hallo, ik ben ruim 17 jaar bevriend met mijn beste vriendin. ik kan er niets aan doen maar ik voel me behoorlijk door haar in de steek gelaten. ik ben ruim 7 weken geleden bevallen van ons derde kindje. de laatste keer dat ik haar gesproken heb, is net na de bevalling geweest. ze is nog steeds niet op kraambezoek geweest. ik neem haar dit kwalijk want onze dochter blijkt pku te hebben een stofwisselingsziekte die een flinke invloed zal hebben ons gezinsleven omdat zij geen vis, vlees, ei, melk, soja peulvruchten en noten mag eten. zij heeft moeilijke periodes in haar leven gehad en ik ben er altijd geweest. ik voel me echt heel rot en mis haar erg. ze is de eerste week niet gekomen omdat haar zoontje de waterpokken had en ze dit niet wilde overbrengen op mijn dochters. oke dat snap ik. maar ik ben toch echt teleurgesteld dat ze nu ook niets meer van zich heeft laten horen. ik heb haar een 3 weken geleden geappt met de vraag hoe het ging en hier heb ik geen antwoord op gekregen. wat zal ik doen bellen met het risico dat ik boos wordt en dat dit hoogstwaarschijnlijk het einde is van onze vriendschap. of wachten en het laten afhangen van haar. en als al het andere faalt waar haal ik dan een nieuwe vriendin vandaan?
Ik zou zeggen spreek het uit! Na een vriendschap van 17 jaar moet je toch alles kunnen delen lijkt me. Hou het bij jezelf, hoe jij je erbij voelt. En ga niet in de aanval of beschuldigend doen. Een goed gesprek lucht vast enorm op!
enige wat ik kan zeggen is dat ik het raar vind dat als je al zo lang vrienden bent je na zo'n periode het erbij wil laten zitten. In good and bad times dacht ik altijd dus ook in periodes dat jij of zij minder van zich laat horen. Misschien gaat het met haar ook wel niet goed. Je weet het niet. Gewoon blijven communiceren, zonder oordelen dan merk je vanzelf hoe het verder gaat
Ik zou het ook vragen, wie weet heeft ze daar een geldige reden voor. En je eigen gevoel daarbij benoemen, ook heel belangrijk. Zou het wel face to face doen en niet via de app.
17 jaar vriendschap gaat toch niet over als je een keer boos wordt op haar? Ik zou haar er op aanspreken, vragen waarom ze niet geweest is en dat je je gekwetst voelt.
Echte vriendinnen kunnen over zulke dingen praten. Als na dit gesprek meteen een vriendschap van 17 jaar zou stoppen dan vraag ik mij af of de vriendschap echt wel zo goed zat. Echte vriendinnen kunnen met alles bij elkaar aankloppen. Ik zou haar dus bellen en vragen waarom ze niets meer van zich laat horen. En waar je een andere vriendin vandaan kan halen? Daar ga je nu toch niet over nadenken? Ga gewoon eerst eens kijken wat je met deze vriendschap kan doen. Komt nu bij mij een beetje over alsof jij nog weinig zin hebt in deze vriendschap.
ben hoe dan ook niet vanplan dit via app te doen. maar ik wilde haar zo de gelegenheid geven om een afspraak te plannen. want als ze al niet komt om de geboorte van mijn dochter te vieren hoe kan ik dit dan face to face doen?
Ze bijt niet toch? Gewoon bellen en vragen of je even langs mag komen omdat je even wat met haar wilt bespreken. Jullie zijn volwassen dames ( ga ik van uit ) dan moet je dit als vriendinnen toch gewoon kunnen bespreken?
ik wi het er niet bij laten zitten maar door alles wat mij de laatste tijd gebeurd is, voel ik me erg alleen en juist nu heb ik haar nodig en is zij er niet voor mij. het maakt me boos omdat ik altijd klaar heb gestaan voor haar. ik ben niet iemand die veel vraagt van mensen maar juist nu kan even een knuffel van haar gebruiken
17 jaar is een lange tijd...dat zet je niet zomaar aan de kant. Je weet niet wat er speelt, misschien zit ze niet lekker in haar vel of speelt er iets in haar leven. Ga het gesprek aan en kijk waar dat op uit loopt, na 17 jaar moet dat toch wel kunnen lijkt me? En waar je een nieuwe vriendin vandaan moet halen, bij zo'n opmerking krijg ik het gevoel alsof de vriendschap helemaal niet zo goed zit, anders ben je hier toch totaal niet mee bezig?
