wel aan zijn voedingsstoffen. Die eet wel van mama. Het is vooral dat jij er zelf last van hebt. Maar laat je wel goed in de gate houden door verloskundige/huisarts ivm uitdroging. Sterkte!
ik heb al in het ziekenhuis gelegen ivm met uitdroging, maar verloskundige doet eigenlijk niet zo veel. alleen de standaard afspraken, en als er iets is kan ik zelf bellen. heb wel een nieuwe huisarts en die wil me elke week zien om alles te controleren, erg fijn maar zeeeeer vermoeiend, haha! Die link die amaryllis stuurde is idd zeker de moeite waard!
Ik snap je angst wel hoor, dat had ik ook! Ik was zo bang dat ik niet goed voor mn dochtertje zou kunnen zorgen! Uit mezelf had ik het echt nog niet aangedurfd, maar ik bleek *oeps* ineens zwanger te zijn. En eigenlijk ben ik heel blij dat die keuze toen voor me is gemaakt, want ik wilde wel graag een tweede kindje. En gelukkig heb ik deze zwangerschap geen HG!! De eerste maanden waren wel heel pittig door de misselijkheid, maar daarna werd het beter! Ik slik nog wel steeds medicijnen en die heb ik ook echt nodig. Maar daarmee is het goed te doen. Wat mijn dochtertje betreft; die heeft echt niks geleden! Ze is heel sterk, (eigen)wijs en vrolijk, ons zonnetje in huis. Voor je kindje wordt goed gezorgd, je lichaam laat jou eerder uitdrogen dan je ukkie. Dus let goed op jezelf idd en probeer je niet teveel zorgen te maken. Dat is nu het allerbelangrijkste!
fijn om te horen dat het met je dochtertje en jou goed gaat! bedankt voor het reageren, fijn die positieve berichten het overgeven is met medicijnen goed in bedwang te houden, gebeurd nieteens dagelijks meer na de ziekenhuisopname, maar de extreme moeheid, misselijkheid, duizeligheid en het niet kunnen verdragen van licht, geluid, geur en aanraking maakt het soms knap lastig en frustrerend zeg! heb wel het idee dat het de afgelopen week iets opgeknapt is (vandaar dat ik nu achter de laptop kan), maar het is eerder beter gegaan dus ik durf nog niet te vroeg te juichen...
Heb je al op onze site gekeken? Steunpunt Hyperemesis Gravidarum (HG) - Extreme Zwangerschapsmisselijkheid (die hebben we gemaakt vanuit het topic wat al genoemd is ) ik wil heel graag weten: - bij welke week het bij jullie minder werd, of wanneer het over ging. bij mij werd het minder met een week of 17 en het was helemaal weg rond de 25e week. Toen was ik wel heel erg verzwakt. - op wat voor een manier het zich uit bij jullie (ik kan bijvoorbeeld totaal geen prikkels verdragen, wordt dan erg duizelig en misselijk) Ik was heel gevoelig voor bepaalde geuren (koelkast, parfum, hout, eten) en voor licht en geluid. - hebben jullie meerdere kinderen? hadden jullie bij iedere zwangerschap HG, of maar 1 keer gehad? (ik durf niet aan een 2e zwangerschap te denken) Ik hou het bij 1 kind! Ik durf het ook niet meer aan. Heb je ook medicijnen gekregen? Balen dat je vk zo laconiek is. HG moet je echt wel goed in de gaten houden! Het is overigens ook niet zo dat je kindje altijd genoeg binnenkrijgt. Op een gegeven moment heb je gewoon niet genoeg voedingsstoffen. Dat gaat voornamelijk spelen bij langdurende HG (zeg maar na de 20 weken). Daarom wordt bij HG soms ook met sondevoeding gewerkt, sondevoeding kan soms ook helpen om de misselijkheid te verminderen, je hebt dan continu een klein beetje in je maag.
Ik heb het bij mijn eerste zwangerschap gehad en nu weer. Bij de eerste gehad tot aan de bevalling in het begin heel erg met sondevoeding daarna wel iets minder. Nu ook weer erg ziek al meerdere malen in het ziekenhuis gelegen. Geef nog steeds erg veel over en zal wel zo blijven tot ik ben bevallen. De kans dat het nog een keer gebeurt als je opnieuw zwanger raakt is volgens mijn gyn groter dan dat je het nooit hebt gehad. Je bent er dan wel beter op voorbereid. Laat gewoon regelmatig je vitamine levels in je bloed controleren jij zult eerder tekorten krijgen dan je kindje want die pakt alles het eerste.
Ik heb het ook 2 x gehad... En bij beide tot 20 weken.. Moet wel zeggen dat het bij nummer 1 een stuk erger was in die zin dat ik echt overál op reageerde... Nu kon ik bijv wel sigaretten geur verdragen.. Ik ging bewust wél voor nummer 2 omdat ze gewoon zeggen dat elke zwangerschap anders is..! We dachten dan ook vrij zeker te weten dat nummer 2 ook een meid zou worden omdat ik weer zo ziek was dit is niet het geval het wordt een jongen haha dus bij mij maakt het gewoon niet uit een jongen of een meid.. Succes en sterkte ermee!!
bedankt voor alle reacties, is lees ze nu pas omdat ik altijd zo duizelig/misselijk van deze site wordt... mijn huisarts houdt alles heel goed in de gaten gelukkig! maar ze kunnen verder niks doen, dat is soms zo frustrerend!!!!!!!! gister ben ik bij de huisarts geweest en hij zei dat ik er op moet rekenen dat het 9 maanden gaat duren, maar ik lees zo veel reacties dat het met 20 weken over ging... ik ben morgen 15 weken, dus ik ga er eerst lekker van uit dat het met 20 weken over gaat, anders heb ik zo een rottijd om naar uit te kijken, haha... wat ik heel graag nog wil weten; wat zijn/waren jullie bezigheden? ik heb echt veel te weinig energie om iets te doen, maar psychisch kan ik het eigenlijk steeds minder goed aan, ik wil iets doen (het liefst werken, of even langs op m'n werk), maar van 1 kopje afwassen moet ik al een halve dag bijkomen! ik wil zo graag iets doen wat een beetje nuttig is (een resultaat), maar wat bijna geen inspanning kost. ik heb al in meerdere keren een armbandje van kralen gemaakt, maar dat is nog inspannend en om nou de hele dag kralen om een draadje te rijgen.... ohh... ik raak echt gefrustreerd van de hele dag in m'n kamer liggen. de bank is ook te vermoeiend, die is heel hard en daar lig ik niet lekker, maar nog langer in deze kamer te moeten liggen zo, hou ik ECHT niet vol!!
bij mij ging het helaas pas over direct na de bevalling. zelfs tijdens mijn bevalling aan 1 stuk lopen kotsen, maar enkele uren na de bevalling was het ineens over mijn zoontje is met 37+1 gehaald en woog 3565 gram, dus over de 7 pond bij 37 weken en heeft echt niks geleden ben ook eeeeeerg bang het bij een 2e weer te krijgen, maar ik weet wat ik ervoor terug krijg en ga het daarom weer aan, al moet ik zeggen dat het erg traumatisch voor me is geweest. ik heb echt een week of 5/6 in het ziekenhuis gelegen voor het extreme braken en heb aan een kalium infuus gelegen omdat mijn kalium extreem laag was, vitamine B1 en B12 injecties gekregen, en aan vitamine B infusen gelegen. moet zeggen dat ik van die vitamine B infusen wel opknapte gek genoeg mijn bezigheden waren 0,0. hele dag op bed/bank liggen en dus in het ziekenhuis. ik heb dus een zoontje gekregen, het geslacht zegt niks over wel of geen HG hebben. ook mijn gyn zegt: elke zwangerschap is anders, wie weet heb je nu nergens last van. en mocht ik erge last krijgen mag ik iig met sondevoeding naar huis ipv in het ziekenhuis wat nu erg moeilijk gaat met een kleine die rondloopt
fijn dat het met jouw zoontje ook zo goed gaat! en wat dapper dat je voor een 2e kindje gaat, maar misschien denk ik er net zo over als ik die kleine eenmaal vast hou. maar kan me nu nog niet voorstellen dat ik uit eigen initiatief dit nog een keer door moet maken... zo frustrerend om bijna niks te kunnen, ik ga dit echt niet meer lang volhouden...
Heel herkenbaar helaas. Ik word echt gedeprimeerd door het niks doen. Ik heb geprobeerd weer een beetje te haken, maar zitten gaat niet. Dus hier ook 24/7 op bed liggen. Vaak gaat filmpjes kijken ook al niet, teveel prikkels ik weet wel zeker dat ik geen derde wil...
Ze kunnen wel iets doen! Namelijk je doorverwijzen naar een gyneacoloog en een dietist. Er zijn dietisten die zwangere vrouwen begeleiden en die doen dat ook voor vrouwen met HG. Ze kunnen je informeren over drinkvoeding en helpen om goede dingen te vinden om binnen te houden! Gyneacoloog kan je andere medicijnen voorschrijven dan de huisarts. Primperan, zofran eventueel prednison. Bij ernstige misselijkheid HOORT de huisarts je ook door te verwijzen! Dat staat in de richtlijnen van de NHG. Ik heb veel tv gekeken, luisterboeken geluisterd en gelezen. Daarnaast puzzelen en internetshoppen. Verder gewoon liggen en slapen. Het psychische issue is idd een lastige. Ik voelde me schuldig richting iedereen omdat ik niets kon, voelde me depri en er zijn tijden geweest dat ik zelfs liever niet zwanger was. Accepteren van de situatie zoals die was heeft mij erg geholpen toen. Dit was mijn manier van zwanger zijn, het was niet leuk en erg balen, maar het was niet anders. Probeer de frustratie te laten gaan en probeer je dag een beetje te plannen. Dan kun je voldoende rust inbouwen en kun je op andere tijdstippen proberen iets te doen. Verder: probeer echt langs te gaan bij een gyn en probeer daar betere medicijnen te krijgen. Dan voel je je mogelijk een stuk beter en is alles beter te managen!