Ik snap heel goed dat je haar mist en wil zien en zeker nu in deze heftige tijd! Maar, ik heb het idee dat je al invult dat ze er niet voor je wil zijn. Je weet niet of dat zo is, weet zij dat je haar heel hard nodig hebt? Ik zou niet langer wachten en haar appen of bellen en vragen of ze asjeblieft naar je toe komt. Succes
Sommige dingen zijn gewoon onvergeeflijk. Je verwacht dat iemand er voor je is op bepaalde momenten. Dit is mijn inziens zo'n moment. Ik zou er niet blij mee zijn en er verder ook geen seconde aandacht aan besteden. De 17-jarige vriendschap is bij dezen praktisch opgezegd door haar door niet op te komen dagen en ik vind dat zij dus maar de extra moeite moet doen om ervoor te zorgen dat het goed komt. Beetje cru misschien hoor, maar hee hallo, je vriendin krijgt een kindje. Je hoort er te zijn. Als dat vanwege de waterpokken niet kan - prima - maar dan plan je zo snel mogelijk een afspraak daarna. Allemaal leuk en aardig, maar ruim 7 weken?! Dat is wel een akelig lange incubatietijd. Ik zou de komende 17 jaar afwachten totdat zij uit zichzelf appt/belt/langskomt. Een echte goede vriendin (17 jaar of niet) is er mijn inziens voor je tijdens je bruiloft, scheiding, verbroken relatie, overlijden, in verwachting/bevalling, etc. Gewoon die speciale momenten. En verder ook nog tussendoor als het kan.
Onvergeeflijk, nounou.... ik heb duidelijk een heel ander idee van onvergeeflijk dan jij. Zoals eerder al gezegd: je weet niet wat in het leven van die vriendin speelt. Uit ervaring ken ik bijvoorbeeld de situatie van de vriendin die in scheiding lag, maar het niet durfde te vertellen, omdat ze dacht dat wij als kersverse ouders wel genoeg aan ons hoofd hadden. Hoe dan ook: lekker kort door de bocht om aan te nemen dat die vriendin 'de vriendschap al opgezegd heeft'. Dus TS, zeker uitspreken dat je je in de steek gelaten voelt hoor! Misschien heeft je vriendin wel een (in haar ogen) goede reden om geen contact op te nemen. Dus als jij nu het initiatief neemt, kan de lucht weer gewoon geklaard worden.
Dan kom je op visite en houdt je je mond erover. Het is niet altijd 'ikke ikke ikke' in een vriendschap. Soms lever je een stukje van jezelf in en trek je dat later wel weer recht. Ik ben van mening dat je er in een vriendschap voor elkaar moet zijn. Als dat niet per direct lukt, stuur je je excuses; eventueel een leuk kaartje en maak je een afspraak voor een moment dat het wel kan. Dan laat je niet gewoon 'niks' van je horen. Dan is die 17 jaar je niet zoveel waard of is de vriendschap niet hecht genoeg (meer). En ja, ik heb hoge verwachtingen bij mijn vriendschappen maar omgekeerd net zo. We weten wat we aan elkaar hebben. Wanneer er wat is, is de ander er; gedeelde smart is halve smart. En zulks. Laat haar het zelf maar goed maken waarom ze er niet was.
Terecht teleurgesteld ja absoluut maar voor jezelf ga wel het gesprek aan al wordt het een conflict,nje krijgt wel duidelijkheid waarom ze nog niet geweest is en tussen de regels doir leest weinig belangstelling heeft.. Ik had ook een "beste" vriendin, nooit op kraamvisite geweest, ik ben niet de confrontatie aangeweest, en voor mij is het nog steeds een vervelend gevoel... Ik heb het laten verwateren, maar deed en diet me nog verdriet, om wat voor rede ook, zirg dat je het afsluit...
Nee precies, het is inderdaad niet ikke ikke in een vriendschap. Goede reden om na te gaan waarom de ander doet wat hij/zij doet, in plaats van meteen de deur dichtgooien. Vergeven, begrip tonen en ruzie kunnen maken of zeggen wat je dwars zit hoort ook bij een vriendschap.