Ik heb ook Hg en ben nu bijna 33 weken zwanger en mijn klachten zijn wel verbeterd maar niet over. Heb voor de eerste keer in het zhs gelegen met 6 weken, 2de keer met 9 weken. Beide keren was ik uitgedroogd. 2de opname sondevoeding gekregen en daarmee ook naar huis gegaan. Moest nog steeds wel overgeven maar 's nachts iig niet meer, deze is met 14 weken eruit gehaald en sindsdien nog maar een paar keer per week overgeven. Had alleen nexium als medicatie en verder niet omdat he niet bewezen is dat het helpt en het kan wel bijwerkingen hebben. Nexium slik ik nu nog steeds. Merk dat het nu weer zwaarder word omdat het kindje groter wordt en meer tegen mijn maag drukt. De gyn. zei dat bij de meesten de klachten weg zijn na 26 weken zwangerschap. Mijn kindje doet het gelukkig goed, met de termijnecho 5 dagen vooruit gezet en ik loop nu weer 5 dagen voor. Als je straks je kindje gaat voelen is het geestelijker ook beter vol te houden want dan besef je je meer waarvoor je dit moet doorstaan. De gyn zei dat je 60% kans hebt bij een volgende zwangerschap om weer Hg te krijgen. Maar het is heel gek, als ik een goede dag heb kan ik me zelf al bijna niet meer voorstellen dat ik zo ziek ben (geweest). Zelf kon ik echt niet tegen eten, kookprogramma's, sterke geuren, als iemand anders moest overgeven, drukte. Heb veel boeken gelezen en series gekeken, was overal van op de hoogte Nu werk ik 2 middagen ipv 32 uur en ben ikde dag erna altijd erg misselijk en maagpijn. Sterkte meid! Tip: slik een goede zwangerschapsvitamine zodat je alles binnen krijgt.
Over punt 1: er zijn verschillende wetenschappenlijke onderzoeken die laten zien dat vrouwen die HG hebben vaker zwanger zijn van een meisje. Het is geen groot effect, maar het is er wel. Dat zegt natuurlijk niet dat vrouwen die HG hebben geen jongen krijgen alleen dat de kans dat ze een meisje krijgen iets groter is dan normaal. Over punt 2: ook hier is onderzoek naar gedaan en de kans dat je na een HG zwangerschap bij de tweede weer HG krijgt is ongeveer 60 procent. Best hoog vond ik zelf, ik durf de kans in elk geval niet te nemen! Stoer dat jij het wel durft! Er is overigens ook onderzoek gedaan naar vroege toediening van antimisselijkheidsmedicijnen en dan lijkt de HG minder te zijn. Dus zodra je ook maar iets van misselijkheid voelt, gelijk emesafene of primperan vragen. Als je te lang wacht ben je verder van huis omdat je dan al gedehydrateerd bent. Medicijnen slaan dan minder goed aan.
leuk dat er hier toch reacties komen, ik heb altijd maar het gevoel dat ik de enige op de wereld ben die zo een rare zwangerschap heeft... ik heb gelukkig wel primperan en emesafene, sinds de emesafene erbij is gekomen (week 12) is het gelijk beter gegaan met het overgeven, dus ik hou nu gelukkig wel het meeste binnen. maar ik kan nogsteeds niet tegen geuren (behalve wasmiddel, ben er aan verslaafd!!!!) en heel veel voedsel gaat nog niet. ik slik zwangerschapsvitaminen (Gravitamon), maar er is echt geen enkele groente die ik binnen hou. zo raar... het eerste wat ik at toen ik uit het ziekenhuis kwam, was friet. als ik echt zo misselijk was dat ik me geen raad meer wist, ging de frituurpan aan... maar ik probeer het niet vaker als een keer in de 2 weken te eten, en het liefst helemaal niet. ik heb al Nutridrink (medische voeding) gehad, maar dat verdraag ik totaal niet, helaas. Fruit gaat gelukkig wel, dus dat eet ik vrij veel. ik probeer zo veel mogelijk alle zorgen rond voeding etc. los te laten, maar die vreselijke frustratie van niks kunnen.... ik voel me te goed om alleen maar op bed te liggen, maar zodra ik opsta voel ik dat het helemaal niet gaat, zo raar. en dan lig ik hier maar, uitgeput en ziek naar de lamp te staren, met de laptop naast me op het bed. bah! hoop dat het inderdaad beter gaat als ik die kleine voel schoppen, want ik voel nu echt nog helemaal niks van het zwanger zijn. ik voel me alleen maar ziek en gefrustreerd (ik weet het, slecht voor het kind, maar lukt me moeilijk om het los te laten af en toe)